«Το παραγωγικό μοντέλο αυτού του τόπου πρέπει να αλλάξει»
«Η νεολαία πρέπει να αντιδράσει στον κατήφορο που οδηγείται και να αγωνιστεί». Αυτό δηλώνουν η γιατρός στο Κέντρο Υγείας Καντάνου Μαρία Καράμπελη και η μηχανολόγος μηχανικός στα Χανιά Δέσποινα Τσιλίκη, υποψήφιες στο ευρωψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι οποίες μιλούν στα “Χ.Ν.” για τη συμμετοχή τους στις ευρωεκλογές και τη δική τους πολιτική πρόταση στον κόσμο της εργασίας.

• Είστε από τις πιο νέες υποψήφιες για τις ευρωεκλογές. Είστε πτυχιούχες και μένετε στην Κρήτη την ίδια στιγμή που χιλιάδες άλλοι νέοι στην ηλικία σας μεταναστεύουν. Τι είναι αυτό που λέτε στους συνομηλίκους σας που σκέπτονται ή σχεδιάζουν να φύγουν στο εξωτερικό καθώς δεν βλέπουν κανένα μέλλον στη χώρα μας;

Μ. Καράμπελη: Είναι αλήθεια πως όλο το τελευταίο διάστημα η πραγματικότητα που θέλουν να διαμορφώσουν για τη νέα γενιά είναι καταθλιπτική. Προσπαθούν να πείσουν κάθε νέο άνθρωπο πως πρέπει να σηκώσει αυτός τα βάρη της δικιάς τους κρίσης, πως είναι καταδικασμένος να βλέπει το παρόν και το μέλλον του μέσα στην ανεργία και την επισφάλεια. Μάλιστα για να μας χρυσώσουν το χάπι δεν διστάζουν να προβάλουν τη μετανάστευση, τη φυγή σαν μοναδική λύση στη βαρβαρότητά τους. Ομως αυτό που δε μας λένε είναι ότι και στην υπόλοιπη Ευρώπη κάθε νέος άνθρωπος που προσπαθεί να ορθοποδήσει και να διεκδικήσει μια καλύτερη ζωή έρχεται αντιμέτωπος με κάθε μορφή εκμετάλλευσης που γεννά αυτό το αδηφάγο σύστημα. Γι’ αυτό, λοιπόν, πρέπει κάθε νέος να υψώσει το ανάστημά του, να μην σκύψει το κεφάλι, να μην υποταχθεί στον μονόδρομό τους και να παλέψει τώρα για έναν άλλο δρόμο χωρίς μνημόνια, χρέος, ευρώ, Ε.Ε. Ενας δρόμος που περνά σαφώς μέσα από την ισχυροποίηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στις 25 του μήνα.

Δέσποινα Τσιλίκη: Και εγώ είμαι εσωτερική μετανάστης καθώς ήρθα στο νησί εδώ και λίγους μήνες από την Αθήνα. Μετά την αποφοίτησή μου μπήκα στον τεχνικό κλάδο και μετά από 3,5 χρόνια δουλειάς με συνεχή προβλήματα και καθυστερήσεις στις πληρωμές, στο να έχω ασφάλεια κ.ά. ακολούθησε η εκδικητική απόλυση, όταν μαζί με τις συναδέλφισσές μου διεκδικήσαμε τα δεδουλευμένα. Εκτοτε η ανεργία. Σήμερα, μετά από σχεδόν έναν χρόνο εργασιακής περιπλάνησης στην Αθήνα, βρίσκομαι στα Χανιά και εργάζομαι σαν πωλήτρια σε καθεστώς ημι-απασχόλησης και σε κάθε ευκαιρία ασκώ το επάγγελμα του μηχανικού. Δεν είμαστε επαγγελματίες της πολιτικής και ο κόσμος το ξέρει. Δεν προτείνουμε τίποτα διαφορετικό στους συναδέλφους, στους φίλους και στους συγγενείς, που συνεχώς αποχαιρετούμε για το εξωτερικό, από αυτό που κάνω κι εγώ και οι συναγωνιστές μου. Η σημερινή κατάσταση μπορεί να αλλάξει μόνο αν αγωνιστούμε, μόνο αν δεν απελπιστούμε, μόνο με επιμονή και υπομονή, αν κάτσουμε εδώ και παλέψουμε για να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Δεν πρέπει να έχουμε την αυταπάτη ότι η κρίση δεν θα μας βρει εκεί που θα πάμε ή κάπως μαγικά κάποια στιγμή θα φτιάξουν τα πράγματα. Αν δεν τα φτιάξουμε εμείς, τα πράγματα δεν θα φτιάξουν.

ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑ
• Τα εργασιακά δικαιώματα, ειδικά για τους νέους, έχουν “ποδοπατηθεί” τα τελευταία χρόνια, με τη λογική ότι πρέπει να είμαστε πιο ανταγωνιστικοί απέναντι σε άλλες χώρες. Σας βρίσκουν σύμφωνες αυτές οι λογικές;

Μ.Κ.: Είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ πως για τη νέα γενιά προδιαγράφεται ένας νέος εργασιακός μεσαίωνας, στον οποίο θα κυριαρχεί η επισφάλεια και οι επιδοτούμενοι μισθοί της φτώχειας. Η Ελλάδα αποτελεί για το κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό ένα πείραμα εμπέδωσης όλων των νέων εργασιακών σχέσεων που επιδιώκουν να εγκαθιδρύσουν συνολικά στους λαούς της Ευρώπης. Μισθοί πείνας, ατομικές συμβάσεις εργασίας, εργασιακή ζούγκλα, χωρίς κανένα δικαίωμα σε ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι το δικό τους “success story”. Από τις γαλέρες των τηλεφωνικών κέντρων, στους σερβιτόρους, στους πεντάμηνους και τους πρακτικάριους, συγκροτείται μπρος στα μάτια μας μια γενιά χαμηλών προσδοκιών και απαιτήσεων, χωρίς σωματείο και συλλογικότητα, χωρίς αναφορά σε συλλογική σύμβαση, ασφάλιση. Προσπαθούν, λοιπόν, να καρατομήσουν τα όνειρα εκατομμυρίων νέων ανθρώπων δημιουργώντας σύγχρονους δούλους, πειθήνια στρατιωτάκια των εργοδοτών που θα δέχονται τα ψίχουλα που τους προσφέρουν και θα λένε και ευχαριστώ. Αυτό που δεν λογαριάζουν όμως καλά είναι πως η νέα γενιά ασφυκτιά μέσα στο σύστημά τους που φυλακίζει τα όνειρα και τις προσδοκίες της στον βωμό του κέρδους και αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι σε μια εποχή που η επιστήμη και η τεχνολογία καλπάζει με γοργούς ρυθμούς μπορεί να ζει με αξιοπρέπεια και να μην αρκείται στα ψίχουλά τους. Δεν θα αργήσει η ώρα που θα σταθούμε με θάρρος απέναντί τους και θα τους πετάξουμε στη μούρη τους πενιχρούς μισθούς και τα πεντάμηνα των 500 ευρώ.

Δ.Τ.: Η ποδοπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων έχει οδηγήσει στο 60% της καταγεγραμμένης ανεργίας για τους νέους και στην αυξανόμενη μετανάστευση προς το εξωτερικό. Θέσεις εργασίας δεν δημιουργήθηκαν παρά 5μηνα voucher και αυτά ακόμα για λίγους. Και να σκεφτείτε ότι η εθνική συλλογική σύμβαση για τους νέους κάτω των 25 είναι 510 ευρώ μικτά, δηλαδή ούτε 400 καθαρά. Το πρόβλημα δεν ήταν ούτε οι αμοιβές, που ήταν από τις χαμηλότερες στην Ε.Ε., ούτε η προστασία των απολύσεων. Ή μάλλον ήταν για τις επιχειρήσεις που απασχολούσαν και απασχολούν ακόμα εργαζομένους για να μπορέσουν να αυξήσουν τα κέρδη τους. Πού πήγαν και πού θα πάνε πάλι τα κέρδη από τον τουρισμό, το ζήσαμε και θα το ξαναζήσουμε κι αυτό το καλοκαίρι.
Πιστεύουμε ότι το παραγωγικό μοντέλο αυτού του τόπου πρέπει να αλλάξει, πρέπει να ξαναχτίσουμε από την αρχή τη γεωργία και την κτηνοτροφία, τη βαριά και ελαφριά βιομηχανία, το μοντέλο των υπηρεσιών και του τουρισμού που θα πρέπει να παρέχουμε. Πάνω σε αυτό το μοντέλο θα μπορέσουμε μόνο, βασιζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις, χωρίς Ε.Σ.Π.Α. και μνημόνια, να βαδίσουμε έναν δρόμο δύσκολο, που θα ξαναδημιουργήσει θέσεις εργασίας που θα προσφέρουν στην κοινωνία και ταυτόχρονα θα είναι αξιοπρεπείς γι’ αυτούς που τις κατέχουν.

