Ολόκληρη η εισήγηση του Δημήτρη Δεσύλλα, πρώην ευρωβουλευτή, στην ημερίδα 30 Μάρτη 2019:

Ρήξη και αποδέσμευση ή πάλη κατά των συνεπειών; «Εκδημοκρατισμός» ή διάλυση της ΕΕ; Πάλη για ρήξη σήμερα ή μετά το σοσιαλισμό;

Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλες και φίλοι,

 Α. Η ΕΕ έχει ένα βρώμικο αντιλαϊκό παρελθόν, ένα εφιαλτικό παρόν, ένα δυσοίωνο μέλλον!

Τριάντα οκτώ (38) χρόνια ένταξης και παραμονής της Ελλάδας στην καπιταλιστική – ιμπεριαλιστική ολοκλήρωση της ΕΟΚ – ΕΕ, οφείλουμε έναν συνοπτικό απολογισμό. Μια σύγκριση, ανάμεσα στο τι έταξαν η ΝΔ, ο Καραμανλής και οι αριστεροί ευρωλάγνοι (π.χ. Λ. Κύρκος) και στο τι έγινε στην πράξη:

1. Αντί για «προστασία των εθνικών μας συνόρων που γίνονται αυτόματα και σύνορα της ΕΕ με την Τουρκία» (το επαναλαμβάνει μονότονα ο ΠτΔ Πρ. Παυλόπουλος), αυτά έγιναν «σουρωτήρι» για τις προκλητικές παραβιάσεις των στρατοκρατών του Ερντογάν και απροσπέλαστος φράχτης – θαλασσοπνίχτης για τους κατατρεγμένους πρόσφυγες και μετανάστες (με τη ρατσιστική συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας και την εφιαλτική Ευρωχωροφυλακή της Frontex).
2. Αντί για «δίκαιη λύση του Κυπριακού από την ΕΕ», παρά την ένταξη και της Κύπρου στην ΕΕ, τα ιμπεριαλιστικά – διχοτομικά σχέδια «τύπου Ανάν» διαδέχονται το ένα το άλλο, με πρόσθετο «έπαθλο» την αρπαγή και διανομή του ενεργειακού πλούτου της Κύπρου, ενώ η Ελληνική αστική τάξη προωθεί και την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ.
3. Αντί για «εμβάθυνση της δημοκρατίας και των δημοκρατικών θεσμών» ήρθαν οι Ευρωτρομονόμοι, το ηλεκτρονικό Ευρωφακέλωμα, ο Ευρωστρατός και η σχολή κατασκόπων της ΕΕ, η ρατσιστική «ΕΕ – φρούριο», τα κριτήρια «σύγκλισης – σύνθλιψης» του Μάαστριχτ, το Σύμφωνο «Σταθερολιτότητας», τα Μνημόνια διαρκείας (έως το 2060) και τα αιματοβαμμένα «πρωτογενή πλεονάσματα», η Επιτροπεία – Ευρωκηδεμονία και η πλήρης καταπάτηση και διακωμώδηση της λαϊκής κυριαρχίας. Ο «αναμορφωτής» της ΕΕ Μακρόν, κατέβασε στο δρόμο το στρατό, ενάντια στην μαχητική κοινωνική εξέγερση των «κίτρινων γιλέκων»!
4. Αντί για «ανάπτυξη της χώρας, μέσω των τριών Ταμείων της ΕΕ», ήρθαν η «φάπα» του ΦΠΑ (που έφτασε 24%), η καπιταλιστική αναδιάρθρωση με καταστροφή – συρρίκνωση βασικών βιομηχανικών κλάδων (π.χ. χαλυβουργία, κλωστοϋφαντουργία, ζαχαρουργεία) και η ενίσχυση άλλων κλάδων του πολυεθνικού κεφαλαίου, με ξεπούλημα του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, των ναυπηγείων, τρένων, λιμανιών, αεροδρομίων, όλου του δημόσιου πλούτου επί 99 χρόνια. Ξεπούλημα που γίνεται μέσω του κακόφημου «Υπερταμείου» Κυβέρνησης – ΕΕ, για να πληρωθούν οι τοκογλύφοι –δανειστές για το ληστρικό δημόσιο χρέος. Χρέος που από 20% του ΑΕΠ το 1981 (χρονιά ένταξης στην ΕΟΚ), έχει φτάσει τώρα στο 180% του ΑΕΠ και όσο το πληρώνουμε, τόσο αυτό μεγαλώνει!
5. Αντί για «προστασία και βελτίωση του περιβάλλοντος με την αυστηρή – δήθεν – νομοθεσία της ΕΕ», ήρθαν οι τρελές αγελάδες, τα κοτόπουλα με διοξίνη, τα μεταλλαγμένα και τα νοθευμένα τρόφιμα. Με αποκορύφωμα την πρόσφατη προκλητική απόφαση της ΕΕ, που επιτρέπει την ελεύθερη κυκλοφορία μέχρι το 2023 της καρκινογόνου ουσίας γλυφοσάτης του ζιζανιοκτόνου Roundup, της πολυεθνικής Monsanto (που εξαγοράστηκε από την γερμανική Bayer, με 66 δισεκ. δολάρια).
6. Αντί να «κατακτήσουμε τη μεγάλη αγορά της ΕΟΚ – ΕΕ με τα αγροτικά μας προϊόντα», η χώρα μας μετατράπηκε από εξαγωγέα (πριν από την ένταξη το 1981) σε εισαγωγέα αγροτικών προϊόντων. Με επιδοτήσεις της ΕΟΚ – ΕΕ για το θάψιμο της ντόπιας παραγωγής στις χωματερές και το σφάξιμο των ζώων και με τις εισαγωγές π.χ. χυμών πορτοκαλιού και γάλακτος σε παγοκολώνες! Με το αγροτικό εμπορικό έλλειμμα να φτάνει τα 3,5 – 4 δισεκ. Ευρώ το χρόνο, ξεπερνώντας κατά πολύ το σύνολο των «αγροτικών» επιδοτήσεων της ΕΕ (2,5 δισεκ. Ευρώ το χρόνο). Επιδοτήσεις που κατά 80% πάνε στους βιομήχανους και στους μεγαλοαγρότες και μαζί με το «Μητρώο Αγροτών» αποτελούν μηχανισμό επιτάχυνσης της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και του ξεκληρίσματος όλης της φτωχολογιάς του χωριού (εργατοαγροτών και αγροτοεργατών).
7. Αντί για «εξίσωση προς τα πάνω μισθών, συντάξεων και κοινωνικών δικαιωμάτων», η εξίσωση γίνεται συνεχώς προς τα κάτω: Οι Γερμανικοί μισθοί γίνονται Ελληνικοί. Οι Ελληνικοί μισθοί γίνονται Βουλγάρικοι και Ρουμάνικοι, ενώ η μερική – ελαστική απασχόληση γενικεύεται. Με στόχο το βάθεμα της εκμετάλλευσης και την ανάκαμψη -–ανάπτυξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

