Με αποφασιστικότητα παρεμβαίνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην εκλογική αναμέτρηση στις 17 Ιούνη μετά την αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης κάτω από το βάρος της λαϊκής κατακραυγής.

Η ΝΔ δίνει στις εκλογές χαρακτήρα πολιτικής σύγκρουσης με το ευρώ στο επίκεντρο, προσπαθώντας να συσπειρώσει τον αστικό πολιτικό κόσμο. Μέσω του εκβιασμού “ευρώ ή χάος”, με τη βοήθεια του κατεστημένου των ΜΜΕ και του διεθνή παράγοντα, προσπαθεί να δώσει νομιμοποίηση στην πολιτική των Μνημονίων, της ΕΕ και ΔΝΤ.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έρχεται σε αυτή τη μάχη με στόχο να αναδειχτεί μια πρόταση διεξόδου από τη σκοπιά των εργαζομένων και της κοινωνίας. Για να απαλλαγεί η χώρα από τα δεσμά των Μνημονίων που με μοχλό το χρέος ρημάζουν τον παραγόμενο πλούτο, πρέπει να προχωρήσει άμεσα σε παύση πληρωμών και μονομερή διαγραφή του χρέους. Αυτή η επιλογή και μόνο θα διασφαλίσει τους μισθούς και τiς συντάξεις, ενώ θα δώσει τη δυνατότητα για αποκατάσταση και ανασυγκρότηση των κοινωνικών υπηρεσιών. Το ομόλογο των 436 εκατ. που κατά 90% πήγαν στα ταμεία ενός ληστρικού επενδυτικού ταμείου στα νησιά Καϊμάν, ειδικευμένου στη λεηλασία χωρών με προβλήματα δημόσιου χρέους, φέρνει στο προσκήνιο τον άδικο και τοκογλυφικό χαρακτήρα του. 

Μια τέτοια επιλογή συνδέεται και με την έξοδο της χώρας από το ευρώ και την ΕΕ. Η παραμονή στο ευρώ επιβάλλει την πολιτική αποπληρωμής του χρέους με κόστος την κοινωνική καταστροφή που βρίσκεται σε εξέλιξη. Την ίδια στιγμή οφέλη από την ένταξη στην ευρωζώνη αποκομίζουν κυρίως οι πιο διεθνοποιημένες και επιθετικές μερίδες της αστικές τάξης, μέσα από ένα μηχανισμό που τα κέντρα αποφάσεών του είναι στο εξωτερικό, στεγανοποιημένα απέναντι σε κάθε ενδεχόμενο πολιτικής παρέμβασης από τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Εννοείται πως μια ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη κάνει κενό γράμμα τη συμμετοχή στην ΕΕ, αλλά και εμπόδιο για κάθε κοινωνική εξέλιξη μακριά από την πολιτική των Μνημονίων, τα οποία σε μεγάλο βαθμό είναι σύνθεση από οδηγίες και νόμους της ΕΕ. Δεν μπορεί επίσης αυτή η επιλογή να μην συνδέεται με την αποχώρηση από το ΝΑΤΟ και των εξοπλισμών και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.

