Δεν έχει κλείσει ούτε μήνας από τις εκλογές στις 20 Σεπτέμβρη και ήδη ξεδιπλώνονται οι πρώτες κινητοποιήσεις ενάντια στις αντεργατικές επιθέσεις της νέας συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Απεργίες και διαδηλώσεις ενάντια στο ξεπούλημα των λιμανιών, απεργία των διοικητικών και στάσεις εργασίας των συμβασιούχων του ΕΚΠΑ, κινητοποιήσεις ενάντια στη διάλυση των νοσοκομείων, συνελεύσεις εκπαιδευτικών, αναβρασμός και προετοιμασία μάχης στο δημόσιο, τους Δήμους, σε όλους τους χώρους για να μην περάσουν οι περικοπές, οι ιδιωτικοποιήσεις, το νέο ασφαλιστικό και όλα τα βάρβαρα μέτρα. 

 

Ταυτόχρονα αναπτύσσεται ένα πρωτόγνωρο κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες ενάντια στη δολοφονική πολιτική των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και των κλειστών συνόρων της Ευρώπης φρούριο.

 

Όσοι επιμένουν σε εκτιμήσεις για «αρνητικούς πολιτικούς συσχετισμούς» μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, χάνουν από τα μάτια τους τη δυναμική όλης αυτής της σύγκρουσης. Το εργατικό κίνημα δεν είναι, ούτε ήταν, στη γωνία. Αντίθετα, είναι η δύναμη που ανέτρεψε μέσα στα πέντε χρόνια των μνημονίων τέσσερις κυβερνήσεις που προσπάθησαν να τα εφαρμόσουν, διαλύοντας τα πολιτικά κόμματα της κυρίαρχης τάξης. Διαμόρφωσε με τους αγώνες του ένα μαζικό ρεύμα προς τ’ αριστερά που όχι μόνο δεν ανακόπηκε μετά την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση πέρυσι το Γενάρη, αλλά, αντίθετα, προχώρησε και δυνάμωσε όπως καταγράφηκε ξεκάθαρα με το σαρωτικό 62% του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Η ψήφιση του 3ου Μνημόνιου από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έκλεισε ένα «σύντομο καλοκαίρι του ΟΧΙ», αντίθετα, άνοιξε ένα «καυτό φθινόπωρο» που η οργή απέναντι στην κυβέρνηση μεγαλώνει και η ριζοσπαστικοποίηση συνολικά βαθαίνει. 

 

Πολύ σωστά λοιπόν, η ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκτιμάει ότι «το αποτέλεσμα των εκλογών της 20 Σεπτέμβρη δεν αποτελεί λύση στην πολιτική κρίση, δεν οδηγεί στην σταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος που επιθυμεί η κυβέρνηση και συνολικότερα η κυρίαρχη τάξη για την εφαρμογή του 3ου Μνημονίου». Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση ξεκινάει από χειρότερη αφετηρία, τα κοινοβουλευτικά της στηρίγματα είναι πιο αδύναμα, η ψήφος εμπιστοσύνης που εξασφάλισε στη Βουλή δεν είναι αρκετή για να σταματήσει τις αντιδράσεις του κόσμου στο δρόμο και τέλος, έχει απέναντί της μια αριστερή αντιπολίτευση που ακόμα και εκλογικά βγαίνει ενισχυμένη καθώς η Αριστερά στ’ αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει ένα εντυπωσιακό ποσοστό κοντά στο 10%! 

 

 

Η κυβέρνηση βιάζεται να περάσει όλες τις επιθέσεις, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία – όπως πάντα – κωλυσιεργεί, οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να μπουν μπροστά, με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση, σε όλες τις μάχες που ανοίγουν. Ενάντια στη μνημονιακή συμφωνία, στο πλευρό των προσφύγων και των μεταναστών, ενάντια στους φασίστες. Οι μάχες αυτές συνδέονται μεταξύ τους. Στα θύματα της ανθρωπιστικής κρίσης που έφεραν τα Μνημόνια έρχονται να προστεθούν σήμερα τα εκατομμύρια των προσφύγων. Η  λιτότητα και οι περικοπές που διαλύουν τις κοινωνικές υπηρεσίες για όλους τους εργάτες, ντόπιους και μετανάστες. Το μαζικό κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες είναι δύναμη που βοηθάει στην απομόνωση των φασιστών.  

 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει να παίξει κρίσιμο ρόλο, επιμένοντας στην κοινή δράση και παίρνοντας ενωτικές πρωτοβουλίες που μπορούν να συσπειρώσουν χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες. Τον κόσμο που έδωσε τη μάχη του ΟΧΙ, τον κόσμο που μπορεί να ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές για να μην επιστρέψει η δεξιά αλλά έχει πολύ λιγότερες αυταπάτες για την «κυβέρνηση της αριστεράς» και δεν συναινεί με την κυβερνητική πολιτική, τα κομμάτια που θέλουν να πάνε πιο αριστερά τη σύγκρουση με τα μνημόνια, τις κυβερνήσεις και την κυρίαρχη τάξη και επέλεξαν τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ, της ΛΑΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. 

 

Τέτοιες πρωτοβουλίες έχουν ήδη ξεκινήσει για αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Τα δημοτικά και περιφερειακά σχήματα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συντονίζονται μεταξύ τους και στηρίζουν την καμπάνια «οι πρόσφυγες είναι καλοδεχούμενοι», μαζί με συνδικάτα, φοιτητικούς συλλόγους, την ΚΕΕΡΦΑ, πολύμορφες κινήσεις αλληλεγγύης, οργανώσεις μεταναστών και προσφύγων, οργανώσεις και συλλογικότητες της αριστεράς, απαιτώντας από τους δήμους και το κράτος να διαθέσουν κονδύλια, προσωπικό και υποδομές για να καλύψουν τις ανάγκες των προσφύγων για σίτιση, στέγαση, περίθαλψη, εκπαίδευση. Απαιτώντας επιπλέον να ξηλωθεί ο φράχτης στον Έβρο και η Φρόντεξ, ν’ ανοίξουν τα σύνορα, να μην ιδρυθούν στρατόπεδα «διαλογής» για την επαναπροώθηση προσφύγων και μεταναστών στις εμπόλεμες ζώνες. Και βέβαια συνεχίζοντας την καμπάνια για να καταδικαστεί ισόβια η ηγεσία της Χρυσής Αυγής μετά και τις νέες αποκαλύψεις για την εγκληματική οργάνωση.  

 

Αντίστοιχες πρωτοβουλίες ξεκινάνε σε εργατικούς χώρους και γειτονιές ενάντια στα μνημονικά μέτρα, όπως πχ στον Πειραιά ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού, με τη συμμετοχή σωματείων, τοπικών κινήσεων, του Συντονισμού ενάντια στα Κλεισίματα και τις Διαθεσιμότητες, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της Αριστεράς. Είναι κρίσιμο να δυναμώσουν οι προσπάθειες οργάνωσης και συντονισμού από τα κάτω, να προχωρήσουμε σε απεργίες, καταλήψεις και κινητοποιήσεις ενάντια στους εφαρμοστικούς νόμους και το νέο προϋπολογισμό, για να ξηλώσουμε παλιά και νέα μνημόνια. Το κάναμε για να σώσουμε την ΕΡΤ, χρειάζεται να το επαναλάβουμε σήμερα για τον ΟΣΕ, τη ΔΕΗ, το νερό, τα αεροδρόμια, σε κάθε χώρο. 

 

Σ’ όλες τις παραπάνω μάχες έχουν ιδιαίτερη συμβολή η ΚΕΕΡΦΑ και ο Συντονισμός Ενάντια στα Κλεισίματα και τις Διαθεσιμότητες. Η συμμετοχή των μελών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σ’ αυτές είναι απαραίτητη και χρειάζεται να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο.  

 

 

Μέσα στη κοινή δράση και τους αγώνες, χρειάζεται να συνεχιστεί η συζήτηση που άνοιξε και προεκλογικά για τις μεγάλες στρατηγικές επιλογές της Αριστεράς. 

