ΠΡΩΤΕΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 4^Η ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Με αυτοπεποίθηση για τη μετάβαση σε μια νέα ελπίδα

Η 4^η Συνδιάσκεψη, μέσα από το σύνολο των διαδικασιών της, δείχνει ότι η  ΑΝΤΑΡΣΥΑ παραμένει ένας υπολογίσιμος, συγκροτημένος πόλος συσπείρωσης δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς. Σε δύσκολες και περίπλοκες συνθήκες υποχώρησης του μαζικού κινήματος  και πρωτοφανούς επιθετικότητας του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με τα περίπου 2.600 μέλη, που εκπροσώπησαν οι 919 αντιπρόσωποι, συσπειρώνει ένα αξιόλογο, μάχιμο δυναμικό αγωνιστών και αγωνιστριών της μαζικής λαϊκής πάλης και της διακήρυξης για μια άλλη εργατική πολιτική.

Ταυτόχρονα, δεν επιτρέπεται να υποτιμηθεί, ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εμφανίζει ορισμένα ανησυχητικά σημάδια, που εκφράστηκαν σε πολλαπλά επίπεδα: Οι αντιπρόσωποι ήταν μειωμένοι, σε σχέση με τους 1003 της 3^ης Συνδιάσκεψης. Στις συνελεύσεις των Τοπικών και Κλαδικών Επιτροπών, όπως και στις διαδικασίες της Συνδιάσκεψης, συμμετείχαν και παρακολούθησαν λιγότεροι/ες και με μειωμένο ενθουσιασμό. Σε όλη τη διαδικασία της συνδιάσκεψης παρατηρήθηκαν προβλήματα οργάνωσης και αποκλεισμών (όπως η άρνηση ισότιμης παρουσίασης των δύο διαφορετικών Προτάσεων Πολιτικής Απόφασης, η έναρξη των ψηφοφοριών χωρίς να είναι διαθέσιμα όλα τα ψηφοδέλτια κ.α.).

Το κύριο πρόβλημα είναι πως η Συνδιάσκεψη δεν μπόρεσε να αναμετρηθεί βαθιά με τα προβλήματα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τις δυσκολίες του κινήματος και τα αμείλικτα ερωτήματα της πραγματικότητας. Κινήθηκε ανησυχητικά σε ένα δρόμο αυτοεπιβεβαίωσης, ακόμη και σκιαμαχίας γύρω από τους «εχθρούς» του αντικαπιταλισμού, καθώς και συνέχισης της ίδιας πορείας με τα τελευταία χρόνια.

Η μεγάλη πλειοψηφία πάνω στις αποφάσεις θα ήταν κάτι πολύ θετικό εάν εξασφάλιζε μια πολιτική συνεκτικότητα πάνω σε ένα συγκεκριμένο και προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις της εποχής, σχέδιο, που θα οδηγούσε στη συντονισμένη δράση όλων των μελών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ εντός του εργατικού- λαϊκού κινήματος. Ωστόσο, αυτή η πλειοψηφία δεν προέκυψε μέσα από μια ουσιαστική πολιτική αντιπαράθεση και σύνθεση. Τα ξεχωριστά ψηφοδέλτια, χωρίς κατάθεση πολιτικών θέσεων, στη βάση «κομματικών» απόψεων ή συσπειρώσεων γύρω από μια οργάνωση, ενώ υπερψήφισαν την ίδια πλατφόρμα,  αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα ενός σοβαρού ελλείμματος πολιτικής συνοχής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά και έλλειψης εμπιστοσύνης μεταξύ των δυνάμεων που συνθέτουν την πλειοψηφία. Κάτι που φάνηκε αμέσως μετά τη Συνδιάσκεψη, με τις ξεχωριστές συγκεντρώσεις δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στην εργατική πρωτομαγιά.

Πίσω από όλα αυτά τα προβλήματα βρίσκεται το γεγονός ότι η 4^η Συνδιάσκεψη δεν μπόρεσε να απαντήσει σωστά στην επείγουσα ανάγκη για τη συγκρότηση μιας αριστερής, ανατρεπτικής και εργατικής αντιπολίτευσης απέναντι στην αντιλαϊκή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, την ΕΕ, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και στην ανερχόμενη εθνικιστική, δεξιά και ακροδεξιά αντιπολίτευση.

Στο όνομα της αναγκαίας αντιμετώπισης της προσκόλλησης ή υποταγής στα ρεφορμιστικά αριστερά κόμματα, η κατεύθυνση των αποφάσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τείνει σαφώς προς μια «αντικαπιταλιστική περιχαράκωση», παρά προς μια θαρραλέα προώθηση μιας ηγεμονικής εργατικής και αντικαπιταλιστικής μετωπικής πολιτικής.

Υποτιμώνται τα ζητήματα της ενωτικής ανασυγκρότησης του μαζικού κινήματος, της απόσπασης νικών και κατακτήσεων από τον αντίπαλο, ενώ κινδυνεύει να εγκαταλειφθεί η ανάγκη βαθύτερης επεξεργασίας ενός προγράμματος ρήξης με την Ευρωπαϊκή Ενωση και το χρέος, που μπορεί να οδηγήσει σε έναν ρηχό αντικαπιταλισμό που μένει στις διακηρύξεις.