• Συμμετέχετε στις ευρωεκλογές ως υποψήφιες με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που όμως είναι ξεκάθαρα εναντίον της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δεν είναι οξύμωρο αυτό;

Δ.Τ.: Οι φετινές ευρωεκλογές, εκτός όλων των άλλων, θα είναι αντικειμενικά ένα δημοψήφισμα απέναντι στη συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ (και ΔΗΜ.ΑΡ. για όσο τη ζήσαμε). Αρα πέραν όλων των άλλων, έχουν έναν κρίσιμο πολιτικό ρόλο να παίξουν και θεωρούμε κρίσιμο και χρήσιμο και τον δικό μας ρόλο εκεί. Στην πιο πρόσφατη δημοσκόπηση, το 30% της ελληνικής κοινωνίας είναι αρνητική απέναντι στην Ε.Ε. Θεωρούμε απαραίτητο αυτό το ρεύμα να εκφραστεί στις ευρωεκλογές και να ταχθεί στην πάλη για τον άλλο δρόμο από την επόμενη μέρα. Συμμετέχουμε γιατί θεωρούμε ότι πρέπει και στην Ελλάδα, αλλά και στην Ε.Ε. και στο Ευρωκοινοβούλιο, να ακούγονται οι φωνές της αμφισβήτησης του ευρωπαϊκού δρόμου και να γεννιέται ελπίδα στον κόσμο ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε κι αλλιώς.

Μ.Κ.: Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την πρώτη στιγμή βγήκε μπροστά στον λαό με ξεκάθαρο το σύνθημα για έξοδο από Ε.Ε., ευρώ. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη για τη φύση και τον σκοπό που υπηρετούν τόσο η Ευρωζώνη όσο και η Ευρωπαϊκή Ενωση. Επίσης ξέρουμε καλά ποια είναι τα όρια του κοινοβουλευτικού δρόμου. Ομως δε θα λείψουμε από καμία μάχη που μπορεί να ανορθώσει το λαϊκό κίνημα και να βγάλει τον λαϊκό παράγοντα ένα βήμα πιο μπροστά. Ετσι, λοιπόν, και στη μάχη των ευρωεκλογών, που  την πολιτική ατζέντα την ορίζει ο αντίπαλος, θα είμαστε οι πρώτοι που θα κάνουμε ό,τι μπορούμε προκειμένου να μετασχηματιστεί η λαϊκή οργή και δυσαρέσκεια απέναντι στην Ε.Ε., που υπάρχει και συνεχώς διογκώνεται, σε ένα υπαρκτό και οργανωμένο αντι-Ε.Ε. ρεύμα με τον λαό πρωταγωνιστή στις εξελίξεις του επόμενου διαστήματος.

