Ποια είναι η στόχευση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις Ευρωεκλογές και τι θεωρείτε εσείς ως κεντρικό ζήτημα που οφείλουμε να αναδείξουμε;

Η ΕΕ είναι ένας μηχανισμός οργάνωσης των καπιταλιστικών και ιμπεριαλιστικών συμφερόντων των αστικών τάξεων των χωρών της, με κυρίαρχη την τραπεζική πλευρά τους. Εχει εξελιχθεί  στον πιο σκληρό δανειστή της χώρας μας, ενώ μετά τη διάλυση της βιομηχανικής και αγροτικής παραγωγής της Ελλάδας στα χρόνια που εντάχθηκε, επιβάλλει δεσμευτικούς όρους άσκησης οικονομικής πολιτικής, υιοθετεί πολιτικές που κατεδαφίζουν μισθούς, ωράρια και συντάξεις, στηρίζει αντικομμουνιστικές προπαγάνδες, φασιστικές κυβερνήσεις όπως στην Ουκρανία, πολέμους και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις όπως στη Συρία και τη Λιβύη, το Ιράκ και την Υεμένη, τη Γάζα και το Αφγανιστάν και πρόσφατα τη Βενεζουέλα, ενώ οδηγεί στον πνιγμό και αντιμετωπίζει ρατσιστικά τους πρόσφυγες που προσπαθούν να σωθούν από τους πολέμους που η ίδια διεξάγει. Και στο επίπεδο των νομικού πολιτισμού αντί να προάγει  υποβαθμίζει δικαιώματα και ελευθερίες με τρονομόμους, ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης κ.α.

 

Κεντρικό ζήτημα είναι ότι η ΕΕ που σήμερα καταρρέει και κλυδωνίζεται από τον ανταγωνισμό των συμφερόντων στους κόλπους της, δεν  αποτελεί σπίτι των λαών, αλλά σφαγείο τους. Δεν μετασχηματίζεται, αλλά ανατρέπεται.

 

Η απάντησή μας είναι η ρήξη και αποδέσμευση της χώρας μας  από την ΕΕ και η προοπτική της διάλυσής της μέσα από εργατικούς διεθνιστικούς αγώνες και όχι η αναβίωση του εθνικισμού με τον λεγόμενο ευρωσκεπτικισμό.

 

Είστε δικηγόρος με παρουσία σε μεγάλες δίκες και αυτή την περίοδο ως συνήγορος πολιτικής  Αγωγής στη δίκη για την υπόθεση της Χρυσής Αυγής. Είστε ικανοποιημένος από τα εχέγγυα που παρείχε το Κράτος στην εξέλιξη αυτής της δίκης;

Όλοι οι συνήγοροι πολιτικής αγωγής έχουμε επανειλημμένα καταγγείλει τις ευθύνες της κυβέρνησης και των προηγούμενων διοικήσεων του Εφετείου Αθηνών για την υποβάθμιση της δίκης, που έχει ως αποτέλεσμα την μέχρι σήμερα καθυστέρησή της.

 

Η παράλειψη απαλλαγής των δικαστών της σύνθεσης από άλλες υπηρεσίες και η άρνηση αποκλειστικής παραχώρησης της αίθουσας τελετών του Εφετείου Αθηνών, παρά τα επανειλημμένα διαβήματα και τις κινητοποιήσεις μας κατέστησαν αδύνατη την καθημερινή διεξαγωγή της. Τώρα ο ρυθμός διεξαγωγής της δίκης έχει αποκατασταθεί και βρίσκεται στην τελική ευθεία, αλλά θα μπορούσε και να έχει τελειώσει.

 

Όμως, η Χ.Α. καταφέρνει χάρη στα παραπάνω και στην δική της κωλυσιεργία να πάει σε άλλη μία εκλογική αναμέτρηση χωρίς δικαστική απόφαση.

 

Η κυβέρνηση βαρύνεται και για την έλλειψη δημοσιότητας της δίκης :

 

Εκτός από την ανοχή της περιθωριοποίησής της στον Κορυδαλλό διατηρεί σε ισχύ  τον ν. 3090/2002, που θεσπίστηκε την περίοδο της κυβέρνησης Σημίτη, με ομολογημένο σκοπό να αποτρέψει τότε τη ραδιοτηλεοπτική μετάδοση της επερχόμενης δίκης για την υπόθεση της «17 Νοέμβρη», με αποτέλεσμα να απαγορεύεται κατ ουσίαν μέχρι σήμερα στις ραδιοτηλεοπτικές κάμερες η είσοδός τους στη δίκη, αφού η μετάδοση εξαρτάται από τη συναίνεση όλων των παραγόντων της δίκης και όταν η πολιτική αγωγή την πρότεινε, η υπεράσπιση την αρνήθηκε.

