Το ματωμένο «success story» του πρωτογενούς πλεονάσματος δεν μπορεί να κρύψει ότι το χρέος παραμένει μη εξυπηρετήσιμο και θα απαιτηθεί νέα αναδιάρθρωσή του, αλλά και λήψη νέων μέτρων, όπως συνομολογήθηκε ανοιχτά στο τελευταίο Eurogroup. Θα ενταθεί συνεπώς ακόμα περισσότερο η φτώχεια, η διάλυση της δημόσιας υγείας, παιδείας, πρόνοιας, η εκμετάλλευση, η ανεργία, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και η χειροτέρευση των περιβαλλοντικών συνθηκών. Ακόμα και η «ελάφρυνση του χρέους», με την μετακύληση των δόσεων σε περισσότερα χρόνια, δεν θα σημάνει παρά την περαιτέρω επιβάρυνση των παιδιών και των εγγονών μας. Αλλωστε, επιτήρηση, λιτότητα, έγκριση των προϋπολογισμών από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιβάλλονται και στις χώρες που «βγαίνουν» από το Μνημόνιο, όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία. 

Σ’αυτή την επίθεση, που παράγει και ιδεολογικά αποτελέσματα ηττοπάθειας, η απάντηση της αριστεράς είναι τουλάχιστον ανεπαρκής. Τα αποτελέσματα των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών κατέδειξαν για μια ακόμα φορά πόσο λανθασμένη και καταστροφική είναι η τακτική του «ώριμου  φρούτου»,  της «εν αναμονή κυβέρνησης», του «ψηφίζουμε και φεύγουν». Η στρατηγική της «ισχυρής διαπραγμάτευσης» εντός της ΟΝΕ και της ΕΕ (ό,τι δηλαδή έλεγε και ο Σαμαράς στο Ζάππειο), οι δηλώσεις για διαγραφή μόλις του 5% του χρέους, πολύ περισσότερο οι τοποθετήσεις για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς εντός Ευρωζώνης (που σημαίνει υιοθέτηση της εσωτερικής υποτίμησης και της λιτότητας), ενισχύουν την αίσθηση  ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι θολό και αδιέξοδο. 

Χωρίς κοινωνικό ρεύμα ανατροπής, δεν γίνονται ούτε πολιτικές ανατροπές. Αν η αριστερά θέλει πράγματι να ανατρέψει την σημερινή κατάσταση οφείλει να προτείνει  ένα πρόγραμμα άμεσης πειστικής διεξόδου από την κρίση προς όφελος των εργαζομένων και της πλατιάς λαϊκής πλειοψηφίας (όπως το μεταβατικό πρόγραμμα που προτείνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και να παλεύει από κοινού για τη συγκρότηση του κοινωνικού και πολιτικού μετώπου που θα επιβάλλει αυτό το πρόγραμμα. Με θολά προγράμματα, με ενίσχυση της ηττοπάθειας, με κομματικά ψηφοδέλτια, κοινωνικά ρεύματα δεν δημιουργούνται. Οσο όμως η αριστερά αδυνατεί να εκπληρώσει τα καθήκοντα που της τάσσει η συγκυρία, η κοινωνική δυσαρέσκεια μπορεί να βρίσκει ακροδεξιές διεξόδους για να εκπροσωπηθεί (όπως θα φανεί πανευρωπαϊκά στις επερχόμενες εκλογές)

Η ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις αυτοδιοικητικές εκλογές αποτυπώνει τη διάθεση  ευρύτερων κοινωνικών, αλλά και πολιτικών, ακροατηρίων να συμπορευθούν σε έναν άλλο δρόμο, χωρίς μνημόνια, χρέος, ευρώ, ΕΕ. Είναι ιδιαίτερα σημαντική η ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στις ευρωεκλογές, γιατί είναι η δύναμη που στη συγκυρία διαθέτει συγκριτικά το πιο προωθημένο και ουσιαστικό πολιτικό πρόγραμμα, έχει ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά αλλά και συγκεντρώνει αγωνιστές με μεγάλη συμμετοχή στους κοινωνικούς αγώνες. Η ενίσχυσή της μπορεί να αποτελέσει φραγμό για δεξιές μετατοπίσεις του πολιτικού σκηνικού. Και βέβαια θα μας θέσει με ακόμα μεγαλύτερη επίταση το καθήκον να ολοκληρώσουμε το μετέωρο βήμα για τη συγκρότηση του κοινωνικού και πολιτικού μετώπου που θα ενώσει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα κάτω από τη σημαία της ανατροπής.

Δημήτρης Σαραφιανός, υποψήφιος ευρωβουλευτής ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Δημοσιεύθηκε στο Πριν, 24/5/2014