Αφού τα αφεντικά της SPRIDER STORES προσπάθησαν να κάψουν την επιχείρησή τους και να ρίξουν την ευθύνη σε «κουκουλοφόρους», τελικά «έφυγαν νύχτα» αφήνοντας στο δρόμο 800 εργαζόμενους.

Πρώτα όμως, εφάρμοσαν όλες τις συνταγές της άθλιας κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ: έκαναν μαζικές απολύσεις, μειώνοντας στο μισό το προσωπικό μέσα σε λιγότερο από τρία χρόνια. Υποχρέωσαν τους εργαζόμενους να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις με εξευτελιστικούς μισθούς. Έφτιαξαν πανελλαδικό εργοδοτικό σωματείο και κατά περίπτωση (όπως πχ στην Πρέβεζα) παρεμπόδιζαν τους εργαζόμενους να μπουν στο χώρο εργασίας.

Τελικά όμως, η… ανάπτυξη δεν ήρθε. Το success story των SPRIDER STORES είναι το συνώνυμο της οργίλης επίθεσης της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ εναντίον των εργαζόμενων και των δικαιωμάτων τους. Την ίδια μέρα που ο θρασύτατος Βρούτσης ανακάλυπτε μια «καινούργια πόλη εργαζόμενων», οι συνομιλητές του εργοδότες δημιουργούσαν ακόμα ένα από τα χιλιάδες χωριά ανέργων.

Η «ανάπτυξη» και το «ξεπέρασμα της κρίσης» που διαλαλούν Σαμαράς-Βενιζέλος σχεδιάζεται πάνω στα συντρίμμια των εργαζόμενων και της εργατικής τάξης. Αυτό θέλουν στην πραγματικότητα, την εξαφάνιση κάθε εργατικού δικαιώματος και τη μετατροπή της εργασίας σε μια αδίστακτη εργοδοτική χούντα. Γι’ αυτό επιμένουν και στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας για να συμπληρωθεί το φεουδαρχικού τύπου εργασιακό περιβάλλον που ονειρεύονται.

Οργάνωση-αλληλεγγύη-συλλογική δράση με κριτήριο τις εργατικές ανάγκες. Αυτός είναι ο μοναδικός μονόδρομος που πρέπει να πάρουν οι εργαζόμενοι.  Μόνη λύση είναι ο παλλαϊκός-πανεργατικός ξεσηκωμός με αγώνες διαρκείας για τη πτώση της συγκυβέρνησης, τη διαγραφή του χρέους, τη ρήξη με την Ε.Ε και το ευρώ και την εθνικοποίηση – κρατικοποίηση των τραπεζών και όλων των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας.

Ας το συνειδητοποιήσουμε όλοι και όλες:

Εμείς μπορούμε χωρίς το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις του, την ΕΕ και το ΔΝΤ

Αυτοί δεν μπορούν χωρίς εμάς.