Έγινε σήμερα, Πέμπτη 26/4, η παρουσίαση του πολιτικού στίγματος και του ψηφοδελτίου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Χίο .

Video streaming by Ustream

Στις 6 Μάη "μαύρο" στο μνημονιακό μέτωπο με κόκκινη ψήφο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ της αντίστασης και της αντικαπιταλιστικής ανατροπής

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με την έντονη και διαρκή παρουσία της  στο κοινωνικό κίνημα, στις εργατικές και απεργιακές μάχες, στο «κίνημα των πλατειών», στα κινήματα στην εκπαίδευση, την υγεία, τις δημόσιες υπηρεσίες, στο αντιπολεμικό κίνημα, στα κινήματα για τους ελεύθερους χώρους, στους αγώνες κατοίκων, στην πάλη ενάντια στα χαράτσια και τα κινήματα «Δεν πληρώνουμε», στους αγώνες για τα δικαιώματα των μεταναστών, στο αντιρατσιστικό κίνημα, στη μάχη ενάντια στο σεξισμό και τις διακρίσεις, στην ηρωική πάλη των ατόμων με αναπηρία, θα αντιπαλέψει με όλες τις δυνάμεις της  και στο  εκλογικό πεδίο το μαύρο μέτωπο. Στόχος μας σ’ αυτή την εκλογική μάχη είναι να ακουστεί δυνατά η φωνή του λαού ενάντια στα μνημόνια και τα μέτρα, να ενισχυθεί η αυτοπεποίθηση της εργαζόμενης πλειοψηφίας και να ανοίξει ο δρόμος για τις μεγάλες ενωτικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις, που θα δημιουργήσουν τα αναγκαία ρήγματα και τις προϋποθέσεις για την αλλαγή πορείας προς την κοινωνική χειραφέτηση, το σοσιαλισμό και τη νέα κομμουνιστική προοπτική.

Απέναντι στη δεδηλωμένη πρόθεση των "μνημονιακών" κομμάτων (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΔΗΣΥ), στην ακόμα πιο απειλητική επιδίωξη της ΕΕ και του ΔΝΤ, να πέσουν οι μισθοί μας στα επίπεδα της Κίνας και της Βουλγαρίας, να διαλυθεί κάθε δημόσια υποδομή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στη Χίο, προσπαθεί να εκφράσει τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που αγωνίστηκε στις απεργίες, τις πλατείες, τα Πανεπιστήμια, τις τοπικές επιτροπές αγώνα των ναυτικών και των οικογενειών τους. Τα τοπικά κινήματα κόντρα στις ανεμογεννήτριες της πολυεθνικής Iberdrola – Ρόκας και κόντρα σε κάθε είδους καταστροφική εκμετάλλευση του τόπου και της ζωής μας για χάριν της κερδοφορίας του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Ενάντια στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, την κατάργηση και την ιδιωτικοποίηση των δημοσίων αγαθών και παροχών σε παιδεία, υγεία, συγκοινωνίες, παλεύοντας για το δικαίωμα στην εργασία, προτάσσοντας παράλληλα τη δυνατότητα του άλλου δρόμου.

Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να φορτώσουν στις πλάτες μας τη μαζική ανεργία, τη φτώχεια, τις απολύσεις, την υπονόμευση των δημοκρατικών ελευθεριών, προτείνουμε εκείνο το πρόγραμμα που μπορεί να διαμορφώσει την εναλλακτική λύση απέναντι στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της φτώχειας και που μόνο ο εργαζόμενος λαός με τους αγώνες του μπορεί τελικά να επιβάλλει. Με αυτό το πλαίσιο στόχων ζητάμε τη στήριξη του λαού της Χίου, των ναυτικών, των αγροτών, των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και των συνταξιούχων των οποίων το εισόδημα έχει κατακρεουργηθεί, των νέων και των ανέργων, των ελεύθερων επαγγελματιών, που κλείνουν ή ετοιμάζονται να κλείσουν τις δουλειές τους από τον οδοστρωτήρα των μνημονίων και της ΕΕ. Οι υποψήφιοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ζητούν αποφασιστικά τη λαϊκή ψήφο για μια άλλη κοινωνική και πολιτική πορεία, με τον πλούτο και την εξουσία στα χέρια των εργαζομένων

