Κατάσταση εξαίρεσης εξακολουθεί να εμφανίζει η γειτονιά μας. Η εξαίρεση είναι ότι  εδώ και δυόμιση μήνες η Νέα Φιλαδέλφεια βρίσκεται κάτω από ένα ιδιότυπο καθεστώς τρομοκρατίας από ομάδα οπαδών που χρησιμοποιούν το όνομα και τα σύμβολα της ΑΕΚ, υπηρετώντας το σχέδιο παράδοσης μιας ολόκληρης  γειτονιάς στα συμφέροντα του κεφαλαίου και κρίνουν  ποιος επιτρέπεται να μιλάει και ποιος όχι. Ποια εκδήλωση θα γίνει και ποια όχι. Ποια κριτική μπορείς να κάνεις (που δεν μπορείς) και ποια όχι.

Συνδέεται με τη μετάλλαξη της πόλης σε «διασκεδασούπολη» πολλών επιπέδων και μεγεθών και διαμορφώνει την «υποδομή» για την εφαρμογή όρων εργασιακής ζούγκλας και καταστολής κάθε εργατικής διεκδίκησης στις επιχειρήσεις της πόλης.

 Μαζί τους και διάφοροι τοπικοί «παράγοντες» και  «δημοσιογράφοι» με κουκούλα, που δεν ξέρουν δεν είδαν δεν άκουσαν. Αλλά ξέρουν και βλέπουν και ακούν μόνο τη φωνή του μεγάλου αφεντικού. Αν ζούσαν την περίοδο της επτάχρονης χούντας των συνταγματαρχών το δίχως άλλο επίσης δεν θα ήξεραν δεν θα άκουγαν και δεν θα έβλεπαν. Γιατί όπως και να το κάνουμε, τότε όπως και τώρα, αν κοιτάξεις την δουλίτσα σου και δεν μιλήσεις, κυρίως όμως αν δεν προσπαθήσεις να δράσεις , δεν θα έχεις κάποιο πρόβλημα. Θα αρχίσεις να αντιμετωπίζεις όμως μόλις πας να βγεις έξω από τα όρια που σου επιτρέπει το μεγάλο αφεντικό και ο οπαδικός του στρατός. Τότε τα πράγματα αλλάζουν.

Μόλις είκοσι μέρες πριν, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ οργάνωσε ανοιχτή εκδήλωση συζήτηση για το ζήτημα των ελεύθερων χώρων και της προσπάθειας από το μεγάλο κεφάλαιο να τους οικειοποιηθεί και να βγάλει κέρδη από αυτούς, σε βάρος των κατοίκων και της ίδιας της φυσιογνωμίας της πόλης.  Η εκδήλωση, ενόχλησε τους τραμπούκους του Μελισσανίδη, που θέλησαν να εισβάλουν στη συζήτηση με σκοπό να τη διαλύσουν, ενώ οι ομιλίες ήταν σε εξέλιξη, σπάζοντας τα τζάμια της εισόδου και εκτοξεύοντας πέτρες στο ισόγειο αλλά και στα τζάμια του ορόφου, με την ανοχή της αστυνομίας (αλίμονο κύριε Τόσκα μας)    Και βέβαια, όλα αυτά ακόμη και μετά και την ψήφιση της σχετικής φωτογραφικής τροπολογίας για το γήπεδο της ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ ΑΕ, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι ο πραγματικός στόχος ποτέ δεν αφορούσε το γήπεδο, αλλά είναι η απόλυτη σιωπή, η απόλυτη καθυπόταξη κάθε διαφορετικής άποψης, για να επιβληθεί ο νόμος της «νύχτας» των επιχειρηματικών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο, με κάθε κόστος. Η εκδήλωση όμως έγινε και ολοκληρώθηκε. Και ήταν το πρώτο βήμα που άνοιξε έναν δρόμο για να επιστρέψει η πρωτοβουλία και η γειτονιά στους αγωνιζόμενους κάτοικους. Το πρώτο βήμα μιας διαδικασίας που θα δώσουμε την μάχη να φτάσει μέχρι το τέλος της. Να μπορεί κανείς να μιλάει και να περπατάει ελεύθερα στην πόλη του. Να μην φοβάται όποια γνώμη και αν έχει να την πει, να την διαδώσει να την συζητήσει. Η δημοκρατία δεν είναι ένα σύνθημα που απλά το επικαλούνται συνήθως εκείνοι που την καταπατούν. Είναι η διαρκής υπενθύμιση ότι δεν χαρίζεται αλλά κατακτιέται.

