ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις εκλογές της 25ης Ιούνη

Στα χρόνια της κρίσης, χιλιάδες κόσμου αναγκάστηκε να μεταναστεύσει εκτός Ελλάδας. Μέσα σε αυτούς και εμείς. Ο λόγος ξεκάθαρος: Οι αντιλαϊκές πολιτικες λιτότητας που σχεδίασαν και υλοποίησαν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις μαζί με την ΕΕ.

Η κατάσταση στο εξωτερικό

Η κατάσταση που αντιμετωπίζουμε καθημερινά στο εξωτερικό, αναδεικνύει ότι η εντεινόμενη κρίση, παρά τις διαφοροποιήσεις που έχει σε κάθε χώρα,  δε συνιστά μια “ελληνική ιδιαιτερότητα”, αλλά είναι μία δομική κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, που σκοπό έχει να ρουφήξει όλες τις δυνατότητες που έχει ο άνθρωπος και η φύση, με στόχο την παραγωγή κέρδους. 

Συγκεκριμένα, η υποβάθμιση των συνθηκών διαβίωσης εμφανίζεται ξεκάθαρα ακόμα και στις "ισχυρές οικονομίες", ειδικά μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία. Οι άξονες της επίθεσης του κεφαλαίου είναι κοινοί και τα παραδείγματα πολλά. Το κοινωνικό κράτος συρρικνώνεται, τα όρια συνταξιοδότησης αυξάνονται, η υγεία και η παιδεία ιδιωτικοποιούνται περαιτέρω, τα εργατικά δικαιώματα κατακρεουργούνται, ενώ οι πολεμικές δαπάνες αυξάνονται κατακόρυφα και η καταστολή εντείνεται. Παράλληλα, με αμείωτο ρυθμό συνεχίζεται η καταστροφή του περιβάλλοντος, με ολόκληρα χωριά και μοναδικά οικοσυστήματα να καταστρέφονται στο βωμό του κέρδους, για την διενέργεια εξορύξεων. 

Το αποτέλεσμα των παραπάνω πολιτικών είναι προφανές στο σώμα της κοινωνίας, με τα οικονομικά προβλήματα να μαστίζουν το λαό, τη στέγαση και τη θέρμανση να αποτελούν ζητούμενο και όχι δεδομένο. Ταυτόχρονα η ψυχική δυσφορία και οι εξαρτήσεις αυξάνονται, με την ατομική διαχείριση εντός καπιταλιστικού πλαισίου να παρουσιάζεται ως η κυρίαρχη διέξοδος.

Η στάση μας

Απέναντι στην παραπάνω κατάσταση, δε στεκόμαστε αμέτοχοι αλλά συμμετέχουμε ενεργά.. Η παρέμβασή μας υπερβαίνει τον ορίζοντα της αλληλεγγύης προς την Ελλάδα καθώς για μας η ενασχόληση με τα κοινά και με την πολιτική, ειδικά με αριστερούς ανατρεπτικούς όρους είναι μόνοδρομος όπου και αν βρισκόμαστε. Είμαστε μαζί με τον κατετραγμένο κόσμο που ψάχνει για ζωή όχι μόνο για επιβίωση. Απέναντι σε αυτόν τον κόσμο είναι ενάντια η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, όλος ο εθνικιστικός εσμός,  μαζί με την ΕΕ καθώς με τις πολιτικές που υπηρετούν έχουν μετατρέψει τη Μεσόγειο σε ένα απέραντο υγρό νεκροταφείο.

Κατανοούμε ότι η εσωτερική πολιτική πραγματικότητα της Ελλάδας αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της συνολικής μας προσέγγισης. Συνεπώς, ενδιαφερόμαστε για τις διαδικασίες που διαμορφώνουν την πολιτική εξέλιξη στην Ελλάδα και αναζητούμε τρόπους να συμβάλλουμε με εποικοδομητικό τρόπο, διοργανώνοντας διάφορες δράσεις και συγκεντρώσεις αλληλεγγύης  στην Ελλάδα, ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές και την καταστολή.

