Λαγός ο υπ. Εργασίας Α. Γεωργιάδης για 16ωρη δουλειά όπως απαιτούν οι εργοδότες

Με δηλώσεις του σε τηλεοπτικό κανάλι, ο υπουργός Εργασίας Α. Γεωργιάδης σε ρόλο λαγού ανέλαβε να ετοιμάσει το έδαφος για τη νομιμοποίηση της υποχρεωτικής υπερωρίας και της υπερεργασίας που έχουν επιβάλλει οι εργοδότες σε μεγάλο κομμάτι εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και το ίδιο το κράτος. Για τον σκοπό αυτό σχεδιάζει ο υπουργός (Εναντίον της) Εργασίας να θεσμοθετήσει τη 16ωρη εργασία με το πρόσχημα των δύο 8ωρων σε διαφορετικό εργοδότη. Είτε σε δύο είτε στον ίδιο εργοδότη μέσω του καθεστώτος της ενοικίασης εργαζομένων και των απεριόριστών νομικών τεχνασμάτων που επιτρέπουν στους εργοδοτών τα πάντα, η ουσία είναι ότι η μόνη ελευθερία που έχει ο εργαζόμενος είναι να πεθάνει στη δουλειά για ένα ξεροκόμματο. Ούτε να ζήσει σαν άνθρωπος με ένα μισθό ούτε να αγωνιστεί για να κατακτήσει τα δικαιώματά του, αφού ο συνδικαλισμός έχει μπει σε καθεστώς ημιπαρανομίας και στοχοποίησης.

Το μέτρο έρχεται να συμπληρώσει τα άλλα αντεργατικά μέτρα-φωτιά που υποβιβάζουν τον εργαζόμενο σε υποζύγιο για εκμετάλλευση μέχρι θανάτου: την εργασία των συνταξιούχων, την άνοδο του ορίου συνταξιοδότησης, την απόλυτη ελευθερία των απολύσεων με καθεστώτα όπως ο «δόκιμος εργαζόμενος».

Η 16ωρη δουλειά δεν είναι «δικαίωμα», «ελεύθερη επιλογή» που με δήθεν «ατομική ευθύνη» μπορούν να διαλέξουν οι εργαζόμενοι. Είναι καθεστώς εκβιασμού προκειμένου να επιβιώσουν. Γιατί ο μήνας δεν βγαίνει με μισθούς της πείνας που εξαφανίζει η ακρίβεια και το κόστος ζωής που εκτινάσσεται από τη διάλυση της δημόσιας υγείας, παιδείας και κοινωνικών υπηρεσιών, τις ιδιωτικοποιήσεις και την εμπορευματοποίηση, με ελαστική, μαύρη εργασία και ανεργία.

Καθόλου τυχαία όλα αυτά έρχονται με νομοθετικές πρωτοβουλίες που εφαρμόζουν όσα επιβάλλουν οι οδηγίες της ΕΕ που είναι το στρατηγείο για την οργάνωση αυτού του καθημερινού πολέμου ενάντια στον κόσμο της δουλειάς.

Ούτε είναι τυχαίο ότι όσο μιλάνε για «ελεύθερη επιλογή και «δικαίωμα» στην εξοντωτική υπερεργασία ο Α. Γεωργιάδης και η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας στον δρόμο όλων όσων κυβέρνησαν μνημονιακά, έχουν νομοθετήσει με τον νόμο Χατζηδάκη και άλλα τέτοια εκτρώματα ένα σκληρό, αυταρχικό και ανελεύθερο πλαίσιο. Ένα πλαίσιο που δένει με αλυσίδες το δικαίωμα των εργαζομένων να αντιστέκονται στον εργασιακό μεσαίωνα και να διεκδικούν τα δικαιώματά τους σε ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, αξιοπρεπείς μισθούς και αξιοβίωτη ζωή.

Αν νομίζουν κυβέρνηση-ΕΕ-εργοδότες ότι επειδή μπορούν να νομοθετήσουν στη Βουλή μαζί με τα στηρίγματά τους την επιστροφή στο 19^ο αιώνα για να κάνουν σκλάβους τους εργαζόμενους, είναι βαθιά γελασμένοι. Οι δηλώσεις Γεωργιάδη είναι αιτία πολέμου. Είναι η ώρα του εργατικού κινήματος για την οργάνωση της πάλης. Για να μην τολμήσει η κυβέρνηση να περάσει αυτό το αντιδραστικό μέτρο, για την ανατροπή του εργασιακού μεσαίωνα. Με συνελεύσεις και εξορμήσεις να οργανώσουμε τον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία. Με πολύμορφο, ενωτικό, μαχητικό, ασυμβίβαστο και συγκρουσιακό απεργιακό αγώνα, με συντονισμό σωματείων και αντιστάσεων, κόντρα στις φωνές της υποταγής από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, θα βγούμε νικητές στην πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση στην κατεύθυνση της κατάργησής της.

Αγώνας τώρα για:

• Να μην περάσει το 16ωρο του Γεωργιάδη και της ΝΔ.
• Πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα ανεργίας, με βάση τις ανάγκες και τις δυνατότητες της εποχής μας. Κανένας μισθός κάτω 1.000 ευρώ καθαρά. 
• Επαναφορά 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης,
• Μείωση των ωρών εργασίας, 30ωρο, πενθήμερο.
• Επαναφορά του καθεστώτος των Βαριών και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων. Μέτρα προστασίας από τις καιρικές συνθήκες, παροχή μέσων ατομικής προστασίας όπου απαιτείται.
• Θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος στα 25 χρόνια δουλειά, πλήρης σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας και 60 έτη ηλικίας. 
• Καθολικό, Υποχρεωτικό, Δημόσιο Κοινωνικό Ασφαλιστικό Σύστημα, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους.
• Κατάργηση του αντισυνδικαλιστικού νόμου Χατζηδάκη, καμία πειθαρχία στην εφαρμογή του. Κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου και όλων των αντεργατικών νόμων που έχουν επιβληθεί όλα αυτά τα χρόνια για μισθούς, συντάξεις, ασφαλιστικά, κοινωνικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.