Το ψηφοδέλτιό μας αποτελείται από καθημερινούς απλούς ανθρώπους και όχι καριερίστες πολιτικούς, από αγωνιστές και αγωνίστριες με συνεπή πορεία και δράση ετών στο φοιτητικό, εργατικό και λαϊκό κίνημα, που φιλοδοξούν να εκφράσουν στην τοπική κοινωνία την αντίληψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την πολύ αυτή κρίσιμη περίοδο που διανύουμε.

Αποστολίδης Ζαννής: Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στην Πολυτεχνική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα. Με συμμετοχή στους φοιτητικούς αγώνες από το 1990-91 και μετά. Ιδρυτικό μέλος του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών (ΣΜΤ) και μέλος του ΣΜΤ Μακεδονίας. Συμμετοχή και σε παλαιότερα μετωπικά σχήματα της εξωκοινοβουλευτικής - επαναστατικής αριστεράς. Σημαντική συμβολή και συμμετοχή σε κοινωνικούς αγώνες και κινήματα.

Γανιάρη Καλλιόπη: Μέλος του Πανελλαδικού συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Σπούδασε Μεταλλειολόγος Μηχανικός και εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα. Με αδιάλειπτη συμμετοχή στο πολιτικό ρεύμα της επαναστατικής αριστεράς και τα κοινωνικά κινήματα από τα μέσα της δεκαετίας του ’70. Από τα ιδρυτικά μέλη του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών συμμετέχει ενεργά τόσο στις συνδικαλιστικές μάχες στους χώρους δουλειάς όσο και στις προσπάθειες ταξικής ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού κινήματος και συνδικαλιστικής συσπείρωσης της τεράστιας μάζας των επισφαλώς εργαζομένων. Εξ αιτίας της δράσης της έχει υποστεί συνδικαλιστικές διώξεις και απολύσεις. Παράλληλα συμμετέχει στα κινήματα της γειτονιάς από τις πλατείες μέχρι τα χαράτσια και τα κινήματα ανυπακοής.

Δημητριάδης Βλάσης:  Ηλεκτρονικός Μηχανικός και Μηχανικός Υπολογιστών, μέλος του Νέου Αριστερού Ρεύματος. Στα φοιτητικά του χρόνια υπήρξε μέλος της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης (ΕΑΑΚ) στα Χανιά, αναπτύσσοντας δράση στο φοιτητικό κίνημα και συμμετέχοντας στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις ενάντια στο νόμο πλαίσιο εμπορευματοποίησης της παιδείας και των πανεπιστημίων. Συμμετείχε στο αντιπολεμικό κίνημα και σε άλλους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες ως μέλος του Μετώπου Ριζοσπαστικής Αριστεράς (Με.Ρ.Α.). Μετά την επιστροφή του στη Χίο συμμετείχε σε δράσεις και τοπικά κινήματα, στο κίνημα των πλατειών, και τις μεγάλες απεργιακές διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων, όντας μέλος πλέον του νεότερου μετωπικού εγχειρήματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Φιστουρή Μαρία: Οικονομολόγος με προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα της Διοίκησης Επιχειρήσεων. Έχει εργαστεί σε αρκετές επιχειρήσεις στον τομέα του επισιτισμού, ενώ τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως ιδιωτική υπάλληλος σε ξενοδοχείο του νησιού.  Η πολιτική της δράση ξεκινά στα πλαίσια της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ και αργότερα του Μετώπου Ριζοσπαστικής Αριστεράς (Με.Ρ.Α.) και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ενεργό μέλος της κοινωνίας της Χίου, με σημαντική συμμετοχή σε τοπικά κινήματα και πρωτοβουλίες, το κίνημα των πλατειών και των απεργιών των τελευταίων χρόνων και σημαντική συνδικαλιστική δράση στο χώρο εργασίας της στον επισιτισμό.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αρκετό καιρό πριν, ακόμα και τώρα αλλά και μετά τις εκλογές, θεωρεί πως το πρώτο και σημαντικότερο πεδίο αναμέτρησης του κόσμου της εργασίας με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, αποτελεί το πεδίο των αγώνων, το πεδίο των δρόμων. Για αυτόν ακριβώς το λόγο και έχει καταθέσει και καταθέτει, χθες, σήμερα και την επομένη των εκλογών τόσο προς τις άλλες αριστερές δυνάμεις, όσο και προς το ευρύτερο λαϊκό κίνημα και τους αγωνιστές, πρόταση για τη συγκρότηση ενός Αγωνιστικού Μετώπου Ρήξης και Ανατροπής. Ενός μετώπου κοινής δράσης που θα μπορέσει να αποκρούσει την αντιλαϊκή επίθεση κεφαλαίου - Ε.Ε. - Δ.Ν.Τ. και κάθε κυβερνητικού διαχειριστή της. Μιλάμε συνεπώς για ένα αγωνιστικό μέτωπο κόντρα στις πολιτικές της καλπάζουσας ανεργίας, των ευέλικτων σχέσεων εργασίας, των χαμηλών μισθών και των απολύσεων, της απελπισίας και των αυτοκτονιών, της φτώχειας και της ανέχειας. Ενός μαζικού μετώπου που θα μπορέσει να ανασχέσει και να ανατρέψει τις πολιτικές εκείνες που παρά τις επιστημονικές και τεχνολογικές δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα, μας γυρίζουν 1,5 αιώνα πίσω μόνο και μόνο για να επιβάλλουν μια πραγματική δικτατορία των αγορών και των τραπεζών, των εργοδοτών και των πολυεθνικών σε βάρος των βαμμένων με αίμα και αγώνες εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προτείνει στις μαχόμενες δυνάμεις της Αριστεράς και του κινήματος το αναγκαίο –σύμφωνα με την άποψή της– πολιτικό πλαίσιο για την ανατροπή της επίθεσης όχι κλείνοντας, αλλά ανοίγοντας τη συζήτηση για τους αναγκαίους άξονες δράσης και περιεχομένου που μπορούν να προκαλέσουν ρήγματα και να ανοίξουν το δρόμο για μια άλλη πορεία. Και με την αναγκαία για τη συγκυρία αυτή πρόταση κατεβαίνουμε και στην επερχόμενη εκλογική μάχη. Μια πρόταση και ένα πρόγραμμα κοινής δράσης, εργατικής απάντησης και αριστερής διεξόδου από την κρίση που στα πιο βασικά του σημεία συμπυκνώνεται στα ακόλουθα.

Ανατροπή της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και όλων των κομμάτων που συνιστούν δεκανίκια της ίδιας πολιτικής. Όχι στη νέα δανειακή σύμβαση, όχι στην «ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση». Να καταργηθεί το Mνημόνιο, το Μεσοπρόθεσμο και οι εφαρμοστικοί νόμοι. Όχι στο ξεπούλημα και τη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας. Να καταργηθεί το σύμφωνο για το ευρώ. Στάση πληρωμών και μονομερής διαγραφή του ληστρικού χρέους. Έξοδος από το ευρώ, ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΔΝΤ και το ΝΑΤΟ. Εθνικοποίηση-κρατικοποίηση των τραπεζών, των επιχειρήσεων στρατηγικής για την οικονομία σημασίας και μεγάλων επιχειρήσεων που κλείνουν, χωρίς αποζημίωση, με εργατικό, λαϊκό και κοινωνικό έλεγχο. Ανασυγκρότηση του κατεστραμμένου εντός των ΕΕ-ΟΝΕ παραγωγικού ιστού της χώρας. Ριζική μείωση στρατιωτικών δαπανών και εξοπλισμών. Αναδιανομή του πλούτου σε βάρος των κερδών και υπέρ των εργαζομένων. Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Να ακυρωθούν τα χαράτσια. Να φορολογηθούν δραστικά το κεφάλαιο και οι χρηματοπιστωτικές συναλλαγές. Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής ανάγκης. Ριζική μείωση της φορολογίας των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Απαγόρευση απολύσεων, κατοχύρωση των συλλογικών συμβάσεων, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, ουσιαστική προστασία των ανέργων.

