Ένας ολόκληρος λαός ζει σχεδόν τέσσερα χρόνια μέσα σε μια διαρκώς αυξανόμενη ανεργία που τσακίζει τα όνειρά του, με την εργοδοτική αυθαιρεσία να ισοπεδώνει τη δυνατότητά του να ζει με αξιοπρέπεια από την εργασία του και μέσα σε μία πραγματικότητα, γενικευμένης κοινωνικής καταστροφής, διάλυσης των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, μαζί με την πλήρη ισοπέδωση της στοιχειώδους κοινωνικής πρόνοιας (πρόσφατα και το λουκέτο σε ΕΟΠΥΥ). Και όλα αυτά σε μία εποχή που οι τεχνολογικές και παραγωγικές δυνατότητες μπορούν να διαμορφώσουν μια καλύτερη ζωή για τη θιγόμενη πλειοψηφία. Ποιοί είναι λοιπόν εκείνοι που μας γυρίζουν τόσο βίαια στο μεσαίωνα;  

Οι βιομήχανοι και η εργοδοσία, εφοπλιστές και τραπεζίτες, ολόκληρο το καπιταλιστικό σύστημα, αποτελούν την αιτία τόσο για την κρίση, όσο και για τα δεινά που επιβάλουν στους εργαζόμενους στο όνομά της. Μια διαδικασία που για να προχωρήσει είναι απαραίτητο, τόσο το πολιτικό προσωπικό που εξυπηρετεί τα σχέδια τους, που δεν είναι άλλο από όλους εκείνους που μας κυβερνάνε τόσα χρόνια (αγκαζέ με την φασιστική συμμορία της ΧΑ), όσο και οι μηχανισμοί της ΕΕ και του ΔΝΤ που θεσμοθετούν και επιβάλλουν την κοινωνική καταστροφή.

Όπως σε όλη τη χώρα και την Ευρώπη έτσι και τα εργοστάσια στο Βόλο και οι δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας που καταστρέφονται καθημερινά, δεν αποτελούν αποτέλεσμα ούτε των «υπέρμετρων» διεκδικήσεων του κινήματος, ούτε του «ακριβού ρεύματος». Αποτυπώνουν από τη μία τον μεταξύ τους πόλεμο για το ποιος θα πάρει μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα των κερδών,  αλλά κυρίως αποτυπώνουν τον ενιαίο πόλεμο που κάνουν ενάντια στον κόσμο της εργασίας, επιχειρώντας μέσα από τη διαρκή υποβάθμιση των κατακτήσεών του, να κάνουν μια νέα βουτιά στην εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας. Και όλα αυτά στο έδαφος του αδιεξόδου αναπαραφωγής του κεφαλαίου συνολικά.

Η σχέση εργαζόμενων και εργοδοτών είναι από την ίδια της τη φύση ανειρήνευτη. Από αυτή τη σκοπιά αρνούμαστε να υποταχτούμε στον «καλλωπισμό» του καπιταλισμού μέσω των ιδεολογημάτων της «υγιούς επιχειρηματικότητας» και πολύ περισσότερο να παριστάνουμε το αξιοθρήνητο σκυλάκι στα σαλόνια του ΣΕΒ όπως η αξιωματική αντιπολίτευση.  Ο κόσμος της δουλειάς θα είναι πάντα μισθωτός ή και άμισθος σκλάβος, στο βαθμό που δε διεκδικεί όλο τον πλούτο που παράγει για να καταργήσει το σύστημα διαρκούς εκμετάλλευσης στην προοπτική της κοινωνίας που θα βασίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία.

Από αυτή τη σκοπιά ο αγώνας ενάντια στις κυβερνήσεις των μνημονίων και της ΕΕ, είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον αγώνα ενάντια στην καπιταλιστική τάξη πραγμάτων και στον αστικό συνασπισμό εξουσίας. Η γενική συνέλευση του ΣΕΒ Θεσσαλίας μας δίνει την ευκαιρία να τους θυμίσουμε ότι με τους ανέμους που έσπειραν σύντομα θα θερίσουν θύελλες. Για μια νέα εργατική επανεξόρμηση που θα αποτελέσει τον κινητήριο μοχλό για να ζήσουμε στο μπόι των ονείρων μας.

18/2/14

ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ)