Η επιλογή των κυβερνήσεων Ελλάδας - Τουρκίας να συνεχίσουν να εκπέμπουν μια εικόνα συζήτησης και συνεργασίας, μετά και τη συνάντηση Ερντογάν-Μητσοτάκη στην Άγκυρα, δεν σημαίνει πως υπάρχουν θετικές εξελίξεις για τους λαούς των δύο χωρών, ούτε πως τα «καυτά θέματα» του ανταγωνισμού των αστικών τάξεων βαίνουν προς επίλυση.

Αυτό που οδηγεί τις κυβερνήσεις σε Τουρκία και Ελλάδα είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου (γι’ αυτό και η έμφαση στις οικονομικές σχέσεις) και η ενίσχυση της συνοχής της νοτιοανατολικής πτέρυγας του επιθετικού συνασπισμού του ΝΑΤΟ. Στο στόχαστρο μπαίνουν οι πρόσφυγες, με το ρατσιστικό τείχος της ΕΕ να φυλάσσεται –αυτή την περίοδο- και από τις δύο πλευρές, ενώ η αναφορά σε συζήτηση για την «τρομοκρατία» σημαδεύει τους Τούρκους και Κούρδους πολιτικούς πρόσφυγες και αριστερούς αγωνιστές που ζουν στην Ελλάδα.

Στη συνέντευξη τύπου ο Κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε προκλητικά στο «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα»(!), χωρίς αναφορά στους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς Παλαιστίνιους, μεταξύ αυτών και πολλές χιλιάδες παιδιά. Υπό το βάρος της κατακραυγής του λαού στην Ελλάδα για τα εγκλήματα του Ισραήλ μίλησε για ανάγκη… «αναλογικής αντίδρασης»! Πρόκειται για φτηνό θεατρινισμό του Κ. Μητσοτάκη, χωρίς κανένα αντίκρισμα, αφού η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει να στηρίζει το Ισραήλ και να εξυπηρετεί τις ΗΠΑ και την ΕΕ, που το εξοπλίζουν.

Η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, με την οποία συντάσσεται η συστημική αντιπολίτευση (όταν δεν βγαίνει πιο δεξιά και εθνικιστικά»), δεν παίρνει διορθώσεις, αλλά ανατροπή. Με ισχυρή αντικαπιταλιστική διεθνιστική Αριστερά, σε ρήξη και για την έξοδο από ΝΑΤΟ και ΕΕ, για τα δικαιώματα των εργαζομένων σε Ελλάδα και Τουρκία (και όχι για τα «εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα» όπως λέει το ΚΚΕ), για την ειρήνη, τη φιλία και συνεργασία των λαών κόντρα σε κεφάλαιο, εθνικισμό και ιμπεριαλισμό.