Τον δρόμο άνοιξε η ίδια η πολιτική του Σαρκοζύ με τις σκληρότερες επιθέσεις κατά των μεταναστών της τελευταίας εικοσαετίας. Έπαιξε το χαρτί του νέου ρατσισμού, της ισλαμοφοβίας, για να αποπροσανατολίσει την οργή των εργαζόμενων  να τις εκτρέψει σε μίσος κατά των μεταναστών. Επέβαλε ποσοστώσεις για να κλείσει την στρόφιγγα εισόδου μεταναστών στη χώρα. Έστειλε τις μπουλντόζες να γκρεμίσουν καταυλισμούς Ρομά ενώ προχώρησε σε μαζικές διώξεις και απελάσεις από τη χώρα. Ξεδίπλωσε μια άγρια επίθεση κατά του μουσουλμανικού πληθυσμού με τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας στο δρόμο γυναικών με καλυμμένο πρόσωπο και δημόσιας τέλεσης προσευχής.

Ολη η προεκλογική του εκστρατεία έσταζε χολή κατά των μεταναστών συναγωνιζόμενος τις ρατσιστικές κορώνες της Λεπέν. Η ισλαμοφοβία των δεξιών και  φιλελεύθερων κομμάτων νομιμοποίησε τους φασίστες του Εθνικού Μετώπου.
Η σύγκριση με την Ελλάδα δεν αφήνει αμφιβολίες ότι ο δρόμος για τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής άνοιξε με τις ίδιες πολιτικές του Παπανδρέου και  του Σαμαρά, του Χρυσοχοίδη αλλά και του Δημάρχου Αθήνας Καμίνη.

Οι χειραψίες του Καμίνη με το φύρερ της Χρυσής  Αυγής Μιχαλολιάκο που εξελέγη δημοτικός σύμβουλος έδωσαν την συνέχεια σ τα σχέδια τάχα «ανάπλασης του ιστορικού και εμπορικού κέντρου» όπου στοχοποιήθηκαν οι μετανάστες ως πηγή της υποβάθμισης προς απαλλαγή κάθε ευθύνης των κυβερνήσεων, του ίδιου του καπιταλισμού. Στη κρίση του το σύστημα έσπειρε την φτώχεια, τη πείνα, την ανεργία αλλά και τη κατάρρευση ολόκληρων γειτονιών με τη πλήρη απόσυρση του κράτους πρόνοιας.

Τα πογκρόμ των συμμοριών της Χρυσής Αυγής στις γειτονιές, όπως στον Άγιο Παντελεήμονα, είχαν τη συνεργασία και την κάλυψη  της ΕΛΑΣ. Η συμμετοχή του τσεκουροφόρου Βορίδη και του Γεωργιάδη στη συγκυβέρνηση  του μαύρου μετώπου νομιμοποίησε παραπέρα τη δράση των φασιστών. Η επίθεση σε βάρος των μεταναστών με το σταμάτημα κάθε διαδικασίας νομιμοποίησης, με τις ρατσιστικές επιχειρήσεις σκούπα και την αποκορύφωση με τα ναζιστικού τύπου στρατόπεδα συγκέντρωσης άνοιξαν τη πόρτα διάπλατα για την νομιμοποίηση των συμμοριών της Χρυσής Αυγής.

Την ίδια περίοδο, υπουργοί του ΠΑΣΟΚ και Καμίνης εξαπολύουν μια ολομέτωπη επίθεση στην αριστερά και τις μαχητικές μορφές αντίστασης  απέναντι στη λαίλαπα του Μνημονίου και των μαζικών απολύσεων με τις Πανεργατικές απεργίες, τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια επεκτείνοντας το διαβόητο δόγμα «μηδενικής ανοχής στους μετανάστες» σε κάθε αντιστεκόμενο. Άραγε ποιος ενισχύεται,  αν όχι οι φασίστες,  με τα σχέδια Καμίνη για  απαγόρευση των διαδηλώσεων, με το νόμο Διαμαντοπούλου που καταργεί το άσυλο, με τα κηρύγματα «νόμου και τάξης» ενάντια στις κινητοποιήσεις που τάχα προκαλούν χάος;

Η προσπάθεια ταύτισης μάλιστα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής ως «άκρων με ίδια πολιτική βίας» στην οποία προχώρησε ο ίδιος ο Δήμαρχος Καμίνης στη ΝΕΤ, η ταύτιση γενικότερα όλης της Αριστεράς με τους φασίστες ως άκρα από πολιτικούς και δημοσιογράφους της δεξιάς αλλά και της προοδευτικής παράταξης είναι ό άλλος τρόπος όπου η συμμορία των νεοναζί νομιμοποιείται προβαλλόμενη ως δήθεν αντιμνημονιακή, αντισυστημική και μαχητική δύναμη.

