Ανίκανος να κρύψει το αποκρουστικό και βαθιά αντιδραστικό πρόσωπο της πολιτικής του και της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας εμφανίστηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, έστω κι αν προσπάθησε να το καλύψει με το προσωπείο του προεκλογικού Άι Βασίλη. Οι πέντε «πυλώνες» που παρουσίασε την Τετάρτη 26/4 για την επόμενη τετραετία αποτελούν ένα μίγμα από τερατώδη ψεύδη και προκλητικές δεσμεύσεις προς το κεφάλαιο, πασπαλισμένες με μερικά ψίχουλα προς τον λαό, τα οποία προέρχονται από το καρβέλι του πλούτου και του ιδρώτα του, που του έχουν κλέψει τα προηγούμενα χρόνια όλες οι κυβερνήσεις – ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.

Η «παραγωγική Ελλάδα» ισοδυναμεί με μια χώρα στην οποία το κεφάλαιο θα αλωνίζει και θα συνεχίζει να αβγατίζει τα κέρδη του, την ώρα που τα πραγματικά εισοδήματα των εργαζομένων θα μειώνονται (όπως συνέβη το 2022, όταν χάθηκε το 7,4% της αγοραστικής δύναμης) ή θα μένουν στάσιμα. Στην καλύτερη περίπτωση δε, θα αυξάνουν κατά μερικές δεκαδικές μονάδες, χωρίς επ’ ουδενί να μπορεί να αντιστραφεί η μαζική φτωχοποίηση των πολλών προηγούμενων ετών.

Η μείωση του δημόσιου χρέους που υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός, πληρώνοντας με το αίμα του λαού τους μπαταχτσήδες των αγορών, συνεπάγεται νέα βαριά πρωτογενή πλεονάσματα. Κάτι, άλλωστε, που θα προβλέπει και το αναθεωρημένο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης της ΕΕ, που μας προετοιμάζει για ακόμη πιο δύσκολα χρόνια. Χρόνια στα οποία καμία τράπεζα δεν πρόκειται να αφήσουν να καταρρεύσει, αλλά την ίδια στιγμή θα αφήσουν χιλιάδες χωρίς σπίτι, περιουσία και δουλειά.

Οι δε φόροι, μπορεί ο Μητσοτάκης να περηφανεύεται πως τους μειώνει, η πραγματικότητα όμως τον προδίδει: Το 2022 εισπράχθηκαν φόροι 55,2 δισ. ευρώ, κάπου 4,8 δισ. πάνω από τον στόχο του προϋπολογισμού. Μέσω δε του πιο άδικου για τον λαό φόρου, του ΦΠΑ, εισπράχθηκαν 22,4 δισ. εξ’ αυτών, ενώ από τον φόρο εισοδήματος (που πάλι συμμετέχουν δυσανάλογα οι μισθωτοί) προήλθαν 15,68 δισ.

Η «κοινωνική Ελλάδα» είναι από την αρχή ως το τέλος μια τεράστια απάτη. Οι δήθεν δεσμεύσεις για την ενίσχυση της δημόσιας υγείας αποτελούν κενό γράμμα, όταν συγκριθούν με το έγκλημα που συντελέστηκε στα δημόσια νοσοκομεία την περίοδο της πανδημίας της Covid-19. Με την Ελλάδα να είναι ανάμεσα στις πρώτες χώρες παγκοσμίως σε αναλογία θανάτων και δεκάδες ζωές να συνεχίζουν να χάνονται ως σήμερα.

Οι αντίστοιχες υποσχέσεις για τη δημόσια παιδεία, την ίδια στιγμή, καταρρέουν απέναντι στην εικόνα εγκατάλειψης που υπάρχει στα σχολειά, τους σοβάδες που πέφτουν και τους ανύπαρκτους ελέγχους, τα χιλιάδες οργανικά κενά σε θέσεις δασκάλων και καθηγητών. Συνοδεύονται δε από τη δέσμευση για ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ και αλλαγή του άρθρου 16 του συντάγματος.

Όσο για τις δημόσιες μεταφορές, είναι να απορεί κανείς που ο πρωθυπουργός έχει το θράσος και μιλά μετά τη μαζική και προαναγγελθείσα δολοφονία τόσων ανθρώπων στην κοιλάδα των Τεμπών.

Η «πράσινη και ψηφιακή Ελλάδα» δεν αντιπροσωπεύει τίποτα άλλο από το σχέδιο του «πράσινου» και «ψηφιακού» καπιταλισμού. Το νέο Ελντοράντο κερδών για το κεφάλαιο, δηλαδή, που έχουν θέσει ως στόχο η ΕΕ και όλες οι άλλες σύμμαχες και ανταγωνίστριες δυνάμεις.

Πρόκειται για ένα σκηνικό που ουδεμία σχέση έχει με την προστασία του περιβάλλοντος και του πλανήτη, καθώς θα συνοδευτεί με την άλωση από τις επιχειρήσεις και των τελευταίων «παρθένων» νησίδων – όπως οι απάτητες βουνοκορφές, οι προστατευόμενοι δρυμοί και οι πανέμορφες παραλίες. Συμπυκνώνει, όμως, τη μεταφορά στους λαούς του κόστους που απαιτεί ο μετασχηματισμός της καπιταλιστικής παραγωγής, καθώς και την ένταση της εκμετάλλευσης και της απόσπασης σχετικής και απόλυτης υπεραξίας μέσω των δυνατοτήτων που παρέχει η ψηφιακή «επανάσταση».

Η «δίκαιη Ελλάδα», επίσης, θα μπορούσε να αποτελεί ένα προεκλογικό αστείο, εάν δεν παρέπεμπε σε μία εικόνα τραγική για την πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων. Σε ένα σύστημα δικαιοσύνης που «χαϊδεύει» και προστατεύει τα δικά τους παιδιά, ενώ είναι αμείλικτο, μεροληπτικό και συχνά τυφλό όταν πρόκειται για τους «κάτω», όπως η 12χρονη στον Κολωνό.

Σε μια αστυνομία η οποία προστατεύει τα πάσης φύσης αφεντικά και τους «νονούς της νύχτας», ακόμη και τους φασίστες, αλλά χτυπά στο ψαχνό τους διαδηλωτές, συλλαμβάνει αγωνιστές, όπως και μετανάστες και πρόσφυγες. Που στέλνει αστυνομία στα πανεπιστήμια και τα ΜΑΤ για να μπάσουν τους απεργοσπάστες στα εργοστάσια.

Σε ένα σύστημα το οποίο όχι απλώς ανέχεται, αλλά πριμοδοτεί την εκμετάλλευση και καταπίεση των γυναικών. Που εχθρεύεται τα μέλη της κοινότητας των ΛΟΑΤΚΙ.

Η «ισχυρή Ελλάδα», τέλος, είναι ο τίτλος της χώρας που βυθίζεται ως τα μπούνια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, μετατρεπόμενη σε μια απέραντη στρατιωτική βάση και ορμητήριο δολοφόνων. Μιας χώρας που εξοπλίζεται σαν αστακός, δίνοντας δισεκατομμύρια που δεν έχει για τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τους σιδηρόδρομους, προκειμένου να αγοράσει φονικές μηχανές από τους «συμμάχους».

Μιας χώρας που προσλαμβάνει χιλιάδες αστυνομικούς και στρατιωτικούς, όχι όμως γιατρούς και δασκάλους. Που ανταγωνίζεται με την αστική τάξη της Τουρκίας για το ποια θα έχει μεγαλύτερο μερίδιο από την εκμετάλλευση των (κατά τα άλλα βρόμικων…) υδρογονανθράκων, μετατρέποντας το Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο σε θάλασσα πολέμου.

Μιας χώρας που χτίζει τείχη στα σύνορα, για να προστατευτεί από τους μετανάστες-εισβολείς. Που κρύβει επιμελώς ότι με την πολιτική την οποία ακολουθούν οι κυβερνήσεις της, έχει μερίδιο σε όλες τις αιτίες που προκαλούν τα ρεύματα των κολασμένων. Που θέλει τους ξένους μόνο ως εργάτες γης, χωρίς δικαιώματα, ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και αμοιβές.