Σε ένα παραλήρημα κιτρινισμού που τσαλαπατούσε κάθε έννοιας δημοσιογραφικής δεοντολογίας το ΒΗΜΑ της Κυριακής (30/9/12) κυκλοφόρησε με ένα εξώφυλλο που μας πληροφορεί για το «πραξικόπημα που δεν έγινε» και εσώφυλλο τη συνέντευξη του Α. Σαμαρά να μας πληροφορεί ότι όλα θα πάνε καλά με το πακέτο των μέτρων. Ο συνειρμός εύγλωττος: Μνημόνιο ή τανκς. Δεν είναι η πρώτη φορά που το συγκρότημα Λαμπράκη κατασκευάζει ειδήσεις για να στηρίξει αντιλαϊκές πολιτικές ―για την ακρίβεια είναι η πολλοστή φορά στην ιστορία του. Είναι όμως η πρώτη φορά που η πλοκή του μυθιστορήματος είναι τόσο χοντροκομμένη: απόστρατοι, παραθρησκευτικές οργανώσεις και νοσταλγοί της Χούντας «συνωμοτούν» με διαδηλωτές, συνταξιούχους, εκπαιδευτικούς και κάθε εργαζόμενο που πλήτετται από την πολιτική της κυβέρνησης. Κάπως έτσι, η διαδήλωση που ματαίωσε την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου 2011 στη Θεσσαλονίκη μετατρέπεται από παλλαϊκή έκρηξη οργής σε... μέρος της συνωμοσίας για την κατάλυση της δημοκρατίας.

Κάπως έτσι καθαγιάζονται τα πραγματικά πραξικοπήματα: τα έργα και οι ημέρες της κυβέρνησης Παπανδρέου από το «λεφτά υπάρχουν» στα απανωτά Μνημόνια, το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα της κυβέρνησης Παπαδήμ(ι)ου, η συνέχιση της ίδιας πολιτικής διάλυσης κάθε κοινωνικού αγαθού και κάθε δικαιώματος, με το νέο πακέτο μέτρων της τρικομματικής λαίλαπας. Δε δικαιούστε να εξεγείρεστε, μας «πληροφορεί» το ΒΗΜΑ, γιατί στη γωνία περιμένουν τα τανκς. Φαίνεται πια ότι οι απειλές ότι «θα βγούμε από το ευρώ» δεν αποτελούν αρκετό φόβητρο για εργαζόμενους και άνεργους που συνειδητοποιούν πλέον ότι χάνουν τα πάντα εντός του ευρώ ―οπότε το φόβητρο πρέπει να αλλάξει.

Το λαϊκό κίνημα όμως δεν τρομοκρατείται, δεν απειλείται, δεν τιθασεύεται, όσο κι αν προσπαθούν για αυτό όλα τα καθεστωτικά παπαγαλάκια. Το δήθεν ρεπορτάζ θα μείνει στην ιστορία σαν ένα ακόμα προπαγανδιστικό ρυπαρογράφημα, ανεξίτηλο στίγμα για όσους το υπογράφουν και πήραν την ευθύνη της δημοσίευσής του. Η φτώχεια, η ανεργία, η διάλυση της υγείας, της παιδείας και της ασφάλισης θα βρουν μπροστά τους τον οργανωμένο εργαζόμενο λαό, με τις δικές του, πραγματικές μορφές δημοκρατίας. Όπως στην Ισπανία, την Πορτογαλία, τη Γαλλία, το απεργιακό κύμα συνεχίζεται ως την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης των συνενόχων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και κάθε κυβέρνησης που εφαρμόζει την ίδια πολιτική. Μέχρι το ξήλωμα του Μνημονίου, του χρέους και της Τρόικας των ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ. Ο φόβος είναι πια στο άλλο στρατόπεδο!