«Όταν αντιστέκεσαι γίνεσαι στόχος», τόνισε ο πρόεδρος των εργαζομένων του Μετρό, μιλώντας στο Πριν το βράδυ της Πέμπτης, λίγες μόλις ώρες πριν την εισβολή των ΜΑΤ στο αμαξοστάσιο των Σεπολίων. Και πράγματι, ενάντια στον εκπρόσωπο σύμβολο ενός πολύ κρίσιμου αγώνα, κινήθηκαν διάφοροι υπόγειοι μηχανισμοί. Όπως υποστηρίζει, η περικοπή των μισθών δεν γίνεται για λόγους οικονομίας σε ένα κερδοφόρο μέσο όπως το Μετρό, αλλά για να διευκολυνθεί η ιδιωτικοποίησή του.

 

Συνέντευξη στον Γιώργο Λαουτάρη

 

– Το επιβατικό κοινό ταλαιπωρείται από τις κινητοποιήσεις σας ή συμπαραστέκεται;

– Γκάλοπ της ΝΕΤ έδειξε ότι το 80% αυτών που ερωτήθηκαν είναι υπέρ της απεργίας μας. Δεν ταλαιπωρούμε τον κόσμο εμείς, αλλά αυτοί που κυβερνούν. Οι εργαζόμενοι του Μετρό άλλωστε έχουν κάνει πολλά για τους επιβάτες. Πραγματοποιήσαμε δύο 24ωρες απεργίες για να μην αυξηθεί το εισιτήριο του Μετρό. Στο Σύνταγμα κατά τη διάρκεια του κινήματος των πλατειών κρατήσαμε για 45 ημέρες ανοιχτά τα ρολά για τους επιβάτες και τους συγκεντρωμένους για να προστατεύονται από τα χημικά και τις επιθέσεις της Αστυνομίας. Απόφασή μας είναι να συνεχίσουμε με κάθε τρόπο τον αγώνα για μη μας καταργήσουν τη συλλογική σύμβαση. Η κυβέρνηση με φασιστικό τρόπο μας επιστράτευσε. Είμαστε αποφασισμένοι να μην υποκύψουμε σε αυτό τον εκβιασμό.

– Γιατί όπως λένε ορισμένοι δεν επιλέγετε μια άλλη μορφή αγώνα, που να μην σταματά τις συγκοινωνίες;

– Η απεργία είναι δικαίωμα του εργάτη. Όμως υπάρχει και κάτι άλλο. Πριν ένα μήνα κάναμε κατάληψη στον πύργο ελέγχου και για να μην ταλαιπωρήσουμε τον κόσμο αφήναμε πιο λίγα τρένα στη γραμμή και τα δρομολόγια ήταν πιο αραιά. Έπεσαν πάλι να μας φάνε! Ό,τι και να κάνουμε, υπάρχουν κάποιοι που δεν θέλουν να αγωνιζόμαστε. Όταν πάμε στον πάτο όμως, τι άλλο μας μένει να κάνουμε; Δεν έχουμε άλλο όπλο, παρά μόνο την απεργία. Χώρια που αυτοί οι άνθρωποι που κυβερνούν, δεν κάνουν διάλογο, με δικτάτορες μοιάζουν.

– Για ποιο λόγο δεν πειθαρχήσατε στην απόφαση του δικαστηρίου; Οι νόμοι δεν πρέπει να ισχύουν για όλους;

– Απ’ όσο θυμάμαι, και είμαι μεγάλος, καμία απεργία δεν είναι πια νόμιμη, όλες βγαίνουν παράνομες και καταχρηστικές. Όλοι γνωρίζουν ότι αν βάλεις απεργία, θα βγει παράνομη. Αν είναι να την πάρεις πίσω μετά την απόφαση, κατά τη γνώμη μου, μην τη βάλεις καθόλου. Οι απεργίες υπάρχουν για να διεκδικήσεις. Αν μιλήσουμε όμως για νόμους, πριν από 8 μήνες κερδίσαμε εμείς δικαστήριο για τις περικοπές που μας έκαναν. Ο δικαστής έβγαλε αντισυνταγματικό το σχετικό νόμο. Η απόφαση έφτασε παντού, συζητήθηκε σε όλη την Ευρώπη, εμείς όμως χρήματα δεν πήραμε ποτέ. Η εργοδοσία λοιπόν γιατί δεν είναι με το νόμο; Είναι νόμιμο να μας κόβουν τα λεφτά και τα κεκτημένα; Η απεργία είναι το όπλο μας.

