Καταλωνία: Νίκησαν την καταστολή, συνεχίζουν με Γενική Απεργία

του Νίκου Λούντου

 

Ο κόσμος βγαίνει νικητής από τη μάχη της 1ης Οκτώβρη στην Καταλωνία. Το δημοψήφισμα έγινε, το Ναι στην ανεξαρτησία κέρδισε με 90%. Το ισπανικό κράτος απέτυχε και ρεζιλεύτηκε. Εκατομμύρια άνθρωποι όλων των ηλικιών ξύπνησαν το πρωί της Κυριακής γνωρίζοντας πως δεκάδες χιλιάδες χωροφύλακες και μπάτσοι τούς περιμένουν πάνοπλοι στους δρόμους, περικυκλώνουν τα σχολεία και τα άλλα κτίρια όπου θα διοργανωνόταν το δημοψήφισμα. Αλλά αψήφησαν το φόβο και τις απειλές και έκαναν πράξη το σύνθημα των τελευταίων ημερών “Θα ψηφίσουμε”.

 

Μέχρι νωρίς το πρωί η καταλανική αστυνομία είχε κλείσει μερικές εκατοντάδες εκλογικά κέντρα, εκεί όπου δεν είχαν γίνει καταλήψεις από το προηγούμενο βράδυ, αλλά στη συνέχεια αποσύρθηκε. Η ηγεσία της, παρότι είχε τεθεί πραξικοπηματικά κάτω από τον έλεγχο της Μαδρίτης, είχε δηλώσει ότι δεν θα πάρει μέρος σε συγκρούσεις με τον κόσμο. Έτσι άρχισαν να αναλαμβάνουν δράση οι ορδές των Ισπανών μπάτσων και των χωροφυλάκων. Άρχισαν να σπάνε πόρτες και παράθυρα, να μπαίνουν στα εκλογικά κέντρα χτυπώντας τον κόσμο που ήδη σχημάτιζε ουρές, δέρνοντας τις εφορευτικές επιτροπές για να κλέψουν τα ψηφοδέλτια και να σπάσουν τις κάλπες. Αλλά ο κόσμος επέμεινε, οι ουρές γιγάντωναν, κάθε ένας που κατάφερνε να ψηφίσει γινόταν ασπίδα για να ψηφίσουν και οι επόμενοι. Στήθηκαν οδοφράγματα έξω από εκλογικά κέντρα για να μην μπορούν να φτάσουν τα οχήματα της χωροφυλακής που είχαν ξεχυθεί από τα κρουαζιερόπλοια που είχε επιτάξει η ισπανική κυβέρνηση. Εκεί που τα οδοφράγματα δεν τα έφτιαξαν οι φοιτητές, έστησαν οι αγρότες τα τρακτέρ τους, και εκεί που δεν ήταν αγρότες ήταν οι πυροσβέστες που συγκρούστηκαν με τους χωροφύλακες.

 

Οι μπάτσοι χτύπησαν με πλαστικές σφαίρες, επιχείρησαν να κάνουν κλοιούς στις εργατογειτονιές για να μην μπορεί ο κόσμος να φτάσει συλλογικά, με διαδηλώσεις μέχρι τις κάλπες.

 

Πάνω από 800 άνθρωποι τραυματίστηκαν, αρκετοί από αυτούς χρειάστηκε να πάνε στα νοσοκομεία, τα χειρότερα τραύματα ήταν στα μάτια. Οι χωροφύλακες είχαν φύγει από κάθε γωνιά του ισπανικού κράτους με τα τζιπ τους για να φτάσουν στην Καταλωνία, και σε πολλές περιπτώσεις τούς αποχαιρετούσαν μικρές συγκεντρώσεις φασιστών που τούς φώναζαν “Πάνω τους, φάτε τους”. Μ’ αυτές τις ορέξεις είχαν φτάσει, και αυτή ήταν και η γραμμή της κυβέρνησης του Ραχόι, να παίξουν το ρόλο του στρατού κατοχής που θα τρομάξει τον κόσμο και θα απονομιμοποιήσει το δημοψήφισμα. Απέτυχαν σε όλα, χάρη στην ηρωικότητα του κόσμου. Το δημοψήφισμα και έγινε, και αυτός που απονομιμοποιήθηκε είναι η κυβέρνηση του Ραχόι και το κράτος τους. Το βράδυ ο Ραχόι έκανε διάγγελμα στο οποίο δεν έκανε καμιά αναφορά στη βία και στους τραυματίες, αντίθετα συνεχάρη τις δυνάμεις καταστολής. Είπε ότι δεν έγινε κανένα δημοψήφισμα. Το αδιέξοδο στο οποίο είχε βρεθεί το ισπανικό κράτος εκφράστηκε με αυτήν την παράνοια, από τη μια μεριά δεν αναγνώριζε τη διαδικασία, από την άλλη εξαπέλυσε όλη αυτή τη βία για να τη σταματήσει. Αν το Δημοψήφισμα δεν έχει νόμιμη βάση, γιατί να στείλεις τους μπάτσους να κατάσχουν χαρτάκια και να σπάνε πλαστικά κουτιά;

 

