του Άγγελου Χάγιου

Στα εκατό χρόνια από τη μεγάλη Οκτωβρια­νή Επανάσταση, με τη διπλή εμπειρία της νί­κης και της ήττας των επαναστατικών κυμάτων του 20ου αιώνα, το Νέο Αριστερό Ρεύμα για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση ανοίγει τον διά­λογο στην πορεία προς το 4ο Συνέδριό του.

Συζητάμε για ένα πρόγραμμα κομμουνιστικής εναλλακτι­κής στον ολοκληρωτικό καπιταλισμό. Για μια στρατηγικού τύ­που απάντηση στην αντιδραστική, αντεργατική, πολεμική εκ­στρατεία του κεφαλαίου που επιδιώκει έτσι να υπερβεί τη δο­μική του κρίση. Η άνοδος ακροδεξιών και νεοφασιστικών δυ­νάμεων, η αντικομμουνιστική υστερία των αστικών δυνάμε­ων, η επικίνδυνη πολιτική Τραμπ, η αντιδραστική ανασυγκρό­τηση της ΕΕ, ο κοινοβουλευτικός ολοκληρωτισμός, φωτίζουν με δραματικό τρόπο την αναγκαιότητα αυτή.

Διαρκείς και ελπιδοφόρες είναι οι εργατικές και λαϊκές αντιστάσεις και στη χώρα μας. Αναγκαία, ωστόσο, είναι η συ­νένωση τους σε ένα ανώτερο, τακτικό, πο­λιτικό στόχο ανατροπής των νέων κυμάτων εργατικής και νεολαιίστικης γενοκτονίας που προωθούν κυβέρνηση και ΕΕ μέχρι το 2060. Η ανατροπή της μνημονιακής επιδρο­μής, της πολεμικής απειλής και της επιτρο­πείας απαιτεί την ανατροπή της αστικής πο­λιτικής που, με όργανο τη συμμαχία κυβέρ­νησης-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου, προωθεί την πιο βάρβαρη ανασυγκρότηση του ελληνικού κα­πιταλισμού μετά τον Εμφύλιο.

Συζητάμε για την ανώτερη συγκρότηση της ευρύτερης πρωτοπορίας σε όλα τα επί­πεδα (κόμμα, μέτωπο, κίνημα), αλλά πρώτα και κύρια στο στρατηγικό πεδίο — ενός σύγ­χρονου προγράμματος και κόμματος κομ­μουνιστικής απελευθέρωσης. Με κέντρο τα καθολικά συμφέ­ροντα της εργατικής τάξης στην εργασία αλλά και σε όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής που συγκροτούν την κοινωνική προσωπικότητα κάθε ανθρώπου.

Επιχειρούμε να υπερβούμε τα προγράμματα και τα κόμματα που έκαναν θεωρία την εγκατάλειψη της επανάστασης και του κομμουνισμού στο όνομα της «τακτικής». Που αρνούνται τον διεθνιστικό χαρακτήρα της κομμουνιστικής λύσης μέσω της «εθνικοποίησης» της πολιτικής τους, μετατρέποντας την επα­ναστατική τακτική σε άθροισμα άτακτων κινήσεων, πολιτικα­ντισμό και, τελικά, υποταγή στην κοινοβουλευτική λογική και την αστική διαχείριση.

Αλλά γι’ αυτό απαιτούνται τομές σε όλα τα επίπεδα και όχι αναπαραγωγή της λογικής ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποτελεί κυβέρνηση αστική, επικίνδυνης κλιμάκωσης των αντιδραστικών αντεργατικών αναδιαρθρώσεων (μνημονια­κών και άλλων), εχθρική προς το λαό. Καμία σχέση δεν έχει με την Αριστερά. Είμαστε αισιόδοξοι και μπορούμε να τους ανα­τρέψουμε, αλλά όχι με μια από τα ίδια. Χρειάζεται βαθιά ρήξη με λογικές διαταξικής αντιμνημονιακής ενότητας, «παραγωγι­κής ανασυγκρότησης πρώτα και μετά να κερδίσουν οι εργαζό­μενοι», «πραγματικά αριστερής κυβέρνησης» αλλά και με εκλο­γικά μέτωπα σωτηρίας, με το κίνημα και τον λαό στον καναπέ.