– Η απειλή της κυβέρνησης στρέφεται κατά των συνδικαλιστών, την ίδια στιγμή που και εσείς προσωπικά στοχοποιείστε από διάφορα κέντρα. Πώς απαντάτε σε αυτό;

– Εγώ αντιστέκομαι για τους εργαζόμενους. Δεν χρωστάω σε κανέναν και δεν έχω πειράξει κανέναν. Αγωνίζομαι για το ψωμί και τη δουλειά των εργαζομένων και των συναδέλφων μου. Όταν αντιστέκεσαι, γίνεσαι στόχος. Υπάρχουν αρκετοί που δεν θέλουν να ικανοποιηθούν τα δίκια των εργαζομένων. Με την τρομοκρατία που ασκούν στους συνδικαλιστές δείχνουν ότι καταργούν τη δημοκρατία. Ο συνδικαλιστής είναι υποχρεωμένος να αντισταθεί. Κι όμως, απειλείται με απόλυση. Πρώτα καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις, έπειτα και τον ίδιο τον συνδικαλισμό.

– Πώς παίρνετε τις αποφάσεις σας;

– Οι επαναλαμβανόμενες 24 απεργίες που αποφασίσαμε ορίστηκαν μετά από γενική συνέλευση των εργαζομένων. Εμείς είμαστε το επιχειρησιακό σωματείο που καλύπτει όλους τους εργαζόμενους σε μέσα σταθερής τροχιάς. Η τελευταία απεργία αποφασίστηκε με πάνω από 80% υπέρ.

– Πάντως, ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και άλλες ομοσπονδίες δεν έδειξαν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στον αγώνα σας. Πώς το ερμηνεύετε αυτό;

– Στο Μετρό εδώ και τρία χρόνια που έχουν ξεκινήσει περικοπές μισθών και απολύσεις, προχωράμε σε κινητοποιήσεις και ποτέ η ΓΣΕΕ δεν ήταν δίπλα μας, παρότι έχουμε απευθυνθεί επανειλημμένα ώστε να μας στηρίξει. Και δεν είχαν ιδιαίτερη μεταχείριση απέναντί μας, όλοι παραπονιούνται. Η ΓΣΕΕ είναι ανύπαρκτη. Εμείς, τα πρωτοβάθμια σωματεία, δεν έχουμε τη δύναμη της συνομοσπονδίας… Ήδη το 2010 με το πρώτο Μνημόνιο, το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να ελέγξει όλα τα συνδικάτα. Τα απομεινάρια αυτού του ελέγχου της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ υπάρχουν ακόμα. Κι εγώ προσωπικά ανήκα σε συγκεκριμένη κυβερνητική παράταξη, όμως όταν είδα ότι κόβουν λεφτά και διώχνουν κόσμο από τη δουλειά, έφυγα αμέσως. Γι’ αυτό δεν βγαίνουν στον αγώνα και βλέπεις ότι μόνο το Μετρό αντιστέκεται.

– Γιατί παρατηρούμε αυτές τις διαφορές στους εργαζομένους στον κλάδο των συγκοινωνιών και δεν επιτυγχάνεται συντονισμός, ώστε οι αγώνες σας να είναι πιο αποτελεσματικοί;

– Οι εργαζόμενοι στα λεωφορεία της ΕΘΕΛ είναι 90% μαζί μας. Το θέμα είναι ότι οι διοικήσεις των σωματείων τους δεν βγαίνουν στον αγώνα. Ελέγχονται από συγκεκριμένους κομματικούς μηχανισμούς.

– Πιστεύετε ότι ο αγώνας σας μπορεί να νικήσει;

– Εγώ πιστεύω ότι κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος. Όπως συμβαίνει με όλους τους αγώνες, κάποια στιγμή θα δικαιωθείς. Στις εποχές που ζούμε βέβαια αυτή δεν είναι εύκολη υπόθεση. Στόχος του σωματείου αυτή τη στιγμή είναι να κρατήσουμε ό,τι έχουμε, τις δουλειές μας, τη συλλογική μας σύμβαση, να μη γίνουν απολύσεις, να μην έχουμε άλλες περικοπές. Στα τρία αυτά χρόνια του Μνημονίου έχουμε αντισταθεί. Θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε με όλες τις μορφές πάλης.

– Μήπως όμως όπως λέει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, θέλετε απλώς να εξαιρέσετε εαυτούς από τις περικοπές που υφίστανται όλοι οι εργαζόμενοι;

– Στόχος μας είναι να κρατήσουμε τη συλλογική σύμβαση. Αυτό εξ ορισμού δεν αφορά μόνο εμάς, είναι για όλους τους εργαζόμενους σε σταθερή τροχιά, για τον ΟΑΣΑ και τον ΗΛΠΑΠ. Η δική μας εταιρεία είναι καινούρια, έχουμε κάνει μόλις τρεις συμβάσεις. Δεν έχουμε ούτε μεγάλα επιδόματα, ούτε τους μισθούς που ακούγονται. Έχουμε φτάσει στα 1.000 ευρώ. Αν μπούμε στο ενιαίο μισθολόγιο και πάμε στα 700, τότε πραγματικά θα πρόκειται για εξαθλίωση. Δεν θ’ αξίζει να δουλεύεις.

Εργασιακή εξαθλίωση στα σύγχρονα ορυχεία

 

Το αίτημα να ισχύουν Συλλογικές Συμβάσεις αφορά όλους τους εργαζόμενους

– Τι κάνει τις συνθήκες εργασίας σας ιδιαίτερες;

– Στο Μετρό υπάρχει τεχνίτης γραμμής για συντήρηση, υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, οικοδόμοι. Ο τεχνίτης μπαίνει τα βράδια στο τούνελ, κάνει συντήρηση στα φρεάτια, καθαρίζει, κάνει κατασκευές κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Δουλεύει στο τέταρτο υπόγειο. Άλλοι συνάδελφοι τροχίζουν γραμμές τη νύχτα, χωρίς εξαερισμό και βγαίνουν το πρωί μαύροι και δεν μπορούν να ανασάνουν. Είναι σύγχρονα ορυχεία εδώ. Κι ο σταθμάρχης όλη μέρα στο υπόγειο είναι. Οι εκδότες έχουν μεγάλο πρόβλημα, ούτε τουαλέτα δεν μπορούν να πάνε. Πριν δυόμισι χρόνια απέλυσαν 270 άτομα και από τότε υπολειτουργεί το Μετρό. Τα εκδοτήρια είναι κλειστά, για έλεγχο υπάρχουν 30 άτομα σε όλο το δίκτυο, για ΗΣΑΠ, τραμ και Μετρό, ενώ ήταν 100, τεχνίτες έχουν φύγει. Η δουλειά βγαίνει δύσκολα, στην πραγματικότητα με το φιλότιμο των εργαζομένων.