 

Ένα τέτοιο πρόγραμμα θεωρούμε πως ανταποκρίνεται στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και τις δυνατότητες της εποχής, πρόκειται για προτάσεις που μπορούν να προκαλέσουν άμεσα ρήγματα στο σήμερα και να δείξουν το δρόμο για μία προοπτική που θα επιβάλλει η λαϊκή πάλη και οι μαζικοί αγώνες. Τίποτα δε θα μας χαριστεί τόσο εύκολα μέσα από εκλογές και χωρίς ουσιαστική ρήξη με το κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστικούς του μηχανισμούς, τις δεσμεύσεις και τις πολιτικές που αυτοί μας επιβάλλουν. Δεν τρέφουμε αυταπάτες για προοδευτικές κυβέρνησεις οι οποίες χωρίς να θέτουν τα θεμελιακά ζητήματα άρνησης και όχι διαχείρισης ενός χρέους που μας βουλιάζει ακόμα βαθύτερα στο βούρκο των τόκων και της κοινωνικής χρεοκοπίας, της αποδέσμευσης από την ΕΕ και το ευρώ και τις πολιτικές που αυτές υπαγορεύουν με το έτσι θέλω, θα μπορέσουν μέσα στο σάπιο αυτό σύστημα να ασκήσουν την οποιαδήποτε φιλολαϊκή και διαχειριστική – κεϋνσιανή πολιτική. Ωστόσο πρέπει να χαράξουμε τους άξονες εκείνους και την κατεύθυνση προς την οποία οφείλουμε να κινηθούμε, η στήριξη αυτού το προγράμματος και της λογικής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στις επερχόμενες εκλογές είναι στήριξη των αγώνων που έρχονται και θα επιβάλλουν τον άλλο δρόμο.

Και επειδή πολύς λόγος γίνεται για δήθεν ανάπτυξη (αλλά που είναι άραγε η ανάπτυξη) και δήθεν  ρεαλιστικές προτάσεις (που είδαμε μέχρι σήμερα πού μας έφεραν) θέτουμε στις εκλογές και τα «δικά μας» διλήμματα:

Ας σκεφτούμε βαθύτερα, τι είναι πιο χρήσιμο και πιο ρεαλιστικό:

• «Επαναδιαπραγμάτευση» του μνημονίου ή ανατροπή του;
•  «Μεταρρύθμιση - επανίδρυση» της ΕΕ ή αποδέσμευση και διεθνιστική συμβολή στη διάλυση της;
•  «Ανάπτυξη» με μισθούς Βουλγαρίας και Κίνας και ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας ή έξοδος από Ευρώ - ΕΕ και αντικαπιταλιστική παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας σε όφελος των εργαζομένων και της νεολαίας;
•  «Κυβέρνηση της Αριστεράς» ή συμβολή σε ένα πανεργατικό - παλλαϊκό Μέτωπο Ρήξης, Ανατροπής και Νίκης;
• Ευκαιριακή και σαθρή Αριστερή εκλογική ενότητα (που θα καταρρεύσει και θα απογοητεύσει ξανά, όπως ο Συνασπισμός ΚΚΕ-ΕΑΡ, με αντίστοιχα ευκαιριακά παραδείγματα και στην Ιταλία που τελικά καταβαράθρωσαν τις συγκεκριμένες δυνάμεις της αριστεράς) ή συμβολή σε ένα αντικαπιταλιστικό και ανατρεπτικό πρόγραμμα;
• Στην αναμέτρηση που επέρχεται θα πάμε απροετοίμαστοι ή προετοιμασμένοι; Κι επειδή πολύ λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό για δήθεν χαμένη ψήφο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δυστυχώς και από τους διπλανούς μας συναγωνιστές και συντρόφους της επίσημης αριστεράς, επιτρέψτε μας να καταρρίψουμε αυτό το μύθο με ένα-δυο βασικά επιχειρήματα. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πέρα από στημμένες δημοσκοπήσεις που δεν την αναφέρουν καν σαν δυνατότητα επιλογής, φέρει πίσω της ένα ισχυρό ρεύμα και απήχηση σε νέο κόσμο διεκδικώντας ακόμα και μία ανατρεπτική είσοδό της στη βουλή. Ήδη ανεξάρτητες δημοσκοπήσεις τη φέρνουν σε ποσοστά 3 και κάτι τις εκατό η ακόμα και κοντά στο 4%. Μας στεναχωρεί εκείνη η λογική από συναγωνιστές των άλλων χώρων, που λέει να κοντύνουμε τον άλλο αριστερό για να φανούμε ψηλότεροι, ειδικά σε μια περίοδο που θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρο πως εχθρός είναι οι δυνάμεις των μνημονίων και της εξουσίας του κεφαλαίου και όχι ο διπλανός αριστερός.

