- Πώς εκτιμάς τη συγκυρία όπως διαμορφώνεται μετά την επέμβαση των ΜΑΤ στην ΕΡΤ και την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή; Για την άρχουσα τάξη; Για το εργατικό κίνημα;

 

Η επέμβαση των ΜΑΤ στην ΕΡΤ, μία εβδομάδα πριν τον εορτασμό της εξέγερσης του Νοέμβρη, οι απειλές για κτύπημα της απεργίας των εργαζομένων στα ΑΕΙ με αστυνομική εισβολή καθώς και οι επιστρατεύσεις των εργαζομένων του Mετρό και των καθηγητών αποκαλύπτουν την ακροδεξιά φασίζουσα αντίληψη και πρακτική της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Δεν εκφράζει δύναμη αλλά φόβο απέναντι στο κίνημα και περισσότερο στην προοπτική του. Δεν πρόκειται για θεσμική εκτροπή αλλά για αντιδραστική μετάλλαξη της αστικής δημοκρατίας στην εποχή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού.

 

Αλλά, όπως η χούντα, έτσι και η αντιδραστική επίθεση και οι προβοκάτσιες του αστικού κράτους, συνολικά η σύγχρονη δικτατορία του κεφαλαίου, της Ε.Ε. του ΔΝΤ και των κυβερνήσεών τους δεν είναι ανίκητη. Μπορεί να ανατραπεί!

Αυτή η ανατροπή δεν θα έρθει από προτάσεις μομφής και κοινοβουλευτικές διαμάχες. Δεν θα επιτευχθεί με μια κυβερνητική πρόταση εντός ΕΕ και συστήματος, όπως του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε με αναμονή της κομματικής ισχυροποίησης του ΚΚΕ. Αυτές οι γραμμές είναι που υποβαθμίζουν και αποπροσανατολίζουν τις αγωνιστικές ανατρεπτικές διαθέσεις και κινητοποιήσεις, όπως έγινε στους εκπαιδευτικούς.

Η ανατροπή είναι ρεαλιστική μέσα από τον καθοριστικό ρόλο του μαζικού κινήματος, το οποίο σήμερα δεν είναι σε αυτό το αναγκαίο επίπεδο. Χρειάζεται ταξική ανασυγκρότηση και ανάδειξη των δικών του οργάνων σε όλα τα επίπεδα. Με στόχο τον συνειδητό, οργανωμένο παλλαϊκό ξεσηκωμό και την εξέγερση που θα διώξει τους σύγχρονους δικτάτορες. Την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ, την άθλια συγκυβέρνησή τους, το ΝΑΤΟ και τους επενδυτές, εγχώριους και ξένους. Που θα τα βάλει με το σύστημα της εκμετάλλευσης, της παρακμής και κρίσης, τον καπιταλισμό!

Γι' αυτό είναι επιτακτική ανάγκη η διπλή υπέρβαση της σημερινής Αριστεράς. Για μια Αριστερά που θα τη φοβάται το σύστημα. Μια Αριστερά που θα θέτει ανοικτά την ανάγκη εξόδου από το ευρώ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, θα συγκρούεται με το κεφάλαιο και την κανιβαλική του επίθεση. Με γραμμή αντικαπιταλιστικής ανατροπής που έρχεται από το μέλλον της εργατικής χειραφέτησης και όχι από το παρελθόν των αυταπατών για ένα νέο «κοινωνικό συμβόλαιο».

- Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει ήδη απευθύνει πρόταση συμπόρευσης στην Αριστερά και έχουν ήδη υπάρξει και κάποιες απαντήσεις. Πάνω σε ποιους άξονες μπορεί να προχωρήσει η πολιτική συμπόρευση της Αριστεράς στην κατεύθυνση μιας πραγματικά ριζικής ανατροπής;

Για την κάλυψη της παραπάνω αναγκαιότητας, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει στόχο να συμβάλει στην οικοδόμηση ενός ανώτερου και μαζικού μετωπικού πόλου των επαναστατικών αντικαπιταλιστικών δυνάμεων. Η πρωτοβουλία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την αριστερή μετωπική συμπόρευση για την ανατροπή, στο συνολικό πολιτικό και σε κάθε συγκεκριμένο πεδίο αγώνα, προωθεί ένα ώριμο και αναγκαίο βήμα στην κατεύθυνση αυτή. Δεν απευθύνεται συνολικά στην αριστερά αλλά στις αντικαπιταλιστικές, αντιιμπεριαλιστικές, αντι-ΕΕ και ανατρεπτικές δυνάμεις της Αριστεράς και του κινήματος που διαφοροποιούνται από ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ.

Η πρωτοβουλία αυτή έχει ενεργοποιήσει θετικές διεργασίες διότι υπάρχουν συγκλίσεις σε σημαντικούς στόχους πάλης που αφορούν στη ζωή των εργαζομένων, τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο από το ευρώ. Ταυτόχρονα, έχει αναδείξει τις διαφορετικές γραμμές των διαφορετικών ρευμάτων που καλούνται να συμπορευθούν πολιτικά. Κι εδώ δεν μιλάμε για προφανείς διαφωνίες στρατηγικής. Αλλά για κρίσιμα ζητήματα του χαρακτήρα της συνεργασίας αυτής. Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ λχ, δεν ανταποκρίνεται στις εργατικές λαϊκές ανάγκες ένα 'μέτωπο' με κέντρο μια παραγωγική ανασυγκρότηση χωρίς ευρώ αλλά εντός της ΕΕ και του συστήματος.

