Κίμων Ρηγόπουλος*

Απευθύνομαι στους «ντροπαλούς» υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ και τους ρωτώ: Τι σχέση έχει όλο αυτό με την Αριστερά;

«Το μη χείρον» είναι το έσχατο πολιτικό ιδεολόγημα του ΣΥΡΙΖΑ. Με αυτό θα πορευτεί ώς τις κάλπες των ευρωεκλογών και των εθνικών εκλογών. Είναι το επιχείρημα που στραγγίζει πολιτικά και ιδεολογικά μια κοινωνία καθημαγμένη και γι’ αυτό συμφιλιωμένη με τις ελάχιστες προσδοκίες μιας αναπότρεπτης χαμοζωής.

Στο «Θέλετε να έρθει ο Μητσοτάκης;», διατυπωμένο άλλοτε καλυμμένα και άλλοτε απροσχημάτιστα, καταλήγουν όλες οι παρεμβάσεις των στελεχών του κυβερνητικού κόμματος. Τώρα πια, χωρίς το φύλλο συκής ενός ηθικού πλεονεκτήματος, που το σκόρπισε ο άνεμος του καιροσκοπισμού, «τι θα γίνουμε;» αναρωτήθηκαν.

Θα γίνουμε ο φαινομενικά αριστερός πόλος ενός δικομματισμού που μας βολεύει, αποφάσισαν. Και ό,τι βολεύει εμάς βολεύει και τους εργαζόμενους που δεν χρειάζεται να έχουν φωνή, αφού εμείς είμαστε η φωνή τους. Η κόπωση και το έλλειμμα πίστης του κόσμου της εργασίας μάς δίνει το δικαίωμα να «τακτικίζουμε» ανέξοδα. Η κρίση άλλωστε αλώνει με το τίποτα τις συνειδήσεις. Σε μια ζωή μεροδούλι-μεροφάι ποιος νοιάζεται για το παραπέρα;

Το δημοψήφισμα ήταν μόνο η παρενέργεια ενός εφηβικού ενθουσιασμού και η ακύρωση του αποτελέσματός του ήταν η πρώτη σώφρων πράξη του ενηλίκου που επιτέλους έβαλε μυαλό και δεν θα βγάλει τα μάτια του. Αυτή είναι η ουσία της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς περικοκλάδες και διακοσμητικές αναλύσεις.

Απευθύνομαι στους «ντροπαλούς» υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ και τους ρωτώ: Τι σχέση έχει όλο αυτό με την Αριστερά; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό διότι με ενδιαφέρει ακόμα η ευθεία απάντησή τους. Η Αριστερά, ως γνωστόν, υπήρξε πάντοτε το θύμα των δικομματικών εκβιασμών. Πώς τώρα μοιράζοντας καθρεφτάκια στους ιθαγενείς, αλλάζετε ρόλο στο ίδιο προσβλητικό για την αξιοπρέπειά μας ρεπερτόριο;

Κατά τον πρωθυπουργό της χώρας, οι εναπομείναντες αριστεροί είμαστε κάποιοι αμετανόητοι κάτοικοι ενός «αριστεροχωρίου», ξεχασμένου από τον χάρτη. Ετσι μεταφράζει, με τα εργαλεία της ταχύρυθμης εκπαίδευσής του στον πραγματισμό, τη συνέπεια λόγων και πράξεων. Τον μόχθο να μην υστερήσεις, αλλά να μετρηθείς με το πρόταγμά σου. Μια προσπάθεια που ο Ιανός θα τη θεωρούσε προ πολλού ξεπερασμένη αλλά ένας «Επίμονος κηπουρός» χρήσιμη και επιβεβλημένη. Ακόμα και όταν αγοράζονται όλα, δεν πουλιούνται όλα. Ετσι δεν είναι;

Με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις ευρωεκλογές, γιατί η λογική τού «μη χείρον» κάνει τη ζωή μας κάτι σαν ζωή και μας μεταμορφώνει από ανθρώπους σε κάτι σαν ανθρώπους.

https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/195734_mi-heiron-einai-epiheirima-tis-ypotagis