Η ανάληψη της ελληνικής προεδρίας στην ΕΕ σηματοδοτεί την κλιμάκωση της επίθεσης και νέα δεινά για τους εργαζόμενους τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Παρά τα παχιά λόγια και τις «ενέσεις ελπίδας» των Σαμαρά, Βενιζέλου ότι «τα δύσκολα πέρασαν», η πολιτική της ΕΕ, και οι προτεραιότητες της ελληνικής προεδρίας δείχνουν το αντίθετο. Οι προτεραιότητές τους  σύμφωνα με τις ανακοινώσεις τους  είναι: α) η ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» των πολυεθνικών της ΕΕ με στόχο την «προσαρμογή των μισθών» στο επίπεδο των «ανταγωνιστών της ΕΕ», δηλαδή Κίνα, Ινδία, Βραζιλία κλπ!! β) Η ενίσχυση της «δημοσιονομικής και τραπεζικής ενοποίησης»,  που σημαίνει δρακόντια μέτρα επιβολής μιαςβάρβαρης λιτότητας,  διάλυσης των δημόσιων αγαθών σε όλη την Ευρώπη και σκληρής επιτροπείας από την ΕΕ για την επιβολή τους  γ) η «ενίσχυση της αμυντικής πολιτικής», δηλαδή η παραπέρα  στρατιωτικοποίηση της  ΕΕ και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην περιοχή μας πρώτα από όλα, για τις οποίες ο Σαμαράς υπερηφανεύτηκε ότι πληθαίνουν  δ)την ενίσχυση της αντιμεταναστευτικής και ρατσιστικής υστερίας μέσα από την ενίσχυση των μηχανισμών τύπου Frontex, που σημαίνει νέες Λαμπεντούζες, ενίσχυση του ρατσισμού και του φασισμού.

 

Στην τετράχρονη πάλη του ελληνικού λαού ενάντια στην μνημονιακή λαίλαπα, με το 1,5 εκατομμύριο άνεργους, την κατάλυση κάθε έννοιας εργατικού δικαιώματος, το τσάκισμα μισθών και συντάξεων κατά 40% - 50%, τη μετατροπή όλης της χώρας σε «Ειδική Οικονομική Ζώνη» ασύδοτης εκμετάλλευσης του παραγόμενου πλούτου απ’ το μεγάλο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο,   αποκαλύφθηκε ολοκάθαρο ότι η ΕΕ αποτελεί έναν μηχανισμό απόλυτα εχθρικό στα συμφέροντα των λαών.  Τα δύο από τα τρία μέλη της τρόικας που μαζί με τις ελληνικές κυβερνήσεις προκαλούν όλη αυτήν την δυστυχία εκπροσωπούν τους θεσμούς της ΕΕ, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η ΕΕ είναι όργανο των πολυεθνικών και των τραπεζιτών που επιδιώκουν να οδηγήσουν του λαούς της Ευρώπης στην πιο στυγνή εκμετάλλευση,  να φορτώσουν την κρίση τους στις πλάτες των εργαζόμενων.

 

Η καταρρέουσα ελληνική κυβέρνηση θα επιχειρήσει να αξιοποιήσει την περίοδο αυτή, για να συνεχίσει και να κλιμακώσει την βάρβαρη μνημονιακή επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους και τον λαό και ταυτόχρονα σαν μέσο πολιτικής επιβίωσης.

 

Είναι για αυτό αναγκαίο η πάλη του εργατικού και λαϊκού κινήματος για τους μισθούς και την δουλειά, για αξιοπρεπή παιδεία και υγεία, για δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα, να στραφεί συνολικά ενάντια στην   κυβέρνηση και την ΕΕ, για την συνολική ανατροπή των αντιλαϊκών σχεδίων τους, ειδικά την κρίσιμη περίοδο της ελληνικής προεδρίας.