Μετά τις εκλογές μπαίνουμε σε νέα φάση με μεγαλύτερες δυνατότητες για το κίνημα και την Αριστερά, για ν’ ανατρέψουμε την κυβέρνηση και να ξεφορτωθούμε τρόικες, μνημόνια και νεοναζί.

Η κρίση στο αντίπαλο στρατόπεδο οξύνεται. Το μαζικό μαύρισμα στις κάλπες, που οδήγησε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ να χάσουν 7, 4 και 5 ποσοστιαίες μονάδες αντίστοιχα συγκριτικά με τον Ιούνη του 2012, προκαλεί αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό τους που απειλούν να τινάξουν στον αέρα την ψεύτικη εικόνα σταθερότητας που προβάλουν τα κυβερνητικά επιτελεία και τα διάφορα παπαγαλάκια τους. Η ΝΔ, ο βασικός πυλώνας της κυβέρνησης, τρίζει επικίνδυνα με τον Σαμαρά να δυσκολεύεται να βρει φόρμουλα που θα κρατάει μαζί τις ακροδεξιές και τις κεντροδεξιές πτέρυγές της. Στο ΠΑΣΟΚ η κατάρρευση συνεχίζεται και ενισχύεται με τους καβγάδες για αλλαγή ηγεσίας και αναζήτηση συνεργασιών προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ίδια εικόνα στη ΔΗΜΑΡ, που παλεύει με την εξαφάνιση μετά το χαστούκι της ΕΡΤ που την πέταξε έξω από την προηγούμενη μνημονιακή κυβερνηση. Αντί για εφεδρεία του συστήματος και ανάχωμα στο κίνημα, η κεντροαριστερά αναδεικνύεται σε επιπλέον παράγοντα αποσταθεροποίησης για την κυβέρνηση.

Η νίκη της Αριστεράς για πρώτη φορά στις εκλογές, με το άθροισμα των δυνάμεων ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ αυξημένο κατά δύο μονάδες σε σχέση με το 2012, είναι αποτέλεσμα των αγώνων του κινήματος που συνεχίστηκαν όλο αυτό το διάστημα. Μετά τις 30 πανεργατικές και τις πλατείες, ήρθαν οι απεργίες διαρκείας και σκληρές μάχες από το Μετρό και τους καθηγητές μέχρι την ΕΡΤ και τα νοσοκομεία και από τους διοικητικούς ΑΕΙ-ΤΕΙ μέχρι τους διαθέσιμους και τις καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, προχώρησαν οι προσπάθειες συντονισμού και οργάνωσης από τα κάτω κόντρα στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, έγιναν κινηματικά και πολιτικά βήματα μπροστά. Αυτό το μαχητικό ρεύμα εργατικής αντίστασης τροφοδοτεί τη μαζική στροφή αριστερά στέλνοντας μηνύματα ελπίδας και αυτοπεποίθησης σε χιλιάδες εργαζόμενους για να συνεχίσουν και να κλιμακώσουν τους αγώνες τους.

Οι μάχες για την ανατροπή της κυβέρνησης και των μνημονίων ξεκίνησαν με το καλημέρα και δεν μπορούν να κερδηθούν με επιδείξεις μετριοπάθειας όπως κάνει συστηματικά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κόσμος δεν περιμένει την ερχόμενη άνοιξη και τις εκλογές για Πρόεδρο, βγαίνει ήδη στο δρόμο για να διεκδικήσει όλα όσα του έκλεψαν: δουλειές, μισθούς, καταχτήσεις και δικαιώματα. Είναι πιο μπροστά από την ηγεσία του Τσίπρα που αναβάλει επ’ αόριστον την επιστροφή του 13^ου και 14^ου μισθού και του Σταθάκη που υπόσχεται να συνεχίσει την αποπληρωμή του χρέους διαγράφοντας μόλις το 5%. Δεν κερδίζεται στη λογική του σεχταρισμού και των καταγγελιών προς την Αριστερά που επιδίδεται η ηγεσία του ΚΚΕ. Δεν περιμένει ν’ αλλάξουν οι «αρνητικοί συσχετισμοί», μπαίνει από καλύτερη θέση στη μάχη για την ανατροπή της κυβέρνησης και των νέων επιθέσεων που ετοιμάζει, με ένα αυξανόμενο κομμάτι του να αναζητά ρήξεις και ανατροπές αντικαπιταλιστικές.

Οι προκλήσεις για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι μεγαλύτερες από ποτέ. Οι εκλογικές επιτυχίες ιδιαίτερα στις δημοτικές και περιφερειακές δείχνουν ότι το ρεύμα της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής αριστεράς αρχίζει να ριζώνει περισσότερο σε χώρους και γειτονιές πανελλαδικά. Οι αγωνιστές που μπορεί να ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ σαν ταχτική επιλογή στις ευρωεκλογές εξακολουθούν να βλέπουν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ σαν πολύτιμη δύναμη για τους αγώνες και τα κινήματα. Μαζί έχουμε να οργανώσουμε τις επόμενες μάχες. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει και μπορεί να γίνει φορέας πρωτοβουλιών που συσπειρώνουν τον κόσμο της Αριστεράς, τους εργαζόμενους και τη νεολαία, σε κάθε μέτωπο της ταξικής πάλης: ενάντια στις απολύσεις και τα κλεισίματα, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και τη διάλυσης της Παιδείας και της Υγείας. Ενάντια στους φασίστες της Χρυσής Αυγής και τις απόπειρές τους να ανασυνταχτούν. Η ΝΔ του Σαμαρά τους τροφοδότησε με την ρατσιστική πολιτική της και τη διευκόλυνση στους Κασιδιάρηδες να κυκλοφορούν ελεύθεροι, το αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην πρώτη γραμμή πρέπει να τους στείλει οριστικά στις τρύπες τους. Μέσα σ’ αυτές τις μάχες δοκιμάζεται η ενότητα δράσης και η συμπόρευση των αγωνιστικών κομματιών, όχι σε εσωστρεφείς διαδικασίες «στρογγυλών τραπεζιών»  και κλειστών δωματίων.

Μαζί με τις πρωτοβουλίες στο κίνημα, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει και μπορεί να αναδειχτεί στον πόλο της αριστεράς που επιμένει στη στρατηγική της αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Η επιρροή και η συσπείρωση γύρω της δεν αυξάνεται με εκπτώσεις και στρογγυλέματα στο αντικαπιταλιστικό της πρόγραμμα. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ μετατοπίζεται συστηματικά προς τα δεξιά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν πρέπει να αναζητήσει ρόλους «αριστερού αντίβαρου», τουναντίον χρειάζεται να διατηρήσει την πολιτική και οργανωτική ανεξαρτησία της και να προβάλει περισσότερο και καλύτερα τις αιχμές του προγράμματός της για διαγραφή του χρέους, ρήξη και αποδέσμευση από ευρώ-ΕΕ, επιβολή εργατικού ελέγχου στις τράπεζες και στα κλειδιά της οικονομίας.

Για να μετατρέψουμε κάθε ψήφο που κερδίσαμε στις εκλογές σε οργανωμένη δύναμη εκεί που μετράει περισσότερο: στο κίνημα, στους χώρους δουλειάς και στους δρόμους!

Γιάννης Σηφακάκης

Δημοσιεύθηκε στο Πριν, Σάββατο 7/6/2014