Ωμή πρόκληση και χοντροκομμένη κοροϊδία των εργαζομένων είναι η επιστολή Μητσοτάκη στην Ούρσουλα φον Ντερ Λάιεν και στην κομισιόν, 20 μέρες πριν τις ευρωεκλογές, για την ακρίβεια, με την οποία ζητάει ορισμένα ήσσονος σημασίας μέτρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την αντιμετώπιση του ραγδαία αυξανόμενου κόστους ζωής.

Ο Μητσοτάκης ουσιαστικά παραδέχεται πως (και) στην ελληνική αγορά τον έλεγχο έχουν οι πολυεθνικές, παρότι πριν ένα χρόνο έλεγε με στόμφο πως «δεν θα γίνουμε μπανανία». Τελικά, αποδεικνύεται πως η κυβέρνηση της ΝΔ τίποτα δεν έχει κάνει για την αντιμετώπιση των ανατιμήσεων (οι οποίες συνεχίζονται, με αυξημένο ρυθμό στα πιο βασικά είδη), ενώ (έμμεσα) ομολογούνται πως μεγάλες είναι οι ευθύνες και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού ο Κ. Μητσοτάκης την καλεί να πάρει κάποια μέτρα.

Όλα αυτά βεβαίως είναι στάχτη στα μάτια, καθώς ολόκληρο το οικοδόμημα της ΕΕ βασίζεται στην «ελευθερία της αγοράς», στον δήθεν «υγιή» ανταγωνισμό και στην άρνηση οποιασδήποτε ουσιαστικής κρατικής παρέμβασης για τον έλεγχο και τον περιορισμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Γι’ αυτό η ΕΕ είναι το σφαγείο των πολυεθνικών, είναι το «γήπεδο» του κεφαλαίου, μέσα στο οποίο «σκοράρει» σε βάρος των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Για να αντιμετωπιστεί η ακρίβεια πρέπει να κτυπηθούν άμεσα τα κέρδη, να αυξηθούν οι μισθοί πολύ πάνω από τον πληθωρισμό, να καταργηθεί ο ΦΠΑ σε βασικά είδη της καθημερινής διαβίωσης του λαού και να καταργηθούν οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης, να περάσουν ζωτικοί τομείς στο δημόσιο με κρατικοποιήσεις χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο. Η μόνη δύναμη που μπορεί να τα επιβάλει είναι το εργατικό κίνημα με τις απεργίες και τους αγώνες του!

Για τη ζωή που μας αξίζει έξω από τη ζούγκλα της αγοράς απαιτείται σύγκρουση με την κυβέρνηση της ΝΔ μέχρι την ανατροπή της, ρήξη με τις πολιτικές της ΕΕ και αποδέσμευση από τη φυλακή της, από τη σκοπιά των εργατικών λαϊκών συμφερόντων και σε αντικαπιταλιστική διεθνιστική κατεύθυνση.