Ακόμα, ενώ την τελευταία δεκαπενταετία και στις πλέον ελάχιστης σημασίας αστικές δίκες υπάρχει μικροφωνική εγκατάσταση η οποία ηχογραφεί το σύνολο της στιχομυθίας όλων των υποθέσεων κάθε δικασίμου και μετά από ελάχιστες ημέρες απομαγνητοφωνούνται τα κείμενα και βάσει αυτών συντάσσονται τα επίσημα πρακτικά, αυτό δεν ισχύει υποχρεωτικά στις ποινικές δίκες. Η κυβέρνηση ούτε τροποποίησε σχετικά το άρθρο 142 Α Κ.Ποιν.Δ, ούτε διέθεσε τα απαραίτητα κονδύλια για την ηχογράφηση και απομαγνητοφώνηση της δίκης αυτής.

Έτσι δεν υπάρχει καθημερινή ηχοληπτική τήρηση, διαφάνεια και διασφάλιση των πρακτικών και κυρίως έγκαιρη απομαγνητοφώνηση και έντυπη διανομή τους, πράγμα το οποίο και ασφάλεια ως προς τη διεξαγωγή της δίκης θα δημιουργούσε, αλλά και έμμεσα θα υποβοηθούσε τη δημοσιότητα με τη διοχέτευσή της στον τύπο.

 

Ας αναρωτηθούμε αν αντιστοιχεί σε μία δίκη με τέτοιο πολιτικό, κοινωνικό και ιστορικό βάρος να διεξάγεται χωρίς δημοσιότητα, ραδιοτηλεοπτική κάλυψη, ηχογράφηση πρακτικών και έλλειψη στοιχειωδών τεχνικών μέσων υποστήριξης.

 

Καθώς και ποιόν ωφελεί η περιθωριοποίηση της δίκης;

 

Είστε και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων. Εκεί υπάρχουν προγνωστικά που δείχνουν άνοδο της Χρυσής Αυγής και του υποψηφίου της. Ποιο είναι το σχόλιο σας για αυτό;

Δεν συμμερίζομαι τα προγνωστικά για την άνοδο. Αλλά γνωρίζω ότι το κέντρο της Αθήνας υπήρξε το φυτώριο της Χ.Α. και το Δημοτικό της Συμβούλιο ο πρώτος χώρος θεσμικής της εκπροσώπησης. Η εκλογική της επιτυχία τότε αύξησε την επικινδυνότητά της, τόνωσε την αυτοπεποίθησή της και μέσα από μεθοδευμένη κλιμάκωση επίδειξης ισχύος, επιβάλλοντας και εκμεταλλευόμενα την αστυνομική και κρατική ανοχή τα Τάγματα Εφόδου της Χ.Α. εγκληματούσαν και τραμπούκιζαν καθημερινά στις φτωχογειτονιές, όπως ο Άγιος Παντελεήμονας, η πλατεία Αττικής, η Βικτώρια, η Ομόνοια, ο Κολωνός κλπ, ιδίως την περίοδο 2012 – 2013 που η κοινοβουλευτική τους ανάδειξη προήγαγε την εγκληματική τους δράση.

 

Όσο και αν η ποινική δίωξη της ηγεσίας της Χ.Α. έχει αναστείλει αρκετά τη δράση της, η δυναμική της ρατσιστικής εγκληματικής βίας δεν έχει ακόμα εξαντληθεί. Η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου και του Νιγηριανού Εμπουκά στο Α.Τ. Ομόνοιας, καθώς και η μυθοποίηση των Εξαρχείων με σκοπό τη νομιμοποίηση της αστυνομικής καταστολής κρατούν ψηλά τον δείκτη της ανησυχίας.

 

Οι δρόμοι της Αθήνας πρέπει να ξαναγίνουν δρόμοι συνύπαρξης, αγώνα και ελευθερίας. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει η Αθήνα να αποβάλλει τη φτώχεια, την υποβάθμιση που αποπνέει και να αλλάξει την ποιότητα ζωής της κατοίκων της. Να γίνει βιώσιμη, κατοικήσιμη, με αραιή δόμηση, με σοβαρό περιορισμό των ΙΧ στο κέντρο, με χώρους πρασίνου, γειτονιές, σπίτια και δουλειές. Να διώξει την αθλιότητα πάνω στην οποία επενδύει ο φασισμός. Και για αυτά χρειάζονται δυναμικές διεκδικήσεις μέσα και έξω από τον Δήμο.

 

Αυτός είναι και ο λόγος που θέλησα να δώσω το παρόν στις δημοτικές εκλογές της Αθήνας.

 

Για να σας ψηφίσει κάποιος και ως πρόσωπο και ως συλλογικό οργανισμό;

Η προσωπική μου συμμετοχή τόσο στον Δήμο Αθήνας με το ψηφοδέλτιο «Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας» και υποψήφιο Δήμαρχο τον Πέτρο Κωνσταντίνου, όσο και στο ευρωψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν υπηρετεί την εκπλήρωση οποιασδήποτε φιλοδοξίας, αλλά είναι ενταγμένη στην όλη πολιτική μου διαδρομή, της οποίας τα αποτυπώματα στον δικηγορικό χώρο είναι σχετικά γνωστά.

 

Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., της οποία υπήρξα ιδρυτικό μέλος είναι μία ενωτική και πολυσυλλεκτική μετωπική συνεργασία που αποκατέστησε με επιτυχία την πολιτική εκπροσώπηση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στην Ελλάδα από το 2009 που δημιουργήθηκε. Τε εκλογικά της ποσοστά μέχρι τώρα δεν ήσαν αντίστοιχα εκείνων που πετυχαίνει στα συνδικάτα και τους μαζικούς χώρους, αλλά αυτό οφείλεται στην ταυτόχρονη με την δημιουργία της εκλογική πλημμυρίδα του ΣΥΡΙΖΑ και τις αυταπάτες που καλλιέργησε.

 

Σήμερα ο παράδεισος του ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδειχθεί ψεύτικος. Μία αληθινή αριστερά δεν υπογράφει μνημόνια, δεν συμμαχεί με τους ιμπεριαλιστές, δεν υπηρετεί τους τραπεζίτες. Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα που υπηρετεί το κατεστημένο είναι η αναπόφευκτη εξέλιξη του ρεφορμισμού.

 

 

 

Αλλά η απάντηση στον ψεύτικο παράδεισο του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η αληθινή κόλαση της Ν.Δ, της δεξιάς ή και της ακροδεξιάς, που προσπαθούν με την  πατριδοκαπηλεία και τον εθνικισμό να εκμεταλλευθούν πολιτικά την αποτυχία της λεγόμενης πρώτης φοράς αριστεράς. Ούτε η πολιτική στήριξη των μικρομεσαίων κομπάρσων που συνωστίζονται για μια θέση στο αστικό πολιτικό στερέωμα.

 

Η απάντηση είναι η πραγματική αριστερά και ο καθημερινός αγώνας ανάμεσα σε άλλα για να πάρουμε πίσω όλα όσα μας έκλεψαν με τα μνημόνια, και την κρίση, μισθούς, δουλειές, συντάξεις, ασφάλιση, κοινωνικές παροχές, υγεία, μόρφωση, σπίτια, δημόσιους χώρους, πράσινο και περιβάλλον,  Για την κρατικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, για την προστασία της δημόσιας περιουσίας και του περιβάλλοντος, την έξοδο από Ευρώ, Ε.Ε, τον εργατικό έλεγχο, την διαγραφή του χρέους και την απαλλαγή μας από την επιτροπεία και τις δεσμεύσεις των δανειστών.

 

Σε αυτόν τον αγώνα η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. βρισκόταν και θα βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή. Σήμερα δίνει το παρόν στις ευρωεκλογές, δίνει το παρόν στις περιφερειακές εκλογές σε 12 από τις 13 περιφέρειες της χώρας, και στις δημοτικές εκλογές σε περισσότερους από 35 Δήμους και κοινότητες στη χώρα .

 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι το ΟΧΙ που δεν θα γίνει ΝΑΙ.

 

Πέστε μου μια αλλαγή στο σύστημα δικαιοσύνης που θα επιδιώξετε να πετύχετε σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Η υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών ενάντια στην κρατική καταστολή, το ξερίζωμα του φασισμού και του εθνικισμού, η καταδίκη της ναζιστικής εγκληματικής βίας, του ρατσισμού και του σεξισμού, η πραγματική ισότητα ανάμεσα σε γυναίκες και άντρες  και άτομα με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό σε όλα τα πεδία  και η αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες αποτελούν προτεραιότητά μας.

 

Όπως ανέφερα και πριν, η ΕΕ αντί να προάγει  υποβαθμίζει όρους αμοιβής και εργασίας, δικαιώματα και ελευθερίες. Η πολιτική της απορρέει από την ίδια την φυσιογνωμία της και συνεπώς δεν διατηρούμε αυταπάτες μεταρρύθμισής της.

 

Όσον αφορά το «σύστημα δικαιοσύνης» στο οποίο αναφέρεσθε, δηλαδή τη δικαστική εξουσία, αυτή όσο πιο συγκεντρωτική και ελεγχόμενη από την άρχουσα τάξη και τους μηχανισμούς της είναι, τόσο και πιο αντιλαϊκά λειτουργεί. Ακόμα και το ΕΔΔΑ, ότι πιο προοδευτικό έχει απομείνει, εκδίδει αποφάσεις συμβολικού χαρακτήρα, που ελάχιστη επιρροή ασκούν στις αυθαιρεσίες των χωρών της ΕΣΔΑ.

 

Διεκδικούμε ωστόσο κάθε τι που το κίνημα διεκδικεί από την εξουσία για να αποτρέψει την υποβάθμιση των δικαιωμάτων του, να ενισχύσει τη θέση του και να αποδυναμώσει την ισχύ της εξουσίας. Μίλησα ήδη για τρονομόμους, ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης κ.α. που πρέπει να καταργηθούν. Το ίδιο ισχύει για τη Σύμβαση Σέγκεν, ενώ επιτακτική είναι η αποκατάσταση της έννομης και δικαστικής προστασίας των πολιτών χωρίς οικονομικούς περιορισμούς.