Ο Λάσκαρης είχε «καταργήσει» την ταξική πάλη, οι Τσίπρας - Τσακαλώτος καταργούν τώρα και την αριθμητική...

Αυτά που συμφωνήθηκαν για την Ελλάδα στο πλαίσιο του Eurogroup της 20^ης Φλεβάρη δεν αποτελούν απλώς ένα νέο γύρο σφαγής για τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα. Ένα συνηθισμένο τέλος σε στημένη «διαπραγμάτευση» που όλοι ξέρουμε, πια, σε βάρος ποιου θα καταλήξει. Δεν πρόκειται απλώς για «νέα μέτρα». Δυστυχώς εκείνο που προσυμφωνήθηκε είναι η επίσημη θεσμοθέτηση ενός καθεστώτος διαρκούς μνημονίου, συνεχών κυμάτων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων (των λεγόμενων «μεταρρυθμίσεων») για αόριστο χρονικό διάστημα. Μέχρι να τους ανατρέψουμε …..

Φυσικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με όλη την αστική αντιπολίτευση και το σύστημα που τη στηρίζει, επιχειρεί να πείσει ότι η συμφωνία είναι «επιτυχία» και ο λαός πρέπει να είναι ευχαριστημένος. Μετά το σκίσιμο των μνημονίων, το πρόγραμμα – ανακούφισης της Θεσ/νίκης, το «παράλληλο πρόγραμμα», την προστασία των κοινωνικών ευάλωτων, την αριστερή πολιτική εντός ευρώ και ΕΕ, έρχεται μια νέα επιχείρηση πολιτικής απατεωνιάς. Όμως τα όσα συνομολόγησε στο Eurogroup κάνουν σμπαράλια για μια ακόμη φορά τις δήθεν «κόκκινες γραμμές». Ας δούμε πιο συγκεκριμένα:

1. Η κυβέρνηση συμφώνησε, ενώ έλεγε το αντίθετο, στην πρωτοφανή πρακτική προνομοθέτησης μέτρων για μετά το 2018. Η ξεφτίλα της αστικής, κοινοβουλευτικής δημοκρατίας σε όλο της το μεγαλείο. Ανεξάρτητα εκλογών, κυβέρνησης, λαϊκής ετυμηγορίας προωθούν τη βίαιη προκαταβολική δέσμευση στο σιδερένιο δημοσιονομικό σφαγείο και εφαρμόζουν με κάθε τρόπο την πολιτικο-νομική τους οχύρωση. Μέτρα διαρκείας για υπερκυβέρνηση διαρκείας. Λένε ωμά στην εργατική τάξη και τα μικρομεσαία στρώματα που εξοντώνονται ότι κάθε αντίσταση, διαμαρτυρία, απαίτηση για πολιτική αλλαγή είναι μάταιη. Το μέλλον σας είναι υποθηκευμένο. Πόσο γελασμένοι είναι θεωρώντας ότι ο κόσμος θα αντέξει για πολύ αυτή τη φυλακή;

2. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ συμφώνησε στα αιματηρά πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα από το 2018 και μετά, οπότε και υποτίθεται ότι «τελειώνει το πρόγραμμα». Άρα συμφώνησε σε λιτότητα αόριστης διάρκειας για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Με τον τρόπο αυτό δίνεται και επίσημα η «πράξη τέλους» στον κοινωνικό καπιταλισμό ή αν θέλετε αλλιώς, στην ΕΕ με ανθρώπινο πρόσωπο. Ο μεταπολεμικός καπιταλισμός και η – κατά Κύρκο – ΕΕ των λαών, έδινε μέρος από το «ιδιωτικό πλεόνασμα» δηλ. τα κέρδη του κεφαλαίου από την υπεραξία της εργατικής δύναμης, στο λεγόμενο κοινωνικό κράτος, δημιουργώντας συνειδητά «δημόσια ελλείμματα». Τώρα, και λόγω της βαθιάς δομικής κρίσης, τα θέλουν όλα πίσω και δικά τους. Θέλουν και κρατικό πρωτογενές πλεόνασμα διαρκείας. Όλοι καταλαβαίνουμε τι καταστροφή θα γίνει σε κάθε τομέα κοινωνικής πολιτικής και τι λεηλασία του εναπομείναντος εργατικού εισοδήματος.

