• Η πτώση της κυβέρνησης είναι μια πολύ θετική εξέλιξη για το κίνημα και ανοίγει νέες προοπτικές για την ταξική πάλη. Παρότι δεν είδαμε να αναπτύσσεται μια κινηματική έκρηξη του μεγέθους της περιόδου 2010-2012, η πτώση της εκλεκτής κυβέρνησης του κεφαλαίου προκλήθηκε εξαιτίας μιας πραγματικής πολιτικής κρίσης, μπροστά στην αποτυχία των διαπραγματεύσεων με την τρόικα και, κυρίως, μπροστά στην αδυναμία της να πάρει νέα μέτρα και να έρθει σε νέα σύγκρουση με το εργατικό κίνημα. Στις συνθήκες αυτές, δεν είναι ώρα για κοινοβουλευτική αναμονή, ηττοπάθεια ή εφησυχασμό, αλλά για αντεπίθεση των εργαζομένων.

- Το δημοσκοπικό προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ απηχεί την ελπίδα της εργατικής τάξης για απαλλαγή από το βραχνά της άγριας λιτότητας. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να δώσει την πολιτική προοπτική που χρειάζονται οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες, οι καταπιεσμένοι και οι καταπιεσμένες, όσοι και όσες αγωνίστηκαν με κάθε τρόπο όλα αυτά τα χρόνια. Η διαρκής δεξιά διολίσθηση με σκοπό να δοθούν στα ελληνικά και ευρωπαϊκά επιτελεία εχέγγυα συμμόρφωσης προς τις επιταγές τους, η ενσωμάτωση τμημάτων της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και του χρεοκοπημένου κατεστημένου πολιτικού προσωπικού, η λογική της “συνέχειας του κράτους” έχουν κάνει προ πολλού σαφές ότι η πολιτική της Κουμουνδούρου δεν μπορεί ούτε επιδιώκει να έρθει σε ρήξη με το κεφάλαιο. Στις συνθήκες αυτές, η ύπαρξη μιας πολιτικά και οργανωτικά αυτόνομης αντικαπιταλιστικής αριστεράς είναι ακόμα πιο κρίσιμη.

• Η συμπάθεια που απολαμβάνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ από ένα υπολογίσιμο τμήμα των εργαζομένων και της νεολαίας, το καλό εκλογικό αποτέλεσμα στις περιφερειακές εκλογές, η εμφάνισή της σε μια σειρά δημοσκοπήσεις και, κυρίως, οι πραγματικοί κινηματικοί δεσμοί που έχει συνάψει με ένα σημαντικό αγωνιστικό δυναμικό, δείχνουν ότι η πολιτική της εμβέλεια έχει σαφώς μεγαλώσει, παρότι υπό τις παρούσες συνθήκες αυτό είναι δύσκολο να εκφραστεί και εκλογικά. Η πρόταση για μια καθαρή αντικαπιταλιστική και επαναστατική λύση στην κρίση του καπιταλισμού έχει κερδίσει έδαφος στη συνείδηση ενός σημαντικού τμήματος της κινηματικής πρωτοπορίας. Έχοντας υπερβεί το άθροισμα των συνιστωσών της, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, παρά τα πολλά προβλήματά της, ήταν και είναι ο βασικός φορέας, από την άποψη της κοινωνικής αναγνωρισιμότητας, αυτής της αντικαπιταλιστικής πρότασης.

- Η πολιτική συμμαχιών που επιβάλλει η πλειοψηφία της ηγεσίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όμως, θέτει σε κίνδυνο την ίδια την αντικαπιταλιστική φυσιογνωμία και το πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η συμμαχία με την ΠΑΜΕΣ και το σχέδιο Β' αποτελεί ωρίμανση μιας προσπάθειας πολιτικής διολίσθησης από το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα προς ένα πρόγραμμα αντι-ΕΕ διαχείρισης του καπιταλισμού, σε τελική ανάλυση προς έναν πατριωτικό κεϋνσιανό ρεφορμισμό. Ο προσανατολισμός αυτός υπαγορεύτηκε από μια μερίδα οργανώσεων (ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ), που προσχώρησαν μονομερώς, και κατά παράβαση κάθε καταστατικού προηγουμένου στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σε ένα άλλο, αντιπαραθετικό μέτωπο (ΠΑΜΕΣ), και έχει ηγεμονεύσει και στην ηγεσία του ΝΑΡ. Η ΟΚΔΕ-Σπάρτακος έχει αναλύσει σε πολυάριθμα κείμενα την πολιτική αυτή στροφή και έχει αντιταχθεί σε αυτή από την πρώτη στιγμή.

