2013, λίγο πριν τη 2^η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ – και τέσσερα χρόνια μετά την ίδρυσή της. Κοιτώντας πίσω, είναι πολλά αυτά που ήδη πέτυχε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Κατέθεσε, από την αρχή της κρίσης, το αναγκαίο μεταβατικό πρόγραμμα που άλλαξε την ατζέντα της συζήτησης σε όλη την αριστερά (και όχι μόνο). Άνοιξε δρόμους συμπόρευσης και κοινής παρέμβασης για ιστορικά ρεύματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που ως τώρα βάδιζαν χωριστά. Πήγε το μήνυμα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς σε όλη τη χώρα. Έδωσε χώρο έκφρασης σε ανένταχτο αριστερό κόσμο που δεν καλυπτόταν από τους υπάρχοντες σχηματισμούς. Γέννησε, τελικά, την ελπίδα ότι μπορεί να υπάρξει μία άλλη, μαζική αριστερά της νίκης και της ανατροπής.

Θα μπορούσαμε, ίσως, να έχουμε πετύχει ακόμα περισσότερα – σε κάθε περίπτωση, το ερώτημα είναι τι θα κάνουμε από εδώ και πέρα. Η αγωνία μας είναι πώς η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα γίνει πιο αποτελεσματική, πιο μαζική, πιο δημοκρατική ώστε να πετύχουμε ακόμα περισσότερα στο μέλλον. Άλλωστε όλες και όλοι γνωρίζουμε τη δεινή κατάσταση του κόσμου της εργασίας μετά από τρία χρόνια σκληρής μνημονιακής πολιτικής και γι’αυτό είναι βαθιά μας πεποίθηση ότι η ανατρεπτική πρόταση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς είναι πιο αναγκαία και πιο επίκαιρη από ποτέ.

Κάνοντας έναν μικρό απολογισμό της λειτουργίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την 1^η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη μέχρι σήμερα, από όταν δηλαδή έγινε μία πρώτη προσπάθεια δημοκρατικής συγκρότησης του μετώπου, έχουμε και θετικά και αρνητικά σημεία. Είναι σίγουρα στα θετικά το ότι τον Οκτώβριο του 2011 πήραμε συλλογικά κάποιες αποφάσεις ή το ότι πλέον υπάρχουν ΤΕ σχεδόν παντού, πολλές από τις οποίες είναι και ιδιαίτερα ενεργές. Πολύ θετική είναι επίσης η τοποθέτηση των θέσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε διαδικτυακή συζήτηση. Όμως υπάρχουν και πολλά αρνητικά στη λειτουργία μας, που συνετέλεσαν στο να μην υλοποιηθούν αρκετές από τις αποφάσεις της 1^ης Συνδιάσκεψης, αλλά και γενικότερα η παρέμβασή μας σε επίπεδο κοινωνίας να είναι λιγότερο αποτελεσματική από όσο θα μπορούσε. Το ζητούμενο είναι να κρατήσουμε τα θετικά και να διορθώσουμε τα αρνητικά.

Με αυτό το σκεπτικό, θεωρούμε αυτονόητο πως το κείμενο για την Οργανωτική συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που θα δοθεί σε λίγες μέρες στη δημοσιότητα από την ΚΣΕ θα είναι ένα κείμενο πολιτικό και όχι διεκπεραιωτικό. Θα στέκεται με αυτοκριτικό τρόπο στα προβλήματα που όλοι και όλες γνωρίζουμε και θα σηματοδοτεί την οριστική ρήξη με μικροκομματικές πρακτικές που αποτελούν τροχοπέδη στην ανάπτυξη της κοινής προσπάθειας.

