Συνέντευξη στην Εργατική Αλληλεγγύη, 22/03/2017 - No 1266,  του Θανάση Διαβολάκη, ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ: «Η κοινή δράση μπορεί να εμπνέει»

 

Πόσο σημαντική είναι αυτή την περίοδο μια πρόταση για κοινή δράση και διάλογο των δυνάμεων της πέρα από το ΣΥΡΙΖΑ Αριστεράς; 

 

Το πόσο σημαντική και επίκαιρη είναι μια τέτοια πρόταση το δείχνει το πολύ σκληρό πακέτο αντεργατικών-αντιλαϊκών μέτρων που ετοιμάζει η κυβέρνηση στο πλαίσιο της προσπάθειάς της να κλείσει τη λεγόμενη δεύτερη αξιολόγηση. Όπως φάνηκε στο τελευταίο Γιούρογκρουπ, πρόκειται για μία συμφωνία που θέλει να εξασφαλίσει πολύ μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα, πράγμα που σημαίνει νέα φορολογική επιδρομή στους εργαζόμενους με τη μείωση του αφορολόγητου, διάλυση του ό,τι έχει απομείνει από τις εργασιακές σχέσεις με την απελευθέρωση των απολύσεων, θάψιμο της επαναφοράς των ΣΣΕ, αλλαγή προϋποθέσεων κήρυξης απεργιών και κατάργηση προστασίας συνδικαλιστών από διώξεις και απολύσεις, συνέχιση με μεγαλύτερη ένταση των ιδιωτικοποιήσεων των δημοσίων επιχειρήσεων και κοινωνικών αγαθών. Μια σειρά μέτρα δηλαδή που συνιστούν ένα καινούργιο μνημόνιο και που αν περάσουν η κατάσταση για τους εργαζόμενους θα γίνει πραγματικά τραγική. Η ανάγκη της αντίστασης γίνεται επιτακτική και βλέπουμε ήδη τους εργαζόμενους σε μια σειρά χώρους ότι οργανώνονται και ξεσηκώνονται όπως στα νοσοκομεία, την ΕΥΔΑΠ, την Εθνική Ασφαλιστική, τους ναυτεργάτες, την Ιντρακόμ.

 

Σε αυτή τη συγκυρία είναι που η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βγαίνει ανοιχτά και καλεί όλες τις δυνάμεις της αριστεράς σε κοινή δράση. Αυτό σημαίνει να επιδιώξουμε από κοινού, στους χώρους που δραστηριοποιούμαστε όλοι, να πάρουμε αποφάσεις για απεργιακές κινητοποιήσεις, για συντονισμό των κινητοποιήσεων αυτών με στόχο η αντίσταση να πάρει πανεργατικά-παλλαϊκά χαρακτηριστικά. Να συντονιστούν οι εργαζόμενοι από τα κάτω, τα πρωτοβάθμια σωματεία, με τις συνελεύσεις τους, έτσι ώστε να φτάσουν στην κλιμάκωση. Μεγάλο πεδίο κοινής δράσης είναι και η μάχη ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό. Η διαδήλωση στις 18 Μάρτη ήταν παράδειγμα. Είχε μεγάλη συμμετοχή ντόπιων εργαζόμενων και νεολαίας αλλά και προσφύγων και μεταναστών. Ένα πολυεθνικό ποτάμι πλημμύρισε το κέντρο της Αθήνας και διαδήλωσε ενάντια στη ρατσιστική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, απαιτώντας δικαιώματα για τους πρόσφυγες, να ανοίξουν τα σύνορα και οι πόλεις για την ένταξή τους στην ομαλή, ανθρώπινη ζωή, να σταματήσει ο εγκλεισμός τους στα στρατόπεδα, να ανοίξουν οι δομές παιδείας, υγείας για όλους, ένα μήνυμα που αγκαλιάστηκε από όλους. Κι έδειξε ότι η κοινή δράση μπορεί και να εμπνεύσει τον κόσμο και να δημιουργήσει μεγάλα πολιτικά γεγονότα.

 

Μέσα στην κοινή δράση ανοίγονται και τα ζητήματα της προοπτικής. Ανοίγουν από τους ίδιους τους εργαζόμενους που ψάχνουν εναλλακτική στους συμβιβασμούς του ΣΥΡΙΖΑ, το πώς μπορεί να ανατραπεί αυτή η κατάσταση συνολικά. Γι' αυτό το κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εκτός από την κοινή δράση στο κίνημα, προχωρά σε πρόταση πολιτικής συνεργασίας με τις δυνάμεις της μαχόμενης Αριστεράς γύρω από ένα πολιτικό πρόγραμμα που θα απαντά με ανατρεπτικό τρόπο στα ζητήματα που έχουν ανοίξει. Για παράδειγμα γίνεται φανερό σήμερα ότι καμία αλλαγή προς το καλύτερο της ζωής των εργαζομένων δε μπορεί να γίνει παραμένοντας μέσα στο πλαίσιο του ευρώ και της ΕΕ, αν δεν αμφισβητηθεί το χρέος που σύμφωνα με τις παραδοχές των ίδιων των θεσμών δεν είναι βιώσιμο και τα επόμενα χρόνια θα ξεπεράσει το 200% του ΑΕΠ, αν δεν αμφισβητηθεί η κυριαρχία των μεγάλων τραπεζών και επιχειρήσεων με κοινωνικοποίησή τους με εργατικό-λαϊκό έλεγχο ενάντια στους εκβιασμούς, αν δεν αμφισβητηθεί η θέση της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς. Αυτά είναι μια σειρά κομβικά πολιτικά ζητήματα γύρω από τα οποία υπάρχει έδαφος για να συνεργαστούν και να βαδίσουν μαζί οι δυνάμεις της ανατρεπτικής Αριστεράς. Οι πολιτικοί στόχοι είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη νίκη.

 

Ποιες είναι οι πρώτες αντιδράσεις στο κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ; 

 

Υπάρχουν δυνάμεις που δήλωσαν ότι τη βλέπουν θετικά και είναι διατεθειμένες να συμμετέχουν σε ένα τέτοιου είδους διάλογο. Υπάρχουν και δυνάμεις που απέφυγαν την ουσία της πρότασης, όπως για παράδειγμα το ΚΚΕ που δεν απάντησε επίσημα αλλά μέσω αρνητικών σχολίων στο Ριζοσπάστη. Θα συνεχιστεί αυτή η απεύθυνση, δε θα τη σταματήσουμε. Και στο παρελθόν είχαμε αρνητικές απαντήσεις σε αντίστοιχα καλέσματα και πρωτοβουλίες αλλά ποτέ δεν τις πήραμε σαν κάτι παγιωμένο και τετελεσμένο.

 

Γιατί το πιο ενθαρρυντικό και σπουδαίο στην πρόταση για κοινή δράση, εκτός από τη μεγάλη δημοσιότητα που πήρε, είναι η πολύ θετική ανταπόκριση που βλέπουμε από τους εργαζόμενους και τους αγωνιστές στους χώρους μας. Είναι πολλοί που θέλουν τις δυνάμεις της Αριστεράς να μπουν μπροστά στον αγώνα. Για παράδειγμα, εκτός από τις 18 Μάρτη που έδειξε τις δυνατότητες, στη μάχη για την είσοδο των προσφυγόπουλων στα σχολεία, όπως στην περιοχή μου στο Κερατσίνι και το Πέραμα, πουθενά δεν πέρασε η λυσασμένη και τραμπούκικη προσπάθεια της νεοναζιστικής συμμορίας γιατί η αντίσταση εκδηλώθηκε από όλες τις δυνάμεις τις αριστεράς ενωμένες.

 

Θέλουμε λοιπόν να πατήσουμε στην πλατιά αποδοχή αυτής της πρότασης για να ανοίξουμε ένα συντροφικό διάλογο πάνω στα συμπεράσματα από την κυβερνητική αλλαγή πριν δυο χρόνια και την ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας από ένα κόμμα στο όνομα της αριστεράς. Υπάρχουν δυνάμεις που πιστεύουν ότι ένας άλλος ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να τα καταφέρει. Όμως, η πλήρης υποταγή και η εφαρμογή των ίδιων μνημονιακών πολιτικών δεν είναι αποτέλεσμα κακών προσώπων ή προδοσίας, είναι το φυσιολογικό αποτέλεσμα μιας στρατηγικής που έλεγε ότι μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα διαπραγματευόμενοι με τους θεσμούς και διαχειριζόμενοι το σύστημα χωρίς στρατηγική σύγκρουσης και ανατροπής. Άλλοι βλέπουν την έξοδο από το ευρώ περισσότερο σαν μία τεχνικού τύπου λύση που μπορεί, πιθανά σε συμμαχία με πατριωτικές δυνάμεις μέσα από το σύστημα, να φέρει κάποιο αποτέλεσμα. Άλλες πιστεύουν ότι η λύση όλων των προβλημάτων εξαντλούνται στην δική τους ενίσχυση με κατεύθυνση τη “λαϊκή εξουσία” κάποτε στο μέλλον, κάτι που στην πράξη οδηγεί το κίνημα σε αδράνεια και αναμονή.

 

Το βασικό είναι η εκτίμηση για την κατάσταση του κινήματος κι αν μπορεί ο ίδιος ο κόσμος να αλλάξει τα πράγματα. Η ανατροπή τόσων κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια, η μεγάλη αλλαγή που έγινε στο πολιτικό σύστημα, η μεγαλύτερη μετά τη Μεταπολίτευση, δείχνει τη δύναμη που έχει ο κόσμος. Κάτι αντίστοιχο έδειξε και το αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα υπέρ του ΟΧΙ. Μέσα σε ένα κλίμα πολύ μεγάλων εκβιασμών όχι μόνο από τα ΜΜΕ και τα παπαγαλάκια του συστήματος αλλά και από τα αφεντικά στους χώρους δουλειάς, ο κόσμος έδωσε τη δική του δυνατή απάντηση. Η πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί να βοηθήσει σε τέτοιου είδους ξεκαθαρίσματα μέσα στις δυνάμεις της Αριστεράς. Γιατί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιμένει ότι μπορούμε να ανατρέψουμε την επίθεση και με κόμβο τους στόχους του αντικαπιταλιστικού προγράμματος να ανοίξουμε το δρόμο για την αντικαπιταλιστική ανατροπή.

 

Πώς κινείται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να υλοποιήσει την πρωτοβουλία που πήρε;

 

Η πρόταση απευθύνεται σε όλους τους αγωνιστές σε κάθε χώρο, αλλά και κεντρικά πολιτικά. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έκανε και θα συνεχίσει να κάνει επαφές και συζητήσεις με όλες τις δυνάμεις της αριστεράς που συμφωνούν ότι είναι αναγκαία τόσο η κοινή δράση όσο και ο διάλογος. Με συγκεκριμένες προτάσεις, όπως ήταν η πρότασή της για πανεργατική απεργία στις 15 Μάρτη μαζί με την απεργία των υγειομικών, ώστε να πάρει πανεργατικά χαρακτηριστικά. Μπορεί αυτό να μην προχώρησε αλλά η πρόταση είναι σε ισχύ. Ταυτόχρονα, χρειάζεται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να βγει ανοιχτά οργανώνοντας εκδηλώσεις και καλώντας σε αυτές όλες τις δυνάμεις και όλο τον κόσμο να πάρει μέρος και θέση. Η δράση μας σε αυτό το επίπεδο θα ξεδιπλωθεί όλο το επόμενο διάστημα, γιατί η πολιτική πρόταση δεν εξαντλείται σε μια χρονική στιγμή.

 

Η κινητοποίηση του κόσμου και η διάθεσή του να παλέψει από κοινού αναγκάζει και τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τις δυνάμεις στις οποίες απευθύνεται να κινηθούν σε αυτή την κατεύθυνση. Αυτός είναι ο κρίσιμος παράγοντας. Ο κόσμος που αγωνίζεται θέλει να είναι μπροστά μια αριστερά που όχι μόνο θα βάζει ανοιχτά το ζήτημα της σύγκρουσης και της ανατροπής αλλά και που θα δείχνει ικανή να πάει αυτόν τον αγώνα μέχρι το νικηφόρο τέλος. Η εμπειρία ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ διδακτική ως προς αυτό, δεν μπορούμε να ενωθούμε κάτω από οποιοδήποτε πρόταγμα.

 

 

Η πολιτική συνεργασία έχει νόημα και ένα μέτωπο των δυνάμεων της αριστεράς έχει νόημα, όχι όταν είναι απλά ενάντια στα μνημόνια ή το νεοφιλελευθερισμό. Η ενότητα για να έχει αποτέλεσμα πρέπει να χτυπά τα πράγματα στη ρίζα τους. Να είναι ενότητα κάτω από ένα πρόγραμμα που να απαντά, από την πλευρά των εργατικών συμφερόντων, στα ζητήματα της συγκυρίας. Γι' αυτό βάζουμε το ζήτημα: κοινή δράση για την απόκρουση του τέταρτου μνημόνιου και διάλογος και συστράτευση για τα σημαντικά στρατηγικά ζητήματα στα οποία η αντικαπιταλιστική αριστερά έχει ήδη αρθρώσει τις απαντήσεις και μπορεί να τις δυναμώσει και να τις κάνει υπόθεση του κινήματος.