• Η συμμαχία με το σχέδιο Β' και, κυρίως, το πολιτικό της υπόβαθρο είναι μια δυσμενέστατη εξέλιξη, που υπονομεύει τον αντισυστημικό χαρακτήρα και την ελκυστικότητα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα πρωτοπόρα αγωνιστικά στρώματα. Η προσαρμογή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε αυτή την λαϊκομετωπική κατεύθυνση, όμως, δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Ένα σημαντικό δυναμικό της βάσης έδειξε ήδη ότι αντιτίθεται σε έναν προσανατολισμό που απεμπολεί την επικαιρότητα του αντικαπιταλισμού. Η συμμαχία με το σχέδιο Β' είναι καιροσκοπική και θα αποδεικνύεται ασταθής σε κάθε βήμα. Η τυπική συμφωνία σε δέκα σημεία δεν δεσμεύει σε τίποτα την αυτόνομη ρητορική του σχεδίου Β', που τοποθετείται αντιπαραθετικά προς τα κείμενα και το σκοπό ύπαρξης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, συζητώντας συμμαχίες ακόμα και με το ΕΠΑΜ ή τον Κατσανέβα. Η συμμαχία ΑΡΑΣ/ΑΡΑΝ και ΝΑΡ στο πλειοψηφικό μπλοκ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα τίθεται επίσης σε δοκιμασία, ιδίως όσο οι δύο πρώτες οργανώσεις δουλεύουν ταυτόχρονα σε δύο διακριτά μέτωπα (ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΠΑΜΕΣ).
• Η απόφαση για συνεργασία με την ΠΑΜΕΣ ελήθφη με διαδικασίες fast track. Οι διαπραγματεύσεις με την ΠΑΜΕΣ έγιναν συνοπτικά και χωρίς καμία ουσιαστική πολιτική συζήτηση. Οι βιαστικές δημόσιες ανακοινώσεις συμφωνίας από την πλευρά της ΚΣΕ, πριν γίνει οποιαδήποτε διαδικασία στη βάση, δημιούργησαν τετελεσμένα και έθεσαν εκβιαστικά το δίλημμα να δεχτούμε τη συνεργασία ή να φανούμε αναξιόπιστοι αναιρώντας τις ανακοινώσεις και ταυτόχρονα έκλεισαν τις πόρτες για συνεργασία με άλλες δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, όπως το ΕΕΚ.
• Η ΟΚΔΕ-Σπάρτακος επέμεινε και επιμένει ότι πρέπει να αποτραπεί η συγχώνευση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε ένα μέτωπο που δεν θα είναι πλέον αντικαπιταλιστικό, να αλλάξει η πολιτική ατζέντα που την καθηλώνει στη συμπόρευση, να ανατραπούν οι αποφάσεις για πολιτική συνεργασία με την ΠΑΜΕΣ και για να διατηρηθεί ο αντικαπιταλιστικός πολιτικός προσανατολισμός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεν χαρίζουμε την υπόθεση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς σε κανένα νεόκοπο νεοκεϋνσιανό, σε όσους παίζουν διπλό πολιτικό παιχνίδι, στους εκλογικιστές καιροσκόπους ή στους ισορροπιστές. Το αμέσως επόμενο διάστημα, η ΟΚΔΕ-Σπάρτακος θα πάρει πρωτοβουλίες για τη συσπείρωση των ευρύτερων δυνατών δυνάμεων εντός ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε μια αντικαπιταλιστική/επαναστατική τάση, με πρώτο σταθμό την ερχόμενη συνδιάσκεψη. Στις σημερινές συνθήκες, η ύπαρξη μιας τέτοιας τάσης είναι κρίσιμη για την ύπαρξη της ίδιας της αντικαπιταλιστικής αριστεράς.
• Σε αυτή την προοπτική βλέπουμε την παρέμβασή μας στις εκλογές. Η ΟΚΔΕ-Σπάρτακος θα στηρίξει και εκλογικά την ανάγκη για μια αυτόνομη αντικαπιταλιστική αριστερά. Θα συμμετάσχει στα ψηφοδέλτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εκφράζοντας δημόσια την πολιτική της διαφωνία με το εκλογικό στίγμα και τις συμμαχίες που υπαγορεύει η σημερινή πλειοψηφία της ηγεσίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Θα καταθέσει το δικό της ιδιαίτερο πολιτικό στίγμα, αλλά ταυτόχρονα θα συνεργαστεί ισότιμα και χωρίς καμία διάθεση επιβολής με όλες τις δυνάμεις που αντιτάσσονται στον καταστροφικό αυτό προσανατολισμό, επιδιώκοντας την συγκρότηση διακριτής τάσης, με ξεχωριστή, αντικαπιταλιστική διακήρυξη.
• Αυτό που έχει σημασία για την αντικαπιταλιστική αριστερά σε αυτές τις εκλογές δεν είναι οποιαδήποτε εκλογική αυταπάτη ή αφελής προσμονή για το εκλογικό άλμα, με τις κατάλληλες μεταγραφές. Είναι η διατήρηση της πολιτικής της αυτοτέλειας, η μη απορρόφησή της από τον κοινοβουλευτικό ή τον εξωκοινοβουλευτικό ρεφορμισμό και η δυνατότητά της να παίξει στο αμέσως επόμενο διάστημα το ρόλο μιας ανεξάρτητης αριστερής κι εργατικής αντιπολίτευσης σε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση της αριστεράς ή της κινηματικής πρωτοπορίας στο ενδεχόμενο μιας μνημονιακής κυβέρνησης αστικών κομμάτων από την επομένη κιόλας των εκλογών. Αυτό το σκοπό θα υπηρετήσουμε. Η ΟΚΔΕ-Σπάρτακος δεν μπορεί να υπηρετήσει τη συνεργασία με την ΠΑΜΕΣ και το σχέδιο Β', ούτε να υποστηρίξει και να προπαγανδίσει το κοινό με αυτές τις δυνάμεις προεκλογικό υλικό. Καλεί στη συσπείρωση σε ένα διαφορετικό, αντικαπιταλιστικό και επαναστατικό πρόγραμμα, διακριτό προεκλογικά και μετεκλογικά, και στην υποστήριξη συγκεκριμένα των αντικαπιταλιστών υποψηφίων εντός των ψηφοδελτίων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.