Η Παρέμβαση του Γιώργου Ρούση στη συνεδρίαση του Πανελλαδικού Συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (13/5/12)

Η αντιφατική εκλογική καταδίκη της πολιτικής των μνημονίων και της λιτότητας διαμόρφωσε ένα εξίσου αντιφατικό πολιτικό σκηνικό:

Μια φιλομνημονιακή δεξιά.

Μια αντιμνημονική εθνικιστική, φασιστική δεξιά.

Μια αντιμνημονιακή μη αντικαπιταλιστική φιλο ΕΕ ρεφορμιστική Αριστερά.

Μια αντιακαπιταλιστική ριζοσπαστική, Αριστερά.

Όλα τα παραπάνω εκφράζονται με διάφορες αποχρώσεις και είναι κατανεμημένα σε διάφορους σχηματισμούς .

Με αυτά τα δεδομένα μπαίνει μπροστά μας ακόμη πιο επιτακτικά το καθήκον της ενίσχυσης και ενιαίας παρουσίας του πόλου της αντικαπιταλιστικής ριζοσπαστικής αριστεράς, ο οποίος δεν μπορεί παρά να υπερβαίνει τη σημερινή αναγνωρίσιμη μεν, περιθωριακή δε ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτό προϋποθέτει :

1.Μια αυστηρή, σαφή, τεκμηριωμένη, αντιπαράθεση με την εξελισσόμενη οργανωμένη προσπάθεια διαμόρφωσης μιας νέας σοσιαλδημοκρατίας, που στόχο θα έχει να αντικαταστήσει το θνήσκον ΠΑΣΟΚ και να γίνει το αριστερό ανάχωμα του συστήματος.

Η αποκάλυψη ενός τέτοιου ρόλου για είναι πειστική δεν θα πρέπει να γίνει με τη μορφή δίκης προθέσεων, αλλά με δυο κυρίως τρόπους:

Πρώτο, με τη συστηματική επισήμανση των οπισθοχωρήσεων της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Ήδη σήμερα, την ίδια ώρα που βουλευτές του κάνουν λόγο γενικώς και αορίστως για αντίσταση στο «τραγούδι των σειρήνων», αυτή ενδίδει στις σειρήνες της εξουσίας.

Έτσι η καταγγελία του μνημονίου μετατρέπεται σε κουβελικού τύπου «επαναδιαπραγμάτευση» , «επανεξέταση, «επανατοποθέτηση», ή κατάργηση των συνοδευτικών νόμων και η άρση της λιτότητας, μετατρέπεται σε «μη περαιτέρω» επιδείνωση , η ακύρωση του χρέους μετατρέπεται σε χρονική μετατόπιση αποπληρωμής ενός μέρους του χρέους, … η εθνικοποίηση των τραπεζών μετατρέπεται σε έλεγχό τους.

Μάλιστα ο υπουργός του 89 Γιάννης Δραγασάκης, αφού έκανε λόγο για ανάγκη κυβέρνησης «ειδικού σκοπού» και «εθνικής συμπαράταξης» , έφθασε στο σημείο να εξοβελίσει ακόμη και τον όρο της καταγγελίας ως μονομερούς πράξης, που δεν αρμόζει στην κουλτούρα του ΣΥΡΙΖΑ!!!

Και όλα αυτά σε συνδυασμό με την εμμονή στην παραμονή στην Ευρωζώνη, και την προσκόλληση στην σύγχρονη μεγάλη ιδέα της αστικής τάξης, την ΕΕ.

Δεύτερο, με τη πρόταξη εκ μέρους μας ενός γενικού πολιτικού πήχη, όχι προσχηματικού -δηλαδή διαμορφωμένου με στόχο την απόρριψή του- αλλά τέτοιου που να ανταποκρίνεται σε μια εδώ και τώρα εφικτή φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση.

Και τέτοιους πήχεις με συγκεκριμένο περιεχόμενο, θα πρέπει να διαμορφώσουμε σε όλα τα πεδία της πάλης , έτσι ώστε να αποδειχτούν στην πράξη μέσα από τη συγκεκριμένη στάση τους, οι πραγματικές προθέσεις της κάθε μιας από τις συνιστώσες ή και υποσυνιστώσες της ευρύτερης αριστεράς.

Με τις υπάρχουσες και στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ -ΣΥΝ ριζοσπαστικές δυνάμεις με τις οποίες βρισκόμαστε πιο κοντά, θα πρέπει να επιδιώξουμε τη συνεργασία και το από κοινού χτίσιμο του αντικαπιταλιστικού-αντιμπεριαλιστικου μετώπου, στη βάση του άξονα τον οποίο τους προτείνουμε και τον οποίο και οι ίδιες έχουν δημόσια υποστηρίξει.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα αναδεικνύουμε ταυτόχρονα τις στην κυριολεξία σχιζοφρενικές αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, και ακόμη το γεγονός ότι αυτές οι σύμμαχες με μας δυνάμεις, όσο παραμένουν εγκλωβισμένες σε αυτόν, χρησιμοποιούνται από την ηγεσία του ως μαϊντανός στο «αριστερό» πολιτικό ανάχωμα που μαγειρεύεται.

2. Απαιτείται ακόμη, η επιμονή στο μετωπικό κάλεσμα προς το ΚΚΕ, με απεύθυνση κυρίως τον κόσμο του, αλλά και την ηγεσία του, παρόλο που αυτή φαίνεται να έχει αποφασίσει να κάνει χαρακίρι.

