Η επίσημη θεσμοθέτηση της ισχύος από 1/1/2013 του Δημοσιονομικού Συμφώνου μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης και άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποτελεί μια σοβαρότατη κλιμάκωση στην ανηλεή κοινωνικό πόλεμο που έχει κηρύξει το ευρωπαϊκό κεφάλαιο σε βάρος των εργαζομένων σε όλες τις χώρες μέλη της ΕΕ.

Με το Σύμφωνο αυτό, επιβάλλεται μόνιμο καθεστώς επιτροπείας για όλες τις χώρες, στο όνομα της τήρησης ισοσκελισμένων προϋπολογισμών (κατ’ ανώτατο ποσοστό υπέρβασης 3% του ΑΕΠ) και ελέγχου του δημόσιου χρέους (κατ’ ανώτατο ποσοστό 60% του ΑΕΠ). Δεν πρόκειται απλά για απειλές, καθώς θεσμοθετούνται συγκεκριμένα πρόστιμα και μηχανισμοί καθορισμού και εφαρμογής πρόσθετων και «έκτακτων» δημοσιονομικών μέτρων, ώστε να αντιμετωπιστούν οι «αποκλίσεις».

Η απαίτηση σε ότι αφορά το έλλειμμα, σε συνθήκες κατακόρυφης πτώσης της φορολόγησης του κεφαλαίου σε ολόκληρη την ΕΕ, οδηγεί στην κατάργηση κάθε υπολείμματος των δημόσιων κοινωνικών πολιτικών, με αποτέλεσμα δραματικές επιπτώσεις πριν απ’ όλα σε παιδεία, υγεία και κοινωνική ασφάλιση.

Η ανεδαφική θέσπιση ορίου για το χρέος, ταυτόχρονα με την δεσμευτική υποχρέωση για κάλυψη του ενός εικοστού της υπέρβασης κατ΄ έτος, ειδικά για την Ελλάδας,  οδηγεί σε νομοθέτηση/συνταγματοποίηση ενός ετήσιου πακέτου μέτρων περίπου 10 δισ. ετησίως!

Τα μέτρα αυτά αποδεικνύουν την ωμή, για τους εργαζόμενους, τους ανέργους, το φτωχό λαό,  αλήθεια: Ευρωζώνη και ΕΕ, σημαίνουν μνημόνια διαρκείας, δηλαδή λιτότητα, ανεργία, ιδιωτικοποιήσεις και κατάργηση της δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας

Η άμεση αποδέσμευση της Ελλάδας από Ευρωζώνη και ΕΕ, σε σύνδεση με μια νέα αντικαπιταλιστική πορεία, με απόλυτη πρόταξη των δικαιωμάτων  των εργαζομένων  και όχι του κεφαλαίου και των δανειστών, αναδεικνύεται  στο μόνο δρόμο επιβίωσης του λαού. Αποτελεί ταυτόχρονα  και τη «λυδία λίθο» για τη συμβολή κάθε δύναμης της κομμουνιστικής και μαχόμενης αριστεράς στην αγωνιστική ανάταξη του λαϊκού κινήματος, με στόχο την ανατροπή της αντεργατικής επίθεσης.