Μετά από αλλεπάλληλες καθυστερήσεις, μοιάζει να προχωράει επιτέλους το πολυσυζητημένο σύμφωνο συμβίωσης. Είναι θετικό ότι το σχέδιο νόμου δόθηκε στη δημοσιότητα, ωστόσο παρουσιάζει αρκετά προβλήματα. Ειδικά το άρθρο 12 αποτελεί παραθυράκι για την πλήρη αποδυνάμωση του συμφώνου: δηλώνει πως οι όροι, οι προϋποθέσεις και η έκταση εφαρμογής των διατάξεων του εργατικού δικαίου και του δικαίου κοινωνικής ασφάλισης που αφορούν συζύγους θα καθορίζονται από Προεδρικό Διάταγμα του Υπουργού Εργασίας! Αλλά και τα άρθρα 9 και 11, τα οποία αφορούν τη γονική μέριμνα και το τεκμήριο γονεϊκότητας, εισάγουν διακρίσεις εις βάρος των ομόφυλων ζευγαριών και των τρανς ανθρώπων. (Δείτε εδώ το δελτίο τύπου που συνυπογράφουν 28 ΛΟΑΤΚΙ+ και σύμμαχες οργανώσεις.)

Επιπλέον, το προτεινόμενο σύμφωνο ορίζει ότι πρόκειται για συμφωνία μεταξύ δύο ενήλικων προσώπων, παραβλέποντας ότι οι σχέσεις συμβίωσης δεν περιορίζονται κατ’ ανάγκη σε δύο άτομα. Αυτό αποτελεί διάκριση εις βάρος των πολυσυντροφικών ανθρώπων και οικογενειών, καθώς τους στερεί το δικαίωμα να κατοχυρώσουν νομικά τη σχέση τους. Έτσι, δημιουργείται άλλη μια μορφή ανισότητας.

Εντύπωση προκαλεί και το ότι το σχέδιο του συμφώνου συμβίωσης έγινε αντικείμενο «δημόσιας διαβούλευσης». Είδαμε με λύπη την ιστοσελίδα του Υπουργείου Δικαιοσύνης να δίνει βήμα σε κάθε λογής θρησκόληπτα και μισαλλόδοξα άτομα που βρήκαν την ευκαιρία να χύσουν το δηλητήριο της ομοφοβίας. Είναι αξιοπερίεργο ότι ένα νομοσχέδιο το οποίο μπορεί να κάνει καλύτερη τη ζωή κάποιων ανθρώπων αντιμετωπίζεται έτσι. Αντίθετα, τα μνημονιακά μέτρα σκληρής λιτότητας, που κάνουν χειρότερη τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων, γίνονται νόμοι του κράτους με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς καμιά «δημόσια διαβούλευση».

Να θυμίσουμε επίσης ότι αυτό το (λειψό από πολλές απόψεις) σύμφωνο δεν αποτελεί «δώρο» της κυβέρνησης αλλά αποτέλεσμα μακρόχρονων αγώνων. Ακόμη και η χρονική στιγμή της δημοσιοποίησής του δεν ήταν τυχαία. Λίγες μέρες νωρίτερα έγινε το συνέδριο της ILGA Europe, που φέτος διοργανώθηκε στην Αθήνα. Η ILGA, ομπρέλα ποικίλων ΛΟΑΤΚΙ+ οργανώσεων, παλεύει για τη διεκδίκηση δικαιωμάτων σε θεσμικό επίπεδο. Το φετινό συνέδριο έγινε στον απόηχο δυο σημαντικών γεγονότων: αφενός υπήρξε το συντριπτικό ΝΑΙ στο δημοψήφισμα για την ισότητα στο γάμο στην Ιρλανδία, αφετέρου υλοποιήθηκε προοδευτική νομοθεσία για τα δικαιώματα των τρανς και μεσοφυλικών (intersex) ανθρώπων στη Μάλτα.

Την Παρασκευή 30 Οκτωβρίου, εκπρόσωποι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ομάδας LGBTQ ΑΝΤΑΡΣΥΑ βρεθήκαμε προσκαλεσμένες στο συνέδριο της ILGA. Εκεί κλήθηκαν να τοποθετηθούν και τα πολιτικά κόμματα (πλην Χ. Αυγής και ΑΝΕΛ) σχετικά με τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα. Από το ΣΥΡΙΖΑ, ο υπουργός Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλος και η Β. Κατριβάνου ανακοίνωσαν την άμεση προώθηση της διεύρυνσης του συμφώνου συμβίωσης και την προστασία των ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπων από εγκλήματα ρατσιστικής βίας.

Όμως, οι εξαγγελίες έφτασαν μόνο μέχρι εκεί. Το δικαίωμα στο γάμο και την παιδοθεσία, καθώς και η νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, αναφέρθηκαν για να παραπεμφθούν σε ένα ασαφές μέλλον. Μάλιστα, συνοδεύτηκαν από σάπια ερωτηματικά για το «αν ο ελληνικός λαός είναι έτοιμος να δεχτεί» τέτοιες αλλαγές. Αυτό δυστυχώς άφησε το περιθώριο στους εκπροσώπους του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού, ακόμη και στη Φ. Πιπιλή της Ν.Δ., να δημαγωγούν δωρεάν για την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να περάσει τους απαραίτητους νόμους, μια και οι κυβερνητικοί συγκάτοικοί του, οι ΑΝΕΛ, είναι αρνητικοί.

