Η κυβέρνηση μιλάει για επιστροφή στην «κανονικότητα». Πόσο πραγματικό είναι αυτό;

Η κανονικότητα του Τσίπρα είναι μια απάτη. Δείτε για παράδειγμα τι συμβαίνει στο χώρο της Υγείας, έναν από τους πιο κρίσιμους τομείς που αφορούν τη ζωή των ανθρώπων και στον οποίο εργάζομαι εδώ και σχεδόν 30 χρόνια ως νοσηλεύτρια. Οι συνθήκες δεν έχουν καλυτερεύσει. Είναι τραγική η κατάσταση, το βλέπει ο καθένας που έχει πάει στα επείγοντα ή περιμένει μήνες για ένα ραντεβού. Στο ΨΝΘ, η αιμοδοσία του νοσοκομείου καλείται να καλύψει πολύ περισσότερα άτομα. Πέρα από τους ασθενείς μας από έξω που έρχονται να κάνουν εξετάσεις αίματος και τους ασθενείς του νοσοκομείου, καλούμαστε να κάνουμε και τις αιμοληψίες των ΤΟΜΥ (Τοπικές Μονάδες Υγείας)  της περιοχής.

 Η κυβέρνηση στα χαρτιά λέει ότι εξασφαλίζει την πρόσβαση όλων στα νοσοκομεία αλλά στην πράξη ο κόσμος δεν εξυπηρετείται. Γίνεται μπάχαλο. Ο ίδιος αριθμός εργαζόμενων καλείται να εξυπηρετήσει τριπλάσιο αριθμό ατόμων.  Είμαι 54 χρονών και τα ωράρια μου είναι απογεύματα και νύχτες, μας τραβάνε σαν λάστιχο, μας εξοντώνουν.

 Η κυβέρνηση με τα «προγράμματα» της ΕΕ ισχυρίζεται ότι δίνει δουλειές ενώ στην ουσία ανακυκλώνει την ανεργία ντύνοντάς την με ωραία λόγια. Αλλά από λόγια χορτάσαμε. Αυτά ισχύουν πάνω-κάτω σε όλους τους τομείς του δημόσιου αλλά και του ιδιωτικού τομέα όπου η «ανάπτυξη» του Τσίπρα μεταφράζεται σε κέρδη για τα αφεντικά και ψίχουλα για τους εργαζόμενους.

Υπάρχουν αντιστάσεις απέναντι σε αυτήν την πολιτική;

Και βέβαια. Στις 16 Μάη έχουμε απεργία στα νοσοκομεία και δεν είναι η πρώτη φορά. Ο κλάδος των εργαζομένων στην Υγεία είναι ένας από τους πιο μαχητικούς και δεν είναι τυχαίο αυτό. Μεγάλο ρόλο έχει παίξει η δημιουργία του «Συντονιστικού των νοσοκομείων» που πήρε την πρωτοβουλία για οργάνωση από τα κάτω των εργαζομένων με στόχο την απεργιακή δράση. Όχι μια, αλλά αρκετές φορές αναγκάσαμε τα ΔΣ των σωματείων και της ΠΟΕΔΗΝ να καλέσουν απεργίες και εν τέλει την ίδια την κυβέρνηση σε υποχωρήσεις.

Σημασία δεν έχει σήμερα να καταγγέλλει κανείς απλά την κυβέρνηση, αλλά να οργανώνει ενωτικά με όλους τους εργαζόμενους τις απεργιακές αντιστάσεις πετυχαίνοντας μικρές και μεγάλες νίκες. Αυτό είναι το νόημα των πρωτοβουλίων που παίρνει το Συντονιστικό των νοσοκομείων αλλά και ο Συντονισμός ενάντια στα Μνημόνια σε όλους τους χώρους εργασίας. 

Ο «μονόδρομος» της κυβέρνησης βέβαια λέει ότι τι να κάνουμε, μέχρι εκεί μπορούμε να καλύψουμε τις ανάγκες με τις πολιτικές χρηματοδότησης που εφαρμόζονται στην ΕΕ.

Δεν είναι μονόδρομος. Την Πρωτομαγιά, από τα Κίτρινα Γιλέκα στο Παρίσι μέχρι την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη, χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν με το σύνθημα της Γένοβας οι ανάγκες μας πάνω από τα κέρδη τους. Υπάρχει εναλλακτική: 

Η διαγραφή του χρέους, που μπορεί να χρηματοδοτήσει αυτές τις ανάγκες σε συνδυασμό με το συνολικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης που προτείνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με κρατικοποίηση των τραπεζών κάτω από εργατικό έλεγχο, φορολόγηση των καπιταλιστών που βλέπουν τα κέρδη τους να μεγαλώνουν στη «μεταμνημονιακή» εποχή του ΣΥΡΙΖΑ. Το σταμάτημα των εξοπλιστικών  προγραμμάτων κόντρα στην επικίνδυνη όξυνση των ανταγωνισμών και την απειλή θερμών επεισοδίων στην γειτονιά μας. Τα δις ευρώ «υπερπλεονάσματα» είναι ματωμένα από τις τσέπες των εργαζομένων και των συνταξιούχων και απαιτούμε να τα πάρουμε τώρα όλα πίσω. Πρόκειται βέβαια για μέτρα που έρχονται σε άμεση σύγκρουση με τις επιταγές της ΕΕ και οδηγούν σε έξοδο από αυτήν και από την ευρωζώνη. 

Είμαστε ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση των αφεντικών και επιπλέον είμαστε ενάντια στην ρατσιστική Ευρώπη-Φρούριο που οραματίζονται. Σπέρνουν πολέμους και μετά κλείνουν τα σύνορα σε πρόσφυγες και μετανάστες. Πανηγυρίζουν τις απόπειρες πραξικοπήματος στη Βενεζουέλα, ο ίδιος ο πρόεδρος του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. 

Έχουμε δώσει μάχες ενάντια σε αυτές τις πολιτικές. Διαδηλώσαμε με συνθήμα «δωρεάν Υγεία για όλο το λαό για κάθε μετανάστη και ανασφάλιστο». Δώσαμε τη μάχη στο Ωραιόκαστρο και αλλού μαζί με την ΚΕΕΡΦΑ και τα σωματεία για να μπουν τα προσφυγόπουλα στα σχολεία. Κατεβάσαμε τους πρόσφυγες από τα Διαβατά στις απεργιακές διαδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη κόντρα στις απόπειρες της κυβέρνησης που έκλεινε τις πόρτες στο κίνημα αλληλεγγύης. Το πανό των εργαζομένων του ΨΝΘ «έξω το ΝΑΤΟ-καλοδεχούμενοι οι πρόσφυγες» στα αντιρατσιστικά συλλαλητήρια το κρατάγαμε μαζί με  Σύριους πρόσφυγες. Έχει σημασία η σύγκρουση με τις ρατσιστικές πολιτικές γιατί δίνουν χώρο στην ακροδεξιά σε όλη την Ευρώπη και στην Ελλάδα. 

Και βέβαια είναι απαραίτητη όχι μόνο η καταδίκη αλλά και η αντιμετώπιση των δολοφόνων του Παύλου Φύσσα και των νοσταλγών του Ολοκαυτώματος όπου επιχειρούν να παρουσιαστούν σαν «νόμιμο κόμμα». Σε όποια γειτονιά προσπαθούν να εμφανιστούν μπήκαμε μπροστά, πρόσφατα στην Καλαμαριά, όπου ο ξεσηκωμός του κόσμου ήταν τέτοιος ώστε ο δήμος δεν τους παρείχε χώρο για να συγκεντρωθούν. Με απόφαση του το σωματείο του δήμου, τους κήρυξε ανεπιθύμητους, έγινε μια μεγάλη αντιφασιστική διαδήλωση και οι φασίστες πήραν πόδι τελικά και από τη Μενεμένη. Τους σταματήσαμε όταν επιχείρησαν να κατέβουν στις εκλογές στα σωματεία, στη Θεσσαλονίκη στο σωματείο του Δήμου και το δικηγορικό σύλλογο. 

Τι ρόλο έπαιξαν τα εθνικιστικά συλλαλητήρια με τη στήριξη της ΝΔ και του Μητσοτάκη στη διόγκωση της φασιστικής απειλής;   

Με αφορμή το μακεδονικό, οι φασίστες επιχείρησαν να τρομοκρατήσουν στους δρόμους και επιπλέον να μπουν στα σχολεία απειλώντας και εκβιάζοντας τους μαθητές. Αλλά ούτε εκεί τους πέρασε. Έχει σημασία να μπούμε κόντρα στις «πρωτοβουλίες» της ΝΔ που δεν βρίσκει άλλο τρόπο να κάνει αντιπολίτευση από τις εθνικιστικές κραυγές. 

Από την άλλη, τα ωραία λόγια του ΣΥΡΙΖΑ ότι «έλυσε ειρηνικά» το ζήτημα δεν αποτελούν πραγματική απάντηση στον εθνικισμό. Με τη Συμφωνία των Πρεσπών πέτυχαν τη μεγαλύτερη διείσδυση του ελληνικού καπιταλισμού στη γειτονική χώρα και την ανάδειξή του σαν μαντρόσκυλο του ΝΑΤΟ σε όλη την περιοχή. Τα ελληνικά πολεμικά πετάνε πάνω από τους γείτονες, τα «δικά» μας αφεντικά κάνουν κουμάντο εκεί. Να αφήσουν τους λαούς ήσυχους να ονομάζονται όπως θέλουν. Αυτή είναι η απλή απάντηση και στη ΝΔ και στην κυβέρνηση, η διεθνιστική αλληλεγγύη των εργατών.

Μίλησέ μας για την φετινή απεργιακή 8 Μάρτη

 Φέτος η διεθνής μέρα της Γυναίκας σημαδεύτηκε για πρώτη φορά από απεργιακές διαδηλώσεις. Το ότι το κατορθώσαμε αυτό είναι τεράστια δύναμη. Σε ένα χώρο που εργάζονται γυναίκες αυτή η πρωτοβουλία κέρδισε την εκτίμηση πολλών συναδέλφων -ανδρών και γυναικών- ενάντια στην ανισότητα των μισθών, τη διάλυση των παιδικών σταθμών, των ΚΑΠΗ και των υπηρεσιών που επιβαρύνουν τις γυναίκες, τις σεξιστικές επιθέσεις. Συνολικότερα θέλουμε ένα κίνημα που διεκδικεί ίσα δικαιώματα για όλους, ανεξαρτήτως θρησκείας, φυλής, καταγωγής, φύλου και σεξουαλικών προτιμήσεων, με την οργανωμένη εργατική τάξη στην πρώτη γραμμή.

Μπορεί αυτό το κίνημα να φτάσει στη νίκη;

Η οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2008 όχι μόνο δεν έχει ξεπεραστεί αλλά έχει γίνει και πολιτική ανοίγοντας τους ασκούς του Αιόλου, όπως βλέπουμε από τα γεγονότα στη Βρετανία αλλά και το τεράστιο κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων στη Γαλλία. Αυτούς τους ασκούς δεν θα τους αφήσουμε να κλείσουν. Δεν υπάρχει δρόμος για να γυρίσουμε στην «κανονικότητα» όταν εντείνουν τη λιτότητα, εντείνουν τους ανταγωνισμούς, τους πολέμους και το ρατσισμό, βγάζοντας στην επιφάνεια τους φασίστες. 

Δεν ήμουν ποτέ στο δεξιό χώρο, ανήκα πάντα στην Αριστερά, την δεκαετία του ’80 στήριζα το ΠΑΣΟΚ και μετά σταμάτησα να ψηφίζω. Όταν μπήκαν τα πρώτα μνημόνια και άρχισα να ψάχνομαι πως να παλέψω μπήκα στο ΣΕΚ και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ γιατί είδα ότι το πρόγραμμά τους ήταν η απάντηση στα μνημόνια, ενώ ταυτόχρονα πρωτοστατούσαν σε όλους τους αγώνες από τις πανεργατικές απεργίες μέχρι το αντιφασιστικό κίνημα. 

Δέκα χρόνια μετά ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε με την υπόσχεση για «αλλαγή» ακολουθώντας τον ίδιο αποτυχημένο δρόμο της μεταρρύθμισης και της διαχείρισης του συστήματος από τα πάνω. Αλλά δεν μπορεί να αλλάξει τίποτε σε μια εταιρία γερακιών όπως είναι η ΕΕ ενώ οι συμβιβασμοί με τους καπιταλιστές και τους αστικούς θεσμούς καταλήγουν σε ενίσχυση τελικά μόνο των ίδιων. Σήμερα περισσότερο από ποτέ, κόντρα στη δεξιά «επιστροφή» που προβάλλουν οι Μητσοτάκηδες απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, έχει σημασία να ενισχυθεί η αριστερή εργατική εναλλακτική και η αντικαπιταλιστική πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με ψήφο και στις ευρωεκλογές και στις Ανταρσίες που κατεβαίνουν σε δήμους και περιφέρειες. 

Η Κ. Αβραμίδου μίλησε στον Γιώργο Πίττα