Τελικά πόσο απέχει η δανειακή σύμβαση από τα μνημόνια;

Μέχρι σήμερα όλοι νομίζαμε ότι τα δάνεια, η αποπληρωμή του ληστρικού χρέους και τα μνημόνια πάνε μαζί, κατά τον Γ. Δραγασάκη, όμως, μπορούν να υπάρξουν δανειακές συμβάσεις χωρίς μνημόνια, τα οποία πρέπει να αντικατασταθούν με νέα μεσοπρόθεσμα προγράμματα που θα εξυπηρετούν την ανάπτυξη και θα χαράξουν μια άλλη πορεία για την Ευρώπη.

Είτε πρόκειται για εγγυήσεις που δίνονται στους κύκλους του διεθνούς κεφαλαίου, είτε απλά για επανάληψη των γνωστών αυταπατών του ΣΥΡΙΖΑ για τη δυνατότητα μιας σχετικά φιλολαϊκής πολιτικής χωρίς πραγματική ρήξη με τους μηχανισμούς του διεθνούς κεφαλαίου, οι δηλώσεις του υπεύθυνου οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν ξεκάθαρη την αναπόφευκτη υποταγή της μελλοντικής κυβέρνησης στις απαιτήσεις της κυρίαρχης πολιτικής που έχει ήδη δρομολογηθεί.

Για κάτι τέτοιο άλλωστε μας προϊδεάζει και η τακτική των μειωμένων προσδοκιών που καλλιεργεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί σήμερα δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική αλλαγή της πολιτικής σε φιλολαϊκή κατεύθυνση χωρίς τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο από ευρώ, τη ρήξη και την έξοδο από την ΕΕ και την απαλλαγή από την εποπτεία των διεθνών οργανισμών των πολυεθνικών.

Οποιαδήποτε προσπάθεια για εξυπηρέτηση του χρέους με φιλολαϊκό πρόσημο και στ πλαίσιο των απαιτήσεων της ΟΝΕ και της ΕΕ, θα καταλήξει όχι μόνο σε φιάσκο, αλλά στην τραγωδία μιας Αριστεράς που θα συνεχίζει την ίδια πολιτική που ο εργαζόμενος λαός έχει ήδη καταδικάσει.

Γι’ αυτό στις 25 Γενάρη ψηφίζουμε-στηρίζουμε την πολιτική συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ –ΜΑΡΣ. Γιατί μόνο η ύπαρξη και η ενίσχυση της Αριστεράς της αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, των αγώνων και της σύγχρονης σοσιαλιστικής προοπτικής, μπορεί να ακυρώσει αυτή την προοπτική και να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα!