ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΟΝΤΑΙ – ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

Σε νέα συγκυρία

To φετινό Φεστιβάλ Υπερηφάνειας βρίσκει την ελληνική κοινωνία και τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα σε μια νέα πολιτική συγκυρία. Η κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων αποτελεί δυσάρεστο παρελθόν, ενώ οι αγώνες μας ενάντια στα μνημόνια και τις επιπτώσεις τους ανέδειξαν μια κυβέρνηση με κορμό ένα αριστερό κόμμα. Εύλογα οι προσδοκίες του κόσμου από αυτήν είναι τεράστιες – ανάλογες όχι μόνο των προεκλογικών της δεσμεύσεων αλλά και των κοινωνικών αγώνων που την έφεραν ως εδώ.

Όμως, μέχρι στιγμής έχουμε αντιμετωπίσει πολλά λόγια και λίγα έργα: διαρκείς υποχωρήσεις απέναντι στους δανειστές και κουτσουρεμένες εκπληρώσεις υποσχέσεων (ΕΡΤ, διαθέσιμοι, Σκουριές). Η ανεργία, η λιτότητα, οι απολύσεις, η διάλυση του κοινωνικού κράτους, ο ρατσισμός και η Χρυσή Αυγή είναι εδώ και εξακολουθούν να διαλύουν τις ζωές μας. Η «αδιαλλαξία των ηγετών της Ε.Ε. και των “θεσμών” που καταδυναστεύουν το ελληνικό κράτος» δεν αρκούν  για να ερμηνεύσουν την επιμονή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να έχει «και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο», να ικανοποιήσει δηλαδή τους δανειστές αλλά και να επιστρέψει κάτι από όλα όσα έχασε ο κόσμος που την στήριξε. Σύμφωνα με το δίκαιο του ισχυρού, κάποιοι θα παραμείνει νηστικοί/ές κι αυτοί τελικά είναι η εργατική τάξη, η νεολαία, οι φτωχοί/ές, όλοι όσοι χτυπήθηκαν από την οικονομική κρίση και τα μνημόνια.

Θέλουμε τις ζωές μας πίσω! Αυτό το αίτημα παραμένει επίκαιρο και μας ενώνει με τον κόσμο που δεν αναθέτει, δεν πάει στο σπίτι του, επιμένει να αγωνίζεται. Οι ΛΟΑΤΚΙ+ δεν είναι γαλατικό χωριό, είναι ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας και οφείλουν να τοποθετούνται στα εκάστοτε επίδικα πολιτικά ζητήματα.

ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα στο έτος 2015

Η διάψευση δεν κυριαρχεί μόνο στη γενική εικόνα, καθώς ούτε στα ζητήματα του ΛΟΑΤΚΙ+ χώρου έχουν γίνει σοβαρά βήματα αλλαγής. Είναι θετικό ότι η κατάπτυστη υγειονομική διάταξη 39Α που έσυρε στα δικαστήρια τις οροθετικές γυναίκες έχει ευτυχώς αποσυρθεί, καθώς και ότι ανακοινώθηκε πρόσφατα η δυνατότητα προβολής των ΛΟΑΤΚΙ+ ζητημάτων στους δημόσιους χώρους (!). Ωστόσο, ο σεξισμός και οι διακρίσεις καλά κρατούν, με αποκορύφωμα την περίπτωση του Βαγγέλη Γιακουμάκη που οδήγησε στην αυτοκτονία του. Οι επιθέσεις σε γκέι και τρανς άτομα δίνουν και παίρνουν, όπως ο ομοφοβικός ξυλοδαρμός στο Παγκράτι και ο σχεδόν δολοφονικός τραυματισμός της τρανς γυναίκας στον σταθμό Λαρίσης (67 τα καταγεγραμμένα επεισόδια για φέτος). Το παπαδαριό ξεσπαθώνει άφοβα ενάντια στο «μίασμα» της κοινωνίας, αλλά και μέλη της ίδιας της κυβέρνησης (π.χ. Καμμένος) δεν διστάζουν να χρησιμοποιούν την πιο χυδαία, ανόητη σεξιστική γλώσσα χωρίς να παίρνουν απάντηση. Αυτή είναι η αλλαγή για την οποία παλέψαμε;  

Μετά από τους συνεχείς αγώνες της κοινότητας, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι το πολυπόθητο νομοσχέδιο για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια αναμένεται να κατατεθεί τον Ιούλιο. Κάθε ενέργεια που κατοχυρώνει τα δικαιώματά μας είναι ασφαλώς καλοδεχούμενη, όμως μια ρύθμιση αποκλειστικά για το σύμφωνο συμβίωσης είναι εξωφρενικά λειψή. Γάμος και παιδοθεσία για ΛΟΑΤΚΙ+ ζευγάρια και πολυσυντροφικές οικογένειες, αναγνώριση της ταυτότητας φύλου χωρίς προϋποθέσεις και δωρεάν ιατροφαρμακευτική υποστήριξη για την επιβεβαίωσή της, προστασία των οροθετικών και κατάργηση των ρατσιστικών περιορισμών στην αιμοδοσία, μέτρα ενάντια στην ομοφοβία, την τρανσφοβία και την πολυφοβία, καθώς και νομική προστασία από κάθε είδους διακρίσεις, είναι η ατζέντα για την οποία οι ΛΟΑΤΚΙ+ παλεύουμε εδώ και πολλά χρόνια.

Δεν πρόκειται για αγωνιστική πλειοδοσία αλλά για μια σειρά από συγκεκριμένα αιτήματα που αφορούν όλη την κοινότητα και το σύνολο της κοινωνικής ζωής, όχι ψίχουλα που πετιούνται από το τραπέζι των ισχυρών, ούτε επιλεκτική συμμόρφωση με κάποιες οδηγίες της Ε.Ε. Είμαστε ρεαλιστές/τριες, ζητάμε την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων μας. Ο γιορτασμός του Pride είναι μια ευκαιρία για να τα αναδείξουμε.