            Τα υπογραμμίζουμε όλα αυτά γιατί πίσω από κάθε δίκαιο λαϊκό αίτημα ορθώνεται το εμπόδιο της ΕΕ. Κυρίως για να αντικρούσουμε συγκεκριμένα και πειστικά, την φιλοΕΕ προπαγάνδα όλων των καθεστωτικών κομμάτων και ΜΜΕ, που θα ενταθεί μπροστά στις Ευρωεκλογές, με διλήμματα του τύπου «ΕΕ ή ακροδεξιά» από τον Τσίπρα, «ΕΕ ή Μαδούρο» από το Μητσοτάκη, «ΕΕ ή χάος» κ.α.

Β. Η ΕΕ σε βαθιά δομική κρίση

Η όξυνση των ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, εκτός και εντός της ΕΕ, ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ – ΕΕ, οι διαμάχες για το Brexit, τον προϋπολογισμό της Ιταλίας, την αύξηση των ΝΑΤΟικών δαπανών των χωρών – μελών της ΕΕ και το οξύτατο μεταναστευτικό πρόβλημα. Οι αναπτυσσόμενοι εργατικοί αγώνες, κυρίως σε Γαλλία και Ουγγαρία. Οι αντιφασιστικές κινητοποιήσεις σε όλη τη Ευρώπη. Όλα αυτά, υπογραμμίζουν την βαθιά και δομική κρίση της ΕΕ. Κρίση που λόγω της βάρβαρης πολιτικής της και κυρίως λόγω της πανευρωπαϊκής απουσίας αντιΕΕ Αριστεράς, οδηγεί στην επικίνδυνη εκλογική άνοδο του ακροδεξιού – ρατσιστικού – φασιστικού «ευρωσκεπτικισμού». Που καπηλεύεται, διαστρέφει, ενσωματώνει και τελικά αχρηστεύει τις αναπτυσσόμενες σε όλη την Ευρώπη εργατικές και λαϊκές αντιΕΕ διαθέσεις, φορώντας την προβιά ενός κάλπικου «αντισυστημισμού».

