- Τρί, 24/10/2017 - 09:10
Προϋπολογισμός ασφυξίας και πλεόνασμα κοροϊδίας [του Μάκη Βάσιλα]
Μάκης Βάσιλας
Προϋπολογισμός λιτότητας και οικονομικής ασφυξίας για μισθωτούς ανέργους και συνταξιούχους είναι και ο φετινός. Δεν θα μπορούσε, βέβαια, να είναι διαφορετικός, αφού σε αυτόν αντικατοπτρίζεται η εικόνα της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής που ακολουθείται. Έτσι, λοιπόν, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που αποδεικνύεται ο πιο καλός μαθητής των πλέον ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, καλείται να συνεχίσει για όγδοη συνεχή χρονιά την ίδια πολιτική της σφαγής των εργασιακών και μισθολογικών δικαιωμάτων της εργαζόμενης πλειοψηφίας και της νεολαίας, προκειμένου να ολοκληρώσει τις λεγόμενες «μεταρρυθμίσεις», όπως λέγεται πλέον η διαρκής βάρβαρη επίθεση του κεφαλαίου σε βάρος της εργασίας. Βέβαια, η παρουσίαση του προϋπολογισμού, όπως γίνεται από τα κυβερνητικά επιτελεία και τα φιλικά τους μέσα, εμφανίζει μια εικόνα εντελώς διαφορετική. Άλλωστε, όπως όλοι γνωρίζουμε, αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί μας, τόσο το χειρότερο γι’ αυτήν. Σε αυτή την «εικονική» πραγματικότητα, υπάρχει ανάπτυξη, υπάρχει το τέλος της λιτότητας και η περίφημη, φυσικά, έξοδος από τα μνημόνια, ενώ συνοδεύεται από βαρύγδουπες εκφράσεις πάλαι ποτέ αριστερών περί «τελευταίου προϋπολογισμού των προγραμμάτων». Οι προσπάθειες των κυβερνητικών επιτελείων για τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, μπορούν να συγκριθούν μόνο με εκείνες των μοναχών που βαφτίζουν το κρέας ψάρι για να το καταναλώνουν χωρίς να αμαρτάνουν κατά την περίοδο της νηστείας. Φυσικά, οι στόχοι του για τα βασικά μεγέθη, είναι πλήρως εναρμονισμένοι με αυτούς του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Στρατηγικής. Έτσι, μετά το αιματοβαμμένο πρωτογενές πλεόνασμα του 2017, που από 1,75% του ΑΕΠ θα καταλήξει στο 2,2%, δηλαδή ακόμα μεγαλύτερη ληστεία, για το 2018 ο στόχος ανεβαίνει στο 3,5%. Αυτά τα νούμερα πίσω τους κρύβουν καινούργιες περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες και μεγαλύτερη φορολογική επιβάρυνση στα συνήθη υποζύγια. Η κυβέρνηση, όμως, χωρίς ίχνος ντροπής, θα πανηγυρίσει στα τέλη Νοέμβρη με αρχές Δεκέμβρη, γιατί η υπέρβαση του στόχου για το 2017 θα της δώσει τη δυνατότητα να χορηγήσει και φέτος το λεγόμενο «κοινωνικό μέρισμα», κάτι που όταν το είχε κάνει το 2014 ο Σαμαράς, οι ίδιοι αδίστακτοι τύποι που κυβερνούν τον είχαν καταγγείλει δριμύτατα –και πολύ σωστά– για εμπαιγμό και κοροϊδία. Ο προϋπολογισμός, επίσης, διατηρεί την καταφανή αδικία στην αναλογία έμμεσων και άμεσων φόρων, υπέρ των πρώτων σε ποσοστό 57-43, όταν είναι επίσης γνωστό ότι οι άμεσοι φόροι είναι αυτοί που καταβάλλονται στην πηγή του εισοδήματος και, επομένως, επιβαρύνουν ανάλογα με το ύψος του, ενώ οι έμμεσοι είναι εκείνοι που αδιακρίτως ύψους εισοδήματος τους επιβαρύνουν όλους και κυρίως τα λαϊκά στρώματα μέσω της κατανάλωσης. Το δε ύψος των φόρων που εκτιμάται ότι θα εισπραχθούν το 2018, ανέρχεται στο ποσό των 48,43 δις ευρώ, ένα δις περισσότερο από το 2017 και αυτό σε ένα περιβάλλον οκτώ χρόνων σφοδρής λιτότητας και περικοπών, ενώ από την άλλη πλευρά, οι δαπάνες –δηλαδή κυρίως η χρηματοδότηση βασικών δημόσιων δομών και λειτουργιών– από 49,54 δις ευρώ, προβλέπεται ότι θα μειωθούν στα 48,86. Ταυτόχρονα, το 2018 ο νέος προϋπολογισμός της λιτότητας προβλέπει ότι θα αρχίσουν να εφαρμόζονται μέτρα που έχουν ήδη ψηφιστεί από το τρίτο μνημόνιο και τα οποία θα φέρουν επιπλέον επιβάρυνση στα λαϊκά και εργατικά εισοδήματα. Καταρχάς, ολοκληρώνεται η υπαγωγή των νησιών του Αιγαίου στο κανονικό καθεστώς του ΦΠΑ δηλαδή στο 24% από το 17% που είναι σήμερα με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το κόστος ζωής σε αυτά. Επίσης μειώνεται κατά 50% το ήδη και φέτος μειωμένο επίδομα πετρελαίου θέρμανσης, ελπίζοντας(;) ότι ο καλός θεός θα μας ρίξει ένα χειμώνα ηπιότερο του περσινού! Και αν από το κρύο αρρωστήσει κανείς θα πρέπει να κάνει υπομονή, καθώς από το 2018 καταργείται εντελώς η έκπτωση στο φόρο που προβλεπόταν από τις ιατρικές και φαρμακευτικές δαπάνες. Το θέμα είναι, ότι η αντιμετώπιση της λαίλαπας που φέρνει ο προϋπολογισμός στην καθημερινότητα των εργαζόμενων και της νεολαίας, θα αντιμετωπιστεί με την καθιερωμένη «ημιεπίσημη» 24ωρη απεργία του εργοδοτικού συνδικαλισμού των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ή θα καταφέρει να αποτελέσει σταθμό για μια νέα πορεία του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 22.10.2017 |