Του Παναγιώτη Μαυροειδή*

Το πολιτικό μήνυμα που θα εκπέμψει η λαϊκή ψήφος στις ευρωεκλογές έχει τη σημασία του. Εχει σημασία ποιους θα ενθαρρύνει και ποιους θα αποθαρρύνει.

Για την κυβέρνηση της ακροδεξιάς Ν.Δ. και του ήδη εξαφανισμένου ΠΑΣΟΚ, η επιδίωξη είναι σαφής: Σταθεροποίηση στον βυθό του μνημονιακού τέλματος, σε θάλασσα ανεργίας, εξανεμισμένων μισθών και συντάξεων, κατάρρευσης κάθε δημόσιας κοινωνικής πολιτικής. Η συναλλαγή με τα αφεντικά της τρόικας και της Ε.Ε., κάτι παραπάνω από φανερή: η ελληνική ολιγαρχία, μαζί με το σάπιο κομματικό πολιτικό της σύστημα, τα παραδίνει όλα στον βωμό της παραμονής της ευρωζώνης και της μακροημέρευσης της Ε.Ε., αρκεί αυτή να παραμείνει πρώτη και διαφεντεύουσα στο «χωριό» που λέγεται Ελλάδα, με τους μισούς «ιθαγενείς» άνεργους και τους άλλους μισούς είλωτες σε μια εργασιακή εκμετάλλευση χωρίς όρια.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ το δίλημμα είναι «Μέρκελ ή Ελλάδα». Θλιβερή υπεκφυγή σε στιγμές εργατικής γενοκτονίας. Οι αντι-μερκελικές πλειοδοσίες κρύβουν τη μειοδοσία και υποταγή σε μια ευρωζώνη και Ε.Ε. που σημαίνουν μνημόνια διαρκείας και μάλιστα συνταγματικά «δεμένα». Το πλεόνασμα αναφορών στην Ελλάδα εν είδει σχολικής έκθεσης, λειτουργεί ως προπέτασμα καπνού για την εκκωφαντική απουσία οποιασδήποτε αναφοράς σύγκρουσης με την καπιταλιστική τάξη πραγμάτων, σε μια στιγμή που η πολιτική του κεφαλαίου, ντόπιου και πολυεθνικού, σαρώνει τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, των φτωχομεσαίων αγροτών, των επιστημόνων, των νέων, των μικρών επαγγελματιών.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρεμβαίνει στις ευρωεκλογές κοιτάζοντας τους αντιπάλους του λαού στα μάτια και σηκώνοντας το γάντι. Υπάρχει η δυνατότητα με τη λαϊκή ψήφο να σταλεί ένα διαυγές μήνυμα.

Για μαύρισμα των άθλιων μνημονιακών κυβερνήσεων και των κομμάτων τους ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Για συντριβή και απομόνωση των φασιστών. Για καταδίκη και σινιάλο να πάρει δρόμο η τρόικα, δηλαδή η Ε.Ε., η ΕΚΤ και το ΔΝΤ.

Διεκδικούμε μια στάση επιλογής ενός άλλου δρόμου, αντικαπιταλιστικού δρόμου, χωρίς μνημόνια και χρέος, έξω από ευρώ και Ε.Ε., με δουλειά για όλους, καθολικές δημόσιες πολιτικές, αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη, δημοκρατία, ελευθερία, αλλά και ειρήνη στην περιοχή. Με τους εργαζόμενους και το λαό στο τιμόνι των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων, βάζοντας στην άκρη ντόπιους ολιγάρχες και τη σύγχρονη ευρωπαϊκή απολυταρχία.

Διεκδικούμε μια καταδίκη, με τον πιο βαρύ τρόπο, με τον πιο ενοχλητικό, αυτόν που πονάει το σύστημα περισσότερο, με ενίσχυση της ανυπότακτης, μαχητικής, συγκρουσιακής αντικαπιταλιστικής αριστεράς, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Δεν θέλουμε μόνο μια ισχυρή εκλογική καταγραφή, αλλά και μια ενίσχυση της μεγάλης ανάγκης μιας εργατικής και λαϊκής αντιπολίτευσης. Για ένα αναγεννημένο εργατικό και λαϊκό κίνημα και ένα ευρύτερο μέτωπο, σε ένα αγώνα μακράς διαρκείας με στόχο την ανατροπή.

Ποιο προοδευτικό μέτρο άραγε χωράει μέσα στην Ε.Ε.; Η Ε.Ε. στο όνομα του ελεύθερου ανταγωνισμού απαγορεύει τον δημόσιο τομέα. Υπονομεύει και μειώνει τη δημόσια, κρατική στήριξη σε δημόσια συστήματα όπως τα συστήματα της κοινωνικής ασφάλισης, τα συστήματα της Υγείας, τα συστήματα της Παιδείας.

Η διαμόρφωση μιας κοινωνίας μειωμένων προσδοκιών, είναι ο επόμενος στόχος της αστικής επίθεσης. Η χειρότερη απάντηση σε αυτό θα ήταν μια Αριστερά περιορισμένων απαιτήσεων. Μια ηττοπαθής λογική «να φύγουν και μετά βλέπουμε».

Να φύγουν, ναι. Ποιοι όμως; Ο διαχειριστής, το κόμμα, τα πρόσωπα ή η αντιλαϊκή πολιτική της τρόικας, της Ε.Ε., του κεφαλαίου;

Να φύγουν, ναι. Πώς όμως; Δεν φεύγουν αν δε τους διώξουμε, δεν φεύγουν με χαρτάκια, με πρωτόκολλα παράδοσης παραλαβής στα υπουργεία. Αλλά με οργανωμένο λαό, εργατικό κίνημα ταξικό, ξεσηκωμό και εξέγερση. Με μια γενικευμένη λαϊκή ανταρσία στους αγώνες αλλά και στην κάλπη.

………………………………………………………………………………………………………………………….

* Μεταλλειολόγος μηχανικός και υποψήφιος ευρωβουλευτής με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών, 28/4/2014