Αλλά και καθαρά τακτικά να το δούμε για την αριστερά συνολικά, είναι προτιμότερο να πάρει 3-5 έδρες συνολικά παραπάνω το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ή να βγει ενισχυμένη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και μπαίνοντας στη βουλή να διεκδικήσει 9-10 παραπάνω βουλευτές. Για να αλλάξουν ριζικά τα πράγματα στην Αριστερά, να γίνει πράξη ο διάλογος και η Κοινή Δράση;

• Κι ένα ακόμα δίλημμα στρατηγικής σημασίας, απολογητική του πρώιμου «σοσιαλιστικού» εγχειρήματος που χρεοκόπησε και κατέρρευσε ή συμβολή σε ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κίνημα που θα εμπνεύσει και θα συνεγείρει τους εργαζόμενους και τη νεολαία;

Στο μονόδρομο Μνημονίου - ΕΕ - Κεφαλαίου που οδηγεί στην εξαθλίωση, αντιπαραθέτουμε τον άλλο δρόμο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης, της επανάστασης, της εργατικής εξουσίας - δημοκρατίας. Για να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζομένων. Για τη σύγχρονη κομμουνιστική κοινωνία της δημιουργικής εργασίας και των πραγματικών κοινωνικών αναγκών.

Για όλους αυτούς κι ακόμα παραπάνω λόγους, μαύρο στο μαύρο μνημονιακό μέτωπο με κόκκινη ψήφο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Είναι η πιο αντιμνημονιακή ψήφος, η πιο βαριά καταδίκη της αντιλαϊκής πολιτικής, η πιο κερδισμένη για τους νέους αγώνες, ψήφος ελπίδας και προοπτικής.

Βλάσης Δημητριάδης

Ζούμε μια ιστορική περίοδο απ’ αυτές που σημαδεύουν την πορεία της ανθρωπότητας. Πέντε χρόνια μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας κρίσης, της μεγαλύτερης μετά το Β’ παγκόσμιο Πόλεμο, όχι μόνο δε διαφαίνεται διέξοδος, αλλά αντίθετα τη βλέπουμε να βαθαίνει και να επεκτείνεται. Οξύνονται οι αντιφάσεις που διαπερνούν την καπιταλιστική παραγωγή, η αντιμετώπιση της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους, η υπερδιόγκωση της χρηματοπιστωτικής σφαίρας, οι σύγχρονες μορφές που παίρνουν οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί.

Παράλληλα μαίνεται ο κοινωνικός πόλεμος του κεφαλαίου ενάντια στην εργασία, χωρίς να αποκλείεται ο «κανονικός» πόλεμος σαν ύστατη λύση επιβίωσης του συστήματος.

Από μια παραξενιά των νόμων της συνδυασμένης και ανισόμερης ανάπτυξης, η χώρα μας (μαζί με τα υπόλοιπα PIGS) βρίσκεται στο επίκεντρο του κοινωνικού πολέμου. Μέσα σε 2 χρόνια μετράμε 1,5 εκατ. πραγματικούς ανέργους (με την ανεργία στη νεολαία να ξεπερνά το 50%), η αξία της εργατικής δύναμης έχει υποβιβαστεί  κατά 25-40%, τα εργατικά δικαιώματα διαλύονται, οι επαγγελματίες οδηγούνται στη χρεωκοπία, ο κοινωνικός μισθός (υγεία, παιδεία, πρόνοια) αποδομείται, τα δημόσια αγαθά εμπορευματοποιούνται, η δημόσια περιουσία έχει υποθηκευτεί σε ξένους και ντόπιους τοκογλύφους.