• Γιατί όμως να ψηφίσει ο κόσμος εσάς και όχι κάποιο από τα άλλα κόμματα που υποστηρίζουν ότι θα αγωνιστούν για να μεταρρυθμίσουν την Ε.Ε.;

Δ.Τ.: Θεωρούμε αδύνατη τη μεταρρύθμιση της Ε.Ε. Οι βασικές αρχές της ελεύθερης διακίνησης των αγαθών, των ανθρώπων, αλλά κυρίως του κεφαλαίου, είναι στο DNA από δημιουργίας της Ενωσης. Τα όργανα που την αποτελούν είναι καθορισμένα, με το Ευρωκοινοβούλιο που είναι αυτό που εκλέγουμε την Κυριακή να είναι σε ρόλο κομπάρσου όταν το Εcofin, η Κομισιόν και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κάνουν κουμάντο για όλα τα κρίσιμα ζητήματα και εξαρτώνται ξεκάθαρα σε 2 – 3 ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, αυτή της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Μεγάλης Βρετανίας, που έχουν αυξημένη επιρροή – συμμετοχή σε όλα τα παραπάνω.
Είναι ανεύθυνη μια αριστερά που πουλά ελπίδα στον κόσμο ότι μπορεί να μεταρρυθμίσει κάτι φτιαγμένο να μην μπορεί να αλλάξει. Καλούμε τον κόσμο να ψηφίσει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενθυμούμενος τι έγινε στην περίπτωση της Κύπρου. Πώς σε μια βδομάδα η αντιμνημονιακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία ήρθε απέναντι στο βέτο της Ε.Ε. και αντί να προτάξει τα συμφέροντα του λαού της και να πει εμείς φεύγουμε, υποτάχθηκε και σήμερα ο κυπριακός λαός στενάζει. Να θυμηθεί επίσης τι είπε η Ε.Ε., όταν προτάθηκε να καταστραφούν τα χημικά όπλα της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου. Τι έκανε η Ε.Ε., όταν οι ναζί στην Ουκρανία έκαιγαν και σκότωναν εν ψυχρώ κατέχοντας τον θεσμικό ρόλο της Αστυνομίας;

Μ.Κ.: Δεν έχουμε καμία αυταπάτη πως η Ε.Ε. μπορεί να μεταρρυθμιστεί εκ των έσω όπως θέλει με κάθε τρόπο να μας προβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι αυτή η λυκοσυμμαχία που καταδυναστεύει τους λαούς και ξεζουμίζει το εργατικό εισόδημα μπορεί να εξανθρωπιστεί και να λειτουργήσει προς όφελος των εργαζομένων. Και αυτό προκύπτει από μια σειρά από στοιχεία. Ενδεικτικά να αναφέρουμε το εξής: Η λεγόμενη “Συνθήκη για τη Σταθερότητα, τον Συντονισμό και την Οικονομική Διακυβέρνηση στις χώρες της ΟΝΕ” προβλέπει ότι τα κράτη – μέλη με χρέος πάνω από 60% του Α.Ε.Π. είναι υποχρεωμένα να εξοφλούν κάθε χρόνο το 1/20 του χρέους, που σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε ένα επαχθές μνημόνιο τον χρόνο. Με άλλους κανονισμούς π.χ. τον 472/2012, οι χώρες που έχουν προσφύγει στους “μηχανισμούς στήριξης” θα βρίσκονται υπό επιτήρηση μέχρι να ξεπληρώσουν το 75% των δανείων που έχουν πάρει, δηλαδή τουλάχιστον για τον επόμενο μισό αιώνα. Αν τα κράτη – μέλη δεν εφαρμόζουν τις εκάστοτε συστάσεις της Κομισιόν, τότε τα περιμένουν πρόστιμα και αφαίρεση κονδυλίων. Αρα κατανοούμε με τον πιο έκδηλο τρόπο πως η Ε.Ε. δεν μεταρρυθμίζεται, αλλά μόνο ανατρέπεται.

ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑ ΑΛΛΑ…
• Οι συμπατριώτες μας είναι σε μεγάλο βαθμό δυσαρεστημένοι από τη στάση της Ε.Ε. στην ελληνική κρίση, ωστόσο, φοβούνται ότι έξοδος από την Ε.Ε. σημαίνει όξυνση των προβλημάτων τους. Τι απαντάτε;

Μ.Κ.: Με κάθε τρόπο, ειδικά το τελευταίο διάστημα, προσπαθούν να μας πείσουν πως μια έξοδος από την Ευρωζώνη και την Ε.Ε. θα είναι κοινωνική καταστροφή. Εμείς όμως τους απαντάμε πως την  καταστροφή για τον λαό και τη νεολαία τη φέρνουν τόσα χρόνια οι επιταγές της Ε.Ε., η ανεργία και η εξαθλίωση που αυτή έχει εδραιώσει. Που δεν διστάζει ακόμα και να προχωρήσει στη ρίψη του χημικού οπλοστασίου της Συρίας  στη θάλασσα της Μεσογείου αδιαφορώντας για την τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή που θα προκαλέσει. Που υποθηκεύει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων στον βωμό του χρήματος και στα κέρδη των τραπεζιτών. Γι’ αυτό, λοιπόν, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την άρνηση αυτής της φυλακής που μας πνίγει σα θηλιά.