Η κατεύθυνση αυτή ενέχει πολύ μεγάλους κινδύνους για την αναίρεση των κατακτήσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ  και για μια αποκοπή της από τις ανάγκες του κινήματος, από τις ενωτικές διαθέσεις του κόσμου της Αριστεράς, αλλά και από τη δυνατότητα ανάπτυξης της αντικαπιταλιστικής αριστεράς μέσα από την επικοινωνία με νέες δυνάμεις των τελευταίων χρόνων. Ταυτόχρονα, ενέχει κινδύνους για μια συμπίεση του μετώπου ανάμεσα στις συμπληγάδες του αριστερίστικου βερμπαλισμού και του ρεφορμισμού, είτε «κομμουνιστικού», είτε «λαϊκού».  

Παρά τη βελτίωση των θέσεων για το αντιπολεμικό - αντιιμπεριαλιστικό κίνημα (με τροποποιήσεις που υπερψήφισε η Μετάβαση παρά τη γενική καταψήφιση των Θέσεων), η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα δυσκολευτεί να αναλάβει τα κρίσιμα καθήκοντα που πραγματικά της αντιστοιχούν, στην κατεύθυνση συγκρότησης ενός μαζικού κινήματος και μετώπου σύγκρουσης με την κυβέρνηση, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, εναντίωσης στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό και υπεράσπισης της ειρήνης και της φιλίας των λαών.

 Όλα τα παραπάνω, εάν δεν αλλάξουν έγκαιρα, μπορεί να οδηγήσουν σε μία πολιτική και οργανωτική υποχώρηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που θα την καθιστά αναντίστοιχη με τις απαιτήσεις και τις δυνατότητες της περιόδου.

Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ, τα μέλη, οι φίλοι/ες και οι αντιπρόσωποί της, έδωσαν μια σημαντική μάχη, προσπαθώντας να εκπροσωπήσουν την αναγκαία, σύγχρονη, εργατική και λαϊκή μετωπική πολιτική, τη σύνδεση του αντικαπιταλιστικού προγράμματος με τον αντιϊμπεριαλισμό της εποχής μας, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ των μελών,  των Τοπικών και Κλαδικών Επιτροπών, των συντρόφων και συντροφισσών του επαναστατικού αγώνα, τα καλύτερα στοιχεία του κομμουνιστικού πολιτισμού και ηθικής.

Δεν έλειψαν αντιφάσεις, αδυναμίες και λάθη, που δεν αναιρούν, όμως, τη συνεκτικότητα, τη μετωπική κουλτούρα αλλά και τη σαφήνεια στην Πολιτική της Πρόταση. Οφείλουμε, όμως, να τα εντοπίσουμε θαρρετά και να τα υπερβούμε δημιουργικά.

Ειδική αναφορά οφείλουμε να κάνουμε στη μάχη που έδωσαν οι συντρόφισσες και τα μέλη της Μετάβασης, μαζί με ανένταχτες συντρόφισσες και μέλη από αρκετές οργανώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για την αποφασιστική καταδίκη του σεξισμού και τη μη αποδοχή περιστατικών και φορέων έμφυλης βίας. Πρόκειται για μια μάχη που ξεκίνησε ήδη από τις τοπικές επιτροπές και έφτασε στη συνδιάσκεψη, δυστυχώς μέσα σε πρωτοφανείς συνθήκες επιθέσεων, ψυχολογικών πιέσεων και οργανωτίστικων χειρισμών και αποκλεισμών.

Παρά το γεγονός ότι τελικά υιοθετήθηκαν κάποιες διατυπώσεις στο οργανωτικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, υπό την πίεση της πρωτοβουλίας των γυναικών και του κειμένου υπογραφών, η αποφυγή του σώματος της Συνδιάσκεψης να αποφασίσει συγκεκριμένα μέτρα και η μετάθεση της επίλυσης του θέματος στο απροσδιόριστο μέλλον, αποτελεί μια αρνητική εξέλιξη με σοβαρές επιπτώσεις στη φυσιογνωμία και τον πολιτισμό του μετώπου. Αυτό όμως που μας γεμίζει αισιοδοξία, είναι η αποφασιστική και συντροφική προσπάθεια τόσων συντροφισσών (παρά τις διαφορετικές πολιτικές και οργανωτικές τους εντάξεις), αλλά και συντρόφων, που δημιουργεί νέους όρους για το επόμενο διάστημα.

Το ψηφοδέλτιο της ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ και ανένταχτων αγωνιστών και αγωνιστριών στηρίχθηκε από το 10% των αντιπροσώπων και εξέλεξε 11 μέλη στο ΠΣΟ και τρία στην ΚΣΕ. Ευχαριστούμε τους συντρόφους και συντρόφισσες που στήριξαν τα ψηφοδέλτια μας.

Με γνώση των δυσκολιών και των συσχετισμών, το αποτέλεσμα αυτό δίνει μια δυναμική στην προσπάθειά μας. Η 4^η συνδιάσκεψη δεν κλείνει, αλλά ανοίγει το δρόμο της προσπάθειάς μας για την περιγραφή ενός σύγχρονου δρόμου ανατροπής με αντικαπιταλιστικό και αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο.

Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ, μαζί με τις καλύτερες πλευρές όλων των άλλων ρευμάτων, αγωνιστών και συλλογικοτήτων, έχει τις δυνατότητες να συμβάλει –και θα συμβάλει– στην αναγέννηση της ελπίδας, στην επιστροφή του δυναμισμού στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στη διόρθωση των σοβαρών λαθών της. Αν και όπου χρειαστεί θα προβάλει αυτοτελώς και αποφασιστικά τις ιδιαίτερες απόψεις της.

Για να επιστρέψει το «φάντασμα» μιας νέας επανάστασης και του κομμουνισμού της εποχής μας, που θα δώσει νέα ώθηση στον αγώνα για μια εργατική και λαϊκή ανατροπή της ευρωμνημονιακής και πολεμικής επίθεσης του κεφαλαίου.