Η καπιταλιστική ολοκλήρωση της ΕΕ, των 17 εκατομ. ανέργων και των 115 εκατομ. φτωχών (23%), προσπαθεί να ξεπεράσει την κρίση της με μια νέα πανευρωπαϊκή αντιλαϊκή επίθεση. Με βασικά όπλα της: το «Σύμφωνο Σταθερολιτότητας», την τοκογλυφική πολιτική της για το δημόσιο χρέος και την αποπληρωμή του (Κανονισμός ΕΕ αριθ. 472/2013) και το νέο Προϋπολογισμό της ΕΕ (Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο) για την περίοδο 2021 – 2027. Με γενναία αύξηση δαπανών για τη στρατιωτική ολοκλήρωση (13 δισεκ. Ευρώ για το Ευρωπαϊκό Αμυντικό Ταμείο) και τριπλασιασμό τους για τη ρατσιστική Ευρωχωροφυλακή της Frontex (35 δισεκ. Ευρώ)! Αντίθετα με σοβαρή μείωση στις δαπάνες της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) και του «Ταμείου Συνοχής», σε βάρος των φτωχών αγροτών και περιφερειών.

Παράλληλα ο ηγεμονικός γερμανο-γαλλικός άξονας προωθεί μια «φυγή προς τα μπρος», προς βαθύτερη καπιταλιστική ολοκλήρωση της ΕΕ μέχρι το 2025. Με τις γνωστές αντιδραστικές προτάσεις των Γιούνκερ – Μακρόν – Τσίπρα για: Ευρωπαϊκό ΔΝΤ (στη θέση του ESM), Τραπεζική Ένωση, Ένωση Κεφαλαιοαγορών και φορολογική «σύγκλιση», υπερυπουργό Οικονομικών μαζί με ξεχωριστό προϋπολογισμό και κοινοβούλιο (!) της Ευρωζώνης, «Ενεργειακή Ένωση» και «Ενιαία Ψηφιακή Αγορά», ενισχυμένο Ευρωστρατό και αυτοτελή ιμπεριαλιστική – στρατιωτική ολοκλήρωση της ΕΕ δίπλα στο ΝΑΤΟ.

Γ. Άμεση ανάγκη η πάλη για αντικαπιταλιστική διεθνιστική αποδέσμευση από την ΕΕ.

Είναι φανερό ότι η καπιταλιστική – ιμπεριαλιστική ΕΕ έγινε μια μεγάλη φυλακή, ένα σύγχρονο «Νταχάου» και «θάλαμος αερίων» για κάθε ανάσα εργαζόμενου, ελπίδα νεολαίου, προοπτική κοινωνικής χειραφέτησης. Ότι δεν μπορεί, ποτέ να γίνει «ΕΕ των εργαζομένων και των λαών», όπως παπαγάλιζαν για χρόνια ο Κύρκος, ο Σημίτης και διάφοροι αριστερο-δεξιοί «ευρωλάγνοι», που ταύτιζαν αυθαίρετα και σκόπιμα την κακόφημη ΕΕ με την έννοια της Ευρώπης. Ότι δεν διορθώνεται, δεν εκσυγχρονίζεται, δεν μεταρρυθμίζεται. Δεν μπορεί να γίνει «πιο ισότιμη, πιο δίκαιη, πιο δημοκρατική, πιο οικολογική, πιο φεμινιστική», όπως λένε και τώρα διάφοροι ευρωλάγνοι τύπου Γ. Βαρουφάκη με το σύνθημα: «εντός της ΕΕ – εναντίον αυτής της ΕΕ»! Η τραγική πολιτική κατάληξη του ΣΥΡΙΖΑ και των διάφορων αριστερών ψαλτάδων του και η παταγώδης χρεωκοπία της γραμμής «Ναι στην ΕΕ – Όχι στο Μνημόνιο» και «καμία θυσία για το Ευρώ, πρώτα ο λαός και μετά το Ευρώ», (πολιτική που έφερε Μνημόνιο ως το 2060), είναι αποτέλεσμα της υποταγής στην ΕΕ και παράδειγμα προς αποφυγήν. Δεν μπορεί να επαναληφθεί ως φάρσα!

Η ΕΕ μόνον ανατρέπεται και διαλύεται με την αντιΕΕ διεθνιστική, αντικαπιταλιστική – αντιιμπεριαλιστική πάλη των λαών και των εργαζομένων. Αυτό υπογραμμίζουν με τον τρόπο τους, με την μαζική αντιΕΕ λαϊκή καταδίκη που εκφράστηκε (ανεξάρτητα από το βάθος του πολιτικού περιεχομένου της), όλα τα δημοψηφίσματα που έγιναν ως τώρα (σε Νορβηγία δύο φορές για μη ένταξη στην ΕΕ, σε Δανία, Ιρλανδία κατά του Μάαστριχτ, σε Γαλλία και Ολλανδία που ακύρωσαν το Ευρωσύνταγμα και το πέταξαν στα σκουπίδια, σε Κύπρο κατά του σχεδίου Ανάν, σε Αγγλία για έξοδο από ΕΕ).