Συμμετέχουμε όμως και σε δράσεις, σωματεία και φορείς που αφορούν τη καθημερινότητα μας στις χώρες που ζούμε. Είμαστε ενεργοί στα κινήματα ανά χώρα, όπως στον αγώνα για τα δικαιώματα των μεταναστών, στο αντιπολεμικό μέτωπο, στη μάχη για αξιοπρεπή στέγαση για όλους, σε μια σειρά εργατικών αγώνων και απεργιών για το συνταξιοδοτικό, την εκπαίδευση, στο ΛΑΟΤΚΙ και φεμινιστικό κίνημα κ.α.. Ταυτόχρονα, αναπτύσσουμε σχέσεις με άλλες πολιτικές συλλογικότητες σε διάφορες χώρες, στα πλαίσια του διεθνισμού και της συνολικής μας απάντησης έναντι στην επίθεση του κεφαλαίου.

Προσπαθούμε συνολικά, να ενισχύσουμε την αντίληψη εκείνη που αναδεικνύει τη θέληση των λαών να πάνε τα πράγματα διαφορετικά, σε ριζικά άλλη κατεύθυνση. 

Η κατάσταση στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα, το ρατσιστικό έγκλημα στα ανοιχτά της Πύλου είναι το τελευταίο παράδειγμα της βάρβαρης και εγκληματικής αντι-μεταναστευτική πολιτικής του ελληνικού κράτους, υπό τις κατευθύνσεις της ΕΕ, με τα pushbacks, το φράχτη στον Έβρο και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου κρατούνται οι πρόσφυγες. Ταυτόχρονα, η ΝΔ θυσίασε την ανθρώπινη ζωή στον βωμό του κέρδους με τους χιλιάδες νεκρούς της πανδημίας, την απογύμνωση του υγειονομικού συστήματος, και το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη. Είναι ξεκάθαρο πως η κυβέρνηση της ΝΔ μετρούσε με τη μεζούρα του πολιτικού κόστους τις ζωές μας, ενώ ενέτεινε τις ρατσιστικές πολιτικές, στοχοποιώντας τους Ρομά. Η τρομοκρατία και η καταστολή έφτασε σε κάθε γειτονιά, ενώ σε συνδυασμό με τις παρακολουθήσεις, περιφρουρούσαν την πολιτική του συστήματος και προσπαθούσαν να φιμώσουν το κίνημα. Αυτό δεν αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση της ελληνικής δεξιάς, καθώς συμβαίνει παντού όπου ο κόσμος αντιστέκεται (π.χ. Γαλλία). Η κυβέρνηση της ΝΔ υπηρέτησε με κυνικό τρόπο την πολιτική του κεφαλαίου. Επιτέθηκε με λύσσα στους εργαζόμενους και τη νεολαία, επιχείρησε να αξιοποιήσει την πανδημία για να επιβάλλει «σιγή νεκροταφείου» στο λαϊκό κίνημα, συμμετέχει στον πόλεμο στην Ουκρανία, ξεπουλάει τα δημόσια αγαθά, δίνει τα πάντα στις επιχειρήσεις, με την ψαλίδα ανάμεσα στον κόσμο της εργασίας και του κεφαλαίου να μεγαλώνει. Τέλος, στα θέματα της τέχνης, προσπάθησε να ακρωτηριάσει την πνευματική αλλά και τη συναισθηματική μας νοημοσύνη. Εκτός από τη ΝΔ, και τα άλλα κόμματα εξουσίας ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ έχουν αναλάβει σαφείς δεσμεύσεις απέναντι στο κεφάλαιο και στους διεθνείς "θεσμούς", κυρίως την ΕΕ. Συνεπώς, όχι μόνο συμφωνούν στα σημαντικά θέματα, αλλά εφαρμόζουν ουσιαστικά την ίδια πολιτική, όπως φάνηκε στην απουσία αμφισβήτησης των ιδιωτικοποιήσεων ακόμα και μετά την τραγωδία στα Τέμπη, στην υπερψήφιση από πλευράς τους των περισσότερων νομοσχεδίων που κατέθεσε η Ν.Δ.την περασμένη τετραετία αλλά και από τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης τους..

