Δημήτρης Ραδόπουλος: Ας μην ξεχνάμε πως το βάθος του ουρανού είναι πάντα κόκκινο!

Ραδόπουλος Δημήτριος του Δημητρίου. Είναι 26 χρονών,  τελειόφοιτος της  γεωπονικής  σχολής ΑΠΘ. Έχει διατελέσει μέλος του ΔΣ του Συλλόγου φοιτητών Γεωπονίας  και  μέλος της Συνέλευσης τμήματος της Γεωπονικής σχολής ΑΠΘ. Συμμετείχε ενεργά στις  φοιτητικές κινητοποιήσεις του 2006-2007 ενάντια  στο  νομό  πλαίσιο και την  αναθεώρηση του συντάγματος.  Μεγάλωσε και ζει στο Άργος Ορεστικό   και  εργάζεται στην εταιρία  AGROMAK.ΕΠΕ και παράλληλα  ασχολείται  με  την  καλλιέργεια  φασολιού.

Κύριε Ραδόπουλε, είστε ένα νεαρό άτομο και πάραυτα ασχολείστε ενεργά με την πολιτική. Πώς το αποφασίσατε;

Ανήκω σε μια γενιά η οποία είχε περίεργη σχέση με την πολιτική. Από τη μια ,υπήρχε η αντίληψη που πολλές φορές κυριαρχούσε, πως η ενασχόληση με την πολιτική αγγίζει τα όρια της γραφικότητας, πως δε έχει νόημα. Μην ξεχνάμε πως στις μέρες της πλαστής “ευδαιμονίας” προ κρίσης, ο ατομισμός πλασαριζόταν ως το νέο lifestyle. Η άλλη πλευρά όμως του νομίσματος, είναι οι στιγμές που ο ριζοσπαστισμός κυριαρχεί και πυροδοτεί νεολαιίστικα ξεσπάσματα που στραπατσάρουν την παραπάνω εικόνα. Τα αντιπολεμικά συλλαλητήρια ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ, οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις ενάντια στο νόμο της Γιαννάκου για τα Πανεπιστήμια και την προσπάθεια αναθεώρησης του Αρ. 16., η εξέγερση της νεολαίας το 2008 μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του Γρηγορόπουλου, αποτελούν τέτοιες στιγμές. Όλες αυτές οι μικρές και μεγάλες μάχες στις οποίες από την πρώτη στιγμή συμμετείχα, είναι για μένα η πραγματική ενασχόληση με την πολιτική και με μια έννοια κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Επομένως δεν είναι κάτι που το επέλεξα ξαφνικά. Η επιλογή μου να στηρίξω όπως μπορώ τα ψηφοδέλτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί στήριξη της αντίληψης που συμβάλει καθοριστικά να επιστρέψει η πολιτική με όρους λαϊκής και μαζικής κινητοποίησης.

Γιατί επιλέξατε να συμμετάσχετε με την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α;

Η επιλογή αυτή δεν προέκυψε τώρα, αποτελώ και εγώ ένα από τα χιλιάδες ιδρυτικά μέλη που συμμετείχαμε ενεργά στη δημιουργία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μέσα από λαϊκές αντικαπιταλιστικές συνελεύσεις σε όλη την Ελλάδα. Αυτό που προκρίνουμε ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ και νομίζω πως είναι και ο πιο βασικός λόγος που είμαι κομμάτι της, είναι ότι επιμένουμε πως υπάρχει άλλος δρόμος. Πέρα από το χρεοκοπημένο δρόμο των μνημονίων του Ευρώ και της ΕΕ, ο δρόμος που ο λαός θα πάρει ξανά την κατάσταση στα χέρια του. Για να γίνει αυτό θεωρώ πως χρειάζεται και μια άλλη Αριστερά. Μια αριστερά που δεν θα απομονώνεται, ούτε θα πετάει τη μπάλα στην εξέδρα, μεταθέτοντας τα προβλήματα στη Δευτέρα Παρουσία, ούτε θα μασά τα λόγια της και θα προσπαθεί να είναι και με τον αστυφύλακα και με το χωροφύλακα. Και εκτός μνημονίου και εντός στο Ευρώ και την ΕΕ. Μια αριστερά που θα είναι ενωτική στο κίνημα ,στο  δρόμο και στο σκοπό της, που θα μπορεί να περιγράψει το δρόμο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Σε αυτή την προσπάθεια  θεωρώ πως συμβάλει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και για αυτό είμαι ενεργό μέλος της.

