Η ΤΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ Αιτωλοακαρνανίας για το Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδας

Αρχική

Παρ, 01/03/2013 - 19:14

Η ΤΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ Αιτωλοακαρνανίας για το Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδας

Η ΤΕ ΑΙΤ/ΝΙΑΣ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μετά την δημοσίευση του τελικού πλαισίου της διαβούλευσης για την Τριτοβάθμια εκπαίδευση «ΑΘΗΝΑ» και την πολιτική απόφαση της συγχώνευσης του Πανεπιστημίου Δυτικής Ελλάδας με το Πανεπιστήμιο Πατρών, αλλά και μετά το έκτακτο Δημοτικό Συμβούλιο, που πραγματοποιήθηκε την 1η Φεβρουαρίου του 2013, καταθέτει δημόσια και ανοιχτά τις παρακάτω θέσεις:

Το Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδας ήταν πρόχειρο και φτηνό δημιούργημα ενός ρουσφετολογικού και ανεπιτυχούς κόλπου της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή. Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό, ότι ο δραπετεύων στις 2 Σεπτεμβρίου του 2009 πρωθυπουργός κήρυξε τις εκλογές, και δύο μέρες αργότερα (4 Σεπτεμβρίου 2009), ο υπουργός Παιδείας Αριστόβουλος Σπηλιοτόπουλος, προσκόλλησε τις τέσσερις παραγράφους της ίδρυσης του Πανεπιστημίου, στο τέλος του νόμου 3794/09 (άρθρ. 40 παρ. Β1, Β2, Β3. Β4), με τίτλο «Ρύθμιση θεμάτων του πανεπιστημιακού και τεχνολογικού τομέα της ανώτατης εκπαίδευσης και άλλες διατάξεις». Ένα πανεπιστήμιο που περισσότερο θα μπορούσε να θεωρηθεί ως πειραματικό αφού πέρα από τον τρόπο ίδρυσης του, ο τρόπος λειτουργίας του καμία σχέση δεν είχε και έχει με το πώς θα έπρεπε να λειτουργεί ένα ανώτατο τριτοβάθμιο ίδρυμα, αλλά περισσότερο συγκρινόταν με το τι πανεπιστήμιο ήθελε και θέλει σήμερα η κυβέρνηση και το κεφάλαιο. Αν κάποιος μπορεί με αυτόν τον τρόπο να ιδρύει ένα πανεπιστήμιο, άραγε θα μπορεί και να αδειοδοτεί τη λειτουργία ιδιωτικών κολεγίων ισάξια με τα πανεπιστήμια, πόσο μάλλον να μετατρέψει τα υπάρχοντα πανεπιστήμια σε ιδιωτικά.

Η προηγούμενη προχειρότητα μέσα σε εξαιρετικά λίγο χρονικό διάστημα μετατράπηκε σε φαιδρότητα, όταν η αμέσως μετά εκλεγμένη μνημονιακή κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου κατάργησε την προηγούμενη Διοικούσα του Πανεπιστημίου για να «βολέψει» τα δικά της «παιδιά», συνεχίζοντας το ρουσφετολογικό πανηγύρι της προηγούμενης.

Αντί λοιπόν, όλοι αυτοί που κόπτονται σήμερα, να ξεσηκωθούν και να διεκδικήσουν την απαιτούμενη σοβαρότητα και φροντίδα, ανέχθηκαν την εξ αρχής υποβάθμιση, την αδράνεια της Διοικούσας Επιτροπής, την υποχρηματοδότηση των σχολών. Δεν στήριξαν ουσιαστικά τον αγώνα των φοιτητών, οι οποίοι με σειρά κινητοποιήσεων διεκδίκησαν την κατοχύρωση των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων (Σήμερα στα δύο από τα τρία τμήματα δεν υπάρχουν) και μεταπτυχιακών προγραμμάτων, υλικοτεχνικών υποδομών και εστιών, διδακτικό και διοικητικό προσωπικό, σοβαρή και μόνιμη χρηματοδότηση, αποτελεσματική στελέχωση υπηρεσιών και επιτροπών (οικονομική, τεχνική, ερευνών, τμήμα προμηθειών κτλ).

