Σε αυτή την πρώτη συνεδρίαση του ΠΣΟ συζητάμε για την στιγμή την οποία βρισκόμαστε και την συγκεκριμενοποίηση των πρωτοβουλιών που πρέπει να πάρει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέσα στο επόμενο διάστημα. 

 

Το πρώτο κρατούμενο είναι να έχουμε την εικόνα της στιγμής και να είμαστε πιο συγκεκριμένοι με την κατάσταση που επικρατεί στο απέναντι στρατόπεδο. Είναι πάντοτε πάρα πολύ εύκολο να υπερτιμήσουμε τον αντίπαλο. Όχι γιατί οι επιθέσεις δεν είναι πραγματικές, είναι πραγματικές. Ακόμα και αν μιλήσουμε μόνο για το ασφαλιστικό και αφήσουμε όλες τις άλλες «μεταρρυθμίσεις», πρόκειται για τη χειρότερη μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό που έχει επιχειρηθεί από την αστική τάξη στην Ελλάδα. Και προσπαθεί να την περάσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι στοιχείο της συγκυρίας. 

 

Ταυτόχρονα όμως πρέπει να έχουμε καθαρά την εικόνα πού έχει μπλέξει το απέναντι στρατόπεδο στην προσπάθεια να κάνει αυτό το άλμα, γιατί περί άλματος πρόκειται. Μετά από έξι χρόνια μνημόνια το τρίτο μνημόνιο θέλουν να πετύχει πάση θυσία γιατί μετά το τρίτο μνημόνιο το χάος. 

 

Είναι σε θέση να έχουν αυτή την επιτυχία; Όχι είναι η απάντηση. Δεν είναι μια απλή φράση ότι δεν βγαίνουν τα νούμερα. Είναι ένα αδιέξοδο για την αστική πολιτική. Βρήκαν το ΣΥΡΙΖΑ και νόμιζαν πως έλυσαν το πρόβλημα, αλλά δεν λύνεται το πρόβλημα, γιατί η κρίση στο σύστημα είναι τόσο βαθιά.

 

Δείτε τις δηλώσεις Βαρουφάκη στην Εφ.Συν. που κυκλοφόρησε αυτό το Σαββατοκύριακο. Κάνει μια πολύ απλή τοποθέτηση. “Τα περάσατε όλα και πες πως σας δίνουν ακόμα και την αναδιάρθρωση του χρέους που ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ. Τι έχετε κάνει; Μια τρύπα στο νερό. Αυτό που ακολουθεί είναι χρεοκοπία το 2019, το δείχνουν τα νούμερα και οι πληρωμές για το χρέος. Την επόμενη χρονιά από το 2018 που υποτίθεται ότι θα έχετε πετύχει το ποθητό πλεόνασμα του 3,5%. Ακόμα και αν δεχτούν πως υπάρχει το όριο του 15% του ΑΕΠ που αν το υπερβαίνουν τα τοκοχρεολύσια αναβάλλονται, ακόμα και τότε, αν δεν χρεοκοπήσετε το 2019 θα χρεοκοπήσετε το 2022, γιατί έρχεται νέο πακέτο πληρωμής του χρέους». 

 

Το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Αυτό το αναγνωρίζουν όλοι, δεν γίνεται να υπάρχει αριστερά που δεν μιλάει για το χρέος. Εκεί βρίσκονται τα πράγματα. Κοιτάνε κατάματα μια νέα χρεοκοπία. Και είναι σε κατάσταση πανικού. Δεν είναι ένας πανίσχυρος αντίπαλος. Έχουμε τη δυνατότητα να το παλέψουμε. Το παιχνίδι είναι ανοιχτό και παίζεται στις τωρινές πρωτοβουλίες απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ που επιμένει ότι θα υλοποιήσει το τρίτο μνημόνιο και έτσι θα ξεφύγει από το αδιέξοδο.