 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η δύναμη που επιμένει ότι απέναντι στους εκβιασμούς και τις επιθέσεις της κυρίαρχης τάξης στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει εναλλακτική. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε γιατί εκπροσωπεί μια ρεφορμιστική στρατηγική που αναπαράγει τις αυταπάτες ότι οι όποιες αλλαγές  μπορούν να έρθουν από τα πάνω, με «διαπραγμάτευση», μέσα από τον κοινοβουλευτικό δρόμο. Ότι μια γνήσια εναλλακτική απέναντι στη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να περιορίζεται στη δημιουργία αντιμνημονιακών - πατριωτικών ή έστω αντινεοφιλελεύθερων μετώπων, στην αναζήτηση μιας «πραγματικά αριστερής κυβέρνησης» με έμφαση στον έλεγχο του νομίσματος και σ’ ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης. 

 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιμένει ότι για να ανατρέψουμε τα μνημόνια χρειάζεται να συγκρουστούμε με τον ίδιο τον καπιταλισμό, χρειάζεται να είμαστε εξοπλισμένοι μ’ ένα μεταβατικό πρόγραμμα που διεκδικεί διαγραφή του χρέους, κρατικοποίηση τραπεζών και επιχειρήσεων με εργατικό έλεγχο, ρήξη και έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ. Ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης στο σήμερα και όχι στο απροσδιόριστο μέλλον, όταν τάχα θα το επιτρέπουν «οι συσχετισμοί».

 

Προβάλλοντας μια τέτοια ξεκάθαρη στρατηγική η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χρειάζεται να διατηρήσει την αυτοτέλειά της σαν μέτωπο της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής αριστεράς και να ενισχυθεί πολύ περισσότερο. Να ριζώσει σε περισσότερους εργατικούς χώρους και γειτονιές, να συσπειρώσει στις γραμμές της χιλιάδες πρωτοπόρους αγωνιστές και αγωνίστριες. Παλιότερους που έχουν εμπειρίες από τις προδοσίες του ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν αλλά και από τα όρια των παραδοσιακών ηγεσιών της Αριστεράς. Και νεότερους που εξακολουθούν να αποχωρούν από τον ΣΥΡΙΖΑ, που δεν καλύπτονται από τη σεχταριστική πολιτική της ηγεσίας του ΚΚΕ, που αναζητούν απαντήσεις ξεπερνώντας τις ημιτελείς ρήξεις με τον ρεφορμισμό που προτείνει η ηγεσία της ΛΑΕ. 

 

Η 3η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να γίνει ένας μεγάλος σταθμός σ’ αυτήν την προσπάθεια. Ένα μεγάλο πολιτικό γεγονός για όλη την Αριστερά, η πιο μεγάλη και ουσιαστική μετωπική πολιτική πρωτοβουλία. Χρειάζεται να ξεκινήσουμε από τώρα την προετοιμασία της, οργανώνοντας μια εξώστρεφη καμπάνια για την προβολή των Θέσεων, με εκδηλώσεις και συνελεύσεις σε όλη την Ελλάδα, με άνοιγμα στον κόσμο, με μαζικές εξορμήσεις και εγγραφή νέων μελών, με δημιουργία νέων τοπικών και κλαδικών επιτροπών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

 

Είμαστε πραγματικά σε μια ιστορική περίοδο που η κρίση του καπιταλισμού βαθαίνει, οι μάχες πολώνονται, τα προχωρήματα και η ριζοσπαστικοποίση της εργατικής τάξης και της νεολαίας μεγαλώνουν. Ο ρόλος της επαναστατικής αριστεράς και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι κρίσιμος για να μπορέσουμε να καθορίσουμε τις εξελίξεις και ν’ ανοίξουμε το δρόμο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής.

 

• Το Πανελλαδικό Συντονιστικό Όργανο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συνεδριάσει την Κυριακή 18 Οκτώβρη στην ΑΣΟΕΕ στις 10πμ.