Χαρακτηριστικό δείγμα της δυναμικής της υποστήριξης από τους θεσμικούς φορείς της τοπικής εξουσίας δεν αποτελεί μόνο το "κομψά" χλιαρό και αδύναμο ψήφισμα, που λήφθηκε πρόσφατα στο Δημοτικό Συμβούλιο της 1ης Φεβρουαρίου 2013, αλλά και η μικρή έως ελάχιστη συμμετοχή των φορέων της τοπικής κοινωνίας σε αυτή. Σημειολογικά και ουσιαστικά σημαντική και η απουσία των εκπροσώπων των καθηγητών και των φοιτητών.

Αυτά αξιοποιώντας η σημερινή μνημονιακή τρικομματική XOYNTIKH Κυβέρνηση, και υλοποιώντας ταυτόχρονα τις εντολές των επιτηρητών του κεφαλαίου, που καταδυναστεύουν τη χώρα, παίρνει πίσω τα «ρουσφέτια» των προηγούμενων, εκθέτοντας ανεπανόρθωτα όσους επαναπαύτηκαν στις διαβεβαιώσεις, που ήθελαν να ακούσουν.

Η Τοπική Επιτροπή Αιτ/ανίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ διακηρύσσει προς κάθε κατεύθυνση ότι:

Δεν είναι δυνατόν η τριτοβάθμια εκπαίδευση να σχεδιάζεται με γνώμονα τα μικροκομματικά οφέλη των κομμάτων της εξουσίας, των επαρχιωτών πολιτευτών και της ματαιοδοξίας των τοπικών αρχόντων, συντεχνιακά συμφέροντα πανεπιστημιακών δασκάλων και σίγουρα όχι, με γνώμονα τα κέρδη των ιδιωτών.

Τα περιφερειακά ιδρύματα όπως το Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδας, θα μπορούσαν να αποτελέσουν εργαλεία ανάπτυξης της τοπικής κοινωνίας, εάν είχαν φτιαχτεί σε μια εντελώς διαφορετική βάση. Θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στην αποκέντρωση του ανισοβαρούς Αθηνοκεντρικού ακαδημαϊκού μοντέλου της χώρας, θα μπορούσαν να βοηθήσουν ουσιαστικά τις τοπικές κοινωνίες στην παραγωγή και στην έρευνα, και βέβαια θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια εξαιρετική εκπαιδευτική επιλογή για τον ντόπιο πληθυσμό, ειδικά για τους οικονομικά ασθενέστερους, που δεν έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν μακριά από τον τόπο τους.

Η τοπική κοινωνία του Αγρινίου και η ελληνική κοινωνία συνολικά θα πρέπει να αντισταθεί και να διεκδικήσει το δικαίωμα στη μόρφωση και στην αξιοπρεπή ζωή, σε πείσμα της μνημονιακής λαίλαπας που θέλει να ξεπουλήσει τις ίδιες μας τις ζωές.

Πάγια θέση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι πως η εκπαιδευτική πολιτική σε όλες τις βαθμίδες δεν μπορεί παρά να σχεδιάζεται κεντρικά, να είναι δημόσια, δωρεάν, να έχει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο και τις ανάγκες του λαού, και να έχει κατά νου τις προτεραιότητες και προοπτικές της κοινωνίας στο μέλλον, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Σήμερα είναι κομβικό να μπορούμε να περιγράφουμε τί πανεπιστήμιο θέλουμε, τμήματα με επαγγελματικά δικαιώματα που να είναι ικανά να δώσουν δουλειά στους απόφοιτους, ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών που να μπορούν όλοι οι φοιτητές να ανταπεξέρχονται, φοιτητική μέριμνα που να καλύπτει τις ανάγκες των φοιτητών, έρευνα προς τις ανάγκες της κοινωνίας και του λαού καθώς και πραγματική γνώση, πάντα υπό το πρίσμα της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Αυτά είναι τα βασικά χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει το πανεπιστήμιο σήμερα, και όχι να εξυπηρετεί μικροπολιτικά συμφέροντα του κεφαλαίου.

Ο αγώνας για το Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδας,

αν δεν είναι αγώνας κατά του μνημονίου και της βάρβαρης πολιτικής

που απορρέει από την εσωτερική και εξωτερική τρόικα

θα ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Tags:

ΤΟΠΙΚΕΣ