Κάπως αναμενόμενες ήταν οι δηλώσεις του διοικητή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Μάριο Ντράγκι, που συνέδεσε σαφώς την όποια επαναγορά ομολόγων με την εφαρμογή μνημονιακών προγραμμάτων. Αυτό που δεν ήταν αναμενόμενο, ήταν οι πανηγυρισμοί του ΣΥΡΙΖΑ!

Τι είπε ο Ντράγκι;

Ανακοίνωσε πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης συνολικού ύψους 1,2 τρισ. ευρώ (60 δισ. το μήνα μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2016) προοριζόμενο για αγορές πάσης φύσεως τίτλων (όχι μόνο ομολόγων, αλλά και άλλων «χαρτιών» που κατέχουν οι τράπεζες). Μέσα από αυτό το πρόγραμμα η ΕΚΤ θα αποκτήσει κάθε είδους περιουσιακά στοιχεία τραπεζών υπό την προϋπόθεση ότι είναι χαρακτηρισμένα (όχι σκουπίδια) και εφόσον ο πληθωρισμός στην Ευρωζώνη είναι μικρότερος του 2%.
Όπως έχουμε ήδη επισημάνει, πρόκειται για συνέχεια του αμερικανικού προγράμματος που το μόνο που έχει να προσφέρει είναι κέρδη για τους κερδοσκόπους και μοίρασμα των ζημιών ανάμεσα στους λαούς της ευρωζώνης.
Όπως είχαμε σημειώσει και σε προηγούμενη ανακοίνωση, τα ελληνικά κρατικά ομόλογα εξαιρούνται από το πρόγραμμα επαναγοράς, αφού έχουν το χαρακτηρισμό «σκουπίδια» και μπορούν να ενταχθούν μόνο εάν: 1.) Καλύπτονται από πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου -δηλαδή μνημόνιο 2) πληρούν επιπλέον κριτήρια της ΕΚΤ -που δεν προσδιορίστηκαν καν από τον Μ. Ντράγκι. Σε  κάθε περίπτωση, όμως, ο Ντράγκι ξεκαθάρισε ότι αυτό θα εξεταστεί τον Ιούνιο. Προφανώς αφού η χώρα θα  έχει περάσει από τον «πάγκο του χασάπη»…

Ο Μ. Ντράγκι ξεκαθάρισε ότι δεν γίνεται να υπάρχουν ταυτόχρονα και αξιοποίηση του περιβόητου «μηχανισμού» (όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ) και αναδιάρθρωση χρέους. Είναι επίσης προφανές ότι η περιβόητη πανευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος που ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ παραπέμπεται στις καλένδες.

Οι πανηγυρικές ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ για αυτή την εξέλιξη, μόνο λογικές δεν είναι. Αντιθέτως, είναι σαν να δηλώνει στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ότι ήδη διαπραγματεύονται μαζί της, και μάλιστα όχι από θέση ισχύος, αλλά από θέση αποδοχής του πλαισίου των εκβιασμών.

Τι άλλο χρειάζεται για να καταστεί προφανές ότι όποια πολιτική διαχείρισης εντός ευρωζώνης και ΕΕ περνάει από την υπογραφή νέου μνημονίου, όποιο όνομα και αν του δώσει κανείς; Τι άλλο χρειάζεται για να είναι σαφές ότι η μόνη διέξοδος για τα λαϊκά συμφέροντα και ανάγκες η ρήξη με την Ευρωζώνη/ΕΕ και η αποχώρηση;