Η αναγκαία αντιπολίτευση

Έτσι, είναι κρίσιμο πώς θα οικοδομηθεί μία ισχυρή εργατική και λαϊκή αντιπολίτευση, καθώς το πλαίσιο της πολιτικής που θα εφαρμοστεί θεωρείται από τα αστικά κόμματα αδιαπραγμάτευτο και μόνο μικρές τροποποιήσεις μπορούν να γίνουν. Αυτές οι πολιτικές διαμορφώνουν συνθήκες εκμετάλλευσης, καταπίεσης και αλλοτρίωσης που μπορούν να τερματιστούν μόνο από το λαό. Ωστόσο, αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσω του πλαισίου που τις γέννησε και τις συντηρεί (μέσα στο οποίο κινείται το ΜΕΡΑ25) ούτε με την κουρασμένη πεποίθηση ότι το σημειωτόν είναι η μόνη άσκηση που δικαιούμαστε (ΚΚΕ). Και οι δύο λογικές επιδίδονται σε μορφές διαμαρτυρίας που είναι απογυμνωμένες πολιτικά από την προοπτική της ανατροπής, ενώ η εκλογική αριθμητική έχει πάρει κεφάλι σε σχέση με την πολιτική μπροστά στη μάχη των εκλογών. Δεν αρκεί να βγάλει "συμπεράσματα" ο λαός, αλλά να προκαλέσει ρωγμές στο αντεργατικό πλαίσιο, να επιτύχει κατακτήσεις και νίκες, προετοιμάζοντας το έδαφος για την επαναστατική προοπτική. Η εκκωφαντική απουσία του ΚΚΕ αλλά και του ΜΕΡΑ 25 στην πανδημία και η αποθέωση του συμβολισμού ήταν χαρακτηριστική.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πάλεψε όλο αυτό το διάστημα, απέναντι στην ασχήμια του εγκλεισμού επί πανδημίας, στη διάλυση του ΕΣΥ και του εκπαιδευτικού συστήματος, στην σκληρή καταστολή, στην εγκληματική διαχείριση του προσφυγικού, διεκδίκησε και προέταξε την ομορφιά των αγώνων. Αποτέλεσε μία από τις ελάχιστες δυνάμεις που αμφισβήτησε στην πράξη το κυβερνητικό αφήγημα του μονόδρομου της αντιλαϊκής επίθεσης. Κόντρα στο πλειοψηφούν ρεύμα, βγήκε στο δρόμο και αντιστάθηκε. 

Είναι κρίσιμο εάν θα συνεχιστεί και θα ενταθεί η επίθεση του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, κατά των εργατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών συμφερόντων, της πολιτικής του πολέμου, του αυταρχισμού και της καταστροφής του περιβάλλοντος, ή εάν θα ανατραπεί αυτή η πορεία και θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο που θα απελευθερώσει την εργατική τάξη και την φύση από τα δεσμά του κεφαλαίου. Η ενίσχυση της τελευταία κατεύθυνσης μπορεί να επιτευχθεί από έναν λαό που κατακλύζει τους δρόμους και αναμετράται με τις δομές της εξουσίας, οργανώνεται, μάχεται αποφασιστικά απέναντι στο κεφάλαιο, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις. Πάνω σε αυτή την πεποίθηση έχουν στρατευθεί χιλιάδες αγωνιστές. Είμαστε μαζί τους! Μέσα από τις γραμμές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δίνουμε την αδιαμφισβήτητη προειδοποίηση ότι θα συνεχίσουμε και μετά τις εκλογές, θα αμφισβητούμε το «άτρωτο» του αντιπάλου, θα είμαστε πάντα με τον άνθρωπο και απέναντι στα ανθρωποειδή, και θα επιμένουμε στη δυνατότητα για μια συνολική αντεπίθεση του εργατικού κινήματος.

                                                  Μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Ευρώπη