3. Ως συνέπεια αυτού η κυβέρνηση επιβεβαίωσε ότι για να επιτευχθούν τα πλεονάσματα αυτά θα πρέπει να μειωθούν και άλλο οι συντάξεις, με την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς, να μειωθεί εκ νέου το αφορολόγητο όριο, ενώ κάτω από το τραπέζι κρατάει και νέα μείωση των μισθών. Δηλ. αύξηση των φόρων για μισθωτούς και συνταξιούχους, ακόμη και για τους ανέργους(!) και μείωση των σημερινών εξευτελιστικών μισθών πείνας. Τα υπόλοιπα θα «εξειδικευτούν» με την επιστροφή των τεχνικών κλιμακίων, για την οποία «πάλεψε» η κυβέρνηση!

Σημαίνει όμως και νέα περικοπή δημοσίων δαπανών, κατάργηση ή/και σύμπτυξη σχολείων, νοσοκομείων, δομών κοινωνικής φροντίδας (εξ ου και τα νέα οργανογράμματα που ετοιμάζουν) μαζί με την μετατροπή του δημόσιου οργανισμού σε αυτοτελή – και αυτοχρηματοδοτούμενη – επιχειρηματική μονάδα (πως θα βγει το πλεόνασμα;).

4. Υπάρχει όμως και το 2017. Συμφωνήθηκε κάτι για τώρα; Μα φυσικά, οι «βαθιές μεταρρυθμίσεις» σε ασφαλιστικό, αγορά εργασίας και φορολογικό, στις οποίες συμφωνούν απόλυτα οι υποτιθέμενοι «διαφωνούντες» ΕΕ και ΔΝΤ (και ο ΣΕΒ με το ελληνικό μνημόνιο plus). Και που μεταφράζεται σε άμεσο ξεπούλημα και ιδιωτικοποίηση του δημόσιου πλούτου (ενέργεια, μεταφορές, νερό), την περιστολή της δημοκρατίας με πρώτο ζήτημα τον περιορισμό του δικαιώματος της απεργίας, τις ομαδικές απολύσεις, τη μονιμοποίηση της κατάργησης των Συλλογικών Συμβάσεων, το γενικευμένο μπλοκάκι, τη φοροαπαλλαγή και εισφοροχάρισμα στο μεγάλο κεφάλαιο, την καταστροφή των φτωχομεσαίων αγροτών, επαγγελματιών και αυτοαπασχολούμενων επιστημόνων. Γι αυτή την αποστολή επιστρέφουν άμεσα τα τεχνικά κλιμάκια της Τρόικας στην Αθήνα! Κατά τα άλλα «ούτε ευρώ νέα μέτρα»!

5.  Και το χρέος; Η κυβέρνηση ξεκίνησε την «διαπραγμάτευση» λέγοντας ότι «δεν υπάρχει περίπτωση» να δεχτεί μέτρα μονομερώς, αν παράλληλα δεν αποφασιστούν ρυθμίσεις για την «ελάφρυνση του χρέους». Και δεν πήραν ούτε καν «υποσχέσεις» γι’ αυτό, την ίδια στιγμή που οι δόσεις της ληστείας καταβάλλονται κανονικά στους δανειστές, με την αφαίμαξη του ελληνικού λαού. Αντιθέτως η ΕΕ όχι μόνο δεν θέλει να ακούσει λέξη για διαγραφή χρέους αλλά ακόμη και τα φαιδρά και ατελέσφορα μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του τα πάει πιο πίσω, το 2018, με το τέλος του προγράμματος. Ποιο τέλος; Τα χρηματοδοτικά «κενά» ξαναεμφανίζονται, νέα δάνεια από ΔΝΤ και ΕΚΤ φαντάζουν αδύνατα (ίσως κάποιες μικρές ανάσες ποσοτικής χαλάρωσης για την πολιτική διάσωση της ευρωζώνης και την διατήρηση του γερμανικού πρεστίζ), χάρισμα χρέους δεν γίνεται ούτε καλύτερη ρύθμισή του, γι’ αυτό και το ακατέβατο 3,5% ετήσιο πλεόνασμα. Τι μένει πέρα από τον υποκατώτατο μισθό, τη δουλειά δουλεία, την ανακύκλωση της ανεργίας και τη φοβερή αφαίμαξη του λαού;

6. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση έχει το φοβερό θράσος να μιλάει για «δημοσιονομικά ουδέτερο αποτέλεσμα». Ο Λάσκαρης είχε «καταργήσει» την ταξική πάλη, οι Τσίπρας - Τσακαλώτος καταργούν τώρα και την αριθμητική. Αν ότι έβγαινε από τη μια τσέπη έμπαινε στην άλλη τότε πως θα καλυπτόταν το χρηματοδοτικό κενό; Ποια η ανάγκη του πλεονάσματος; Το θέμα πάντα είναι το ποιος πληρώνει τα σπασμένα. Το αφορολόγητο το φέρνουν για τους φτωχούς όχι για τους πλούσιους και το «επιχειρείν». Σε αυτούς επιδιώκουν να μειώσουν τους φορολογικούς συντελεστές. Τη λεηλασία του ασφαλιστικού οι μισθωτοί και τα μπλοκάκια την πληρώνουν, όχι το κεφάλαιο. Σφαγή των συντάξεων και των μισθών γίνεται όχι των κερδών. Ας ξαναδούμε τα νούμερα: 5,2 δις χρέη σε απλήρωτους εργαζόμενους από την εργοδοσία, 240 δις ιδιωτικό χρέος, 4,2 εκατομμύρια εργαζόμενοι έχουν χρέη στην εφορία και 2,4 εκατομμύρια σε καταναλωτικά και στεγαστικά δάνεια σε τράπεζες. Την ίδια στιγμή κατάσχονται χωράφια, σπίτια, μαγαζιά, όταν το 1% του πληθυσμού στην Ελλάδα κατέχει το 56% του πλούτου.

7. Εξίσου μνημείο χυδαιότητας και κοροϊδίας αποτελεί και η περίφημη θεωρία των αντισταθμιστικών! Ακόμα κι αν μειωθεί κατά 1% ο ΦΠΑ στην κατανάλωση, το φτωχότατο εισόδημα των 6000 ευρώ που θα πληρώσει 600 ευρώ εφορία, με τη μείωση του αφορολόγητου, θα πρέπει να κάνει αγορές 60.000 ευρώ ετησίως για να ρεφάρει! Η πραγματικότητα είναι ακριβώς αντίθετη. Όταν λένε αντιστάθμισμα εννοούν αναπτυξιακά κίνητρα για επενδύσεις δηλ. τα πλεονάσματα που πληρώνει ο λαός με το αίμα του θα επιστρέφουν σαν παροχές ελάφρυνσης του κεφαλαίου, για μια πιθανή θέση εργασίας των 400 ευρώ! Και η όποια μείωση του ΕΝΦΙΑ θα πάει στα F35 του Καμμένου, που αξίζουν όσο ένας ολόκληρος ΕΝΦΙΑ.

8. Και η έξοδος στις αγορές; Αν γίνει θα σημάνει κάποια νέα δάνεια από την Παγκόσμια Τράπεζα ή άλλα αντίστοιχα «ευαγή ιδρύματα» χάρισμα στο κεφάλαιο (όπως τα ΕΣΠΑ) στο όνομα δήθεν των «100.000 θέσεων εργασίας», ελαστικών και χωρίς δικαιώματα, αν και όποτε δημιουργηθούν.

9. Η κυβέρνηση όμως και η Ε. Αχτσιόγλου εξακολουθούν υποτίθεται να δίνουν τη μάχη των συλλογικών συμβάσεων εργασίας με βάση το «ευρωπαϊκό κεκτημένο». «Τα μνημόνια δεν υπακούν αναγκαστικά στο ευρωπαϊκό κεκτημένο. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχει επιβεβαιώσει πως τα Μνημόνια είναι δράσεις του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, οι οποίες βρίσκονται εκτός της έννομης τάξης της ΕΕ», απάντησε ο Ζ.Κ. Γιουνκέρ στην ευρωβουλή. Τι κυνισμός αλήθεια…

Το πολιτικό περιτύλιγμα που έδωσαν οι μισητοί θεσμοί στη συμφωνία, αποτελεί το πολιτικό αντάλλαγμα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, την πολιτική στήριξη των αστικών τάξεων στην κυβέρνηση των «προθύμων», προκειμένου να μπορέσει να περάσει και να υλοποιήσει τα μέτρα που είναι σε εξέλιξη και τα νέα που έρχονται. Γι αυτό βροντοφωνάζει ο Α. Καρακούσης στο Βήμα στις 23/2: «Ας ενθαρρύνουμε όλοι τον κ. Τσίπρα!».

Για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται ότι η «διαπραγμάτευση» είναι μια απάτη, για να περάσουν στον λαό τα ήδη αποφασισμένα μέτρα υπέρ των δανειστών, των τραπεζιτών και των επιχειρηματιών. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τον αγώνα για την ανατροπή. Με συνθήματα: Έξω το ΔΝΤ από την Ελλάδα, έξω τώρα από την ΕΕ. Κάτω η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και όλου του αστικού μνημονιακού μπλοκ. Κατάργηση όλων των μνημονίων, μονομερής διαγραφή του χρέους, εθνικοποιήσεις με εργατικό και λαϊκό έλεγχο.

Μιχάλης Ρίζος, εφημερίδα ΠΡΙΝ, 26/2/2017

http://prin.gr/?p=13951