Ο επικεφαλής της Ομάδας Δράσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα (Task Force),  Χορστ Ράιχενμπαχ περιοδεύει αυτές τις μέρες στην Θεσσαλονίκη έχοντας συναντήσεις με θεσμικούς παράγοντες για τα θέματα «ανάπτυξης της Βορείου Ελλάδος, για την ΕΥΑΘ, το λιμάνι, το αεροδρόμιο και για τις τουριστικές προοπτικές της Θεσσαλονίκης, της Μακεδονίας και της Θράκης», με αλλά λόγια το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και των κοινωνικών αγαθών.

Μεταξύ των θεσμικών παραγόντων συμπεριλαμβάνεται και η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, η οποία για άλλη μια φορά σπεύδει να παίξει το ρόλο του «κοινωνικού εταίρου»  νομιμοποιώντας ακόμα και όργανα της τρόικας τα οποία δεν έχουν ούτε καν  δημοκρατική επίφαση ακόμα και στα όρια της σύγχρονης «αυταρχικής δημοκρατίας» που επιβάλουν η ΕΕ και η άθλια τρικομματική συγκυβέρνηση. Η διοίκηση του ΕΚΘ σε ανακοίνωση της δίνει γη και ύδωρ στις πολιτικές της ΕΕ προβάλλοντας την  θέση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση «με συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού» και δηλώνει ότι θα «συνομιλήσει με τον Ευρωπαίο Επίτροπο για να ακουστούν οι θέσεις των εργαζομένων και των ανέργων από τα αρμόδια όργανα που τους εκπροσωπούν».

Η διοίκηση του ΕΚΘ προήλθε από ένα συνέδριο παρωδία όπου ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ δεν κατέθεσαν ούτε κείμενο θέσεων προς ψήφιση στο σώμα των αντιπροσώπων που εκπροσωπούσε έτσι κι αλλιώς μια πολύ μικρή μειοψηφία της εργατικής τάξης της πόλης καθώς η συνδικαλιστική συμμετοχή στον ιδιωτικό τομέα κινείται σε μονοψήφια νούμερα. Όσον αφορά τους άνεργους η μοναδική συνεισφορά των συνδικαλιστικών γραφειοκρατιών είναι η νομιμοποίηση και της σύγχρονης εργασιακής σκλαβιάς με τον ενεργό ρόλο που έχουν αναλάβει στην προώθηση της ανασφάλιστης, εξευτελιστικής «κοινωφελούς εργασίας» μέσω προγραμμάτων που χρηματοδοτεί η «λαοπρόβλητη» ΕΕ.

Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία έχει πάρει θέση. Είναι υπέρ της πολιτικής της ΕΕ, αισθάνεται πιο βολικά με τους εκπροσώπους της τρόικας παρά με τους εργαζόμενους και τους ανέργους. Το ταξικό εργατικό κίνημα παλεύει για την ανατροπή της πολιτικής που έχει οδηγήσει στην διάλυση των εργασιακών σχέσεων και των κοινωνικών κατακτήσεων, η οποία εδώ και χρόνια έχει την σφραγίδα της ΕΕ και των στρατηγικών επιλογών της για καθυπόταξη των εργαζομένων ώστε να ανταγωνιστεί άλλες οικονομίες και ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με όλες τις δυνάμεις της έχει στρατευτεί στον αγώνα των εργαζομένων να αποδεσμευτούν από τα δεσμά του ευρώ, της ΕΕ, του ΔΝΤ. Οι εκπρόσωποι τους θα είναι πάντα ανεπιθύμητοι και το εργατικό κίνημα θα βρίσκεται μπροστά τους απέναντι, όπως και σε όσους έχουν διαλέξει άλλη πλευρά και βάζουν εμπόδια στην ανάπτυξη ενός ακηδεμόνευτου, αμεσοδημοκρατικού και ταξικού συνδικαλισμού.