Η μάχη της Κυριακής έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στη βιτρίνα του “καθεστώτος του ‘78”, όπως αποκαλείται η συνταγματική τάξη της Ισπανίας που προέκυψε μετά το θάνατο του Φράνκο. Πίσω από τις δημοκρατικές φιοριτούρες βγήκε το φάντασμα του Φράνκο, ο στρατός, η χωροφυλακή και τα δικαστήρια σαν εγγυητές της ενότητας του ενός και αδιαίρετου έθνους. Η βία ήταν τόσο δυσανάλογη που ανάγκασε ακόμη και αυτούς που στέκονταν στο ενδιάμεσο να υποστηρίξουν το δημοψήφισμα. Η Δήμαρχος της Βαρκελώνης, Άντα Κολάου, ψήφισε (λευκό), την ώρα που μια φασιστική γκρούπα κατέβαζε από το δημαρχείο το πανό που έλεγε “Περισσότερη δημοκρατία”. Η ρεφορμιστική Αριστερά, το Ποδέμος και η Ενωμένη Αριστερά, που επιχειρούσαν να κρατήσουν αποστάσεις, τώρα καλούν σε κίνημα για την πτώση του Ραχόι.

 

Η κυβέρνηση του Πουτζντεμόν τώρα θα περάσει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στο καταλανικό κοινοβούλιο, το οποίο αναμένεται να κηρύξει εντός των επόμενων ημερών τη μονομερή ανεξαρτητοποίηση της Καταλωνίας και την κήρυξη της αβασίλευτης δημοκρατίας.

 

Πόλεμος

 

Η μάχη κερδήθηκε, ο πόλεμος βρίσκεται μπροστά. Την Τρίτη 3 Οκτώβρη έχει κηρυχθεί γενική απεργία στην Καταλωνία. Η απεργία κηρύχθηκε αρχικά από τις αριστερές, ριζοσπαστικές συνομοσπονδίες αλλά μετά την καταστολή συντάχθηκαν όλα τα συνδικάτα, συμπεριλαμβανομένων των UGT και CCOO. Η πρόταση είναι να ανανεώνεται η απεργία καθημερινά. Στην πραγματικότητα η απεργία ξεκινάει ήδη από τη Δευτέρα, μιας και στις 12 το μεσημέρι τα συνδικάτα έχουν καλέσει τον κόσμο να ,συγκεντρωθεί στις πύλες όλων των εργατικών χώρων και να συζητήσει την οργάνωση της Τρίτης. Την ίδια ώρα ο κόσμος που δεν θα βρίσκεται σε εργατικούς χώρους θα συγκεντρωθεί μπροστά στα δημαρχεία.

 

Η μάχη δεν είναι μόνο ενάντια στο Ραχόι, είναι και για το προς τα πού θα κινηθεί η ίδια η μάχη της ανεξαρτησίας. Ο Πουτζντεμόν ψάχνει διεθνή στηρίγματα και θέλει να εξασφαλίσει σταθερότητα. Φτάσαμε μέχρι εδώ γιατί ο ίδιος ο κόσμος, εργαζόμενοι, φοιτητές και φοιτήτριες έσπασαν τα όρια που έβαζε η κυβέρνηση του Πουτζντεμόν και επέβαλαν τον ρυθμό του κινήματος. Είναι κρίσιμο να συνεχιστεί αυτή η διαδικασία. Η κοινωνική διάσταση του κινήματος πρέπει να διατηρήσει το πάνω κεφάλι απέναντι στην αμιγώς εθνική. Οι επιτροπές που στήθηκαν σε χώρους δουλειάς, σε πανεπιστήμια και σε γειτονιές για να εξασφαλίσουν τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος είναι κύτταρα που πρέπει να συνεχίσουν στη μάχη για το τι ανεξαρτησία θέλει η εργατική τάξη. Το αναμενόμενο είναι ότι όταν το καταλανικό κοινοβούλιο κηρύξει την ανεξαρτησία, η ισπανική γερουσία θα εγκρίνει την εφαρμογή του άρθρου 155 του Συντάγματος, δηλαδή την κατάργηση της καταλανικής κυβέρνησης και την ανάληψη της διοίκησης από το ισπανικό κράτος. Τι χαρακτηριστικά θα πάρει η αντίσταση σε αυτή την απόφαση θα κριθεί και από το πώς το κράτος θα επιχειρήσει να την εφαρμόσει.

 

 

Η αλληλεγγύη στο υπόλοιπο ισπανικό κράτος είναι και θα παραμείνει βασικός παράγοντας. Το βράδυ της Κυριακής εξελίχθηκαν ταυτόχρονες διαδηλώσεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ισπανίας. Οι φασίστες που έχουν κάνει την εμφάνισή τους, αν και προς το παρόν είναι πολύ αδύναμοι για κινητοποίηση στο δρόμο και διατηρούν το ρόλο του χειροκροτητή της αστυνομίας, πρέπει να τσακιστούν. Τα κινήματα και η Αριστερά συνδέουν την αλληλεγγύη στην Καταλωνία με τις μάχες ενάντια στην κυβέρνηση του Ραχόι που ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη. Καμιά μάχη δεν πρέπει να μπει στην άκρη: βρίσκονται ενόψει μαζικές διαδηλώσεις για τη δημόσια υγεία, αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις για την υποδοχή των προσφύγων, η μάχη του προϋπολογισμού του 2018 για τον οποίο ήδη ανησυχεί ο Ραχόι. Αν όλα τα σφυριά του κινήματος συνεχίσουν να χτυπάνε συντονισμένα, η ρήξη που ξεκίνησε στην Καταλωνία έχει τη δυνατότητα να μην περιοριστεί σε μια απλή αλλαγή σημαίας.