Το αφήγημα της «Ευρώπης των λαών και της αλληλεγγύης» ξαναζεσταίνεται σιγά σιγά από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που συνεχίζει με συνέπεια τις ευρωπαϊκές πολιτικές φτώχειας και εξαθλίωσης των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων. Στο επίκεντρο του αφηγήματος της «καλής» Ε.Ε. είναι και ο αναπηρικός χώρος, που αποτελούσε πάντα εύκολη ψηφοθηρική δεξαμενή για τις αστικές πολιτικές δυνάμεις.

Η Ιστορία όμως δεν μπορεί να κρυφτεί, όπως δεν κρύβονται και οι αντεργατικές αντιλαϊκές πολιτικές της Ε.Ε. στα χρόνια της κρίσης. Οι μνημονιακές συγκυβερνήσεις Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ, πιστές στις οικονομικές πολιτικές της Ε.Ε., υπέγραψαν τη μνημονιακή υποχρέωση μείωσης των κονδυλίων που κατευθύνονταν στα προνοιακά επιδόματα. Με αυτόν τον στόχο ίδρυσαν τα ΚΕΠΑ, με επιδίωξη την άκριτη μείωση των επιδομάτων αναπηρίας.

Ο στόχος επετεύχθη. Δεν μας λένε, όμως, πώς ζουν οι χιλιάδες ανάπηροι που πετάχτηκαν έξω από το συνταξιοδοτικό και προνοιακό σύστημα, ούτε πώς καλύπτονται οι ανάγκες ακόμα και των επιδοματούχων αναπήρων που προσπαθούν να επιβιώσουν με τη μείωση των κονδυλίων που κατευθύνονται στο δημόσιο σύστημα υγείας. Πρωτεργάτες της συνεχούς μείωσης των κοινωνικών κονδυλίων υπήρξαν βέβαια ο Αδωνις, ο Μπόλαρης και ο Λοβέρδος, με επάξιους συνεχιστές τους υπουργούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Ξανθός και ο Πολάκης προσπαθούν να παρουσιαστούν ως σταυροφόροι της σύγκρουσης με το κεφάλαιο στον χώρο της Υγείας, με τη μείωση των τιμών στα φάρμακα και την επιβολή claw back σε φαρμακοβιομηχανίες-διαγνωστικά κέντρα. Ομως, οι ανάπηροι και οι χρόνια πάσχοντες ασφαλισμένοι δεν βλέπουν να μειώνονται τα ποσοστά συμμετοχής τους στην αγορά φαρμάκων. Στα κοινωνικά φαρμακεία, που καλά κρατούν στην εποχή των «πλεονασμάτων», προσέρχονται ακόμα και ασφαλισμένοι που αδυνατούν να πληρώσουν το ποσοστό συμμετοχής τους!

Αντίστοιχα οι ΟΤΑ, εγκλωβισμένοι στις πολιτικές του Οικονομικού Παρατηρητηρίου, καταφεύγουν σε δομές φροντίδας και υποστήριξης των αναπήρων που χρηματοδοτούνται από προγράμματα ΕΣΠΑ. Με τις εντολές της Ε.Ε., οι εργαζόμενοι στις κοινωνικές δομές βαφτίζονται «ωφελούμενοι». Εργαζόμενοι με οκτάμηνες συμβάσεις, χαμηλά αμειβόμενοι, δεν μπορούν να προσφέρουν υψηλής ποιότητας κοινωνικές υπηρεσίες, ούτε λύνουν το πρόβλημα σε μόνιμη βάση.

Οι φτωχοί ανάπηροι και χρόνια πάσχοντες, που βλέπουν τον εαυτό τους στον ήρωα της ταινίας «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ» του Κεν Λόουτς, δεν πείθονται πλέον από τους πλασιέ κάλπικων δικαιωματικών διακηρύξεων χωρίς αντίκρισμα στην πραγματικότητα που όλοι ζούμε. Εχουν κάθε λόγο να στηρίξουν στις ευρωεκλογές την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που καλεί με συνέπεια σε αγώνα ρήξης με την Ε.Ε., την Ενωση που από τη μια λέει μεγάλα λόγια για τα δικαιώματα και από την άλλη ξεπλένει όποτε βρει ευκαιρία τα εγκλήματα του ναζισμού και ανοίγει τον δρόμο σε ακροδεξιές κυβερνήσεις.

Ο δρόμος που οδηγεί στον φασισμό δεν περπατιέται από τους αναπήρους, που υπήρξαν τα πρώτα θύματα του ναζισμού. Στις εκλογές της 26ης Μάη να στείλουμε ηχηρό μήνυμα ενάντια στην Ε.Ε. της φτώχειας και της εξαθλίωσης.

* Υποψήφια ευρωβουλευτής με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μέλος της μόνιμης Επιτροπής Γυναικών με Αναπηρία Περιφέρειας Αττικής

Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών