Χαρακτηριστικό στοιχείο της σύγχρονης νεοελληνικής πραγματικότητας είναι πως έχουμε γεμίσει πεφτοσυννεφάκηδες. Σχεδόν κάθε θέμα που απασχολεί το αστυνομικό ή πολιτικό δελτίο συνοδεύεται από δηλώσεις φίλων ή γειτόνων του στυλ «μεγάλη έκπληξη, ήταν καλό παιδί, δεν είχε δώσει αφορμή».

Το ιδιαίτερο με την σχετική συζήτηση που γίνεται από χθες μετά την ανακοίνωση της θριαμβευτικής εισόδου Φώτη Κουβέλη στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι πως ο σχολιασμός αυτός φυσικά δεν αφορά τον ίδιο τον από χρόνια γνωστό μνημονιακό νεοφιλελεύθερο Κουβέλη ούτε φυσικά τον ίδιο τον από χρόνια γνωστό μνημονιακό νεοφιλελεύθερο Τσίπρα. Αφορά πολλούς από αυτούς που … σχολιάζουν.

Σπεύδουν τώρα – 2018 – να ειρωνευτούν τον μνημονιακό νεοφιλελεύθερο Τσίπρα για την δεύτερη υπουργοποίηση του μνημονιακού νεοφιλελεύθερου Κουβέλη κάποιοι από ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ που όχι μόνο είχαν κάνει γαργάρα αλλά χειροκροτούσαν κιόλας την πρώτη υπουργοποίηση Κουβέλη.

Πότε; μα φυσικά στις αλήστου μνήμης εποχές του βρώμικου 1989, στην συγκυβέρνηση Τζαννετάκη. Τότε που η βρωμιά δεν ήταν φυσικά κάποια … συνωμοσία ενάντια στο ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου αλλά το κύλισμα του κομμουνιστικού κινήματος στα βρώμικα σεντόνια του αστικού κυβερνητισμού – άλλωστε αυτό επιβεβαιώθηκε λίγους μήνες μετά τα «ντολμαδάκια της Μαρίκας» όταν η εκπόρνευση ολοκληρώθηκε με την συγκυβέρνηση Ζολώτα ΝΔ – ΠΑΣΟΚ –ΣΥΝ (ΚΚΕ – ΕΑΡ), δηλαδή μαζί και με τον Μητσοτάκη και με τον Παπανδρέου.

Τότε που ΟΛΟΙ μαζί της πλειοψηφίας στην τότε ΚΕ του ΚΚΕ (Ανδρουλακοδαμανάκηδες, Παπαρηγοκουτσούμπες, Δραγασακομπαλάφες και Λαφαζανοαλαβάνοι) είτε συμμετείχαν ενεργά σε αυτήν την βρώμικη εκπόρνευση ή κρατούσαν το φανάρι και έπαιρναν μάτι. Και ΟΛΟΙ μαζί κατακεραύνωναν τα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ που είχαν τολμήσει να διαφωνήσουν σώζοντας την τιμή του κομμουνιστικού κινήματος.

Αρκεί κανένας να ρίξει μια ματιά στο τι έλεγαν ΟΛΟΙ μαζί αγκαλίτσα οι παραπάνω στην απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ 12/1989 όπου έβριζαν χυδαία τους διαφωνούντες και αποθέωναν τον τζαννετακισμό, τον γκορμπατσωφισμό και την μενουμεευρωπίλα. Ας μην ξεχνάμε πως χάρη σε αυτήν την τότε βρώμικη εκπόρνευση του κομμουνιστικού κινήματος διασώθηκε από το πολιτικό περιθώριο η καθαρά σοσιαλδημοκρατική δεξιά πτέρυγα του πάλαι ποτέ ευρωκομμουνισμού, δηλαδή η ΕΑΡ των Κουβέλη – Παπαδημούλη κλπ, η οποία μετεξελίχτηκε σε ΣΥΝ Δαμανάκη – Κωνσταντόπουλου και αργότερα σε ΣΥΡΙΖΑ Τσίπρα, φούσκωσε και έγινε η αισχρή νεοφιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία της έσχατης παρακμής που μας κυβερνάει σήμερα ολοκληρώνοντας το έργο της δυσφήμισης των εννοιών κομμουνισμός – αριστερά – κοινωνική απελευθέρωση.

Άρα λοιπόν εμείς ΔΕΝ θα πούμε «καλά παιδιά, δεν είχαν δώσει αφορμή» για κάποιους από αυτούς που χλευάζουν τώρα την δεύτερη υπουργοποίηση Κουβέλη 2018 ενώ χειροκροτούσαν ξελιγωμένοι για αστική διακυβέρνηση την πρώτη του υπουργοποίηση 1989. Και που πιθανότατα θα χειροκροτούν άλλες υπουργοποιήσεις στο προσεχές μέλλον στο όνομα άλλων «αριστερών» κυβερνήσεων ή άλλων διασώσεων της σταθερότητας του αστικού πολιτικού συστήματος με διάφορα προσχήματα. Δεν «πέφτουμε από τα σύννεφα» γι αυτούς. Παλιά γαϊδούρα περπατησιά δεν αλλάζει.

Δημοσιεύθηκε στη pandiera.gr