Αφού τόσα χρόνια με μίζες, χαριστικές συμβάσεις και απ' ευθείας αναθέσεις απέκτησε τον έλεγχο κρίσιμων τομέων της οικονομίας σε τηλεπικοινωνιακά δίκτυα, ενεργειακές πηγές και συγκοινωνίες, τώρα πια δεν διστάζει να έχει λόγο και για το πολιτικό διακύβευμα της χώρας.

Το δικαίωμα αυτό της το παραχώρησαν απλόχερα οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ με τις δανειακές συμβάσεις και τα Μνημόνια που υπέγραψαν, πέρα και ενάντια στη θέληση του ελληνικού λαού. Οι ίδιοι που εγκατέστησαν γκαουλάιτερ, δίπλα στους επιτρόπους και επιτηρητές της Ε.Ε. του ΔΝΤ  και της Ε.Κ.Τ.

Μιλώντας προφανώς εξ ονόματος της “διεθνούς του κεφαλαίου” που συνεδριάζει στο Κάμπ Ντέϊβιντ, αλλά και ως “ευρωπαία αρχιστράτηγος” στον πόλεμο ενάντια στην εργατική τάξη της Ελλάδας και της Ευρώπης, απαιτεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να βάλει ακόμη πιο βαθιά το μαχαίρι του εκβιασμού  στον δοκιμαζόμενο λαό της χώρας μας και τον καλεί να αποφασίσει για την παραμονή μας στη Ε.Ε. ή όχι ταυτόχρονα με την επιλογή της κυβέρνησης που θα διαχειριστεί αυτή την απάντηση. Και μάλιστα με δημοψήφισμα, λες και ενδιαφέρθηκε ποτέ η Μέρκελ και οι όμοιοί της για τη γνώμη του ελληνικού λαού!

Ούτε οι πιο αδίστακτες συμμορίες της Καμόρα δεν συμπεριφέρονται έτσι.

Αφού αρχικά, εκφράσουμε τον εντυπωσιασμό μας με τη στάση του προέδρου της δημοκρατίας, καλούμε παράλληλα πριν απ' όλους, οι βασικοί υπεύθυνοι που παρέδωσαν την “ψιλή κυριότητα” της χώρας στους διεθνείς τοκογλύφους, τουλάχιστον να καταδικάσουν ως τέτοια, την ωμή και απροκάλυπτη παρέμβαση της Γερμανίδας καγκελάριου.

Δεν έχουμε όμως καμία αυταπάτη ότι  η όποια καταδίκη θα αφήνει ανέπαφη την νομιμοποιητική αρχή που στηρίζει και δικαιολογεί αυτές τις παρεμβάσεις: το μνημόνιο και τις δανειακές συμβάσεις.

Ο ελληνικός λαός, η εργαζόμενη πλειοψηφία, οι άνεργοι, οι νέοι της απελπισίας και της αβεβαιότητας, είναι οι μόνοι που μπορούν να δώσουν την πρέπουσα απάντηση. Όπως την έχουν δώσει δύο χρόνια τώρα, στις απεργίες, στις πλατείες των συγκρούσεων και της αναζήτησης, με τη συμμετοχή τους στο κίνημα και τους δρόμους. Αντιπροτείνουμε στην κα Μέρκελ να γίνει όντως ένα δημοψήφισμα: να ψηφίσει ο ελληνικός λαός για το αν θέλει ή όχι την κα Μέρκελ στην καμπούρα του, αν δέχεται να του κάνει υποδείξεις η εκπρόσωπος του νεοφιλελευθερισμού και των Τραπεζιτών!

Το ερώτημα για τον ελληνικό λαό βρίσκεται στο ευρώ ή τη δραχμή ,στο μέσα ή έξω από την Ε.Ε, στο βαθμό και στο μέγεθος που εξασφαλίζει  και δεν μειώνει το εργατικό  εισόδημα, που προσθέτει και δεν καταργεί δικαιώματα, που αναβαθμίζει και δεν εξαθλιώνει τη ζωή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Το δικό μας δημοψήφισμα γίνεται στους αγώνες, τις απεργίες και τις συγκρούσεις, που αμφισβητούν και επιχειρούν να ανατρέψουν στην πράξη την επίθεση του κεφαλαίου που στηρίζεται και οργανώνεται από την ΕΕ.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προβάλλει ένα πλαίσιο πολιτικής προς το εργατικό κίνημα για να ανατραπεί η πολιτική που συσσωρεύει κέρδη για το κεφάλαιο και τους συμμάχους του, τη στιγμή που ρίχνει στον καιάδα της εξαθλίωσης την πλειοψηφία της κοινωνίας. Βασική προϋπόθεση και πυρήνας της είναι η αποδέσμευση από την Ε.Ε του κεφαλαίου και των τραπεζιτών.

Η αναστροφή της πορείας που έχουν χαράξει, από ένα κίνημα ανατροπής και ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική, με πυρήνα αυτές τις κοινωνικές δυνάμεις και τροφοδότη την Αριστερά, μπορεί να δώσει πίσω τη χαμένη αξιοπρέπεια.

Όχι τη λεγόμενη “εθνική” αξιοπρέπεια, στο όνομα της οποίας πολλοί θα επιχειρήσουν να ξεπλύνουν  ευθύνες και άλλοι να κρύψουν αιτίες, αλλά αυτήν την αξιοπρέπεια που χάνεται καθημερινά στις ουρές της ανεργίας, στα απλήρωτα ωράρια με τους εξευτελιστικούς μισθούς, στα άθλια νοσοκομεία, στις ουρές των λεωφορείων, στα σχολεία της ημιμάθειας και της εγκατάλειψης.