Για να μπορεί τέλος να υλοποιηθεί μια τέτοια πολιτική αναγκαίος όρος είναι το πέρασμα του τραπεζικού συστήματος στο δημόσιο, με κοινωνικό και εργατικό έλεγχο, για να μη φυγαδευτεί ο κοινωνικός πλούτος στο εξωτερικό και για να υπάρχει ένας στοιχειώδης έλεγχος και σχεδιασμός στην οικονομία, πέρα από την ασυδοσία του τραπεζικού κεφαλαίου.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρεμβαίνει επίσης αναδεικνύοντας την ανάγκη για αναζωογόνηση και ανασυγκρότηση του λαϊκού κινήματος. Στη διετία του Μνημονίου η λαϊκή πάλη έφερε σημαντικά αποτελέσματα στην κοινωνική συνείδηση, αλλά και στις πολιτικές εξελίξεις. Ο οργανωμένος λαός, με πυρήνα και καρδιά το εργατικό κίνημα είναι αυτός που μπορεί να ξηλώσει το Μνημόνιο από εκεί που έχει ρίξει τις πιο βαριές άγκυρες, τους χώρους δουλειάς. Δεν πρέπει να διαφεύγει από κανένα ότι λίγες μέρες μετά την πολιτική συντριβή ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ έληγε η μετενέργεια, ενώ χιλιάδες εργαζόμενοι πιέζονταν να δεχτούν μείωση μισθού. Η πολιτική νίκη πρέπει να γίνει νίκη στην εργασία. Πέρα όμως από το γεγονός ότι καμιά κοινωνική κατάκτηση δεν ήρθε από μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά από τον αγώνα του μαζικού κινήματος, η αναγκαία σήμερα πολιτική ανατροπή δεν μπορεί να γίνει παρά με την επιστροφή της δημοκρατίας στην κοινωνία, με διαδικασίες που δώσουν το λόγο στο λαό. Πρώτες στιγμές αυτής της εξέλιξης ήταν οι δημοκρατικές συνελεύσεις των συνδικάτων, των φοιτητηικών συλλόγων, των λαϊκών συνελεύσεων στις γειτονιές και τις πλατείες. Το νήμα πρέπει να ξαναβρεθεί, ο ερχομός του οργανωμένου λαού στο προσκήνιο πρέπει να ακουστεί αποφασιστικά στην πορεία για τις εκλογές.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα αναδείξει επίσης στην προεκλογική της παρέμβαση και την ελπιδοφόρα προοπτική του σοσιαλισμού που δε γνωρίσαμε. Σήμερα η κοινωνική πρόταση του κεφαλαίου δεν είναι παρά η εφιαλτική ζωή όπου όλα είναι υποταγμένα στην ισοτιμία του ευρώ, για την οποία αξίζει να χαθούν ζωές, να σπαταληθούν πόροι, να λείψει η δημοκρατία, να σβήσει κάθε όνειρο για μια καλύτερη ζωή. Το περίφημο όραμα της ενωμένης Ευρώπης, άδειο πια από κάθε σύνθημα για ισοτιμία των χωρών, αλληλεγγύη, ανοιχτά σύνορα, κοινωνική και οικονομική σύγκλιση, έχει μετατραπεί σε ένα συνώνυμο ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης φτηνής εργασίας. Υπάρχει άλλος δρόμος, θα πει αποφασιστικά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αυτό πρέπει να ακουστεί δυνατά. Είναι ο δρόμος που θα μας βγάλει από τον κύκλο των κρίσεων, του χρέους και των μνημονίων, ο δρόμος που οδηγεί στο σοσιαλισμός και την απελευθερωτική προοπτική του κομμουνισμού στον 21ο αιώνα.

Αυτές οι προγραμματικές θέσεις κάνουν αναντικατάστατη την παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και στις εκλογές και στις κοινωνικές συγκρούσεις που «υπόσχεται» η κρίση της ευρωζώνης και η αρπακτικότητα του κεφαλαίου. Αποτελούν στοιχειώδεις προϋποθέσεις για τη βελτίωση του εισοδήματος και του επιπέδου ζωής της κοινωνικής πλειοψηφίας, δεν μπορούν να λείπουν από την προεκλογική συζήτηση. Ούτε γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ υπαναχωρεί λόγω των πιέσεων που δέχεται ούτε γιατί το ΚΚΕ προτάσει τις πολιτικές προϋποθέσεις και τον κοινωνικό συσχετισμό για να αρνηθεί τελικά το ρεαλιστικό και αναγκαίο χαρακτήρα αυτού του προγράμματος.

Σε αυτή την κατεύθυνση η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει αναλάβει πρωτοβουλίες για μια ευρύτερη συσπείρωση δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντιΕΕ και αντιιμπεριαλιστικής Αριστεράς μπροστά στις εκλογές, απευθυνόμενη σε οργανωμένες δυνάμεις και αγωνιστές. Παράλληλα σε εξέλιξη είναι ένας ευρύς κύκλος πετυχημένων συνελεύσεων στις τοπικές και κλαδικές επιτροπές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ συγκεκριμένες αποφάσεις θα παρθούν στη συνεδρίαση του Πανελλαδικού Συντονιστικού την Κυριακή 20/5 που θα γίνει στην ΑΣΟΕΕ στις 10 πμ.