Θα ήθελα να μου πείτε κάποια πράγματα για τον εαυτό σας, πέραν της πολιτικής.

Εργάζομαι στην οικογενειακή επιχείρηση AGROMAK.ΕΠΕ η όποια ασχολείται με την εμπορία αγροτικών προϊόντων και γεωργικών εφοδίων. Ακόμα ασχολούμαι με τις καλλιέργειες φασολιών και φακής για της οποίες η περιοχή της Καστοριάς ενδείκνυται. Στον ελεύθερό μου χρόνο ακολουθώ την Ορειβατική ομάδα Καστοριάς στις εξορμήσεις που κάνουν εντός και εκτός νομού.

Εσείς, αν εκλεγείτε, τι σκοπεύετε να κάνετε για τον τόπο μας;

Το μεγαλύτερο πρόβλημα του νόμου αυτή τη στιγμή είναι η ανεργία. Πρέπει να βρούμε τρόπους μείωσής της. Ένα σχέδιο για τη μείωση της ανεργίας που θα δίνει έμφαση στην ανάπτυξη και προώθηση των τοπικών προϊόντων και κυρίως των αγροτικών προϊόντων. Στο νόμο έχει κατοχυρωθεί η Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη (ΠΓΕ) τόσο για τα φασόλια όσο και για τα μήλα. Αυτό το ποιοτικό πλεονέκτημα πρέπει να το εκμεταλλευτούμε και να προχωρήσουμε σε ανασυγκρότηση της αγροτικής παράγωγης γύρω από τα προϊόντα στα οποία έχουμε το συγκριτικό πλεονέκτημα. Αυτό μπορεί να επιτευχτεί με σωστότερη οργάνωση των συνεταιρισμών και με μια ενιαία πολιτική των αγροτών στον τρόπο εμπορίας των προϊόντων τους.

Πιστεύεται ότι ο κόσμος θα ψηφίσει με θυμό ή συνειδητοποιημένα;

Ξέρετε το ένα δεν αναιρεί απαραίτητα το άλλο. Ίσα-ίσα , εγώ αυτό που θα πρότεινα στον κόσμο, στους εργαζόμενους, τους άνεργους τη νεολαία, είναι να ψηφίσουν με γνώμονα και τα δύο. Είναι απαραίτητο να εκφραστεί η οργή του κόσμου, καταψηφίζοντας τα κόμματα του μαύρου μετώπου, αλλά και τις πολιτικές που μας έφεραν ως εδώ. Και εδώ έρχεται το ζήτημα της συνειδητοποίησης. Εμένα δεν μου λέει κάτι ούτε ένα καλύτερο ΠΑΣΟΚ αλά Κατσέλη και Κουβέλη, ούτε μια καλύτερη ΝΔ αλά Καμμένου. Τις έχουν δώσει τις εξετάσεις τους εδώ και 30 χρόνια. Επίσης δεν μπορώ να φανταστώ  τους νοσταλγούς του Χίτλερ και των γερμανοτσολιάδων, τους απογόνους αυτών που οι παππούδες μας πολέμησαν στα βουνά, να αξιώνουν φιλολαϊκή διέξοδο . Πρέπει να το πούμε ξεκάθαρα, οι νεοναζιστικές συμμορίες είναι η πιο σκοτεινή πλευρά του μέρους του προβλήματος, δεν αποτελούν τη λύση του. Είμαι πολύ αισιόδοξος πως ο κόσμος σε αυτές τις εκλογές θα στραφεί προς την Αριστερά θα ρίξει κόκκινη ψήφο!

Η αποχή από τις κάλπες είναι λύση;

Δεν νομίζω πως σε αυτές τις εκλογές υπάρχει συμπολίτης μας που να θεωρεί πως η αποχή μπορεί πραγματικά να δώσει κάποια λύση. Είμαστε από το ρεύμα εκείνο της Αριστεράς που θεωρούν πως οι εκλογές από μόνες τους δεν μπορούν να κάνουν και πολλά πράγματα. Αποτελούν όμως μια στιγμή που αποτυπώνει ένα συσχετισμό. Φανταστείτε με τι σφοδρότητα θα επιχειρήσουν να περάσουν τα νέα μέτρα τον Ιούνη οι πρόθυμοι συγκυβερνούντες άμα δεν έχουν όσο πιο ισχνή κυβερνητική πλειοψηφία. Η αποχή καθιστά μια μειοψηφική κυβέρνηση ισχυρή κοινοβουλευτικά και αυτό δεν βοηθά .

