Ένας χρόνος πόλεμου στην Ουκρανία

Μόνο οι λαοί μπορούν να σταματήσουν το μακελειό!

Καμιά ελληνική εμπλοκή

Ένας χρόνος έκλεισε από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ένας πόλεμος που θα διαρκούσε λίγες βδομάδες, μετά λίγους μήνες για να φτάσουμε σήμερα στην εφιαλτική προοπτική ενός μακρόχρονου πολέμου στην καρδιά της Ευρώπης, με ορατή την απειλή ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος 

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ήρθε μετά από την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ ήδη από το 2014 με στόχο να εντάξουν την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ και την σφαίρα επιρροής της Δύσης. Και από την άλλη, από την επιδίωξη να ενταχθεί η Ουκρανία στην οικονομική και γεωπολιτική επιρροή του ρωσικού καπιταλισμού και των ιμπεριαλιστικών του φιλοδοξιών.  

Ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας του πολέμου και από τις δύο πλευρές καθορίζεται από την σύγκρουση  για την επέκταση της ιμπεριαλιστικής σφαίρας ισχύος της Δύσης (ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ένωση) υπό την ηγεσία των ΗΠΑ από τη μια πλευρά και από την επιδίωξη ανάκτησης της Ουκρανίας στην ιμπεριαλιστική σφαίρα ισχύος της Ρωσίας από την άλλη.

Οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ δεν έχουν κατά κανένα τρόπο σαν στόχο «τη δίκαιη άμυνα» της Ουκρανίας. Έχουν σαν στόχο ένα μακρόχρονο πόλεμο στην Ευρώπη για να νικήσουν στρατιωτικά τον υπό διαμόρφωση ρωσοκινεζικό άξονα, να χρεώσουν για πάντα την Ουκρανία με τα θηριώδη δάνεια που της δίνουν για να αγοράσουν τα όπλα τους, να αγοράσουν τη γη της (όπως ήδη συμβαίνει),  να υποτάσσεται όλο και περισσότερο στους γεωστρατηγικούς στόχους τους, μετατρέποντας  την Ουκρανία όλο και περισσότερο σε ένα κράτος-«προτεκτοράτο», υποτελές του ΝΑΤΟ. 

Ο Πούτιν και το ρωσικό κεφάλαιο δεν πολεμούν για καμιά αποναζιστικοποίηση, ούτε για την «προστασία των πληθυσμών του Ντονμπάς». Αναβιώνουν τον μεγαλορώσικο εθνικισμό, πολεμούν κάτω από τα λάβαρα της Ομάδας Wagner, των ρώσων ολιγαρχών, των νοσταλγών του Τσαρικής Ρωσίας. 

Οι φαντάροι και στις δύο πλευρές, και οι Ουκρανοί άμαχοι που υφίστανται τις ρωσικές θηριωδίες και τους βομβαρδισμούς και εκδιώκονται από τα σπίτια τους, είναι τροφή για τα κανόνια των δύο αντίπαλων ιμπεριαλιστικών μπλοκ - της πολύ πιο ισχυρής δυτικής συμμαχίας και της Ρωσίας, η οποία υποστηρίζεται όλο και περισσότερο από την Κίνα.

Για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, ο κύριος άξονας της γεωστρατηγικής σύγκρουσης εξακολουθεί να αφορά την Κίνα. Από τη σκοπιά της Ουάσιγκτον, η Ουκρανία είναι απλώς ένα μέτωπο σε αυτόν τον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Ο πόλεμος εξυπηρετεί την αποδυνάμωση της Ρωσίας και τη πρόσδεση της Ευρώπης στις ΗΠΑ. Το αποτέλεσμα είναι η αυξανόμενη στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης.

Ο πόλεμος αυτός κλιμακώνεται. Η Ευρώπη στρατιωτικοποιείται με ταχύτατους ρυθμούς, πράγμα που πληρώνουν  οι λαοί με αυξήσεις, και φτώχια. «Το μέρισμα της ειρήνης» έχει αντικατασταθεί από το «κόστος του πολέμου», όπως λένε και οι αστοί. Η απάντηση των κυρίαρχων τάξεων στην έξαρση του πληθωρισμού που επιδεινώθηκε από την κρίση στην Ουκρανία είναι να επιβάλουν εκ νέου πολιτικές με στόχο να αυξήσουν την ανεργία και να μειώσουν τους μισθούς. Την ίδια στιγμή που αναγκάζουν τους εργαζόμενους και τους φτωχούς να πληρώσουν για την αποτυχία του συστήματός τους, διοχετεύουν πόρους στο στρατό. Με τον όλο και μεγαλύτερο εξοπλισμό της Ουκρανίας, ο «πόλεμος δι' αντιπροσώπων» θα μπορούσε τότε να μετατραπεί σε παγκόσμιο πόλεμο και απειλή για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ο πόλεμος πρέπει να σταματήσει τώρα.

Η επέτειος του πολέμου έρχεται λίγες μέρες μετά από την 20ή επέτειο της 15ης Φεβρουαρίου 2003, της γιγαντιαίας ημέρας παγκόσμιας διαμαρτυρίας κατά της εισβολής των ΗΠΑ και της Βρετανίας στο Ιράκ. Το αντιπολεμικό κίνημα είναι πιο αδύναμο σήμερα εξαιτίας, κυρίως, του πολιτικού αποπροσανατολισμού από την εξέλιξη της ενδοϊμπεριαλιστικής σύγκρουσης, μεταξύ της Δύσης από τη μια πλευρά και της Κίνας και της Ρωσίας από την άλλη. 

Πολλοί αγωνιστές υπέρ της ειρήνης έλκονται προς μία από τις δύο πλευρές. Και τα δύο ιμπεριαλιστικά μπλοκ ανταγωνίζονται μεταξύ τους για να διατηρήσουν και να επεκτείνουν την οικονομική και στρατιωτική τους κυριαρχία. Οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι του κόσμου δεν έχουν κανένα συμφέρον από την επιτυχία κανενός από τα δύο. 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την πρώτη ώρα του πολέμου πήρε ξεκάθαρη στάση ενάντια και στις δύο ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. 

• Έξω το ΝΑΤΟ και η Ρωσία από την Ουκρανία! Όχι στην ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.

• Καμία ελληνική εμπλοκή. Διάλυση και όχι επέκταση του ΝΑΤΟ. Όχι στην ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. 

• Λεφτά για υγεία, παιδεία, μισθούς και συντάξεις και όχι για εξοπλισμούς.

•  Έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ. 

• Όχι στην καταστολή του αντιπολεμικού κινήματος, των αριστερών και κομμουνιστικών κομμάτων, των διαφωνούντων στη Ρωσία, την Ουκρανία και -όλο και περισσότερο- και στη Δύση.

• Όλοι οι πρόσφυγες είναι ευπρόσδεκτοι, ανοίξτε τα σύνορα για τους Ρώσους και Ουκρανούς λιποτάκτες και όσους αντιστέκονται στον πόλεμο.

Η αύξηση της έντασης των εργατικών αγώνων που βλέπουμε σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Γαλλία και η Βρετανία δημιουργεί το χώρο στον οποίο μπορεί να οικοδομηθεί μαζική αντίθεση στον πόλεμο. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμβάλει με όλες τις δυνάμεις της προς αυτή την κατεύθυνση.