Αλλά και από το στρατόπεδο των δυνάμεων της εργασίας η μάχη είναι σκληρή: επαναλαμβανόμενες γενικές απεργίες μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις εκατοντάδων χιλιάδων, ηρωικοί αγώνες σε επιχειρησιακό και κλαδικό επίπεδο, καταλήψεις δημόσιων υπηρεσιών, το κίνημα των πλατειών, η δυναμική παρουσία λαϊκών μαζών στις παρελάσεις, τα κινήματα «δεν πληρώνω» και τόσες άλλες εκδηλώσεις αντίστασης, ανυπακοής, αυτοοργάνωσης. Και ναι και κάποιες νίκες, μεγάλες όπως η κατάρρευση της κυβέρνησης Παπανδρέου αλλά και  «μικρότερες»  όπως η νίκη του ηρωικού αγώνα των κατοίκων της Κερατέας, το χαράτσι της ΔΕΗ που παρά τις απειλές δεν τολμούν να κόψουν σε κανένα το ρεύμα, νίκες που το πολιτικό κατεστημένο και τα παπαγαλάκια των μεγάλων καναλιών αποκρύπτουν συστηματικά, μην τυχόν και πάρουμε θάρρος.

 

Απέναντι στην εργατική αντίσταση και τη λαϊκή αγανάκτηση το μαύρο μέτωπο θωρακίζεται καταφεύγοντας σε όλο και πιο αντιδραστικές πολιτικές και θεσμικές επιλογές. Αναγκάστηκαν να σχηματίσουν κυβέρνηση που συσπειρώνει σχεδόν το σύνολο του αστικού πολιτικού κόσμου και δέχτηκαν να είναι επικεφαλής ένας εκπρόσωπος των τραπεζιτών. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να προστατέψουν θεσμικά τα συμφέροντα του χρηματιστηριακού και μεγάλου βιομηχανικού κεφαλαίου. Ψήφισαν τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και τη νέα Συνθήκη για το Ευρώ. Με την κατάπτυστη αυτή απόφαση θεσπίζεται ο λεγόμενος ειδικός λογαριασμός που θα δεσμεύει τα δημόσια έσοδα για την εξυπηρέτηση του χρέους, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα μισθούς, συντάξεις, υγεία, παιδεία, δημόσιες και κοινωνικές υπηρεσίες. Δεσμεύεται επίσης η Ελλάδα με τη νέα Συνθήκη για το Ευρώ να βάλει στο Σύνταγμά της τη δέσμευσή της για αιώνια λιτότητα και πάγωμα αυξήσεων, περιθωριοποίηση των κοινωνικών αναγκών και παράδοση των δημόσιων οικονομικών στη γραφειοκρατία της ΕΕ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, στην ευρωχούντα των πολυεθνικών και του κεφαλαίου. Οι αστοί πολιτικοί ανενδοίαστα μας λένε ότι η ασκούμενη πολιτική υπαγορεύεται από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Αντιμετωπίζουν τις εργατικές κινητοποιήσεις με συνεχώς εντεινόμενη καταστολή, τόνους χημικά, άγριο ξύλο, απολύσεις, συλλήψεις και διώξεις αγωνιστών. Και ένα τελευταίο, που επί τη ευκαιρία θέλουμε να καταγγείλουμε, μεθοδεύουν τον αποκλεισμό οργανώσεων της αριστεράς, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμπεριλαμβανομένης από τις εκλογές μη δίνοντας εγκαίρως χαρτί για την εκτύπωση των ψηφοδελτίων σε εξωκοινοβουλευτικά κόμματα!