Αυτό το κάλεσμα προς το ΚΚΕ θα πρέπει να γίνεται με επίκληση στο ίδιο του το πρόγραμμα, στο οποίο γίνεται λόγος για Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο και κυβέρνηση, με προγραμματικές κατευθύνσεις που κινούνται στον ίδιο άξονα με την πρότασή μας.

Παράλληλα και πάλι με επίκληση στο ίδιο του το πρόγραμμα, θα πρέπει να ασκούμε κριτική προς το ΚΚΕ, πέρα από την υποχωρητικότητα του στο πεδίο των αγώνων, κυρίως όταν αυτοί τείνουν να κορυφωθούν, και την απουσία του από κινητοποιήσεις που δεν ελέγχει , για την αρρωστημένη, ακραία, σεχταριστική, αντιμετωπική του στάση και για την προσχηματική –ως θεωρητικοποίηση του σεχταρισμού του- παραπομπή των πάντων στο σοσιαλιστικό μέλλον, με άλλα λόγια για την αδιέξοδη μηδενιστική καταστροφολογία του .

3.Τέλος, με τις υπόλοιπες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, θα πρέπει με επιμονή και με συνέπεια να τους θέσουμε άμεσα υπό συζήτηση την πρόταση μας , να επιδιώξουμε να συντονίσουμε τους αγώνες μας, να ξεπεράσουμε όλοι μαζί τη λογική της αναγωγής της συντήρησης των μικρομάγαζων σε αυτοσκοπό, να αποτινάξουμε την επιρροή που ασκούν και πάνω μας οι κυρίαρχες αξίες, κάτι που κάτω από τις σημερινές κρίσιμες συνθήκες είναι καταστροφικό.

Οι διαφαινόμενες , επερχόμενες εκλογές είναι βέβαιο ότι με δεδομένο το κλίμα που έχει διαμορφωθεί θα είναι πολύ δύσκολες και δυσοίωνες, για εμάς. Παρόλα αυτά είμαι πεπεισμένος ότι θα πρέπει να συμμετέχουμε σε αυτές αυτοτελώς.

Όμως για να διασώσουμε το όποιο θετικό αποτέλεσμα των προηγούμενων εκλογών, για να αποδείξουμε στην πράξη ότι δεν είμαστε από τη σκοπιά του σεχταρισμού ένα μικρό ΚΚΕ, και κυρίως για να προωθήσουμε και μέσω αυτών την αντικαπιταλιστική μετωπική στρατηγική μας, πρέπει να επιδιώξουμε ειλικρινή ανοίγματα σε πρόσωπα και δυνάμεις και αν συμφωνήσουμε σε μια αντικαπιταλιστική-αντιμπεριαλιστική βάση να συνάψουμε εκλογική συνεργασία μαζί τους.

- Η βασική μας απεύθυνση σε αυτές τις εκλογές θα πρέπει να είναι ο συνειδητοποιημένος κόσμος της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, και σε δεύτερο επίπεδο ο κόσμος που στον α’ ή β’ βαθμό, λόγω κυρίως του ίδιου του Είναι του, στρέφεται κατά του Ευρώ και της ΕΕ.

1η επιδίωξη μας θα πρέπει να είναι να μάθει ο κόσμος τι ακριβώς ψηφίζει, κάτι που σημαίνει τη συμβολή μας στην αποκάλυψη των μετακινήσεων , αντιφάσεων και αγκυλώσεων που προανέφερα, σε σχέση με τη δική μας συνεπή στάση.

και 2η επιδίωξη μας θα πρέπει να είναι η μετακίνηση της εκλογικής αντιπαράθεσης σε φιλοευρώ /φιλοΕΕ και αντι ευρώ/αντιΕΕ δυνάμεις.

Με δεδομένο ότι στις εκλογές ακόμη και ο συνειδητοποιημένος κόσμος δεν κρίνει με βάση λεπτές αποχρώσεις, ή αόριστες τοποθετήσεις, θα πρέπει να επικεντρώσουμε την προεκλογική μας προπαγάνδα σε ένα σαφές συνεκτικό σκεπτικό.

Αυτό κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να είναι :

Είμαστε ή δύναμη που ξεκάθαρα, ενιαία, μετωπικά, εδώ και τώρα, κάνει λόγο για κατάργηση των δανειακών συμβάσεων , παύση πληρωμής του χρέους, κατάργηση των συνοδευτικών νόμων και των μέχρι τώρα μέτρων λιτότητας, κάτι που δεν μπορεί να υλοποιηθεί παρά με την έξοδο από ευρώ και την ρήξη με την ΕΕ, όπως άλλωστε και τα άλλα 3 σημεία της πρότασής μας, αλλά και η κάθε προοδευτική μεταρρύθμιση .

Κεντρικό εκλογικό μας σύνθημα θα πρέπει να είναι: Η ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΕΡΑ, ΑΝ ΔΕΝ ΑΠΟΤΙΝΑΞΟΥΜΕ ΤΗ ΘΗΛΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΕ. ΑΝ ΔΕΝ ΒΓΟΥΜΕ ΜΕ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΚΚΟ ΤΩΝ ΛΕΟΝΤΩΝ ΠΡΙΝ ΑΥΤΟΙ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΞΟΥΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ.

Και αυτό αποτελεί ένα πρώτο αναγκαίο βήμα, προς την κατεύθυνση , ο ίδιος ο λαός μας, να διαφεντεύει την τύχη του, αποτελεί τη μοναδική βάση ενός πανευρωπαϊκού λαϊκού διεθνισμού.