Το Αντικαπιταλιστικό Εργατικό Μέτωπο, με το πρόγραμμά του, υπηρετει μια σύγχρονη ανατρεπτική απάντηση. Στο πολι­τικό επίπεδο, με την οικοδόμηση του πόλου της αντικαπιταλι­στικής και επαναστατικής Αριστεράς καθώς και την αναβάθμι­ση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεν συγκροτούν νέα αριστερά τα αστικοδι­αχειριστικά ή ρεφορμιστικά ρεύματα τύπου Κόρμπιν, Σάντερς, Μελανσόν, Ποδέμος, όπως δεν συγκροτούσε κάτι τέτοιο και ο ΣΥΡΙΖΑ πριν από το 2015. Για να υπάρξει νικηφόρος αντικαπι­ταλισμός, πρέπει να είναι βαθιά και με σύγχρονο τρόπο κομ­μουνιστικός, διεθνιστικός και επαναστατικός.

Επιδιώκουμε την πολιτική συνεργασία της ΑΝΤΑΡΣΥA με τις αντικαπιταλιστικές, αντιΕΕ, αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις οι οποίες διαχωρίζονται από νεο-διαχει­ριστικές, νεο-συριζαίικες λογικές. Σχεδιά­ζουμε την προώθηση αυτής της μετωπικής λογικής με ένα τολμηρό άνοιγμα στο διά­σπαρτο δυναμικό που αποδεσμεύεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και αναζητά τις βαθύτερες αι­τίες της ενσωμάτωσής του στο αστικό μνη­μονιακό στρατόπεδο. Η πρόταση συνολι­κής πολιτικής συνεργασίας δεν μπορεί να απευθυνθεί, με βάση τις θέσεις τους, σε ΚΚΕ και ΛΑΕ, δυνάμεις με τις οποίες επιδι­ώκεται η υπεραναγκαία και πολύτιμη κοι­νή δράση μέσα στα σωματεία και τους μα­ζικούς φορείς.

Η Πρόταση για νέο πρόγραμμα και κόμ­μα κομμουνιστικής απελευθέρωσης ανα­δείχνει ως καθοριστική κινητήρια δύναμη την εργατική τάξη και τη δημιουργική δυνατότητα, μαζί με τους συμμάχους της, να οικοδομήσει τη νέα κομμουνιστική κοινωνία. Απευθύνεται στο υπαρκτό δυναμικό των συνειδητών δυνάμεων (εργατικών πρωτοποριών, οργανώσεων, ανένταχτων κομμουνιστών) που κατανοούν και «υπηρετούν» την κομμουνιστική αναγκαιότητα, δυνατότητα και τάση της εποχής. Που δεν «προσαρμόζονται» στην ηττημένη στρατηγική και τακτική του παραδοσιακού κομμουνιστικού κινήματος και του ανύπαρκτου σοσιαλισμού, όπως το ΚΚΕ, ούτε στις ευρω-διαχειριστικές ή μεταμοντέρνες αντιλήψεις, στο όνομα της επαφής με «πλατιές μάζες».

Φιλοδοξία μας είναι, μέσω μιας συλλογικής δημοκρατικής και ανοικτής διαδικασίας, να καταλήξει το Συνέδριο μας σε ένα μάχιμο πρόγραμμα για το «ψωμί-δουλειά-ειρήνη-ελευθερία» της εποχής μας, για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της αντι­δραστικής εκστρατείας του κεφαλαίου. Για τη συγκρότηση του επαναστατικού υποκειμένου με στόχο την επανάσταση. Για μια νέα κομμουνιστική ελπίδα.

Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 1.10.2017

http://prin.gr/?p=16559