Δ.Τ.: Ολα όσα μας απειλούσαν ότι θα πάθουμε, τα πάθαμε. Τις δουλειές μας χάσαμε, όσοι δουλεύουν είναι με εξαντλητικούς ρυθμούς και με μισθούς πείνας, γίνονται 2 αυτοκτονίες την ημέρα, συνεχώς χάνουμε φίλους και συγγενείς για το εξωτερικό, η Εφορία, μαζί με τα Ασφαλιστικά Ταμεία και τις τράπεζες αποστραγγίζουν και τις τελευταίες καταθέσεις που έχουν μείνει. Τα αυτοκίνητα δεν έχουν βενζίνη για να χρησιμοποιηθούν ή τέλη κυκλοφορίας πληρωμένα, δεκάδες σπίτια είναι χωρίς ρεύμα (να μην ξεχνάμε τα παιδιά που πέθαναν δίπλα στο μαγκάλι για να ζεσταθούν), λεφτά δεν υπάρχουν ούτε για το εισιτήριο του λεωφορείου (να θυμηθούμε και το παιδί που σκοτώθηκε όταν το πέταξε ο ελεγκτής έξω από το λεωφορείο). Ανθρωποι τρώνε από τα σκουπίδια, μαθητές λιποθυμούν στα σχολεία από την πείνα, άρρωστοι πετιούνται έξω από το χειρουργείο γιατί δεν έχουν να πληρώσουν την ασφάλειά τους. Και σε λίγο οι πλειστηριασμοί σπιτιών θα γίνουν πραγματικότητα. Η παραμονή στην Ε.Ε. είναι το μόνο που πρέπει να μας φοβίζει -το ότι το χρέος δεν αποπληρώνεται, ότι θα έχουμε επιτροπεία για όλα τα επόμενα χρόνια, ότι μέχρι να πέσει η ανεργία κάτω από το 10% δεν θα γίνει αύξηση στον βασικό μισθό που πλέον είναι νόμος για τους περισσότερους εργαζομένους. Οσο δεν σηκώνουμε το ανάστημά μας, όσο περιμένουμε άλλους να αλλάξουν την κατάσταση για μας, θα τους φοβόμαστε εμείς. Καλούμε τον κόσμο, να δείξει ξανά τη δύναμή του -όπως την έδειξε στις δεκάδες απεργίες που έχουν γίνει, όπως την έδειξε στις πλατείες, ώστε να μας φοβηθούν όλοι αυτοί που ζουν από το δικό μας μεροκάματο και από τις δικές μας αγωνίες. Η έξοδος από την Ε.Ε. με διαγραφή του χρέους, με καταγγελία όλων των μνημονίων και ο δρόμος για παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου, ώστε ο πλούτος να αναδιανεμηθεί σε όλους αυτούς που τον παράγουν, είναι το μόνο πολιτικό σχέδιο που αποτελεί απειλή για όλους αυτούς. Δεν είναι η αριστερά της κυβερνητικής αναμονής, δεν είναι η αριστερά που τα παραπέμπει όλα στη λαϊκή εξουσία. Δεν είναι οι ναζί της Χρυσής Αυγής, που στοχοποιούν τους μετανάστες από τη μία και από την άλλη γλείφουν κάθε μεγαλοβιομήχανο και στηρίζουν την κυβέρνηση σε κρίσιμες στιγμές    -π.χ. ξεπούλημα της Αγροτικής Τράπεζας και των καταθέσεων των αγροτών, τη στάση τους στο κλείσιμο της ΕΡΤ κ.ά.