Οι περισσότεροι νέοι της ηλικίας σας, αυτή τη στιγμή είναι άνεργοι. Πιστεύετε ότι αυτό μπορεί να αλλάξει άμεσα; Και αν με ποιον τρόπο;

Το παράλογο σε σχέση με την ανεργία είναι πως ζούμε στην εποχή της τεράστιας τεχνολογικής προόδου και των αστείρευτων παραγωγικών δυνατοτήτων. Αντί κανείς να περιμένει λοιπόν, να μην υπάρχει ανεργία, αυτή ξεπερνά το 1.000.000 ανέργων στην Ελλάδα. Για να απαντηθεί το ερώτημα πρέπει να σταθούμε στο τι γεννά την ανεργία. Και εδώ πρέπει να είμαστε καθαροί. Το μεγάλο κεφάλαιο αυτή τη στιγμή ελληνικό και ξένο, κρατά τα λεφτά στα σεντούκια του και περιμένει να ολοκληρωθεί το σχέδιο καταστροφής για να επενδύσει ( να αγοράσει δηλαδή ό,τι ξεπουληθεί). Σε αυτή τη μέγγενης και με την ύφεση να τρέχει στο 6%, είναι προφανές πως οι μικρές επιχειρήσεις και οι αυτοαπασχολούμενοι  συνθλίβονται, κλείνουν τις δουλειές τους. Συν τοις άλλοις, οι στρατιές ανέργων είναι ο καλύτερος εκβιασμός για να πέσουν τα μεροκάματα σε επίπεδα Κίνας. Επομένως δεν μπορεί η ανεργία να καταπολεμηθεί αν δεν ανατραπεί αυτή η πολιτική . Φορολογία στο μεγάλο κεφάλαιο λέμε εμείς και εθνικοποίηση των τραπεζών για να υπάρχει έλεγχος στις ροές των κεφαλαίων. Παράλληλα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης κάτω από δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο για να μπορέσουν να αξιοποιηθούν όλοι οι νέοι εργαζόμενοι που είναι μορφωμένοι κατά πλειοψηφία, έχουν αυξημένες δεξιότητες και στοιβάζονται στις ουρές του ΟΑΕΔ για ένα ξεροκόμματο. Για όσους βιαστούν να πουν πως αυτό δεν είναι εφικτό, να πω πως μου φαίνεται πολύ πιο εφικτό από το να αξιώνουν ένας νέος σήμερα να βγάλει το μήνα του με 250 και 300 ευρώ. Μια τέτοιας κλίμακας αλλαγή πλεύσης θα έχει άμεσα αποτελέσματα, αλλά δεν θα βρει δουλειά μέσα σε μία βδομάδα σε 1.000.000 κόσμου. Είναι προφανές. Για αυτό όποιος μιλά για την καταπολέμηση της ανεργίας με μεγάλα λόγια και παράλληλα δεν λέει κουβέντα για το επίδομα του ΟΑΕΔ , απλά κοροϊδεύει τον κόσμο. Το επίδομα πρέπει να φτάνει για να ζήσεις αξιοπρεπώς, να μην είναι ξεροκόμματο.

Για ποιο λόγο προτείνετε στον κόσμο στις 6 Μαΐου να ψηφίσει  ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α;

Όπως είπα και πρωτύτερα, αυτό που θέλουμε να περάσουμε με κάθε τρόπο είναι πως υπάρχει άλλος δρόμος χωρίς τη μέγγενη των μνημονίων της ΕΕ και του Ευρώ. Είναι ο δρόμος που ο εργαζόμενος λαός θα καθορίζει τις τύχες του. Μπορούμε να βαδίσουμε ενάντια στο γερασμένο καπιταλισμό, να βάλουμε τα θεμέλια της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Μπορούμε να φανταστούμε την υγεία, την παιδεία, τις μεταφορές και άλλους κρίσιμους κλάδους να είναι δημόσια αγαθά και όχι εμπορεύματα. Πολύ όμως περισσότερο οφείλουμε να οργανώσουμε τις μεγάλες μάχες που έχουμε μπροστά μας απέναντι στο σχέδιο κοινωνικής καταστροφής που ετοιμάζουν. Για όλους αυτούς του λόγους ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ λοιπόν! Γιατί ας μην ξεχνάμε πως το βάθος του ουρανού είναι πάντα κόκκινο!

Δημοσιεύθηκε στους 'Ορίζοντες', 4/5. Ο Δημήτρης Ραδόπουλος, είναι υποψήφιος στην Καστοριά.