 

Κρατούμενο πρώτο λοιπόν. Πρέπει να έχουμε καλύτερη εικόνα των συσχετισμών και τη σημασία των πρωτοβουλιών αυτή τη στιγμή. Δεύτερο, σε σχέση με την πολιτική κρίση. Η πολιτική κρίση του ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή είναι μεγαλύτερη από τον προηγούμενο Αύγουστο που διασπάστηκε με την αποχώρηση της ΛΑ.Ε. Ξέρουμε πόσο μεγάλο κομμάτι απέσπασε η Λαϊκή Ενότητα από το ΣΥΡΙΖΑ, σημαντικό, αλλά όχι καθοριστικό. Τώρα είναι σε κατάσταση όπου ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει σε φάση που μπήκε το ΠΑΣΟΚ το 2011-2012. Μαζική αποστράτευση από τον κόσμο του. Και αυτό δεν είναι δυνατόν να μην το παίρνουμε υπόψη μας. Δεν μπορεί να κοιτάμε μόνο τον Τσίπρα και μέχρι πού έχει φτάσει, δηλαδή στην αγκαλιά του Πάπα, αλλά να μην βλέπουμε πως σε επίπεδο κόσμου τα πράγματα είναι πολύ πιο προχωρημένα.

 

Άμα έχουμε αυτή την εικόνα, έστω και συνοπτικά, είναι σημεία που πρέπει να στεκόμαστε και να επιμένουμε, να μην χάνονται σε μια γενικόλογη ανάλυση που υπερτιμά το αντίπαλο στρατόπεδο και υποτιμά την από δω μεριά, και όλα τα καθήκοντα φτάνουν τελικά στο ότι θα έπρεπε να έχουμε ένα άλλο εργατικό κίνημα, άλλους συσχετισμούς κόκ. Δεν πάμε πουθενά με το, “θα έπρεπε να είναι αλλιώς”. Να βλέπουμε αυτά τα στοιχεία για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε.

 

Είναι δυνατόν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να είναι σημείο αναφοράς για αυτόν τον κόσμο που χάνει μαζικά τις αυταπάτες του στον ΣΥΡΙΖΑ; Που επηρεάζεται από την κρίση του ΣΥΡΙΖΑ;

 

Δεν λέμε ότι αυτόματα μετατρέπεται σε επαναστάτη, αλλά όμως αυτή η κρίση δημιουργεί το μαζικότερο δυνατό ακροατήριο για τις πρωτοβουλίες από τη δική μας μεριά. Γι' αυτό και πρέπει να ξεκινάμε από την αφετηρία ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με όλες τις κριτικές που ακούγονται, έχει τη δυνατότητα να είναι σημείο αναφοράς. Είναι ήδη σημείο αναφοράς σε πάρα πολύ κόσμο. Ποτέ δεν είχε μεγαλύτερη αναφορά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέσα σε αυτόν τον κόσμο τον αριστερό που πίστεψε στο ΣΥΡΙΖΑ. 

 

Το αξιοποιούμε αυτό; Ασφαλώς. Οι πρωτοβουλίες στο θέμα των προσφύγων ανέδειξαν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε σημείο αναφοράς. Ποιος ήταν ηγεμονικός στα θέματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στα ζητήματα των προσφύγων, των μεταναστών, του αντιρατσισμού; Ο ΣΥΡΙΖΑ. Μιλούσε το ΚΚΕ ή το Αριστερό Ρεύμα για όλα αυτά τα ζητήματα; Όχι. Ηγεμόνευε η λάιτ αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Ηγεμονεύει σήμερα; Όχι. Έχουν χάσει την ηγεμονία. Και ποιος την διεκδικεί; Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χάρη στις πρωτοβουλίες της ΚΕΕΡΦΑ που εδώ και χρόνια βρίσκεται στην πρώτη γραμμή σε όλα αυτά τα ζητήματα. Ξέρουμε όλοι ποιος άνοιξε αυτό το μέτωπο και μέσα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Είναι μια επιτυχία που πρέπει να την έχουμε σημαία μας.

 

Και είναι μέσα στη συγκυρία, ακριβώς γιατί η κυβέρνηση πρέπει να επιτεθεί τις επόμενες μέρες και να διαλύσει τους πρόσφυγες στον Πειραιά, στην Ειδομένη, σε όλα τα σημεία και δεν μπορεί να την αποφύγει αυτή τη μάχη. Η πρωτοβουλία της Τετάρτης στον Πειραιά που προσπαθούν να την απαγορεύσουν, είναι κομβική. 

 

Το ότι στο θέμα της πάλης ενάντια στο τρίτο μνημόνιο υπάρχουν περιθώρια, είναι πλατιά αποδεκτό. Οι δυνάμεις μας δίνουν τη μάχη για την οργάνωση του απεργιακού κινήματος, κόντρα στις αναβολές, αναστολές και καθυστερήσεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Αλλά το δόγμα να ενοποιηθούμε, μία ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μία πρωτοβουλία σε κάθε χώρο κλπ, είναι περιορισμένο. Μην ψάχνουμε γενικές και αφηρημένες κινήσεις και ενοποιήσεις. Θα προχωρήσουμε αλλά χρειάζεται να υπάρξουν κινήσεις οι οποίες παίρνουν υπόψη τους ακριβώς τις δυνατότητες που ανοίγονται.

 

Το τελευταίο είναι οι πολιτικές πρωτοβουλίες. Εδώ χρειάζεται να είμαστε επιθετικοί πάνω στα θέματα που ανοίγονται. Το θέμα της ΕΕ ανοίγει; Ασφαλώς και ανοίγει και το μήνυμα μας έρχεται ακόμα και από τη Βρετανία. Ξαφνικά σε μια χώρα που είναι η πιο πετυχημένη της ΕΕ, που δεν είναι στο ευρώ και η οικονομία της δεν είχε τους περιορισμούς της ευρωζώνης και έτρεξε καλύτερα και από την Γερμανία και από την Γαλλία, ξαφνικά ανοίγει όλη αυτή η κρίση με κέντρο την ΕΕ. 

 

Μπροστά στο δημοψήφισμα του Ιούνη έχουμε πρωτοβουλία για το Διεθνιστικό ΟΧΙ στην ΕΕ από τις δυνάμεις που χτίσανε το μεγαλύτερο αντιπολεμικό κίνημα στην ιστορία της χώρας, ενάντια στον πόλεμο του Μπλερ και του Μπους στο Ιράκ. Ακριβώς οι ίδιες δυνάμεις, το SWP, το Κομμουνιστικό Κόμμα και τμήματα από την  αριστερά του Εργατικού Κόμματος που δεν δεσμεύονται από τον Κόρμπιν έχουν πάρει την πρωτοβουλία για το Διεθνιστικό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα στην Αγγλία. Τεράστια υπόθεση.

 

Πρέπει απλά να την αντιγράψουμε για να φτιάξουμε και μια αντίστοιχη πρωτοβουλία και εδώ ή πρέπει να πάρουμε υπόψη μας όλα τα στοιχεία που υπάρχουν στην δική μας συγκυρία; Και πάνω απ' όλα το ζήτημα του χρέους. Απέναντι σε ποιον θα αρνηθούμε να πληρώσουμε το χρέος. Στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που είναι ο βασικός κάτοχος του χρέους στην περίπτωση της Ελλάδας. Και άρα δεν μπορούμε να τα διαχωρίσουμε αυτά τα ζητήματα, ειδικά σε αυτή τη συγκυρία που φτάνει ο κόμπος στο χτένι.

 

Άρα η πρωτοβουλία που έχει ανάγκη να πάρει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τώρα είναι πάνω στο χρέος μαζί με την έξοδο από την ΕΕ. Έτσι μπορούμε να παρέμβουμε στη συγκυρία.

 

Όσο για τα οργανωτικά, το αγώγι ξυπνάει τον αγωγιάτη, λένε: όποτε έχουμε μπει μπροστά για να λύσουμε τις προκλήσεις τα πράγματα έχουν δουλέψει. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και τώρα. Το μόνο που έχω να προσθέσω είναι πως το ΠΣΟ, όπως έκανε και στο παρελθόν, θα έπρεπε σήμερα να πάρει απόφαση που να λέει: “Επιμένουμε ότι η απλή αναλογική πρέπει να κατοχυρωθεί στο καταστατικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ”. Και άρα στη σχετική συζήτηση πρέπει να επανέλθει αυτή η διατύπωση που είχε βάλει το ΠΣΟ και την αγνόησε η Συνδιάσκεψη.