Είναι κρίμα ότι η Πιπιλή ήταν αυτή που επεσήμανε πως «ο κόσμος ακόμα και στην επαρχία έχει προχωρήσει σ’ αυτά τα θέματα». Αυτό είναι αλήθεια, θα θέλαμε να θυμίσουμε όμως ότι αυτοί που δεν προχώρησαν καθόλου είναι τα κυρίαρχα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ). Αυτά μας κυβερνούσαν για δεκαετίες χωρίς να κάνουν το παραμικρό για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπων. Αντίθετα, χάιδευαν την Εκκλησία και κάθε λογής ομοφοβικές λογικές και πρακτικές, ενίοτε και μέσα στα ίδια τα κόμματά τους.

Αντίθετα, μας συμπαραστάθηκαν χιλιάδες ακτιβιστές και ακτιβίστριες που κάθε χρόνο στηρίζουν τις πορείες Pride, οι απλοί εργαζόμενοι/ες και τα συνδικάτα, όπως η ΑΔΕΔΥ, η οποία φέτος στήριξε την Ημέρα Υπερηφάνειας. Δυστυχώς, στο συνέδριο της ILGA δεν μπορέσαμε να θέσουμε τον προβληματισμό μας γιατί ο λόγος δόθηκε μόνο στα κοινοβουλευτικά κόμματα, αποκλείοντας την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τη ΛΑΕ και τη Φιλελεύθερη Συμμαχία.

Παρ’ όλα αυτά, ο αγώνας συνεχίζεται και για τα δικαιώματα και εφ’ όλης της ύλης. Αυτό φάνηκε την επόμενη μέρα του συνεδρίου, όταν με πρωτοβουλία αντιρατσιστών/τριών από την κοινότητα, των LGBT + Allies against Islamophobia, οργανώθηκε κινητοποίηση ενάντια στην ισλαμοφοβία. Ήταν μια άκρως επίκαιρη πρωτοβουλία που κατάφερε να ενώσει φωνές του χώρου και αλληλέγγυους που ενδιαφέρονται για τους πρόσφυγες, διεκδικούν τα ανοιχτά σύνορα και θέλουν να παλέψουν ενάντια στη φασιστική απειλή.

Η κινητοποίηση εξελίχτηκε σε μαχητική πορεία με συνθήματα κατά του ρατσισμού και του σεξισμού, η οποία ξεκίνησε από το ξενοδοχείο Κάραβελ και βάδισε προς τη Βουλή. Συμμετείχαν και σύνεδροι από την ILGA (από Τουρκία, Κουρδιστάν, Μακεδονία, Βρετανία κ.α). Είμαστε ιδιαίτερα περήφανοι/ες για την παρουσία του Μάικ Τζάκσον, ακτιβιστή από το “Lesbians and Gays Support the Miners”, ο οποίος συμμετείχε στο συνέδριο της ILGA. Εκεί παρουσίασε την παρέμβαση των ΛΟΑΤΚΙ+ στη μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων το 1984, η οποία ενέπνευσε την ταινία Pride.

Το να οργανώνουν ΛΟΑΤΚΙ+ σχήματα και οργανώσεις δράση κατά της ισλαμοφοβίας έχει σήμερα τεράστια σημασία, ειδικά μετά τα φονικά χτυπήματα που έγιναν πρόσφατα στο Παρίσι και την προπαγάνδα η οποία τα συνόδευσε. Οι αντιισλαμοφοβικές κινητοποιήσεις χτυπούν το ιδεολογικό περιτύλιγμα και συχωροχάρτι για κάθε λογής ρατσιστικές πολιτικές στην Ελλάδα και την Ε.Ε., οι οποίες αφήνουν τους πρόσφυγες να πνίγονται για να μην φτάσουν στην Ευρώπη-φρούριο. Είμαστε με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες/τριες.

Παράλληλα,  τέτοιου είδους αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες δείχνουν ότι οι γκέι, οι λεσβίες, οι τρανς κλπ. δεν τσιμπάμε στο σαθρό επιχείρημα που εξομοιώνει τον ισλαμικό φονταμενταλισμό και τις θηριωδίες του ISIS με τον ισλαμικό κόσμο. Στις χώρες μας οι Μουσουλμάνοι/ες είναι κατά πρώτο και κύριο λόγο θύματα, όχι θύτες. Υφίστανται συστηματικά διακρίσεις και καταπίεση και αξίζουν την αλληλεγγύη μας.

Η κινητοποίηση της 1ης Νοέμβρη ήταν μια καλή αρχή που θέλουμε να έχει συνέχεια με περισσότερες πρωτοβουλίες και κοινές δράσεις. Ως Ομάδα LGBTQ ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συμβάλουμε σ’ αυτές τις προσπάθειες. Άλλωστε, ήδη από την περασμένη άνοιξη είχαμε οργανώσει ανοιχτή συζήτηση για το θέμα της ισλαμοφοβίας. Για τη δική μας πολιτική αντίληψη, κάθε βήμα προς τα μπρος που κάνει το κίνημα έχει τεράστια σημασία. Συμφωνούμε με τις παρεμβάσεις στους θεσμούς και τη διεκδίκηση νομικών αλλαγών (σύμφωνο συμβίωσης κ.ά), όμως δεν ξεχνάμε ότι η μάχη θα κριθεί στους αγώνες. Εκεί διαμορφώνονται οι κοινωνικοί συσχετισμοί και εκεί σίγουρα θα είμαστε παρούσες και παρόντες!