– Πώς απαντάτε στο επιχείρημα ότι το κράτος δεν έχει χρήματα, άρα δεν μπορείτε να προβάλετε οικονομικά αιτήματα;

– Μα μιλάμε για το Μετρό! Έχει 800.000 επιβάτες την ημέρα, που σημαίνει ότι με εισιτήριο 1,40 ευρώ αποκλείεται να μπαίνει μέσα. Είναι ένα εκατομμύριο ευρώ έσοδα την ημέρα. Τα χρήματα αυτά πάντως δεν πάνε στη μισθοδοσία. Τις προάλλες δώσαμε 3 εκατομμύρια ευρώ στην ΕΘΕΛ. Πριν ένα μήνα πάλι 2 εκατομμύρια για τις άλλες εταιρείες. Και σωστά κάνουμε, αφού κανείς εργαζόμενος δεν πρέπει να μείνει απλήρωτος, αλλά αυτά δείχνουν ότι δεν είμαστε ελλειμματικοί. Ούτως ή άλλως, μέχρι στιγμής μας έχουν κόψει ήδη τους μισθούς από 35% μέχρι 50%. Αν κόψει κι άλλο 25%, πάμε σε επίπεδα εξαθλίωσης. Η εταιρεία αν δει κανείς τα πρακτικά από τις συνεδριάσεις του ΔΣ συνεχώς προχωρά σε αγορές και σε παραχώρηση ακριβοπληρωμένων εργολαβιών. Τους πείραξε ο μισθός του εργάτη; Μην ξεχνάμε ότι και ο προηγούμενος γενικός γραμματέας του υπουργείου είχε παραδεχτεί ότι μόνο με τα έσοδα του Μετρό, μπορεί να συντηρηθεί ο ΗΛΠΑΠ και το τραμ.

– Αν δεν είναι οικονομικοί οι λόγοι, τότε ποια είναι τα κίνητρα της κυβέρνησης για τη μισθολογική σας καθίζηση;

– Εδώ που έχουμε φτάσει, εγώ βλέπω σίγουρα ότι θέλει να δώσει την εταιρεία σε ιδιώτη. Αγόρασε 17 καινούρια τρένα. Κόβει τα μεροκάματα. Ακριβαίνει το εισιτήριο. Όλα αυτά τι δείχνουν; Θα έρθει ο ιδιώτης και θα τα βρει όλα έτοιμα, ούτε συρμούς δεν θα χρειαστεί να αγοράσει, ούτε θα αυξήσει το εισιτήριο, ούτε θα απολύσει. Πάει μήπως ιδιώτης να πάρει το τραμ που είναι ελλειμματικό; Όχι βέβαια, θέλει το «μαγαζί γωνία», που είναι το Μετρό. Πιστεύω λοιπόν ότι θέλουν να το ξεπουλήσουν. Ήδη πολλές εργασίες έχουν ανατεθεί σε εργολάβους. Στα ακυρωτικά μηχανήματα, στις κυλιόμενες σκάλες, στην καθαριότητα. Εμείς προσπαθούμε να τους κρατήσουμε έξω.

– Τι ζητάτε από τους υπόλοιπους εργαζόμενους; Πώς μπορεί κάποιος να στηρίξει αυτό τον αγώνα που δίνετε;

– Πρώτα πρέπει να καταλάβουν οι συνδικαλιστές ότι ο αγώνας είναι κοινός. Να στηρίξουμε όλοι μαζί τη συλλογική σύμβαση. Αρχικά η κυβέρνηση θέλησε να εφαρμόσει το «διαίρει και βασίλευε» διασπώντας τους εργαζόμενους, όταν υποσχόταν σε διάφορα κομμάτια εργαζομένων, όπως τους σταθμάρχες, ότι θα τους εξαιρέσει από το μισθολόγιο. Στο τέλος βέβαια δεν εξαιρέθηκε κανείς. Οι εργαζόμενοι τώρα πρέπει πρώτα από όλα να ενωθούν. Ενωμένοι δύσκολα θα νικηθούν. Να κατεβαίνουν στις γενικές συνελεύσεις, να είναι δίπλα στα σωματεία τους.

 

* Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Πριν, 27/1/2013. Ο Αντώνης Σταματόπουλος είναι πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Μετρό. Ήταν υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας τον Ιούνιο και στη Β' Αθήνας τον Μάη του  2012.