του Γιώργου Κρεασίδη

Ενάντια στην έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ τοποθετήθηκε ο γραμματέας του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας σε συνέντευξη του στην ΕΡΤ την Τρίτη 7 Ιούνη. Απαντώντας στη σχετική ερώτηση του δημοσιογράφου Π. Χαρίτου με τρόπο που θύμισε το περσινό άκυρο στο δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη. Συγκεριμένα δήλωσε πως το ΚΚΕ δεν είναι ούτε υπέρ ούτε κατά της εξόδου από την ΕΕ γιατί «δεν εκφράζει μια πραγματική εναλλακτική πολιτική πρόταση, διαφορετική για τα συμφέροντα των εργαζομένων της Μεγάλης Βρετανίας».

Λίγες μέρες νωρίτερα, σε εκδήλωση του ΚΚΕ που έγινε στο Λονδίνο στις 4/6, το μέλος του ΠΓ του ΚΚΕ Γ. Μαρίνος,έκανε μια προσεκτική δήλωση και αναφερόμενος στις δυνάμεις του LEXIT, της αριστερής γραμμής για έξοδο από την ΕΕ είπε «χαιρετίζουμε τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες στην Αγγλία και την Ιρλανδία και εκτιμούμε που ένα μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας υποστηρίζει το ΟΧΙ στην ΕΕ». Δεν ξεκαθάρισε όμως αν και πως τοποθετείται το ίδιο το ΚΚΕ στο θέμα, για να ακολουθήσει τις επόμενες μέρες η δήλωση του Δ. Κούτσουμπα στην ΕΡΤ για το «ούτε ναι ούτε όχι».

Γίνεται φανερό ότι στο όνομα της στρατηγικής και μιας συνολικής ανατροπής το ΚΚΕ δε σηκώνει το γάντι της αντιπαράθεσης απέναντι στην ΕΕ και τη ζωτικής σημασίας συμμαχία, που προσφέρει η συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτή, για το κεφάλαιο. Το ΚΚΕ υποτιμά τη σημασία της αντιΕΕ πάλης για την απόκρουση και την ανατροπή της πολιτικής του κεφαλαίου όπως εκφράζεται μέσα από τα μνημόνια, αλλά και μέσα από τις κατευθύνσεις-ντιρτεκτίβες, το ΕΣΠΑ και την κοινοτική νομοθεσία της ΕΕ. Υποτιμά επίσης το γεγονός πως η σύγκρουση με την ΕΕ ανοίγει το δρόμο για μια πιο συνολική αντιπαράθεση με την άρχουσα τάξη, λόγω της στρατηγικής σημασίας που έχει για αυτήν η συμμετοχή στην ΕΕ. Από την οργάνωση των κοινωνικών συμμαχιών μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων, την επιβολή πολιτικών επιλογών μέσω μνημονίων, συνθηκών και συμφωνιών σε επίπεδο ΕΕ, μέχρι την επίκληση του «ή ευρώ και ΕΕ ή χάος» όταν απονομιμοποιήθηκε η κυρίαρχη πολιτική, η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ είναι επιλογή ζωής για τον κόσμο του κεφαλαίου. Με δυο λόγια, δεν μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για την επαναστατική ανατροπή και τον κοινωνικό μετασχηματισμό σε σοσιαλιστική κατεύθυνση χωρίς το τέλος της σχέσης Ελλάδας και ΕΕ.
Το ΚΚΕ στο όνομα του συσχετισμού που δεν ευνοεί μια άμεση επαναστατική ρήξη αποποιείται την αντιΕΕ πάλη. Θυμίζει την τακτική του στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν παραμονές της συγκρότησης –με πρωτοβουλία του ΚΚΕ– του Συνασπισμού που μετεξελίχτηκε στο σημερινό ΣΥΡΙΖΑ, αντικατέστησε το στόχο της αποδέσμευσης από την ΕΕ (τότε ΕΟΚ) με την πάλη ενάντια στις συνέπειες της ένταξης.

Σε αυτήν την επιλογή καταλήγει και μέσα από την υποτίμηση της δυνατότητας της λαϊκής πάλης να σφραγίζει τις εξελίξεις και να αλλάζει το πολιτικό κλίμα, τους συσχετισμούς και τις συνειδήσεις. Καθόλου τυχαία ο Δ. Κουτσούμπας σε συνέντευξη στον Ενικό του Ν. Χατζηνικολάου την περασμένη Δευτέρα, στην αναφορά του στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και της νεολαίας στη Γαλλία μείωσε την αξία τους λέγοντας χαρακτηριστικά πως προβλέπει ότι… θα ξεφουσκώσουν σαν αντίθετο, ούτε λίγο ούτε πολύ, του οργανωμένου κινήματος. Ουσιαστικά επαναλαμβάνει τη στάση του ΚΚΕ την πρώτη περίοδο των μαζικών αγώνων κατά των μνημονίων. Αποδοκιμάζοντας τότε κάθε κινητοποίηση που κλόνισε πολιτικά τις μνημονιακές κυβερνήσεις, από την απεργία διαρκείας των καθηγητών μέχρι τις πλατείες, αντιπρότεινε «συμπεράσματα» και πολιτική υποστήριξη στο ΚΚΕ. Ουσιαστικά φώτισε σαν διέξοδο το πολιτικό επίπεδο αντί των αγώνων ανατροπής. Με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο συνέπεσε στο αίτημα των εκλογών μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ, όταν μετά τις μαχητικές κινητοποιήσεις ενάντια στο 2ο μνημόνιο, ακολούθησε η κάμψη του μαζικού κινήματος. Με αυτή τη στάση της αποδοκιμασίας των μαχητικών αγώνων και της κλιμάκωσής τους και την απολυτοποίηση της πολιτικής τοποθέτησης σαν λύση, συνέβαλλε αποφασιστικά στην κατοχύρωση του ΣΥΡΙΖΑ σαν δύναμη διεξόδου. Αυτή τη γραμμή αναπαράγει ουσιαστικά με την άρνηση της αναμέτρησης, όπως με την πρόταση του για την απεργία-φάντασμα για το ασφαλιστικό και στις σημερινές συνθήκες κρίσης και αμφισβήτησης της ΕΕ, αλλά και φθοράς στην κοινωνική συνείδηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Πηγή: εφημερίδα ΠΡΙΝ