Δεν μας ξεγελάει κανείς τοπικός «παράγοντας» που τρία χρόνια τώρα σφυρίζει αδιάφορα, διαμορφώνει κλίμα, μιλάει για δύο άκρα(!!!) και επικαλείται την «νομιμότητα» όποτε τον συμφέρει Τα κροκοδείλια δάκρυα και η υποκρισία όσων ανέχτηκαν και εξέθρεψαν το τέρας και τώρα τρομάζουν (ή κάνουν πως τρομάζουν) δεν μας ξεγελάνε.

Είναι λάθος μια λογική παζαριών των όρων της επιχειρηματικής επέλασης με αντάλλαγμα «αντισταθμιστικά οφέλη» για την περιοχή που από ότι φαίνεται η κυβέρνηση προωθεί.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι ένοχη γιατί πρωτοστατεί στην άλωση του δημόσιου χώρου και των δημόσιων κοινωνικών αγαθών από το κεφάλαιο. Την ίδια ώρα που ετοιμάζεται να ψηφίσει τα μέτρα ενός 4^ου μνημονίου. Που βάζει το χέρι στην τσέπη του συνταξιούχου και «κλέβει» μέσω φορολογίας ένα μισθό το χρόνο από τον εργαζόμενο δεν διστάζει να διαθέσει ένα πακτωλό δημόσιου χρήματος για ένα ιδιωτικό έργο, και να ψηφίζει τροπολογίες που διευκολύνουν τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Με εργαλεία τα Ρυθμιστικά Σχέδια, τα μνημόνια, το ΤΑΙΠΕΔ, το Νέο Υπερταμείο, νόμους και φωτογραφικές τροπολογίες η κυβέρνηση έχει προχωρήσει και μεθοδεύει τις επόμενες κινήσεις για την πλήρη παράδοση στους μεγιστάνες του πλούτου όλης της δημόσιας γης και περιουσίας. Δεν είναι μόνο ο Μελισσανίδης, είναι και οι Λάτσης, Σαββίδης, Ίδρυμα Νιάρχου, Μαρινάκης, Αγγελόπουλοι, Αλαφούζος, Μπόμπολας κ.α. που μαζί με ξένους «επενδυτές» λεηλατούν τις ζωές μας και το δημόσιο χώρο.

Με τη συναίνεση όλων των κομμάτων που πρωταγωνιστούν στις μνημονιακές συμφωνίες και την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Ένωση Κεντρώων, Ποτάμι, Χρυσή Αυγή) επιχειρείται η παράδοση ολόκληρων περιοχών ή και πόλεων στο κεφάλαιο

Είναι υποκριτική και ταυτόχρονα εξοργιστική η στάση του ΣΥΡΙΖΑ που από τη μια είναι αυτός που αποφασίζει και υλοποιεί αυτή την πολιτική και από την άλλη χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τους ελεύθερους χώρους και τη δημοκρατία.

Είναι ένοχη και η περιφερειακή αρχή της Ρ.Δούρου που και εντάσσει στον προϋπολογισμό της τα έργα χρηματοδότησης του επιχειρηματικού σχεδίου και σιωπά για ότι γίνεται στη Φιλαδέλφεια.

Σε αυτό το πλαίσιο οι μάχες για κάθε μικρό ή μεγάλο ελεύθερο χώρο, ενάντια σε «φαραωνικά» έργα που υποβαθμίζουν το τοπικό περιβάλλον, οι κινήσεις ανάκτησης του δημόσιου χώρου προς όφελος των λαϊκών αναγκών και η πάλη για την αποτροπή της παράδοσής τους στα επιχειρηματικά συμφέροντα πρέπει να αποτελέσουν βασική πλευρά της πάλης του εργατικού κινήματος.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με την δράση της και την πρακτική της θα συμβάλλει μαζί ελπίζουμε με όλες τις δυνάμεις της μαχόμενης αριστεράς και των κινημάτων της γειτονιάς για την αναγκαία συλλογική οργάνωση ώστε να νικήσουν οι κάτοικοι για ακόμα μία φορά. Πιστεύουμε ότι αυτό είναι το αναγκαίο κριτήριο που πρέπει να χαρακτηρίζει κάθε πρωτοβουλία.