Πολιτικές πρωτοβουλίες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

 

Η Εργατική Αλληλεγγύη μίλησε με τον Γιάννη Σηφακάκη από την Κεντρική Συντονιστική της Επιτροπή.

 

Ποια είναι τα ζητήματα που θα απασχολήσουν τη διαδικασία;

 

Η συνεδρίαση του ΠΣΟ, μια ημέρα μετά τις διαδηλώσεις ενάντια στον Τραμπ, είναι μια καλή ευκαιρία για να μπορέσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να συζητήσει πώς διαμορφώνεται η περίοδος και πώς πρέπει να κινηθεί αξιοποιώντας τις δυνατότητες που ανοίγονται. 

 

Οι προκλήσεις είναι μεγάλες. Η κυρίαρχη τάξη διεθνώς προσπαθεί να ξεπεράσει την παρατεταμένη κρίση του συστήματος με νέες επιθέσεις σε βάρος της εργατικής τάξης, με ρατσιστικές πολιτικές που φουσκώνουν τα πανιά της ακροδεξιάς και των φασιστών, με όξυνση των ανταγωνισμών και των πολέμων. Στην Ελλάδα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κατρακυλάει κάθε μέρα προς τα δεξιά. Οι συνεχείς υποχωρήσεις στους εκβιασμούς των δανειστών και της κυρίαρχης τάξης δεν οδηγούν σε χαλάρωση των μνημονίων αλλά σε ακόμα χειρότερους συμβιβασμούς και σκληρότερα μέτρα. ΄

 

Κι αυτό σημαίνει σκληρές μάχες μπροστά για το εργατικό κίνημα, σε όλα τα επίπεδα. Η αντιπαράθεση είναι ανοιχτή. Ούτε η κυρίαρχη τάξη έχει καταφέρει να ξεπεράσει την πολύπλευρη κρίση της με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, ούτε ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ έχει καταφέρει να σταματήσει τις αντιδράσεις του κόσμου. Αντίθετα η εικόνα είναι ότι κάθε επίθεση που επιχειρεί να περάσει συναντάει αντιδράσεις, την αντίσταση του κόσμου που δεν είναι διατεθειμένος να επιτρέψει να περάσουν οι επιθέσεις. 

 

Έχουμε μάχες για να ανατρέψουμε παλιά και νέα μνημόνια. Μάχες ξεκινημένες σε μια σειρά χώρους για να σπάσουμε τη λιτότητα σε μισθούς και συντάξεις, να σταματήσουμε απολύσεις και ιδιωτικοποιήσεις, να διεκδικήσουμε μαζικές προσλήψεις σε Υγεία, Παιδεία κλπ. Για να προχωρήσουν οι προσπάθειες οργάνωσης από τα κάτω και κλιμάκωσης των απεργιών κόντρα στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. 

 

Μάχες ενάντια στο ρατσισμό και για αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Μέσα στο χιονιά οι πρόσφυγες πεθαίνουν δείχνοντας τι σημαίνει η βαρβαρότητα των στρατοπέδων συγκέντρωσης και η ρατσιστική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας. Με την μεγάλη διαδήλωση πέρυσι στον Έβρο αναδείξαμε το «σύνορα ανοιχτά», σήμερα παλεύουμε για «πόλεις ανοιχτές» στους πρόσφυγες και κλείσιμο των στρατοπέδων -κολαστήριων για τα οποία περηφανεύεται ο Μουζάλας. Τα συλλαλητήρια στις 18 Μάρτη είναι ο επόμενος μεγάλος σταθμός που πρέπει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να στηρίξει με όλες τις δυνάμεις της. 

 

Μάχες για να τσακίσουμε τους φασίστες. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ παρέα με τον Καμένο αγκαλιάζεται με τους Κασιδιάρηδες και ο Παρασκευόπουλος δίνει και τη «θεωρητική» κάλυψη για να νεκραναστηθούν οι προηγούμενες βρόμικες πρακτικές των Μπαλτάκων. Το αντιφασιστικό κίνημα έχει να κλιμακώσει την πάλη του, μέσα κι έξω απ’ τα δικαστήρια, για να χώσουμε τους φασίστες βαθιά στη φυλακή και να τους εξαφανίσουμε.

 

Μάχες ενάντια στην απειλή του πολέμου και την όξυνση του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού. Οι κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και σ’ αυτό το θέμα είναι προκλητικές. Δεν είναι μόνο ο Καμμένος που επιστρατεύει τους Κασιδιάρηδες. Η «πολυδιάστατη» πολιτική των Κοτζιάδων μαζί με τον Σίσι, τον Αναστασιάδη και το Ισραήλ, για να αναδειχθεί ο ελληνικός καπιταλισμός σε σημείο σταθερότητας στην περιοχή είναι αντιδραστική. Χρειάζεται να προβάλλουμε την διεθνιστική απάντηση, ότι οι εργάτες σε Ελλάδα και Τουρκία δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα, ότι στην Κύπρο η λύση μπορεί να έρθει μονάχα από τα κάτω, από τους απλούς ανθρώπους στις δύο πλευρές του νησιού κι όχι από τους ιμπεριαλιστές και τις πολιτικές των κυρίαρχων τάξεων.

 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει και μπορεί να αναδειχτεί σε βασικό στήριγμα όλων αυτών των μαχών που δίνει η εργατική τάξη και η νεολαία. Και ταυτόχρονα να ανοίξει πολύ πιο θαρρετά τη συζήτηση για την εναλλακτική της αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Η αριστερά πέρα από το ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Ο κόσμος θέλει να δράσει και ταυτόχρονα ψάχνει απαντήσεις για όλα τα μεγάλα ζητήματα. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που ήδη από το 2010 πρόβαλε την ανάγκη ενός αντικαπιταλιστικού μεταβατικού προγράμματος βοηθώντας στο συνολικό προχώρημα της Αριστεράς, μπορεί σήμερα να παίξει κρίσιμο ρόλο.