Ποιο Pride θέλουμε;

Ο πολύχρωμος εορτασμός της «Υπερηφάνειας» κουβαλάει μια ιστορία πολιτικής και κοινωνικής εξέγερσης, το Stonewall του 1969. Τα κατά τόπους Pride ξεκίνησαν ως φόρος τιμής στο επεισόδιο που επανέφερε τους αγώνες των τρανς, των γκέι και των λεσβιών στο προσκήνιο. Γι’ αυτό ο κόσμος αγκάλιασε τις «γιορτές» υπερηφάνειας με την αυξανόμενη παρουσία και στήριξή του. Δυστυχώς ο νεοφιλελευθερισμός και οι ιδεολογικές υποχωρήσεις των βασικών ΛΟΑΤΚΙ+ οργανώσεων οδήγησαν τα Ρride στην εμπορευματοποίηση (σπόνσορες, διαφημιστές) και τον απολίτικο χαρακτήρα: αποκλεισμός κομμάτων, κατάργηση πολιτικών συζητήσεων, απόπειρα λογοκρισίας ακόμη και στο περιεχόμενο των πανό και των αιτημάτων και πρόσφατα αύξηση της συμμετοχής σε 50€ για τα κόμματα. Όλα αυτά στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης ενότητας, η οποία, ενώ προβάλλει άφοβα πολιτικούς και επικοινωνιακούς αστέρες, υποτιμά και αποκλείει απλούς αγωνιστές/τριες του κινήματος σαν «ακραίους», «άσχετους» ή «περιθωριακούς».

Το περσινό τρανσφοβικό επεισόδιο και ο αποκλεισμός των τρανς ανθρώπων από την οργανωτική του Athens Pride κατά τη γνώμη μας δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Υπήρξε η θλιβερή συνέπεια μιας διαδικασίας που «αφαλοκόβει» το εξεγερσιακό στοιχείο του Pride και υμνεί το mainstream, το απολίτικο, τον «κοινό νου» (κι όποιος δεν προσαρμόζεται «κόβεται»). Δεν μας αξίζει ένα τέτοιο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας.

Θέλουμε ένα Pride που να χωράει όλα τα κομμάτια της κοινότητας και των συμπαραστατών/τριών της χωρίς αποκλεισμούς. Οφείλει να αναδεικνύει ολόκληρη την ατζέντα των αιτημάτων του κινήματός μας. Μπορεί και πρέπει να στηρίζεται οικονομικά στην κοινωνία και στα συνδικάτα και να φιλοξενεί την οργανωμένη, δημοκρατική συζήτηση στους κόλπους του, χωρίς να φοβάται την κριτική και τις διαφωνίες. Πιστεύουμε ότι αυτός είναι ο δρόμος για να δυναμώσουμε το ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα μέσα σε μια κοινωνία που αγωνίζεται και αλλάζει.

Με αυτό το σκεπτικό, ως ομάδα LGBTQ ΑΝΤΑΡΣΥΑ, παρεμβαίνουμε στο 11^ο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας και δεν το χαρίζουμε σε κανέναν. Στηρίζουμε κριτικά και ενισχύουμε τη φωνή της κοινότητας με την επαναστατική προοπτική.  Συνδέουμε το ΛΟΑΤΚΙ+ με το αντιφασιστικό κίνημα που παλεύει να πετάξει τους δολοφόνους της Χρυσής Αυγής στη φυλακή, με τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και τα ΕΛΠΕ που αγωνίζονται ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, με τους φοιτητικούς συλλόγους, τα σωματεία και με όλους τους κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους οι οποίοι μάχονται ενάντια στις περικοπές και τις «νέες συμφωνίες».

Συγχρόνως, καταθέτουμε τις προτάσεις μας για ένα Pride ανοιχτό στη κοινωνία, οργανωμένο από τα κάτω, από τις ίδιες τις ΛΟΑΤΚΙ+ ομάδες και τους ακτιβιστές/τριες. Θέλουμε ένα Pride απαλλαγμένο από χορηγούς και επιχειρήσεις που καθορίζουν την εικόνα της κοινότητας, «πετσοκόβουν» τις διεκδικήσεις μας και απομακρύνουν τα «ακραία» και «περιθωριοποιημένα» κομμάτια της κοινότητας. Καλούμε επίσης τους ακτιβιστές/τριες και τις οργανώσεις να συζητήσουμε για το πώς θα συντονιστούμε στη συνέχεια. Πιστεύουμε ότι το να οργανωθούν στην αντικαπιταλιστική αριστερά είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να παλέψουμε μαζί για τη συνολική σεξουαλική απελευθέρωση χωρίς χρονικούς περιορισμούς και προϋποθέσεις, για μια σοσιαλιστική κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση και τη καταπίεση που επιβάλλει ο καπιταλισμός.  

Μπροστά μας βρίσκονται μεγάλες πολιτικές μάχες για να κερδίσουμε όλες τις διεκδικήσεις του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος, καθώς και όλα όσα μας ανήκουν. Μπορούμε!

Εκδήλωση- συζήτηση: 13/6, 4μμ, πλατεία Κλαυθμώνος
ΛΟΑΤ κίνημα και Pride στη νέα συγκυρία, ομιλήτρια: Δήμητρα Κυρίλλου

Email: genderantarsya@gmail.com
Ιστολόγιο: http://lgbtqantarsya.wordpress.com/
Facebook: www.facebook.com/pages/Lgbtq-antarsya/208219699371773