Κάποια από τα σημεία-κλειδιά που θεωρούμε ότι λειτούργησαν ανασταλτικά είναι τα παρακάτω:

• Ενώ έχουμε ένα ευρύτερο εκλεγμένο όργανο, το Πανελλαδικό Συντονιστικό, αυτό μάλλον διακοσμητικό ρόλο είχε αυτούς τους 19 μήνες. Είναι πιο λογικό ανάμεσα στις Συνδιασκέψεις, όποιες αποφάσεις πρέπει να ληφθούν, να λαμβάνονται από το ΠΣ παρά από τη σαφώς λιγότερο αντιπροσωπευτική ΚΣΕ. Η ΚΣΕ πρέπει να λογοδοτεί στο Πανελλαδικό Συντονιστικό, το οποίο πρέπει να συνεδριάζει σε τακτική βάση (π.χ. κάθε τρίμηνο).

• Η ΚΣΕ, παρότι είναι εκλεγμένο όργανο της Συνδιάσκεψης, έχει λειτουργήσει περισσότερο σαν διαπαραταξιακό όργανο όπου αναπαράγεται μάλιστα η απαράδεκτη λογική του «βέτο», κόντρα και στις αποφάσεις της Συνδιάσκεψης. Θεωρούμε πως πρέπει να υπερβούμε τη λογική ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι απλώς ένα άθροισμα συνιστωσών.

• Αποτέλεσμα αυτής της λογικής είναι η απόσπαση της ΚΣΕ από τις ΤΕ και ΚΕ. Δεν επιτεύχθηκε, ούτε φάνηκε να επιδιώκεται ιδιαίτερα η σύνδεση και η συγκέντρωση της εμπειρίας των σημαντικών δραστηριοτήτων που ανέπτυξαν τα μέλη μας σε όλη την Ελλάδα.

• Παρά τις ειλημμένες αποφάσεις, δεν προχώρησαν τόσο η συγκρότηση γραμματειών όσο και η έκδοση εντύπου.

Θεωρούμε πως απαραίτητη προϋπόθεση για την υπέρβαση είναι η συμφωνία για την πολιτική προτεραιότητα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, χωρίς να υποτιμάται ο ρόλος των οργανωμένων δυνάμεων.

Πρακτικά, αυτό σημαίνει:

• Κατοχύρωση της εσωκομματικής δημοκρατίας. Τα μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι επιτροπές και τα όργανά της αποφασίζουν μετά από διάλογο με ψηφοφορία, όπως προβλέπεται από το καταστατικό.

• Να προχωρήσει η συγκρότηση Κλαδικών Επιτροπών, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Είναι θέμα ύψιστης σημασίας για την ίδια τη φυσιογνωμία του εγχειρήματος.

• Άμεση συγκρότηση των γραμματειών Οργανωτικού, Συνδικαλιστικού και Νεολαίας.

• Περισσότερες συντονισμένες και ενωτικές πρωτοβουλίες. Να παίρνουμε αποφάσεις και να τις υπηρετούμε όλοι. Να επιδιώκουμε τις ζυμώσεις και τις κοινές δράσεις.

• Να προχωρήσει η έκδοση εντύπου, που συζητιέται χρόνια αλλά δεν προχωράει για λόγους όχι πρακτικούς, αλλά μάλλον πολιτικής απροθυμίας.

• Αναβάθμιση του Γραφείου Τύπου και της ηλεκτρονικής παρουσίας μας.

• Να αξιοποιηθεί το δυναμικό μας για τη βαθύτερη επεξεργασία των προτάσεών μας.

• Κατοχύρωση της οριζόντιας ενημέρωσης και αλληλεπίδρασης μεταξύ ΤΕ/ΚΕ και κεντρικών οργάνων.

• Να υπάρξει οριζόντια διασύνδεση ανάμεσα στις ΤΕ και ΚΕ. Αυτό μπορεί να γίνει με τη δημιουργία φόρουμ αλληλοενημέρωσης για τις δράσεις και τους προβληματισμούς που αναπτύσσονται από την παρέμβασή μας στις γειτονιές και τους χώρους δουλειάς. Ειδικά για να γίνει η παρέμβασή μας στο εργατικό κίνημα συντονισμένη και αποτελεσματική απαιτούνται τακτικές συσκέψεις του συνδικαλιστικού δυναμικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

• Στον τομέα της νεολαίας, να επιδιώξουμε κοινά κάμπινγκ, φεστιβάλ και λέσχες, και όχι τη σημερινή πρακτική που ενισχύει την περιχαράκωση των οργανώσεων.

