O αποχαιρετιστήριος επικήδειος λόγος της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. στην κηδεία του σ.Γρηγόρη Κωσταντόπουλου (28/1/2017), που εκφωνήθηκε από το μέλος του ΠΣΟ σ.Κώστα Παπαδάκη

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟ

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

H Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή (ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.) αποχαιρετά τον σ. Γρηγόρη Κωνσταντόπουλο αποτίοντας στο πρόσωπό του τιμή και βαθύ σεβασμό στη γενιά της «Αναγέννησης» και του «Α.Μ.Ε.Ε.» που στα μαύρα χρόνια της δεκαετίας του 1960 παρά τις διώξεις, τις τεράστιες δυσκολίες και την παρανομία είχαν τον ηρωισμό να δημιουργήσουν ένα πρωτοπόρο πολιτικό ρεύμα ενάντια στον ρεβιζιονισμό και την καπιταλιστική παλινόρθωση και να θέσουν τις προϋποθέσεις για την συγκρότηση της επαναστατικής αριστεράς στην Ελλάδα.

Η υπεράσπιση της προτεραιότητας αυτής, που υπήρξε αμετάβλητος σκοπός του Γρηγόρη, τον κράτησε πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα μέσα από τις γραμμές του Κ.Κ.Ε. (μ-λ) και της Προλεταριακής Σημαίας.

Όπως πολύ καλά ξέρετε, οι άνθρωποι δεν κρίνονται από τις μάχες που κερδίζουν ή από τις μάχες που χάνουν. Κρίνονται και εκτιμώνται από τις μάχες που επιλέγουν να δώσουν. Ο Γρηγόρης ταύτισε τη ζωή του με τον αγώνα και το κόμμα του. Δεν σαγηνεύθηκε από το δέλεαρ της “μεγάλης πολιτικής”. Αντεξε την απογοήτευση και την αποστράτευση τότε στις αρχές της δεκαετίας 1980. Δεν τα παράτησε για να ιδιωτεύσει. Δεν φόρτωσε τα βάρη του κόμματος στους νεώτερους. Δεν εφηύρε πολιτικά προσχήματα για να δραπετεύσει. Ανέλαβε τις ευθύνες του και τις τίμησε μέχρι τέλους. Δεν κράτησε κακία σε κανέναν. Δεν νόθευσε ποτέ τη διαφοροποίηση της επαναστατικής αριστεράς από τη σοσιαλδημοκρατία, τον ρεβιζιονισμό και τον ρεφορμισμό, πράγμα που στις μέρες αυτές φαίνεται πόσο μεγάλη σημασία έχει. Ενοιωθε βαθιά αυτά που τον χωρίζουν και στάθηκε απέναντι και υπερασπίστηκε και την πολιτική ανεξαρτησία της επαναστατικής αριστεράς και κάποιες φορές πολύ ουσιαστικά την ενότητά της.

Σαν άνθρωπος και αγωνιστής με τα αυτιά ανοιχτά έμαθε να ακούει και διδάχθηκε πολλά από τη ζωή και την εξέλιξη της αριστεράς σε όλο τον κόσμο. Ταυτόχρονα, χωρίς καμμία επιδεικτικότητα, η ίδια η συμπεριφορά του αυθόρμητα δίδασκε ήθος και προσήλωση. Γιατί ο Γρηγόρης αν και δεν συγκαταλέγεται στο τυπικό δείγμα των διανοούμενων, είχε και μόρφωση και μαρξιστική σκέψη και την εξέφραζε με απλότητα και χωρίς στόμφο και αλαζονεία. Κατακτούσε τον σύντροφο, τον συναγωνιστή της άλλης οργάνωσης, της άλλης χώρας και ταυτόχρονα και τον νεολαίο παρά τα χρόνια που τον χώριζαν.

Και ακόμα η δράση του δεν περιορίστηκε στα στενά κομματικά καθήκοντα, ούτε στα όρια της χώρας. Δεν ήταν μόνο συχνά ο πρεσβευτής του Κ.Κ.Ε. (μ-λ) στις διεθνείς του επαφές, αλλά στάθηκε πρωτοπόρα αλληλέγγυος μέχρι το τέλος του στους Τούρκους και Κούρδους πολιτικούς αγωνιστές, στις διώξεις και τους αγώνες τους, οργανώνοντας τις κινήσεις συμπαράστασης.

Ολη η δράση του αυτή τον έφερε συχνά σε συνεργασία και με την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. και με οργανώσεις και αγωνιστές της πριν και μετά τη συγκρότησή της. Τον καταξίωσε στη συνείδηση όλων μας και μας έκανε να τον νοιώθουμε σαν έναν σύντροφο δικό μας. Για αυτό πονάμε και μείς τώρα που φεύγει. Όπως και εκείνος πόνεσε για τον Χρήστο Μπίστη και πολλούς άλλους.

Σύντροφε Γρηγόρη,

Φεύγεις με το κεφάλι ψηλά και τη συνείδηση αναπαυμένη. Η σεμνή και περήφανη στάση σου μένει παρακαταθήκη στον αγώνα όλων μας.

Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. σε αποχαιρετά. Εύχεται δύναμη και παρηγοριά στους δικούς σου και στους συντρόφους σου για τους αγώνες τους.

Ο ομιλών, παλιός σου σύντροφος κάπου στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης στο ΚΚΕ (μ-λ) και συναγωνιστής σου αργότερα σε διώξεις και αγώνες, προσθέτει τον ιδιαίτερο αποχαιρετισμό του.

Και να ξέρεις ότι τίποτα δεν πήγε χαμένο και ότι στον προορισμό του μεγάλου και βασανιστικού δρόμου που κάποτε θα διανύσουμε ως το τέλος, τα χνάρια σου είναι από εκείνα που θα μας οδηγούν.

Αθάνατος !

Καισαριανή, 28/1/2017

Κώστας Παπαδάκης