Διότι η δύναμη κάθε μετωπικής συμπαράταξης κρίνεται από το πολιτικό της περιεχόμενο, που, για να συσπειρώνει, πρέπει να απαντάει στο συγκεκριμένο διακύβευμα της ταξικής πάλης στη σημερινή περίοδο. Και αυτό είναι αν θα οδηγηθούμε στην βαρβαρότητα ή θα ανατραπεί η ιστορική επίθεση κεφαλαίου, ΕΕ, ΔΝΤ, που φορτώνει την δομική κρίση του καπιταλισμού στην εργατική τάξη και το λαό. Για να ανοίξει ο δρόμος της επαναστατικής υπέρβασης του συστήματος.

Η πάλη για δουλειά στους ανέργους, για ζωή κι όνειρο στους νέους στον τόπο τους, για ριζική βελτίωση της θέσης των εργαζομένων, απαιτεί να χάσει κέρδη, πλούτο και ιδιοκτησία το κεφάλαιο. Συνδέεται στενά με ένα σύνολο στόχων με κόμβους την μονομερή κι άμεση κατάργηση μνημονίων, δανειακών συμβάσεων και όλου του αντιλαϊκού νομικού οπλοστασίου, τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση από θέσεις εργατικές και διεθνιστικές. Συνδέεται με τον συνολικό αντικαπιταλιστικό αγώνα με επαναστατική προοπτική.

Αλίμονο αν μέσα στην καρδιά της πιο βαθιά κρίσης του καπιταλισμού, η αριστερά έχει ακόμα αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρχουν φιλολαϊκές λύσεις μέσα στην ΕΕ ή θεωρεί «ιδεολογικό ζήτημα» τον αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα του αγώνα. Η πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τη συνδιάσκεψη και την τελευταία απόφαση του ΠΣΟ σωστά εκφράζει την ανάγκη ενός πλαισίου ρήξης με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό, με πρωταγωνιστικό ρόλο του ανασυγκροτούμενου μαζικού κινήματος που θα ανοίγει τον δρόμο για επαναστατικές αλλαγές με σοσιαλιστική προοπτική.

- Σε λίγες μέρες το ΝΑΡ θα πραγματοποιήσει το 3ο του Συνέδριο. Ποια μπορεί να είναι η συμβολή του στην περαιτέρω διαμόρφωση και συγκρότηση μιας σύγχρονης αντικαπιταλιστικής επαναστατικής αριστεράς;

Η ανασυγκρότηση του προγράμματος μιας σύγχρονης κομμουνιστικής προοπτικής αποτελεί το θετικό πρόταγμα στον αντικαπιταλιστικό εργατικό αγώνα. Είναι η απάντηση στο ερώτημα αν υπάρχει, κι εμείς θεωρούμε ότι υπάρχει, κοινωνία πέρα από τον καπιταλισμό. Η αντικαπιταλιστική πάλη, αποκτά νόημα και εν τέλει καθοδηγείται από το περιεχόμενο ενός σύγχρονου κομμουνιστικού προγράμματος που υπερβαίνει τον 'υπαρκτό σοσιαλισμό', που δεν ήταν σοσιαλισμός αλλά ιδιόμορφο εκμεταλλευτικό καθεστώς, και υπερβαίνει τη δυσφήμιση του κομμουνισμού από την παραδοσιακή αριστερά.

Με αυτή την έννοια, με την πρόταση Προγραμματικής Διακήρυξης και τις Θέσεις για το 3ο Συνέδριο του ΝΑΡ, επιχειρούμε να ανοίξει ο διάλογος, η συνεργασία και η συσπείρωση όλων των τάσεων, όλων των αγωνιστών και ομάδων που αναζητούν σήμερα, κι αυτό έχει πυκνώσει, μια σύγχρονη κομμουνιστική απάντηση στον καπιταλισμό και την κρίση του. Που αναζητούν, ακόμα, μια επαναστατική τακτική ανατροπής της κανιβαλικής επίθεσης και των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων του κεφαλαίου.

Η συζήτηση αυτή ανοίγει, ταυτόχρονα, το δρόμο για τη δημιουργία του αναγκαίου σήμερα φορέα που θα είναι κρίσιμο βήμα για τη δημιουργία του εργατικού κομμουνιστικού κόμματος της εποχής μας. Που θα συμβάλει, ώστε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να αναβαθμιστεί σε ανερχόμενο αντικαπιταλιστικό ρεύμα κομμουνιστικής αναφοράς, με σαφή οριοθέτηση από τις διαχειριστικές και ρεφορμιστικές δυνάμεις.

Μα καλά, μας λένε κάποιοι, αυτά θα λύσουμε τώρα; Σήμερα, προέχει να φύγουν αυτοί που κυβερνάνε για να σώσουμε ό, τι μπορεί να σωθεί και μετά βλέπουμε. Όσο, όμως, αφήνουμε κενό το ζήτημα της προοπτικής και δεν γίνουμε απειλητικοί, δεν θα γίνει νικηφόρος ο αγώνας. Αλλωστε και η χούντα ηττήθηκε επειδή ο επαναστατικός αγώνας, η ριζική επαναστατική προοπτική απείλησαν μ' ένα καινούριο ξεκίνημα. Η επαναθεμελίωση του κομμουνισμού στην εποχή μας, ως κίνημα που καταργεί την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων, αλλά και σαν σκοπός που, καθώς αναδύεται από το κίνημα το προσανατολίζει, μπορεί να δώσει στον αγώνα των εργαζομένων και της νεολαίας νίκες και προοπτική.

Ο Άγγελος Χάγιος είναι ηγετικό στέλεχος του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής. Μίλησε στο Γιώργο Πίττα

Δημοσιεύθηκε στην Εργατική Αλληλεγγύη, Τεύχος 1098