• Κάποιες Τοπικές Επιτροπές καλύπτουν μεγάλες περιοχές με αποτέλεσμα να έχουν πολλά μέλη, πράγμα που δυσκολεύει τις διαδικασίες και την ουσιαστική και παραγωγική συμμετοχή των μελών σε αυτές. Χρειάζονται πιο ευέλικτες ΤΕ, που να αποτελούνται από μερικές δεκάδες άτομα το πολύ. Κυρίως, χρειάζεται η ουσιαστική αλληλεπίδραση με τα κεντρικά όργανα, να συμμετέχουν ενεργά στον έλεγχο και στη συνδιαμόρφωση των αποφάσεων των κεντρικών οργάνων και αυτές με τη σειρά τους να εντάσσονται σε ένα ενιαίο πλαίσιο δράσης.

Πιστεύουμε ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ των μελών, αταλάντευτα προσανατολισμένη στο στόχο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής και με την πιο πλατιά ενωτική λογική προς κάθε αγωνιστή και αγωνίστρια είναι ανάγκη του σήμερα, για την απόκρουση της επίθεσης και για να ανοίξει ο δρόμος για την κομμουνιστική κοινωνία που οραματιζόμαστε. Επειδή θεωρούμε ότι δεν υπάρχει χρόνος για άλλες αναβολές, είναι αναγκαίο να επιδιώξουμε άμεσα την επίτευξη των παραπάνω στόχων με μία πιο συντονισμένη παρέμβαση. Γι’αυτό καλούμε όσους συντρόφους/συντρόφισσες, μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, συμφωνούν με τους παραπάνω προβληματισμούς, σε μια ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΜΑΪΟΥ ΣΤΙΣ 5μμ ΣΤΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΓΚΙΝΗ για την πιο συγκροτημένη παρέμβασή μας σε αυτή την κατεύθυνση. Στόχος μας δεν είναι σε καμία περίπτωση η δημιουργία μιας «συνιστώσας των ανένταχτων» - άλλωστε θεωρούμε ότι τους παραπάνω προβληματισμούς συμμερίζονται και σύντροφοι εντός των οργανώσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και γι’αυτό απευθυνόμαστε σε όλα τα μέλη, χωρίς διακρίσεις. Να γίνει η 2^η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη η τομή για το ουσιαστικό προχώρημα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ των μελών!

Αλεξίου Σπύρος, ΤΕ Αγίας Παρασκευής-Χολαργού-Παπάγου, μέλος ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Βαϊνάς Παντελής, ΤΕ Αιγάλεω-Χαϊδαρίου-Αγίας Βαρβάρας, μέλος ΠΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Γανιάρη Πόπη, ΤΕ Αμπελοκήπων, μέλος ΠΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Γάτσιος Βασίλης, ΤΕ Περιστερίου, μέλος ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Γιομπαζολιάς Αντώνης, ΤΕ Ανατολικής Αττικής

Δαμέλος Πάνος, ΤΕ Κορινθίας

Δαραβέλιας Βασίλης, ΤΕ Αργολίδας

Θεοδωράκη Άντζελα, ΤΕ Αργολίδας

Κουλούρης Σπύρος, ΤΕ Περιστερίου, μέλος ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Κρίθαρη Ματούλα, ΤΕ Αγίας Παρασκευής-Χολαργού-Παπάγου

Λένου Αλέκα, ΤΕ Αγίας Παρασκευής-Χολαργού-Παπάγου

Μανουσάκης Χαρίδημος, ΤΕ Αγίας Παρασκευής-Χολαργού-Παπάγου

Μαρκέτος Σπύρος, ΤΕ Κέντρου Θεσσαλονίκης, μέλος ΠΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