 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνει πρόταση κοινής δράσης και διαλόγου σε όλες τις μαχόμενες δυνάμεις της αριστεράς. Ποιος είναι ο στόχος αυτής της κίνησης;

 

Επιδιώκουμε το ΠΣΟ να καταλήξει σε πρόταση- κάλεσμα προς τις δυνάμεις της αριστεράς πέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ, με τρεις βασικούς άξονες.

 

Ο πρώτος είναι οι πρωτοβουλίες κοινής δράσης μέσα στο κίνημα. Για να μην ξεπουλήσουν το νερό, για να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, για την καταδίκη της ΧΑ, για την αποτροπή του πολέμου κλπ. Η ανάγκη εναιομετωπικής παρέμβασης στα πλαίσια ενός «αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής», αναγνωρίζεται εκτός από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και από τις περισσότερες αριστερές δυνάμεις. Τώρα πρέπει να προχωρήσουμε από τα λόγια σε πράξεις, ενώνοντας δυνάμεις στις μάχες, δείχνοντας τη δυνατότητα να πετυχαίνουμε νίκες σε κρίσιμα μέτωπα αναγκάζοντας την κυβέρνηση σε υποχωρήσεις. Οι πρωτοβουλίες του Συντονισμού Ενάντια στα Μνημόνια, της ΚΕΕΡΦΑ, της Πολιτικής Αγωγής στη δίκη της ΧΑ κινούνται ήδη σ’ αυτή την κατεύθυνση και πρέπει να στηριχτούν από όλους.

 

Παράλληλα με την κοινή δράση, θέλουμε να προχωρήσει η συζήτηση για όλα τα μεγάλα ζητήματα της προοπτικής. Υπάρχουν δυνάμεις που έχουν σπάσει από τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε συμμετέχουν στη ΛΑΕ είτε όχι, που έχουν προχωρήσει πολιτικά και αναγνωρίζουν τα όρια των κυβερνητικών διαχειρίσεων, την ανάγκη σύγκρουσης όχι μόνο με το ευρώ αλλά και την ΕΕ, τη σημασία μιας διεθνιστικής στάσης και συνολικότερα μιας αντικαπιταλιστικής αναζήτησης στο εργατικό κίνημα. Μ’ αυτές τις δυνάμεις θέλουμε να μπούμε σε συντροφικό διάλογο. Επιδιώκουμε συνεργασίες όχι για να συγκροτήσουμε κάποιο νέο μέτωπο στο οποίο θα αυτοδιαλυθεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά για να διευκολύνουμε να ξεδιπλωθούν οι πρωτοβουλίες κοινής δράσης  και να υπάρχει αποτελεσματικότερη παρέμβαση σε όλες τις μάχες της περιόδου. 

 

Σ’ αυτή τη συζήτηση η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπαίνει έχοντας σαν βάση το αντικαπιταλιστικό της πρόγραμμα, που επιμένει στη διαγραφή όλου του χρέους, τη ρήξη με την ΕΕ, την κρατικοποίηση με εργατικό έλεγχο, τα ανοιχτά σύνορα κλπ. Με στόχο να γίνει κτήμα όλο και πλατύτερων κομματιών των συνδικάτων και της εργατικής τάξης που έχει τη δύναμη να το επιβάλει. 

 

Πώς θα υλοποιηθούν όλα τα παραπάνω βήματα;

 

Καταρχήν χρειάζεται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να ξεπεράσει δικές της αδυναμίες που κόστισαν μια σειρά χαμένες ευκαιρίες το προηγούμενο διάστημα. Να είναι πιο ξεκάθαρη για την περίοδο και τους συσχετισμούς, να μην υποτιμά τις δυνατότητες του κινήματος, να μην υπερτιμά τον αντίπαλο. Να μπορεί ν’  αντιμετωπίζει τη διπλή πίεση είτε της προσαρμογής προς τα δεξιά σε πιο «ρεαλιστικούς» στόχους απ’ αυτόν της ανατροπής του καπιταλισμού, είτε της σεχταριστικής αναδίπλωσης και περιχαράκωσης. Να είναι με δυο λόγια μια δύναμη ξεκάθαρη για την ανατροπή αλλά ταυτόχρονα και ενωτική. 

 

Επιπλέον χρειάζεται να οργανώσει τη δική της αυτοτελή παρέμβαση. Με γύρο εκδηλώσεων κεντρικά και τοπικά για να προβάλει το πρόγραμμα και τις θέσεις της. Με οργάνωση της λειτουργίας των τοπικών και κλαδικών της επιτροπών με συχνές και απλές διαδικασίες που διευκολύνουν τη συμμετοχή και συντροφική συζήτηση με σεβασμό και αναλογική εκπροσώπηση των διαφορετικών απόψεων στο εσωτερικό της. Εξωστρεφή παρέμβαση με στόχο να κερδίσει στις γραμμές της τον κόσμο που επιμένει αγωνιστικά. 

 

 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί να αναδειχθεί σε αυτό που αναζητάει πολύς κόσμος σήμερα, μια δύναμη πρωτοπόρα στους αγώνες και ξεκάθαρη για την προοπτική της αντικαπιταλιστικής ανατροπής πέρα από τα αδιέξοδα της ρεφορμιστικής διαχείρισης του συστήματος. 

 

Δημοσιεύτηκε στην Εργατική Αλληλεγγύη, 18.01.2017