Προκαλεί ερωτηματικά η ανεξήγητη επιμονή και βιασύνη της ΚΣΕ να προχωρήσει ντε και καλά την συμφωνία με το Σχέδιο Β΄ του Αλ. Αλαβάνου λες και επί του πρακτέου έχει να κερδίσει κάτι χειροπιαστό σε εκλογικά ποσοστά. Το Σχέδιο Β΄ μαζί με τον αρχηγό του «πάτωσε» στις ευρωεκλογές και μάλιστα ο ίδιος είχε το θάρρος να προτείνει ότι πρέπει να αποσυρθεί από την πολιτική ζωή το συγκεκριμένο εγχείρημα. Εμείς όμως επιμένουμε και... βλέπουμε κάτι που και ο ίδιος ακόμα δεν βλέπει. Είναι χάρισμα.

Προκαλεί ερωτηματικά η επιλογή της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να προχωρήσει κατ΄ αρχάς σε σιωπηρή αποδοχή μιας απαράδεκτης τακτικής εκ μέρους των ΑΡΑΝ και ΑΡΑΣ που πατούσαν επί μήνες σε δυο βάρκες και συνομιλούσαν με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως ΠΑΜΕΣ και συζητούσαν και συνδιαμόρφωναν την πολιτική γραμμή του Μετώπου στην ΚΣΕ ως συνιστώσες της. Μιλάμε για πολιτική σχιζοφρένεια που θα πρέπει να είναι αντικείμενο έρευνας ιατρικής ειδικότητας.

 

Προκαλεί ερωτηματικά η επιλογή της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να φέρει προ τετελεσμένων γεγονότων τα μέλη και τις οργανώσεις. Η δημοκρατία και ο σεβασμός της άποψης των μελών αποδεικνύεται στην πράξη. Η εκ των υστέρων συζήτηση που προτείνεται μόνο ως επίφαση δημοκρατικότητας μπορεί να ερμηνευτεί και αντί να «μαζεύει» τα πράγματα τα κάνει ακόμα χειρότερα.

 

Προκαλεί ερωτηματικά η στάση της ΚΣΕ έναντι του ΕΕΚ, ενός κομματικού σχηματισμού με ιστορία και συνέπεια στην αντικαπιταλιστική πάλη. Αντί να περιμένει, και προκρίνει εν τέλει την συνεργασία μαζί του, επέλεξε την πλευρά Αλαβάνου γνωρίζοντας ότι ο ένας δεν θέλει τον άλλον…

 

Προκαλεί ερωτηματικά η εκ των προτέρων αποδοχή της μεταλλαγής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε κάτι άλλο από αυτό που είναι σήμερα και που προσφυώς αποκαλείται «ευρύτερο μέτωπο». Μ΄ άλλα λόγια προτείνεται η διάχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε ένα άλλο μέτωπο που θα συγκροτηθεί για να χωράει τους κάθε λογής Αλαβάνους και όλους όσοι «σπάσουν» αντιδρώντας από την δεξιά μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ που θα γίνει ακόμα πιο έντονη μόλις αναλάβει την διακυβέρνηση της  χώρας.

 

Προκαλεί ερωτηματικά το γεγονός ότι δεν αναλύεται ο στρατηγικός στόχος στην κοινή απόφαση παρά μόνον περιγράφεται το «τεχνικό» πλαίσιο απαριθμώντας μια σειρά σημείων στα οποία επετεύχθη η συμφωνία. Λες και αυτό είναι το διακύβευμα. Το διακύβευμα είναι κατά την άποψή μου η διαμόρφωση μιας «ελκυστικής» αριστερής, πατριωτικής και εντός του συστήματος επιλογής που να είναι το επόμενο βήμα για κάθε έναν που θα διαφοροποιείται από την διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Όλο το παραπάνω βαφτίζεται ως ικανότητα της σύγχρονης αριστεράς να πιάνει τον σφυγμό του κόσμου.

Σαν να διακρίνω μια εξουσιολογνεία στο εγχείρημα και μακάρι να πέφτω έξω.

 

 

Επειδή το εγχείρημα είναι πολύ σοβαρό για να το πάρτε εσείς μόνοι σας πάνω στις πλάτες σας αφήστε το στις οργανώσεις και στα μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Εξ άλλου, αυτή είναι η ορθή πρακτική.

 

Επειδή τα μεγάλα λόγια είναι φούσκες που σπάνε μόλις κάνουν λίγα μέτρα ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Αν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συνεργαστεί με τον Αλαβάνο αυτομάτως και μέσω του μηντιακού συστήματος ο κόσμος θα μάθει ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει αρχηγό, εκπρόσωπο ή ό,τι άλλο, τον Αλ. Αλαβάνο (γιατί αυτόν ξέρουν και αυτόν θα καλούν παντού) και μοιραία θα ταυτιστεί με ό,τι αυτός πρεσβεύει. Απλό είναι για να μην γίνεται κατανοητό.

 

Έχουμε μπροστά μας δυο δρόμους. Αυτόν της προσαρμογής που φαντάζει «εύκολος» και αυτόν της δύσκολης και συνεπούς αντικαπιταλιστικής πορείας. Μιας πορείας που ήδη μετράει κοινό βηματισμό έξι χρόνια κατάφερε το σπουδαίο στα χρονικά της επαναστατικής αριστεράς να είναι αναγνωρίσιμη σε ευρεία κοινωνικά στρώματα, να είναι σεβαστή σε μεγάλες ομάδες του κόσμου της εργασίας, να ανιχνεύεται στις δημοσκοπήσεις, να αποτελεί «παράγοντα» στα σενάρια της εντός των τειχών αριστεράς. Να αποκτήσει ολόκληρος ο χώρος ταυτότητα και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να γίνει ηγεμονική δύναμη στον χώρο αυτόν.

Και αντί να συνεχίζουμε τον ίδιο δρόμο με συνεχή προσκλητήρια ενότητας και με ενωτική δράση και λειτουργία στους χώρους δουλειάς και στα κινήματα εμείς επιλέγουμε να κάνουμε «μέτωπα» με παρέες, με γκρούπες και με λέσχες που όλοι μαζί δε γεμίζουν ένα διώροφο αστικό. Έλεος.

 

Ως μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ως ανένταχτος, αφού δεν ανήκω σε καμιά οργάνωση, είμαι ριζικά αντίθετος με την υλοποίηση του εγχειρήματος που ανακοινώθηκε. Υπάρχει χρόνος να ακυρωθεί από τα πάνω αλλά κυρίως από τα κάτω, από τις συνελεύσεις των μελών. Ωστόσο, αν στις συνελεύσεις επικρατήσουν οι «γραμμές» αναπόφευκτα θα έχουμε ρήξεις και διασπάσεις, που μπορεί να μην πάρουν «επίσημο» χαρακτήρα με ανακοινώσεις αποχωρήσεων, αλλά με σιωπηρή αποχή. Ένα φαινόμενο που παρατηρήθηκε στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές. Και επειδή δεν θέλω να κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου δηλώνω ότι δεν είμαι διατεθειμένος να ρίξω επ΄ ουδενί νερό στον μύλο του Αλαβάνου και θα σκεφτώ αν θα δώσω έστω και την «κριτική μου ψήφο» στο Μέτωπο που θα συγκροτηθεί.