Αντίθετα, η πραγματικότητα είναι ότι η Χρυσή Αυγή είναι η πιό συστημική, φιλοκαπιταλιστική δύναμη που επιχειρεί να αντικαταστήσει το ΛΑ.Ο.Σ στο ρόλο του απεργοσπάστη, του κυνηγού κεφαλών μεταναστών και αριστερών, του καταδότη στην Αστυνομία «τιμώντας» τις παραδόσεις των γερμανοτσολιάδων της κατοχής. Συκοφαντούσεστο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας  τις κινητοποιήσεις στο Σύνταγμα ως «επανάσταση του φραπέ»ακόμη και τις μέρες που το αίμα έτρεχε από τα ανοιχτά με ρόπαλα των ΜΑΤ  κεφάλια των διαδηλωτών και τα χημικά προκαλούσαν ασφυξία. Προβοκάρισε τον  αγώνα των χαλυβουργών στηρίζοντας το βιομήχανο Μάνεση ενάντια στα συνδικάτα που τάχα  κλείνουν επιχειρήσεις!

Η «συνάντηση» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με το φασισμό είναι μόνο στο δρόμο της πλήρους ρήξης και σύγκρουσης μαζί του, τόσο ιστορικά όσο και στο παρόν.

Υπάρχει μια δύναμη που τη γέννηση της ως μαζικό ρεύμα τη χρωστάει στον αγώνα για τη δημοκρατία,  στο ρόλο του πυροδότη της εξέγερσης ενάντια στη χούντα με τη κατάληψη του Πολυτεχνείου και αυτή είναι η επαναστατική αριστερά, μεγάλο μέρος της μάλιστα συγκροτείται σήμερα στο μέτωπο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Η αριστερά της Αντίστασης στη ναζιστική κατοχή είναι συνολικά η δύναμη που πάλεψε κατά του ναζισμού αλλά και κατά τω γερμανοτσολιάδων συνεργατών τους, των δοσίλογων που αργότερα με τις πλάτες των ΗΠΑ άνοιξαν τα ξερονήσια. Η σημερινή αριστερά είναι στο σύνολο της υπερήφανη για την Αντίσταση.

Και όμως, διάφοροι φιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες επιχειρούν να ταυτίσουν τη κριτική για τη χρεοκοπία του κοινοβουλευτισμού με το φασισμό! Χτυπάνε σε λάθος κατεύθυνση όταν φλυαρούν για το κίνδυνο μετατροπής της Ελλάδας σε Δημοκρατία της Βαϊμάρης εννοώντας ότι η άνοδο του Χίτλερ ήρθε λόγω της μαχητικής αντίστασης της αριστεράς στην άνοδο του! Η αλήθεια είναι ότι η σοσιαλδημοκρατία χτύπησε με λύσσα την αριστερά, κατέστειλε τις επαναστατικές διαθέσεις της εργατικής τάξης και έτσι άνοιξε ο δρόμος για το Χίτλερ, ο οποίος μάλιστα πήρε επίσημη εντολή σχηματισμού κυβέρνησης!

Ο κόσμος που είναι εξαγριωμένος με την στάση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που πρόδωσαν τις υποσχέσεις και τις δεσμεύσεις τους στα συνδικάτα, στον  απλό κόσμο της δουλειάς και ψήφισαν τη καταστροφή του παρόντος και του μέλλοντος με τα Μνημόνια της χρεοκοπίας αντιδράει μαχητικά και με οργή, δεν είναι ναζί, δημοκρατία θέλει!Σιχαίνεται ο κ΄σομος και τους βουλευτές της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ που πουλήθηκαν.

 Μπορεί να ελέγχει και να ανακαλεί ο απλός κόσμος όσους τον πουλάνε; Αυτή θα ήταν η ασφαλιστική δικλείδα για να υπάρχει πραγματική δημοκρατία! Μπορούν αυτοί που εκλέγονται να αμείβονται με τον κατώτατο μισθό της ΕΓΣΣΕ και όχι με προνόμια φανερά και μυστικές μίζες; Μπορούν να εκλέγονται από συνελεύσεις με δημοκρατική ανοικτή συζήτηση και λογοδοσία αυτοί που αποφασίζουν για τη μοίρα ΟΛΩΝ μας σε πόστα κλειδιά, όπως οι διοικήσεις των Τραπεζών, των εταιριών, των οργανισμών, των σχολείων, των  νοσοκομείων; Τι είδους δημοκρατία είναι αυτή που εμείς ψηφίζουμε αλλά μια μειοψηφία μερικών οικογενειών του πλούτου και του κεφαλαίου αποφασίζει για τα πάντα; Αγωνιζόμαστε λοιπόν για να κερδίσουμε τη δημοκρατία που μας λείπει και για αυτό δεν υπερασπίζουμε το φάντασμα της νεκρής αστικής δημοκρατίας.

Η φασιστική απειλή στην Ευρώπη και την Ελλάδα απαιτούν μια αριστερά που έχει ψηλά τη σημαία της αντικαπιταλιστικής πάλης, της σύγκρουσης με την ΕΕ του κεφαλαίου, του πολέμου και του ρατσισμού, της υπεράσπισης της δημοκρατίας και των ελευθεριών. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή συμβάλλουν σε αυτή τη προοπτική.

Πέτρος Κωνσταντίνου, συντονιστής Κίνησης Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή, δημοτικός σύμβουλος Αθήνας, υποψήφιος βουλευτής Α Αθήνας με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