Η μαζική πολιτική πάλη για άμεση αντικαπιταλιστική διεθνιστική αποδέσμευση (έξοδο) από την ΕΕ, αποτελεί θεμέλιο του αντιΕΕ αγώνα και «λυδία λίθο» για την αντιΕΕ πολιτική τοποθέτηση κάθε αγωνιστή και αγωνίστριας, κάθε πολιτικής δύναμης της μαχόμενης Αριστεράς. Για πολλούς λόγους:

1. Πριν απ’ όλα, αποτελεί όρο για την επιβίωση και την κοινωνική πρόοδο του λαού μας, για τη στοιχειώδη ισοτιμία τις διεθνείς σχέσεις της χώρας, δεν είναι στενός κομματικός στόχος ή δική μας ιδεοληψία.
2. Είναι βασικός πολιτικός στόχος – κρίκος ενός αντικαπιταλιστικού προγράμματος πάλης τω εργαζομένων και της νεολαίας καθώς και δρόμος προσέγγισης της επανάστασης.
3. Είναι η μόνη αποτελεσματική απάντηση – φραγμός στο επικίνδυνο και εκλογικά ανερχόμενο σε όλη την Ευρώπη, ακροδεξιό – εθνικιστικό – ρατσιστικό – φασιστικό ρεύμα του «ευρωσκεπτικισμού».
4. Πολιτικοποιεί, συνολικοποιεί, εμπνέει, δίνει αποτελεσματικότητα και προοπτική στους επί μέρους αγώνες «κατά των συνεπειών της πολιτικής της ΕΕ». Ενώ αντίθετα ο περιορισμός της πάλης σε επιμέρους τμήματα του κινήματος και μόνο «κατά των συνεπειών», αποσυνδέεται, απομακρύνει και τελικά ακυρώνει τον πολιτικό στόχο – κρίκο της αποδέσμευσης. Παραδείγματα: α) Μπορείς να παλέψεις πραγματικά κατά των συνεπειών της ΚΑΠ της ΕΕ, χωρίς να παλεύεις για την κατάργηση του ολέθριου «Μητρώου Αγροτών», για την ανατροπή της ΚΑΠ και για την έξοδο από την ΕΕ και να οδηγείς έτσι στην εκτόνωση τις μαζικές αγροτικές κινητοποιήσεις, όπως κάνει κάθε χρόνο το ΚΚΕ; β) Μπορείς να κερδίσεις το ρεαλιστικό αίτημα για επίδομα ανεργίας 500 Ευρώ / μήνα για όλους τους ανέργους που κοστίζει 7 δισεκ. Ευρώ το χρόνο, (1 εκατ. άνεργοι Χ 14 μήνες Χ 500 Ευρώ / μήνα) χωρίς συνολική σύγκρουση με τα προγράμματα ΕΣΠΑ και την ίδια την ΕΕ; γ) Μπορείς να κάνεις συνεπή αντιφαστιστικό αγώνα χωρίς εναντίωση στην ΕΕ της αντιμεταναστευτικής πολιτικής και της καταστολής, του ρατσισμού και του πολέμου;
5. Η αντικαπιταλιστική διεθνιστική αποδέσμευση από την ΕΕ αποτελεί βασική προϋπόθεση για την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό και όχι παρεπόμενό τους. Δεν γίνεται εργατική εξουσία και σοσιαλισμός μέσα στην ΕΕ. Γιατί όπως είχε προβλέψει ότι θα γίνει ο Λένιν, την ΕΟΚ – ΕΕ την έφτιαξαν οι καπιταλιστές με σκοπό «να πνίξουν από κοινού το σοσιαλισμό στην Ευρώπη»!
6. Η πολιτική πάλη για άμεση αποδέσμευση (έξοδο) από την ΕΕ, είναι η δική μας, «εθνική» ταξική συμβολή στο διεθνιστικό καθήκον για τη διάλυση της καπιταλιστικής – ιμπεριαλιστικής – ΕΕ και την οικοδόμηση άλλης, εργατικής σοσιαλιστικής διεθνοποίησης, με σύγχρονη κομμουνιστική προοπτική στην περιοχή μας, στην Ευρώπη, στον κόσμο. Διάλυση της ΕΕ που δεν θα γίνει «ως διά μαγείας», ξαφνικά μια μέρα ταυτόχρονα (πχ. με μια μεγάλη πανευρωπαϊκή διαδήλωση στις Βρυξέλλες και κατάληψη του κτιρίου της Κομισιόν)! Αντίθετα, λόγω της ανισομετρίας του επαναστατικού υποκειμένου σε κάθε χώρα, θα απαιτήσει μαζικούς αντιΕΕ αγώνες, διεθνιστικό συντονισμό αγώνων – κινημάτων – οργανώσεων – κομμάτων, κυρίως αποδεσμεύσεις χωρών – μελών της ΕΕ που θα συγκροτήσουν την άλλη διεθνοποίηση. Εργατική – σοσιαλιστική διεθνοποίηση που θα ανταγωνιστεί στην πράξη, θα ανατρέψει και θα καταργήσει την πρωτοκαθεδρία και την ηγεμονία της ΕΕ ή άλλης καπιταλιστικής ολοκλήρωσης. Αυτή η πορεία υπογραμμίζει την καθοριστικότητα της πάλης για αποδέσμευση από την ΕΕ σε κάθε χώρα – μέλος της.
7. Είναι ανεπίτρεπτο η πάλη αυτή να ευνουχίζεται και να υποβιβάζεται στον «κατώτερο κοινό παρονομαστή» της πάλης «εναντίον της ΕΕ και της πολιτικής της» για λόγους δήθεν «πλατύτερων» εκλογικών συμμαχιών, όπως κάνουν στην πράξη η ΛΑΕ και άλλες δυνάμεις της Αριστεράς. Δεν μπορεί, πάρα τις διακηρύξεις, να ακυρώνεται στην πράξη, δηλαδή να παραπέμπεται στις Ελληνικές καλένδες μιας ακαθόριστης «λαϊκής εξουσίας» χωρίς επανάσταση, όπως κάνει το ΚΚΕ, που αρνείται τους άμεσους ανατρεπτικούς πολιτικούς στόχους και την κοινή δράση γι’ αυτούς. Αντίθετα αποτελεί αξιόπιστη και προωθητική βάση για ανατρεπτική αντιΕΕ κοινή δράση όλης της Μαχόμενης Αριστεράς μέσα στο εργατικό, αγροτικό, λαϊκό κίνημα. Αποτελεί βασική πλευρά της ταξικής ανασυγκρότησης του κινήματος.