 

Πάμε σ’ αυτές τις εκλογές με την κοινωνία να βομβαρδίζεται από το πρωί μέχρι το βράδυ μέσω τηλεόρασης από μια ακατάσχετη μπουρδολογία του πολιτικού κατεστημένου που δεν τολμά να βγει στο δρόμο, αλλά από την ασφάλεια του γυαλιού αναπαράγει και προσπαθεί να εμπεδώσει στη συνείδηση του εξουθενωμένου τηλεθεατή τους κυρίαρχους μύθους: το μύθο της επιτυχίας του PSI και το μύθο της αναγκαιότητας να παραμείνουμε στο ευρώ και την ΕΕ.

Γι’ αυτούς τους δύο μύθους αξίζει να πούμε δυο λόγια παραπάνω.

Για το PSI

Πρώτα από όλα το χρέος δεν μειώνεται, αλλά αυξάνεται, καθώς "κουρεύονται" 105 δισ. και φορτώνονται άλλα 130 δισ.

Δεύτερο, οι όροι είναι σαφώς δυσμενέστεροι, καθώς το αγγλικό δίκαιο διασφαλίζει ολοκληρωτικά τα συμφέροντα των κρατών στα οποία περνάνε τα ομόλογα που κατείχαν οι ιδιώτες. Οι ιδιώτες αυτοί δεν είναι φυσικά δανειστές της χώρες, αλλά τοκογλύφοι από το διεθνή χώρο των τραπεζών που αγόρασαν ομόλογα σε τιμές πολύ χαμηλότερες αυτές που πληρώνει σήμερα η Ελλάδα, βγαίνοντας έτσι κερδισμένοι.

Τρίτο, μεγάλος χαμένος, όχι γιατί έτυχε, αλλά επειδή πέτυχε το σχέδιο κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ είναι τα ασφαλιστικά ταμεία και οι κοινωνικές υπηρεσίες. Μεθοδεύτηκε η μεγάλη ληστεία των αποθεματικών των ταμείων, ακόμα και των ταμειακών διαθέσιμων των ΝΠΔΔ (νοσοκομεία, πανεπιστήμια κλπ) ενώ για το πώς θα συνεχίσουν να λειτουργούν δε μιλά κανείς

Τέταρτο και σημαντικότερο είναι, ότι το PSI συνοδεύεται από το Μνημόνιο 2.

 

Για την ΕΕ

Προχτές και ο δοτός πρωθυπουργός της Τρόικας Παπαδήμος επιχείρησε ανοιχτό εκβιασμό προς την κοινωνία. Επανέλαβε ότι το δίλημμα είναι «ΕΕ ή χάος» καλώντας έμμεσα το λαό να στηρίξει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

 

Πρόκειται για αντιστροφή της πραγματικότητας.

Εμείς λέμε ότι χάος και καταστροφή είναι η παραμονή μέσα στην ΕΕ.

 

Έχει φανεί πια ότι ΕΕ σημαίνει Μνημόνια, παρατεταμένη λιτότητα, έκρηξη της ανεργίας. Η ΕΕ είναι που εκβιάζει για να πληρωθεί το ληστρικό χρέος προς τους τραπεζίτες. Το ευρώ είναι αυτό που φέρνει λιτότητα, απολύσεις και λεηλασία του δημόσιου πλούτου.

Άλλωστε, με το Σύμφωνο για το Ευρώ, η σταθερότητα του ευρώ και η ανταγωνιστικότητα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου ανακηρύσσονται με σαφήνεια στόχοι της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Και γι’ αυτό απαιτείται η συνταγματική κατοχύρωση της μνημονιακής λιτότητας σε όλη την ΕΕ και η υποτίμηση των μισθών δημόσιου και ιδιωτικού τομέα με κριτήριο τους μισθούς πείνας της Κίνας που θεωρείται άμεσος ανταγωνιστής.

Αντίθετα με την κινδυνολογία, στην οποία δυστυχώς υποκύπτει και μερίδα της αριστεράς, εμείς υποστηρίζουμε ότι η αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από ευρώ ΕΕ είναι προϋπόθεση για μια άλλη πορεία της χώρας, για την άσκηση μιας άλλης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, με τους εργαζόμενους στο τιμόνι και το λαό κυρίαρχο της μοίρας του.

Πόπη Γανιάρη