Δ. Η κρισιμότητα και τα ζητούμενα των εκλογών της 26/5/2019

Το ΝΑΡ και η νεολαία για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, μαζί με τις ευρύτερες δυνάμεις και αγωνιστές της «Πρωτοβουλίας διαλόγου για σύγχρονο Κομμουνιστικό Πρόγραμμα και Κόμμα», μαζί με όλες τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, θεωρούμε τη μάχη των Ευρωεκλογών, τμήμα της στρατηγικής μάχης για τη συγκρότηση ενός ρωμαλέου, ταξικά ανασυγκροτημένου, εργατικού λαϊκού κινήματος και μιας ισχυρής και μετωπικής, διεθνιστικής και αντιΕΕ, αντικαπιταλιστικής – επαναστατικής – σύγχρονα Κομμουνιστικής Αριστεράς.

Αυτά είναι τα δύο μεγάλα ζητούμενα των εργαζομένων, της νεολαίας, της εποχής μας. Αυτοί είναι οι αναγκαίοι όροι για την ανατροπή της μνημονιακής / καπιταλιστικής βαρβαρότητας, των εθνικισμών και της πολεμικής απειλής. Για να προσανατολιστεί η λαϊκή δυσαρέσκεια, οργή και αγανάκτηση ανατρεπτικά – αριστερά – αντιΕΕ – αντικυβερνητικά και όχι δεξιά και ακροδεξιά. Για ν’ ανοίξει ο δρόμος της επαναστατικής ανατροπής και της σύγχρονης κομμουνιστικής προοπτικής.

Δημήτρης Δεσύλλας, Μέλος της ΠΕ του ΝΑΡ και του Π.Σ.Ο. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πρώην ευρωβουλευτής

* Το κείμενο είναι η εισήγηση του Δημήτρη Δεσύλλα, πρώην ευρωβουλευτή, στην ημερίδα  «Καπιταλιστικές ολοκληρώσεις και Ευρωπαϊκή Ένωση. Μια σύγχρονη κομμουνιστική απάντηση» που έγινε στις 30.3.2019 από την  «Πρωτοβουλία Διαλόγου για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα».

Δείτε το video με την εισήγηση του Δημήτρη Δεσύλλα: